บทที่ 32 ฉันจะช่วยสนองให้
ตกดึก ซูย้าวทิ้งตัวลงนอน ขณะที่หลับตาลง ก็มีเสียงดังมากๆ ดังลอดเข้าหูมา
ปัง！
เธอสะดุ้งไปทั้งตัว และลุกขึ้นมานั่งอัตโนมัติ แล้วเปิดไฟตรงหัวเตียง
เมื่อขยับผ้าห่มเพื่อจะลงจากเตียง ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก
ร่างที่ดูเย็นชาของลี่เฉินซีก็โผล่มาตรงหน้าประตู ไฟตรงหัวเตียงนั้นไม่ค่อยสว่าง จึงไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ในห้องกว้างๆ นี้ แต่มันก็พอจะทำให้เห็นรางๆ ว่าผู้ชายคนนี้กำลังไม่พอใจ ทันใดนั้นอากาศภายในห้องก็เย็นเฉียบ
หัวใจของซูย้าวหยุดนิ่ง แต่ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองไปทำให้เขาโกรธตรงไหน ทำได้แค่เม้มปากไว้แน่น
เขาค่อยๆ ก้าวเท้าออกมา เดินไปตรงหน้าเธอ กดสายตาจ้องผู้หญิงที่อยู่ห่างแค่เอื้อมมือ ริมฝีปากที่เย็นเฉียบโค้งขึ้น
“วันนี้คุณหมอหลินมาตรวจเธอเหรอ?” จู่ๆ ลี่เฉินซีก็เอ่ยปากพูด ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ซูย้าวพยักหน้า
วินาทีถัดมา คางเรียวๆ ก็ถูกเขาบีบอย่างแรง แรงจนเธอขมวดคิ้วเข้ม
บังคับให้เธอสบตาตัวเอง สบตาผู้ชายที่มีนัยน์ตาเย็นยะเยือก ซูย้าวแสดงออกว่าสงสัยอย่างชัดเจน ต่อมา หูสองข้างก็มีเสียงเขาดังเข้ามา–
“เมื่อเช้าเธอบอกว่าฉ่ายหลิงเป็นโรค ใช่มั้ย?”
น้ำเสียงของคำถาม ราวกับเป็นคำสั่งของพระราชา
ซูย้าวนิ่งไป แต่ว่าก็ก้มหน้าโดยอัตโนมัติ
ยังไงก็ตามตอนนั้นเธอก็ใช้โทรศัพท์พิมพ์คำพูดพวกนั้นลงไปจริงๆ เธอมองเขาด้วยความแปลกใจ มันเร็วเกินไปสำหรับการไต่สวนมั้ย?
จากนั้น จู่ๆ ลี่เฉินซีก็ผ่อนแรงลง แล้วเหวี่ยงเธอออกด้านข้างอย่างแรง และพูดต้อนด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามากขึ้น “เธอพูดว่าหล่อนมีโรคทางเพศ?”
ซูย้าวใจสั่นเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าตอบ
“เหอะ！”
เสียงหัวเราะอย่างเย็นชาที่ผ่านเข้าหูมันเย็นไปถึงกระดูก ทำให้หัวใจของเธอสั่นคลอนไม่มั่นคง
ทันใดนั้น เขาก็คว้าแขนที่เรียวยาวของเธอมาบีบไว้ ซูย้าวหันหน้ามามองด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอมองเข้าไปในดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว
เธอไม่เข้าใจว่านี้มันคืออะไร ทำไมเขาถึงต้องโวยวายแบบนี้อีก
เมื่อวานซูย้าวถูกเขาล่วงละเมิด ถึงกับปวดไปทั้งร่างมาจนถึงตอนนี้ ในใจก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด เธอง้างมือเพื่อจะสะบัดมือเขาออก แต่ทันใดนั้น สีหน้าของลี่เฉินซีก็มืดมัวลงไปทันที
เขาบังคับให้เธอสบตากับเขาอีกครั้ง คำพูดของเขาราวกับน้ำแข็งที่ตกลงมาจากดวงจันทร์ มันเจ็บลึกในใจ
“เธอนี่มันว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง！”
เมื่อเสียงหยุดลง เขาก็เขวี้ยงเอกสารในมือของเขาใส่เธออย่างแรง
เอกสารหล่นลงพื้น ซูย้าวก้มลงเก็บอย่างสงสัย เมื่อเปิดดู เนื้อหาด้านใน มันบาดตาเธอมาก
ทั้งหมดเป็นเอกสารในแล็บ เป็นผลตรวจร่างกายของเธอวันนี้ และด้านบนสุด ก็คือผลตรวจโรคติดต่อ
ผลตรวจด้านบนเขียนว่า—ผลเป็นบวก！
ตัวเธอตรวจพบ……โรคติดต่อ？！
หมายความว่ายังไง?
ซูย้าวที่กำลังตรวจสอบทำสีหน้าไม่เข้าใจ รอยยิ้มของลี่เฉินซียิ่งเย็นยะเยือก คำนี้มันเย็นราวกับน้ำแข็งตกกระทบ “เป็นเธอที่มีโรคชัดๆ แล้วยังจะไปใส่ร้ายฉ่ายหลิง？ซูย้าว นี่เธอตั้งใจใช่มั้ย?”
เธอส่ายหัวอย่างเร็ว ในใจรู้สึกว่างๆ มันจะเป็นไปได้ยังไง！
ร่างกายเธอไม่ได้แพ้อะไร ตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยแพ้ยาหรืออาหารอะไรเลย นอกจากลี่เฉินซี ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนแตะต้องเธอมาก่อน ทำไมจู่ๆ ถึงได้ติดโรคล่ะ！
มันก็เป็นของปลอมแน่ๆ ！
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และพิมพ์ลงไปรัวๆ “ฉันไม่ได้เป็นโรค มันก็มีอะไรผิดแน่ๆ ！”
ตัวอักษรบรรทัดนึงผ่านเขามาในสายตาเขา ความโมโหของลี่เฉินซีก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาในทันที มือที่ยันผนังอยู่ค่อยๆ กำแน่น จนเห็นแนวกระดูก กับเส้นเลือด
“เธอยังจะมาเล่นลิ้น ใช่มั้ย? ”
คำพูดกดต่ำ ราวกับจงใจกดเสียงต่ำ เป็นเสียงแหบทุ้มที่อันตรายถึงชีวิต
ไม่รอให้ซูย้าวตอบโต้ เขาก็แสยะยิ้มทันที มืออีกข้างก็ดึงเธอเข้ามาใกล้ สายตาที่เย็นเฉียบจ้องเข้าไปในดวงตาเธอ มองดูเธออย่างหมดหนทางและประหลาดใจ
“ฉ่ายหลิงไม่เคยพูดถึงเธอไม่ดีเลยสักครึ่งประโยค แต่เธอกลับ วันๆ เอาแต่สงสัยชาวบ้าน ตัวเองเป็นโรคก็ไม่ไปรักษา แถมยังจะไปใส่ความฉ่ายหลิงอีก！”
ลี่เฉินซีโกรธได้ระดับนึงจริงๆ โกรธจนจุกอก เหมือนกับว่ากำลังโดนเผา แล้ววิ่งไปรอบๆ อย่างบ้าคลั่ง
ซูย้าวส่ายหน้าอย่างลุกลี้ลุกลน เธอมั่นใจว่าไม่ได้เป็นโรคอะไรทั้งนั้น เพื่อที่จะยืนยัน เธอจึงรีบถกแขนเสื้อขึ้น ทำให้ผิวขาวๆ สะอาด ใสราวกับหยก เผยออกมาให้ชายหนุ่มเห็น
ลี่เฉินซีที่กำลังจะเดินออกไปก็หยุดชะงักลง เขากดตาลงมองเธออย่างเย็นชา “ผลการตรวจบอกว่าเธอแพ้อะไร เธอไม่เข้าใจ? ”
ซูย้าวแปลกใจ ร่างกายเธอก็แข็งแรงดี มีภูมิแพ้อะไรที่ไหนกัน?
เธอหยิบใบผลตรวจบนเตียงขึ้นมาดูอีกที พอเห็นผลในใบนั้น เธอถึงกับค้างอีกครั้ง
เป็นปฏิกิริยาของการแพ้เนื่องจากได้รับสารเคมีทุกวัน แนะนำให้แอดมิท? ！
ซูย้าวค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วมองไปที่เซตครีมบำรุงบนโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่กี่วันก่อนเพิ่งซื้อมา ตอนนั้นยังบังเอิญเจอกับซูหยวนด้วย หรือว่า……
ไม่น่าล่ะตอนนั้นเธอถึงดูกระตือรือร้นแปลกๆ ที่แท้เธอก็แอบลอบทำร้ายนี่เอง?
ปกติแล้วซูย้าวไม่ค่อยใส่ใจตัวเอง ของที่ใช้ก็ไม่ได้สนใจยี่ห้อ ที่เลือกซื้อส่วนมากก็จะซื้อเป็นเซต ถ้าหากโดนสับเปลี่ยน ก็คงไม่ได้เอะใจอะไร
ลี่เฉินซีมองไปที่เธอ สายตาที่ชัดเจนของหญิงสาวทำให้เขาโมโหยิ่งขึ้นไปอีก เป็นตัวเธอเองที่ทำผิดแท้ๆ ยังจะมาใช้สายตาไร้เดียงสาแบบนี้มองเขา มันหมายความว่าอะไร！
เขาบีบแขนเธอแน่น แรงจนน่าประหลาดใจ
ตาของซูย้าวเบิกกว้าง หมายความว่ายังไง?
ลี่เฉินซีเอนตัวไป ใบหน้าหล่อๆ ค่อยๆ เข้าไปใกล้ๆ เธอ ริมฝีปากบางๆ แทบจะแนบลงกับเธอ นัยน์ตาสีดำราวกับจุดสีที่น่ากลัว “ซูย้าว เธอทำแบบนี้ สนุกมากใช่มั้ย? ”
เขาพูดทีละคำๆ ลมที่ออกมารดลงบนปากบางๆ ของเธอ ใกล้กันมากๆ ดั้งจมูกที่โด่งตรงกับลมหายใจที่เย็นจัด ซูย้าวเหมือนกับตกไปอยู่ในห้องใต้ดินน้ำแข็งในชั่วพริบตา
ก็รู้ๆ อยู่ว่าตัวเองไม่ผิด ถึงจะอธิบายไป เขายังจะเชื่อมั้ย?
ซูย้าวบีบนิ้วด้วยความโกรธ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพิมพ์อย่างรวดเร็ว
ประโยคนึงก็ยังพิมพ์ไม่เสร็จ โทรศัพท์ก็โดนเขาแย่งเอาไป
“ยังอยากจะพูดอะไรอีก? เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังอยากจะแก้ตัว? ” ลมหายใจเย็นยะเยือก เหมือนเถาวัลย์ที่ชุ่มไปด้วยพิษ แทงเลือดแทงเนื้อเธอ
ซูย้าวรู้สึกได้แค่ราวกับเลือดในตัวนั้นแข็งไปหมด และมองเขาด้วยสายตาเหมือนถูกแช่แข็ง
ทันใดนั้น คางก็ถูกเขาบีบอย่างแรง รอยยิ้มเยาะเย้ยได้ถูกปล่อยออกมาต่อหน้าเธอ “ที่จริงฉันคิดว่า ถึงเธอจะพูดไม่ได้ แต่จิตใจเธอก็ยังใสสะอาด แต่ไม่คิดเลย！ “
ลี่เฉินซีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ขุ่นมัว แล้วใช้นิ้วจิ้มลงไปในเนื้อของเธอ “ตัวเองทำผิดแต่โทษคนอื่น แถมเธอยังเล่นสนุกอีกนะ！เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ? ”
เขาสะบัดเธอออกอย่างแรง ซูย้าวอีกนิดก็เกือบจะล้มลงกับพื้น มันไม่ง่ายเลยที่จะพยุงตัวเองกับผนังให้ยืนนิ่งๆ ได้ สิ่งที่เห็น ก็เป็นดวงตาคู่สีแดงก่ำของเขา
เธอมองเขาอย่างทำอะไรไม่ถูก ใจ ก็ค่อยๆ แตกออก จนละเอียดเป็นผง
ผ่านไปสักครู่ ซูย้าวก็ลดสายตาลง ไม่มีคำอะไรจะพูด
ท่าทางแบบนี้มันยิ่งทำให้ลี่เฉินซีโมโห และพูดคำที่เย็นชาออกมาเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน “ในสายตาของเธอ ทุกๆ คนสามารถใช้ประโยชน์ สามารถบงการได้ใช่มั้ย ที่แต่งงานกับฉัน ก็คงเป็นหนึ่งในแผนการของเธอใช่มั้ย? ”
เธอเงยหน้าขึ้นมาจ้องเขม็ง เธอกัดปากตัวเองจนเลือดเกือบจะไหล
“เธอรู้ๆ อยู่ว่าฉันไม่ได้รักเธอ แต่ก็แต่งงานกับฉันโดยมีเจตนาแอบแฝง แถมยังวางแผนมีลูกอีก！ “
เธอหายใจอย่างแรง เลือดทั้งร่างกายราวกับจะแข็งตัว เหมือนทุกๆ รอยต่อมีสนิมเกาะ
เธอชะงักอยู่ครู่ ขนตายาวสั่นเล็กน้อย
เธอกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดเอ่อล้นออกมา กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจาย
เขาไม่รักเธอ！
เมื่อได้ยินกับหูตัวเอง มันเจ็บปวดใจให้ตายยังดีกว่าอยู่
เปลวไฟโกรธในดวงตาที่เย็นชาของลี่เฉินซีกำลังปะทุขึ้น จู่ๆ เขาก็เข้ามา บีบแขนของเธอไว้อย่างแรง และเขวี้ยงเธอลงบนเตียงอย่างแรง
น้ำหนักที่คุ้นเคยพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน เขาเหมือนกับสัตว์ร้ายที่หนีออกมาจากกรงขัง เขาฉีกเสื้อผ้าเธอออกด้วยแรงมหาศาล เดือดจนเลือดขึ้นหน้า โหดเหี้ยมราวกับจะกินเธอทั้งเป็น！
“อยากจะเป็นคุณผู้หญิงตระกูลลี่นักไม่ใช่เหรอ? ดี！ดีมาก！” เขาแสยะยิ้ม ทุกคำที่พูดเหมือนจะลากเธอเข้าไปในเหวไม่มีจุดสิ้นสุด
ลี่เฉินซีจ้องไปที่เธอ รอยยิ้มของเขาเย็นชามากขึ้น “ฉันจะสนองให้เธอเอง！”
ความแข็งแกร่งที่บ้าคลั่งของเขาไม่สามารถควบคุมได้ และก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลง ทั้งหมดเอามาระบายลงกับร่างเธอ ทำจนมันเจ็บกว่าเดิมหลายเท่า
ซูย้าวนึกถึงเมื่อก่อน ใช้การนับเลขมาเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ไม่ว่ายังไง ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย หลายครั้งที่เธอเจ็บจนน้ำตาเกือบจะไหล เธอเอานิ้วจิกผ้าปูที่นอนอย่างไม่รู้ตัว เหมือนกับร่างจะพัง ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสนั้นยืดเยื้อโดยไร้ความปรานี
