“พี่ใหญ่ พวกเราจะนั่งเครื่องบิน?”
เห็นสนามบินข้างหน้า ชายไว้หนวดรุงรังตัดสินใจถามความสงสัยใจในออกมา
ระหว่างทาง เพราะบาดแผลที่ท้ายทอย ซูย้าวจึงมีเลือดออกมาก ทำให้ทั้งคนอยู่ในอาการสลบ และความสนใจทั้งหมดของชายหนุ่มอยู่ที่ร่างของหญิงสาว เขาฉีดยาห้ามเลือดและยาแก้อักเสบให้เธอ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ชายไว้หนวดสังเกตเห็นสายตามที่ชายหนุ่มมองหญิงสาว อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
แทบจะไม่เคยเห็นพี่ใหญ่ที่เลือดเย็นและโหดเหี้ยม แววตาในตอนนี้ปรากฏความอ่อนโยน หรือว่า ตัวเองดูผิดไป?
ชายไว้หนวดไม่กล้าเดาไปมั่ว และกลับขับรถอย่างตั้งใจ
“ฉันแค่ให้แกไปสนามบิน” ชายหนุ่มกล่าว
ถึงแม้ขาจะบอกว่าไปสนามบิน แต่ก็ไม่เคยพูดว่าจะนั่งเครื่องบินออกไปจากที่นี่
“ที่แท้อย่างนี้นี่เอง!” ชายไว้หนวดเข้าใจความหมายในคำพูด เห็นได้ชัดว่าเขาสบายใจ
ทุกคนรู้ คนอย่างพวกเขา ถึงแม้จะทิ้งอาวุธทุกอย่างในตัว แต่มีผู้หญิงที่บาดเจ็บสาหัสมาด้วย เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้รปภ.ของสนามบินเกิดความสงสัย และเกิดปัญหาขึ้นได้ง่าย
ผ่านไปไม่นาน จู่ๆ ชายไว้หนวดพูดขึ้นมาว่า “ลูกพี่ ด้านมีรถตามมา! ตั้งแต่ท่าเรือจนถึงตอนนี้…”
“หาทางสะบัดให้หลุด!” ชายหนุ่มหันมากวาดสายมองแวบหนึ่งและออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว
ชายไว้หนวดพยักหน้า และขับรถเร็วขึ้น
เพื่อสะบัดรถที่ตามหลังมา ชายไว้หนวดขับรถวนไปวนมาบริเวณใกล้อยู่หลายรอบ แต่ก็สะบัดรถคันหลังไม่หลุดสักที
“ลูกพี่ คาดเข็มขัดให้ดี!” ชายไว้หนวดบอก จากนั้นเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วจนถึงที่สุด
ชายหนุ่มไม่ได้คาดเข็มขัดตามที่ชายไว้หนวดบอก แต่กลับกอดซูย้าวที่ในความสลบไว้ในอ้อมอกตัวเองแน่น
ชายไว้หนวดเห็นสิ่งที่เกิดทั้งหมดนี้
รถขับอยู่บนถนน ชายไว้หนวดสบายใจขึ้น และฟังคำสั่งของชายหนุ่มจากข้างหู
“ไปที่ท่าเรือตะวันตก”
“ได้!”
ขับรถมาตลอดทาง เมื่อไปถึงท่าเรือตะวันตก ก็เช้าตรู่พอดี
ชายหนุ่มและลูกน้องแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มที่ได้รับเงินแยกไปนานแล้ว และที่นี่มีชายหนุ่มและชายไว้หนวดพร้อมกับซูย้าวที่ยังสลบอยู่ กำลังเตรียมตัวนั่งเรือออกทะเลไปเกาะเพื่อรวมตัวกับคนที่เหลือ
ชายไว้หนวดหาที่ซ่อนตัวไว้ที่หนึ่ง ให้ชายหนุ่มพาซูย้าวไปซ่อนตัว เอาเงินของตัวเองไปติดต่อเจ้าของเรือ
ระหว่างนั้น ชายหนุ่มลองวันอุณหภูมิร่างกายของซูย้าว ตัวร้อน เห็นได้ชัดว่ากำลังมีไข้ เสียเลือดมาก บาดเจ็บสาหัสจนสลบ ตอนนี้มีไข้สูงขึ้นมาอีก สถานการณ์อย่างนี้ เกรงว่าคงจะยืนหยัดทนไปจนถึงเกาะไม่ไหว …
ชายหนุ่มหาของจากกระเป๋าที่ติดตัวมาซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็หายาแก้ปวดหรือยาฉีดอะไรเลย อาจจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้ใช้ไปหมดแล้ว และไม่ได้คิดวางแผนซื้อเพื่อไว้
ชายไว้หนวดเช่าเรือสปีดโบ้ทได้ลำหนึ่ง จากนั้นจึงมารับชายหนุ่ม
“ลูกพี่ เรือสปีดโบ้ทเตรียมไว้พร้อมแล้ว พวกเรารีบไปเถอะ!” ชายไว้หนวดกระตุ้น
ชายหนุ่มกลับตอบว่า “ตอนนี้ยังไม่ได้ ไปซื้อยาแก้ปวดลดไข้ที่ร้านยาแถวๆ นี้มาหน่อย!”
“……”
ชายไว้หนวดตะลึง มองไปที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางแข็งทื่อ
“แกจะมองฉันทำไม? ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง?” ชายหนุ่มจ้องเขาสายตาเย็นเฉียบถึงกระดูก
ชายไว้หนวดพูด “ลูกพี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นขนาดนี้แล้ว จะพาเธอไปด้วยอีกทำไม? ถ้ามาตายตอนอยู่กับพวกเรา ถึงเวลายังต้องจัดการอีก วุ่นวายมาก!”
“แกพูดอะไร!”
“ถ้าทำได้ไม่ดี ยังดึงดูดความสนใจจากคนอื่นอีก เงินก็อยู่ในมือแล้ว หลังจากพวกเรารวมตัวกันแล้ว ก็สามารถไปต่างประเทศได้แล้ว ถึงตอนนั้นคุณอยากได้ผู้หญิงแบบไหน พี่ไม่ต้องพูดซ้ำสอง ต้องช่วยพี่แน่นอน คนนี้ก็ทิ้งไว้ที่นี่เถอะ!” ชายไว้หนวดพูดเกลี้ยกล่อม
สายตาของชายหนุ่มปรากฏความเย็นชาออกมา “นี่คือความคิดจริงๆ ของแกใช่ไหม?”
ชายไว้หนวดได้ยินทุกคำชัดเจน
จากสายตาของชายหนุ่มแล้ว นอกจากความโหดเหี้ยมแล้ว เขายังเห็นบางอย่างผิดปกติ ความรู้สึกนี้ และความรู้สึกในน้ำเสียงทำให้ชายไว้หนวดยิ่งมั่นใจ ในใจของลูกพี่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ตัวประกันที่จะใช้หารายได้มานานแล้ว
“ลูกพี่ พี่เคยพูดบ่อยๆ ต้องระมัดระวังจะได้ไม่ผิดพลาดง่ายๆ พวกผู้หญิงนอกจากหาเงินและเล่นสนุกแล้ว ก็ไม่คุ้มค่าอีกแล้ว!”
ชายไว้หนวดพูดขึ้นมากะทันหัน
ชายหนุ่มกอดซูย้าวไว้ในอก รู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การหายใจหอบขึ้น สถานการณ์อันตราย เขามองชายไว้หนวด สายตาโหดอย่างชัดเจน “ฉันสั่งให้แกไปซื้อยา แกพูดอะไรไร้สาระมากว่ะ!”
“ลูกพี่ ไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม? ” ชายไว้หนวดถาม
พูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มเอาปืนออกมาจ่อไปที่ชายไว้หนวดอย่างรวดเร็ว “ฉันพูดซ้ำเป็นครั้งสุดท้าย ไปซื้อยา!”
“ลูกพี่ คุณทำอะไร?”
ชายไว้หนวดถอยหลังไปสองก้าว และมองซูย้าวที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “ได้!ฉันไปเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ ชายไว้หนวดหันหลังและวิ่งออกไป
บริเวณท่าเรือค่อนข้างสะดวก มีร้านเช่าเรือเล็กๆ ร้านท่องเที่ยวและร้านอาหารไม่น้อย แต่ร้านยาต้องไปถนนข้างๆ อีกหน่อยถึงจะมี
ชายไว้หนวดขับรถวนหารอบๆ สองรอบ เพราะเพิ่งจะตีสี่กว่าๆ ช่วงเช้าตรู่ ร้านยาหลายร้านยังไม่เปิด และที่นี่ยังเป็นเมืองเล็กๆ ที่ค่อนข้างห่างไกล ไม่มีร้านยาที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
สุดท้าย เขาคิดแล้วคิดอีก หรือว่าจะไปหาร้านยาที่อยู่ไกลออกไปหน่อย เดินเข้าไปหาอะไรทุบกระจกเข้าไป
ในห้องเต็มไปด้วยกล่องยา รีบค้นหา
ยาลดไข้และยาแก้ปวด
หาแล้วหาอีก ในที่สุดก็หาเจอ
หยิบสุ่มๆ ออกมากล่องสองกล่อง ขณะที่เตรียมตัวจะเดินออก แต่สายตากลับหันไปสังเกตเห็นสัญลักษณ์ที่อยู่บนชั้นวางของเขียนว่า ยากระตุ้นการไหลเวียนโลหิต…
ชายไว้หนวดคิดแล้วคิดอีก และเดินเข้าไปเลือกยาบนชั้นวางของ เปิดกล่องยาในมือออกและเอาของที่อยู่ด้านในทิ้งไป จากนั้นเอาของใหม่ใส่ลงไป
กว่าจะกลับมาถึงท่าเรือ ก็เสียเวลาไปชั่วโมงกว่าแล้ว
ชายไว้หนวดส่งยาให้ชายหนุ่ม “นี้เป็นยาแก้ปวดและลดไข้”
ชายหนุ่มรับกล่องยามาดู สังเกตเห็นว่าโดนเปิดมาก่อนแล้ว แววตาร้อนใจ เงยหน้าขึ้นมา ชายไว้หนวดกลับพูดว่า “ลูกพี่ เวลาไม่คอยใคร ถ้ายังยืดเยื้อต่อไป เกรงว่าจะเกิดเรื่อง!”
ซูย้าวใบหน้าซีดขาวอย่างถึงที่สุด ลมหายใจอ่อนแรง ราวกับว่ากำลังจะตายได้ตลอดเวลา
ชายหนุ่มไม่ได้คิดอะไรมาก ประคองเธอขึ้นมา หยิบยาออกมาจากทั้งสองกล่อง ใส่ยาเข้าไปในปากเธอและใส่น้ำตามลงไป
“อดทนอีกหน่อย เมื่อไปถึงเกาะแล้ว ฉันจะหาหมอมาให้!” ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบาข้างหูเธอ จากนั้น ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกคลุมให้หญิงสาว อุ้มเธอเดินตามชายไว้หนวดไปที่ท่าเรือ
เรือลำน้อยถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากทั้งสามคนขึ้นชายไว้หนวดออกเรือไปทางเกาะใกล้ๆ ทันที
……
ด้านในเมือง ผู้ช่วยขับรถวนไปมารอบๆ ถนนใกล้สนามบินหลายรอบ แต่หาร่องรอยของรถคันนั้นไม่เจอ จึงโทรไปหาลี่เฉินซี
“ประธานลี่ ขออภัยยิ่ง ฉันตามไม่ทัน!”
ลี่เฉินซีนั่งคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงในห้องพักผู้ป่วย คุณหมอฉีดยาเข้าเส้นเลือดให้เขา ฝั่งตรงข้ามตำรวจท้องที่และทีมสอบสวนคดีอาญากำลังนั่งวิเคราะห์สถานการณ์
“ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณรีบไปที่ท่าเรือตะวันตก เรียกคนไปด้วยหลายคนหน่อย ไปดูตามเกาะต่างๆ ใกล้ๆ” ลี่เฉินซีสั่งการ
คนของทางตำรวจก็บอกว่า “พวกเราจัดคนไว้ตามเกาะต่างๆ แล้ว รอแค่พวกเขาปรากฏตัว ประธานลี่ คุณอย่าเพิ่งใจร้อน!”
วางสายโทรศัพท์ “ประธานลี่ไม่สนใจว่าพวกเขาพูดอะไร ดึงเข็มในมือออกอย่างรวดเร็ว ดึงเสื้อคลุมและพาดลงบนตัวอย่างง่ายๆ และเดินก้าวขายาวออกไป”
ด้านหลัง ตำรวจและคุณรีบวิ่งตามมา
“ประธานลี่ สภาพร่างกายของคุณตอนนี้ ยังขยับไม่ได้ชั่วคราว! ไม่งั้นยาจะกระจายเร็วเกินไป ร่างกายของคุณจะรับไม่ไหว!” หมอรีบเตือน
ลี่เฉินซีสีหน้าเคร่งขรึม เขาเดาไว้ตั้งนานแล้วว่าโจรเรียกค่าไถ่พวกนี้ไม่มีทางให้ยาถอนพิษเขาจริงๆ ก็แค่ยายืดระยะเวลาการกระจายพิษเท่านั้นเอง!
และก็เดาได้ว่าคนพวกนี้ไม่ทางยอมปล่อยซูย้าว แต่เส้นทางหลบหนีที่เขาคาดการณ์ไว้กลับจับคนพวกนี้ไม่ได้
ตอนนี้เวลาจำกัด เขาไม่สามารถชักช้าได้อีกต่อไป!
