ในห้องประชุมของกรุ๊ปหลินทุกคนได้นั่งอยู่ในที่ประชุมตามที่นั่งของตัวเอง แต่ได้ขาดคนคนหนึ่งไป
หลินจิ้งซูกำลังเก็บอารมณ์ของตัวเธอเองอยู่ และนั่งรออย่างสงบ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทุกคนเริ่มอารมณ์เสีย แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของหลินโม่ป่ายเลย
วันนี้ที่ประชุมผู้บริหารกำลังจะประกาศให้เธอเห็นประธานกรรมการบริหารและปลดหลินโม่ป่ายออกจากทุกตำแหน่ง ในการต่อสู้ระหว่างพี่น้องคู่นี้ สุดท้ายแล้วชัยชนะก็เป็นของเธอ แต่ทั้งหมดนี้ ถ้าหลินโม่ป่ายไม่ปรากฏตัวที่นี้ แล้วจะมีประโยชน์อะไร?
หลินจิ้งซูมไม่สนใจอะไรแล้ว เธอรีบสั่งคนให้ไปตามหา ตัวเธอเองก็ขับรถไปตามหาที่ที่เขาควรจะอยู่ แต่ก็ยังไม่เจอตัวหลินโม่ป่าย สุดท้ายเธอทำได้เพียงขับรถไปจู้สือกรุ๊ป
บังเอิญว่าซูย้าวกำลังจะออกจากสำนักงาน เห็นหลินจิ้งซูที่ตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว “คุณหลิน”
“ซูย้าว โม่ป่ายอยู่ไหนหรือ?” เธอถามอย่างตรงไปตรงมา สีหน้าเธอดูร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด
“คุณหลิน อ้อ ไม่ใช่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าประธานหลิน คุณพบว่านอกจากเขาหายไปแล้ว คุณได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของบริษัทมั้ย?”
ซูย้าวนั่งอยู่ตรงนั้น มองเธอด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
หลินจิ้งซูคิดไปคิดมา เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าเธอสับสนปนเปขึ้นมา และมองซูย้าวอย่างเย็นชา “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? โม่ป่ายอยู่ไหน? แล้วพวกเธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่มั้ย?
” โม่ป่ายไปที่สถานีตำรวจตั้งนานแล้ว ตอนนี้น่าจะให้ปากคำจบแล้วแหละ! “ซูย้าวพูดออกมา
หลินจิ้งซูตกตะลึง” อะไรนะ?”
ต่อมา ซูย้าวได้ยอมรับและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง เมื่อซูย้าวพูดจบ หลินจิ้งซูอึ้งไปเลย สีหน้าขาวซีด เหมือนเรี่ยวแรงของเธอถูกดูดออกไปหมด ใจของเธอเหมือนตกลงไปในหลุมดำ เหลือเพียงความว่างเปล่าที่ไร้ขอบเขต
เธอพูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา” อะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้……..”
หลินโม่ป่ายไม่เคยคิดจะแย่งอะไรกับเธอเลย ความฝันตั้งแต่เด็กของเขาก็คือการเป็นศัลยแพทย์ สามารถรักษาโรคของตัวเขาเองก็เพียงพอแล้ว ถ้าเขามีความคิดที่จะแย่งสมบัติจริงๆ เขาคงทำไปนานแล้ว คงไม่รอถึงตอนนี้หรอก
หลังจากที่พอเสียไปแล้ว เขาทำเรื่องที่เลวมากมาย ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะจะปูทางให้หลินจิ้งซูกำจัดศัตรู บริษัทต้องการพัฒนา โดยเฉพาะธุรกิจของตระกูล ต้องการการอัดฉีดเงิน ต้องมีการเปลี่ยนแปลง และสิ่งที่หลินจิ้งซูไม่สามารถทำได้ เขาก็จะทำแทน ดังนั้นเขาจึงยอมเสียสละอนาคตที่สดใสของเขาเอง
หลินจิ้งซูไม่อยากจะเชื่อและยิ่งรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้
เธอได้ออกจากห้องทำงานของซูย้าวอย่างลนลาน และมุ่งหน้าไปที่สถานีตำรวจด้วยความเร็วที่สุด เพราะคดีพึ่งตั้งคดีเพื่อตรวจสอบ ที่สำคัญหลินโม่ป่ายไปมอบตัวเองด้วย ก็ให้พี่น้องเขาได้เจอกันบ้างเถอะ
” ทำไมหรือ?”
หลินจิ้งซูไม่เคยคิดเลยว่า เมื่อเห็นเขาคำแรกที่ถามไปก็คือคำถามที่อยู่ในใจ
“โม่ป่าย ทำไมถึงต้องทำแบบนี้? เรื่องนี้นายไม่ควรมาทำเพื่อฉัน ฉันต่างหากที่ต้องทำเพื่อนาย!ฉันเป็นพี่สาว ฉันเป็นผู้หญิง กรุ๊ปหลินไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นของนาย ไม่ใช่ฉัน!”
หลินจิ้งซูตื่นเต้นด้วยความเจ็บปวด “นายทำแบบนี้ จะให้ฉันไปทำมีหน้าไปไหว้พ่อและแม่ที่ตายไปแล้วอย่างไง? โม่ป่ายนาย……นายเคยคิดมั้ยว่า นายทำแบบนี้ อาจจะถูกจำคุกสิบปีขึ้นไปนะ! รอจนนายออกจากคุกมา ซูย้าวคนที่นายรักมาก ถ้าไม่เป็นภรรยาของคนอื่น ก็กลายเป็นย้ายแก่ไปแล้ว นายวางใจให้เธออยู่ข้างนอกคนเดียวหรือ?”
หลินโม่ป่ายได้ยินที่เธอพูดเยอะขนาดนี้ ก็ได้ยิ้มอย่างไม่ลนลานอะไร และยิ้มไปเรื่อยๆ น้ำตาก็เริ่มซึมออกมา เขาพูดว่า “ใครจะไปว่างไปลง!”
ที่ทำเรื่องทั้งหมดนี้ สิ่งเดียวที่เขาปล่อยวางไม่ได้ ก็คือซูย้าว
“แต่จะทำอย่างไงได้? หรือจะให้ฉันเห็นพี่เพื่อจะปูทางให้ฉันแล้วต้องมาติดคุกหรือ? พี่ พี่ทำเพื่อตระกูลหลิน ทำเพื่อฉันมามากมายแล้ว ฉันจะไม่ให้พี่ต้องเสียสละอีกต่อไป!”
ก่อนที่หลินโม่ป่ายจะทำเรื่องนี้ลงไป เขาได้ผ่านการคิดทบทวนมานานพอสมควร ตั้งแต่เด็กจนโต เขาเอาแต่ใจมาตลาด เลือกที่จะเป็นหมอ ไม่ต้องการฐานะที่รำร่ายของตระกูล เลือกที่จะไปต่างประเทศกับเธอ ไปก็ไปห้าปีเลย การตัดสินใจในหลายๆครั้งของเขา เขาไม่เคยที่จะคำนึงถึงผลประโยชน์ของตระกูลเลยแม่แต่ครั้งเดียว
แต่หลินโม่ป่ายก็เข้าใจดี การตัดสินใจแบบนี้ ก็เหมือนเป็นการปล่อยซูย้าวไป ความสัมพันธ์ของทั้งสองคน คงหมดไปในชาตินี้แล้ว
หลินจิ้งซูมองเขา เธอโกรธจนเอามือทุบที่หน้าอกและกระทืบเท้า “นาย……”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตำแหน่งประธานบริษัทของกรุ๊ปหลิน ฉันจะเก็บไว้ให้นาย ไม่ว่าจะสิบปี หรือยี่สิบปี ถ้าวันนั้นนายยังมีชีวิตอยู่ ฉันก็จะรักษาตำแหน่งไว้ให้นาย แต่สำหรับอย่างอื่นแล้ว นายเป็นคนสละมันเอง ฉันช่วยอะไรไม่ได้……”
หลินโม่ป่ายมองเธอ และทนกับความเจ็บปวดแสนเข็ญแล้วยิ้มออกมา “พี่ ต่อไปกรุ๊ปหลินก็ฝากพี่ด้วยนะ บริหารตามความสามารถของพี่เลย! เริ่มต้นความรัก แต่งงานมีลูก อย่าแบกภาระที่หนักเอาไว้เอาตัวเองละ!”
หนึ่งประโยค ก็ทำให้หลินจิ้งซูร้องไห้หนักออกมาแล้ว และกำหมัดด้วยความเจ็บปวด “นายยังจะมาว่าฉัน แล้วนายจะทำอย่างไง?”
เมื่อมาถึงประโยคนี้ หลินโม่ป่ายไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มออกมาเฉยๆ
การตัดสินใจของเขาครั้งนี้เริ่มตั้งแต่คิดจนมาถึงการกระทำ และมาถึงการมอบตัวในวันนี้ซูย้าวรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงเธอจะไม่สนับสนุน แต่ก็ไม่ได้ห้าม แต่สิ่งที่ทำให้หลินโม่ป่ายคิดไม่ถึงก็คือ เขาคิดว่าเขาจะเดินไปกับเธอจนถึงวินาทีสุดท้ายแต่ไม่คิดเลยว่า โชคชะตากลั่นแกล้งคน เขาต้องยอมที่จะปล่อยเธอไป
เวลานี้ ในหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ต่างๆ ตีข่าวของกรุ๊ปหลินกันหมดเลย ไม่นานคุณท่านก็จากโลกนี้ไป ประธานคนใหม่หลินโม่ป่ายก็ถูกจับด้วยคดีต่างๆ หลินจิ้งซูต้องออกมาบริหารกรุ๊ปหลินแทน
โลกภายนอกมองว่า นี้เหมือนการต่อสู้เพื่อแย่งสมบัติของพี่น้องคู่นี้ สุดท้ายคนที่ได้รับชัยชนะก็คือหลินยิ่งซู แต่หลายคนไม่รู้ว่า เบื้องหลังของเรื่องที่ถูกพูดกันมากนี้ แฝงไปด้วยความเจ็บปวดและความลำบากมากมาย
วันที่หลินจิ้งซูได้รับตำแหน่ง เธอได้แวะมาเยี่ยมซูย้าว
“สำหรับความรู้สึกที่น้องชายฉันมีต่อเธอ ฉันไม่อาจจะวิจารณ์ แต่ถ้าครั้งนี้เขาไม่ได้ทำเพื่อฉัน เธอคงเป็นน้องฉันอีกคนไปแล้ว”
ซูย้าวได้ยินแล้วยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มของเธอเหมือนไม่ได้ออกมาจากใจ
ไม่มีใครสามารถรู้ล่วงหน้าได้หรอก
ถ้าหลินโม่ป่ายไม่เลือกที่จะช่วยหลินจิ้งซูระหว่างเขาและซูย้าวจะเป็นอย่างไง?
ไม่แน่ใจ
เพราะซูย้าวก็ยังไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย
“ต่อไปถ้ามีอะไรให้ฉันช่วย ก็มาหาฉันได้เสมอ! ฉันอาจจะไม่สามารถทำได้เท่าเขา แต่ฉันจะช่วยอย่างสุดความสามารถ
สิ่งที่หลินโม่ป่ายต้องปกป้อง ตอนนี้ที่เขาไม่สามารถปกป้องได้ ก็ปล่อยให้หลินจิ้งซูทำแทน ปกป้องผู้หญิงคนนี้แทนเขา
ตอนกลางคืน เธอไปรับเด็กสองคนกลับมา เด็กสองคนล้อมเธอและถามว่า ” ทำไมบนหนังสือพิมพ์ถึงมีรูปของคุณลุงเยอะจัง? ลุงหลินเขาเป็นอะไรหรือ?”
สีหน้าเด็กสองคนสีดูสงสัยมากและเงยหน้าไปมองเธอ ใบหน้าที่อ่อนโยนของพวกเธอเต็มไปด้วยคำถาม
เธอคิดอยู่พักหนึ่ง และนั่งยองไปลูบหัวของพวกเด็ก และพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน ” เตียวเตียว ซีซี พวกเธออาจจะไม่ได้เจอบลุงหลินระยะหนึ่งเลย เพราะลุงไปทำงานที่ที่ไกลมาก
“ไกลมากเลยหรือ? “ เตียวเตียวมีสีหน้าที่มึนงง
วินาทีต่อมา เด็กได้ถามว่า” ลุงหลินตายไปแล้วหรือ?”
” ………”
ซูย้าวเกือบจะหมดคำตอบกับคำพูดของเด็กๆ และรีบส่ายหัว” ไม่ใช่ ลุงหลินยังสบายดี แต่แค่อาจจะไม่ได้มาที่นี้ได้ระยะหนึ่ง เพราะช่วงนี้ลุงเขายุ่งมาก!”
” แบบนี้หรือ…… “ เตียวเตียวก้มหน้าลง และมองไปที่ซีซี เด็กทั้งสองคนถอนหายใจเบาๆ และเดินเข้าห้องไป
ดูออก โดยเฉพาะซีซี เธอใกล้ชิดกับหลินโม่ป่ายมากกว่า ได้ยินว่าจะไม่ได้เจอหลินโม่ป่ายระยะหนึ่ง เธอปรากฏสีหน้าที่ไม่สบายใจทันที
ซูย้าวส่ายหัวอย่างหมดเรี่ยวแรง เรื่องของหลินโม่ป่ายไปกระทบกระเทือนจิตใจของเธอ เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยวขึ้นมาเหมือนฤดูกาลที่หนาวที่สุด ทุกสิ่งถูกแช่แข็ง มีกลิ่นอายของความตาย ทุกสิ่งทุกอย่างมาถึงจุดจบ
แต่เด็กที่หายไปแล้วที่โดนคนอื่นอุ้มไปคนนั้น เธอได้เทความสนใจมากับด้านนี้มาก
และสิ่งที่ซ่อนอยู่ในจู้สือกรุ๊ป สิ่งลี้ลับที่เกี่ยวกับJock ถึงเวลาที่จะเปิดโปงความลี้ลับของมันแล้ว สืบค้นหาความจริงว่าเรื่องที่เกี่ยวกับอุบัติเหตุครั้งนั้นของลี่เจิ้ง ทำไมถึงเกี่ยวข้องโดยตรงกับจู้สือกรุ๊ป”
