ตลอดทั้งวัน มีแต่ข่าวของซูย้าวกับหลินโม่ป่าย ครอบครองครึ่งหนึ่งของหน้าเว็บทั้งหมด เกือบทั้งออนไลน์ จะเห็นคลิปวิดีโอและการรายงานที่หลากหลายที่เกี่ยวข้อง
ลี่เฉินซีดูรายงานต่างๆ ในคอมพิวเตอร์ ใบหน้าที่หล่อก็เกิดเงามืดครึ้ม นัยน์ตาเย็นชามืดมิด เดาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
หวางอี้อยู่ข้างๆพอดี เหลือบมองข่าวบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ พูดเสียงต่ำว่า “ไม่รู้ว่าคุณซูไปทำอย่างไร ถึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น………..”
นิ่งไปชั่วครู่ เขาพูดอีกครั้ง “ครั้งนี้ คนพวกนี้อาจจะไม่ตั้งใจก็ได้”
ลี่เฉินซีฟังออกว่าเขามีอะไรในคำพูด ตากระตุกเล็กน้อย “คุณต้องการจะพูดอะไร”
“ประธานลี่ ท่านลืมได้อย่างไร ประธานหลินอายุมากแล้ว น่าจะสละตำแหน่งเมื่อเร็วๆ นี้ หลินโม่ป่ายเป็นทายาทของกรุ๊ปหลินไม่ใช่เหรอ บางทีเหตุการณ์นี้ เป้าหมายน่าจะเป็นคุณหลิน” หวางอี้กล่าว
ลี่เฉินซีนึกขึ้นทันใด เพราะกรุ๊ปหลินเป็นบริษัททางการแพทย์มาโดยตลอด ทั้งหมดเป็นบริษัทในเครือเป็นโรงงานเภสัชกรรมและโรงพยาบาลขนาดใหญ่ ปกติจึงไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่
คำพูดของหวางอี้ ฟังดูสมเหตุสมผล ถ้าคิดอย่างละเอียด เป็นไปได้ว่าเจตนาแท้จริงของคนเหล่านี้คือหลินโม่ป่าย เพียงแค่บังเอิญเกี่ยวซูย้าวเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย…………
หลังจากคลิกที่หน้าเว็บอื่นๆแล้ว ลี่เฉินซีก็มีความคิดที่เพิ่งผุดขึ้นในใจ จึงกำจัดมันทันที
หน้าเว็บเป็นรูปสมาชิกครอบครัวที่ก่อจลาจลใกล้โรงพยาบาล ป้ายใหญ่แต่ละป้าย นักข่าวก็ถ่ายแบบโคลสอัพด้วย ‘เจ้านายใจร้ายทำร้ายผู้อื่น’ตัวหนังสือที่ใหญ่สองสามคำ ยังจงใจเอาภาพถ่ายของซูย้าวมาโจมตีอย่างน่าเกลียด โยนไข่ไก่และผักเต็มไปหมด
ดูเหมือนว่า ไม่ได้จงใจโจมตีหลินโม่ป่ายเพียงคนเดียว
“คุณไปสืบดู ภูมิหลังของตระกูลเถียนของเรื่องนี้ ช่วงนี้เกี่ยวข้องกับใครบ้าง ตรวจสอบให้ดี” ลี่เฉินซีออกคำสั่ง
หวางอี้พยักหน้า ดูเหมือนว่าเจ้านายยังเป็นห่วงเธออยู่ ในใจคิดถึงและพูดถึงแต่คนคนนั้น
ขณะพูด ที่ห้องทำงานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลู่ส้าวหลิงผลักประตูเข้ามา รูปร่างที่สูงใหญ่ มองลี่เฉินซีด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมคุณว่างมาที่นี่ได้” ลี่เฉินซีเงยหน้ามองเขา
เขายิ้ม “แม้จะไม่ว่างขนาดไหน วันนี้ก็ต้องหาเวลามา มาแสดงความยินดีกับคุณ ที่มีข่าวดีเรื่องแต่งงาน”
“……………”
ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว ตาดำจมลง
ลู่ส้าวหลิงพิงโต๊ะทำงาน หวางอี้เดินออกจากห้องทำงาน เหลือแค่สองคน เขาพูดว่า “ที่โรงแรมจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว รับรองว่าพรุ่งนี้จะเป็นงานหมั้นที่สวยงามและน่าจดจำ”
“………….”
ลี่เฉินซีพูดไม่ออก ใบหน้าหล่อดูแย่มาก
ดูปฏิกิริยาของเขา ลู่ส้าวหลิงก็เหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง มองไปแล้วพูดว่า “ทำไม คุณไม่ได้เต็มใจที่จะหมั้นกับฉ่ายหลิงเหรอ”
“อย่ามาถามมาก” ลี่เฉินซีปฏิเสธทันที ขัดจังหวะความสงสัยของอีกฝ่าย
ลู่ส้าวหลิงเบ้ปาก ทำหน้าไม่พอใจ “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ของขวัญแสดงความยินดีก็ต้องให้ พรุ่งนี้คุณคงจะยุ่งมาก ดังนั้นจึงมาหาคุณที่นี่ก่อน”
ขณะเขาพูด ก็หยิบซองจดหมายสีแดงออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เขา
ลี่เฉินซีรับมาแล้วเปิดอกดู ซองหนักจริงๆ เงินจำนวนแปดหลัก อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากเล็กน้อย “คุณชายลู่ซองหนักจริงๆ”
“แน่นอนสิ ในที่สุดลูกพี่ก็แต่งงาน ไม่ง่ายเลย” ลู่ส้าวหลิงหยอกล้อ
“…………….”
ลี่เฉินซีพูดไม่ออกอีกแล้ว เพียงแค่โบกมือให้เขา “ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้ว ก็กลับไปเถอะ”
ตอนนี้แค่พูดถึงงานหมั้นสองคำนี้ ลี่เฉินซีก็รู้สึกปวดหัวมาก
ลู่ส้าวหลิงไม่ได้กลับไป กลับดึงเก้าอี้มานั่ง นั่งไขว่ห้างมองเขาอย่างเฉยเมย “ฉันไม่ได้มาง่ายๆนะ คุณไม่เชิญฉันดื่มกาแฟหน่อยเหรอ”
“……………..”
ลี่เฉินซีเงยหน้ามองเขา หายใจเข้าลึกๆ โทรหาเลขาให้เอากาแฟเข้ามา
ผ่านไปสักครู่ เลขาสาวยกกาแฟเข้ามา ลู่ส้าวหลิงก็ไม่ลืมแซวเลขาสาวสุดเซ็กซี่ รออีกฝ่ายออกไปแล้ว มีประโยคตามหลังว่า “ไม่เลวนะ เปลี่ยนเลขาใหม่ ใช้ได้เลยล่ะ”
“…………”
ลี่เฉินซีพูดไม่ออกอีกครั้ง จ้องมองเขาอย่างหงุดหงิด ลงนามเอกสารไปด้วยและพูดไปด้วย “ดื่มกาแฟแล้ว ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรก็กลับไปเถอะ”
“คุณต้องรีบไล่ฉันกลับขนาดนี้เลยเหรอ ไม่คิดว่าที่ฉันมา อาจจะมีข่าวอื่นมาให้คุณด้วยก็ได้นะ”
เมื่อได้ยิน ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว “คุณจะมีข่าวอะไร”
“อุ๊ย อย่าพูดเช่นนั้นสิ คุณก็รู้ ในประเทศ บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปของคุณมีแหล่งข่าวของตัวเอง แต่ในต่างประเทศ บริษัทLGของฉัน แหล่งข่าวของฉันอยู่เหนือคุณนะ”
ประโยคเดียวของลู่ส้าวหลิง ดึงดูดความสนใจของลี่เฉินซี เขาเงยหน้าขึ้น “คุณต้องการจะพูดอะไร”
เห็นเขาสนใจ ลู่ส้าวหลิงยิ้มอย่างมีเลศนัย หยิบเอกสารขึ้นมาหนึ่งฉบับ โยนให้เขา “ลูกน้องของฉันบังเอิญไปเจอที่ต่างประเทศ ฉันคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคุณ จึงเอามาให้คุณ”
เขาเปิดออกมาดู เนื้อหาเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด ลี่เฉินซีมองผ่านตา แต่ก็พบเบาะแสบางอย่าง
รายชื่อสองสามชื่อ ทำให้เขาตาค้าง
รายชื่อเหล่านั้น ตอนเจี่ยงเวินอี๋เกือบโดนรถชน เป็นชื่อเจ้าของรถฝ่ายตรงข้าม แล้วยังมี รายชื่อพยาบาลที่อยู่ชั้นบนสุด ตอนไฟไหมโรงพยาบาลจงซิน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ จู่ๆ สิ่งเหล่าจะปรากฏขึ้น
ลู่ส้าวหลิงรู้สึกว่าเขาเห็นเบาะแสแล้ว จึงยิ้มเล็กน้อย พิงและจุดบุหรี่ “ฉันไม่เข้าใจจริงๆ จู้สือกรุ๊ปที่ดีอยู่แล้ว ไม่ทำธุรกิจของตัวเองไป แต่กลับมายุ่งเรื่องครอบครัวของคุณ มีส่วนร่วมในนั้น นี่มันอะไรกัน”
หานฉ่ายหลิงช่วยเจี่ยงเวินอี๋กับเจิ้งเอ๋อก่อนหรือหลัง อุบัติเหตุสองครั้งนี้ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องอุบัติเหตุ แต่ถ้ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มีคนจงใจวางแผนให้มันเกิดขึ้น เช่นนั้นแล้ว เรื่องราวทั้งหมด ก็ไม่ง่ายแล้ว
ลี่เฉินซีก็แปลกใจมาก ถ้าบอกว่าจู้สือกรุ๊ปสนใจโครงการโครงการหนึ่งหรือบริษัทแห่งหนึ่ง เขาก็คงไม่แปลกใจ เพราะนี่คือวิธีการที่จะทำให้แต่ละบริษัทเติบโตขึ้น ไม่ว่าจะใช้วิธีที่โหดร้ายอย่างไร บอกได้แค่ว่าทุกคนก็จะเลือกวิธีที่ต่างกันไป แต่สองเหตุการณ์ที่เกิดกับหานฉ่ายหลิง ก่อนหลัง ก็คงนับเป็นเรื่อง ‘ภายในครอบครัว’จะไปเกี่ยวข้องกับจู้สือกรุ๊ปได้อย่างไร
ที่สำคัญที่สุดก็คือ เกรงว่าตอนนี้หานฉ่ายหลิง ยังไม่รู้ตัวว่าจู้สือกรุ๊ปได้เข้าไปมีส่วนร่วมแล้ว
จุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไร
ลี่เฉินซีถือเอกสารฉบับนั้นไว้ในมือ มองไปที่ลู่ส้าวหลิง “ขอบคุณนะ”
“ไม่ต้องขอบคุณ ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อน” ลู่ส้าวหลิงยิ้มให้เขา ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
เอกสารที่ปรากฏขึ้นกะทันหัน ลี่เฉินซีสายตาจมลง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาเบอร์ๆหนึ่ง ถ้าเนื้อหาในเอกสารถูกยืนยันแล้ว เช่นนั้นแล้ว อาจมีผลต่อการตัดสินใจมากมายในใจของเขา คงมีการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนแปลงอย่างมาก………
อีกด้านหนึ่งของเมือง
ด้านนอกของโรงพยาบาลป๋อเหริน เถียนลี่ลี่นั่งอยู่ในรถ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาติดต่อกับคนบางคน
“ฉันทำตามที่ท่านบอก ทำเรื่องให้ใหญ่โตแล้ว แต่ตอนนี้จะทำอย่างไร อีกฝ่ายฟ้องฉันฐานหมิ่นประมาทและทำร้ายร่างกายแล้ว……..”
เถียนลี่ลี่กลัวมาก พ่อยังอยู่ในอาการโคม่า เธอกลับทำเรื่องน่าอายทุกรูปแบบต่อหมอที่ทำการรักษาพ่อกับเจ้านายของพ่อ ตอนนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่มากแล้ว เกินความคาดหมายของเธอ กลัวว่าจะหยุดมันยากและมีผลกระทบต่อตัวเองและคนในครอบครัว
อีกฝ่ายมีเสียงผ่านโทรศัพท์มา “คุณจะกังวลอะไรอีก ฉันเตรียมทนายความให้คุณเรียบร้อยแล้ว จะไม่มีปัญหาแน่นอน คุณสบายใจได้ ฉันจะชดเชยให้คุณในภายหลัง รับประกันครอบครัวของคุณสามคนจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จะมีชีวิตที่ร่ำรวยในช่วงปลายชีวิตแน่นอน”
“ขอบคุณในความหวังดีของคุณ ฉันขอแค่คุณพ่อสุขภาพแข็งแรง แต่ตอนนี้สถานการณ์ของเขาดูเหมือน……….”
เถียนลี่ลี่ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกอีกฝ่ายตำหนิ “พ่อของคุณจะไม่เป็นอะไร ไม่ต้องกังวลทำตามที่ฉันบอกก็พอ เรื่องอื่น คุณไม่ต้องยุ่ง”
ไม่รอเธอพูด โทรศัพท์ก็วางสายไปแล้ว
เถียนลี่ลี่มองดูเบอร์ที่ยังไม่ได้บันทึกในโทรศัพท์อย่างสับสน เงยหน้ามองโรงพยาบาลที่อยู่นอกหน้าต่างรถ จ้องมองไปยังทิศทางของห้องผู้ป่วยของพ่อ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง
