ตอนเย็น ซูย้าวมาถึงที่ร้านกาแฟตามนัด
หานฉ่ายหลิงมาถึงที่ร้านก่อนเธอ และเธอก็ได้เหมาทั้งร้าน ร้านกาแฟที่กว้างใหญ่ นอกจากมีพนักงานคนหนึ่งแล้วก็ไม่มีใครอื่น
เธอเข้ามานั่ง แล้วพนักงานก็ยกมอคค่าสองแก้วที่เพิ่งชงเสร็จมาเสิร์ฟ หลังจากนั้นก็ไปจากที่นี่เช่นกัน
เหลือไว้เพียงพวกเธอสองคนที่นั่งหันหน้าเข้าหากัน ไม่มีสิ่งรบกวนใดๆ หานฉ่ายหลิงมองหน้าเธออย่างสงบแล้วพูด
“ไม่คิดเลยว่าเราสองคนจะมีวันนี้”
ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นซูย้าวเป็นคู่แข่ง ไม่ว่าจะตอนเป็นยัยใบ้ในอดีตหรือว่าตอนนี้ สำหรับหานฉ่ายหลิงแล้ว ผู้หญิงแบบนี้ เธอจะเปรียบอะไรกับตัวเองได้
เธอกับลี่เฉินซีเคยคบกันจริงๆจังๆมาก่อน เธอเป็นแฟนเก่าของเขาอย่างแท้จริง มีความหลังและความทรงจำอย่างลึกซึ้ง ผู้หญิงอย่างซูย้าวจะมาแทนที่และเอาชนะเธอได้ยังไง？
แต่หานฉ่ายหลิงประเมินอีกฝ่ายต่ำไป และประเมินตัวเองสูงเกินไป
เอาความทรงจำตอนคบกันที่ตัวเองคิดว่ามีค่ามากมาตัดสิน แต่ในใจของลี่เฉินซีกลับไม่สำคัญอะไรเลย
เธอเคยคบกับเขา เคยมีความทรงจำด้วยกัน
นั้นซูย้าวก็เคยแต่งงานกับเขา เคยใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่เพียงมีความทรงจำ แถมยังมีลูกด้วยกันด้วย
มันไม่เหนือกว่าหรอ？
เวลานี้ หานฉ่ายหลิงถึงนึกความสำคัญนี้ขึ้นได้ โชคดีที่ยังไม่สายเกินไป
ซูย้าวดื่มกาแฟร้อนที่อยู่ตรงหน้าคำหนึ่งแล้วเงยหน้ามองเธอ“มีเรื่องอะไรกันแน่？พูดมาตรงๆเถอะค่ะ！”
ซูย้าวพูดเข้าประเด็น ไม่อยากจะเสียเวลากับเธอแม้แต่นาทีเดียว
หานฉ่ายหลิงยิ้มอย่างเย็นชา“ซูย้าว ฉันกับเฉินซีจะแต่งงานกันในเร็วๆนี้แล้ว เดี๋ยวฤกษ์งานแต่งจะได้ในไม่กี่วัน น่าจะใกล้ๆนี้แล้ว”
“ที่คุณมาก็เพื่อพูดแค่นี้หรอ？”ซูย้าวถามกลับ
เธอพูดต่อ“แต่ก่อนที่ฉันจะแต่งงานกับเขา เธอคือปัญหา”
“หรอคะ？”
“การที่มีเธอกับลูกอยู่ เป็นภัยคุกคามต่อชีวิตแต่งงานของฉัน ซูย้าว ถ้าเธอเป็นฉัน เธอจะทำยังไง？”หานฉ่ายหลิงโยนคำถามออกมา
ซูย้าวกำแก้วกาแฟเซรามิกมาร์คัพในมือ“มองในมุมอีกฝ่ายงั้นหรอ？หมาถึงถ้าฉันเป็นคุณ？”
หานฉ่ายหลิงพยักหน้า“ใช่ เธอจะทำยังไง？”
“ฉัน？”ซูย้าวไม่ต้องคิดเลย รอยยิ้มที่เย็นชาเผยให้เห็นความรังเกียจ“ฉันจะไม่จมปลักอยู่ในความทรงจำอดีตจนถอนตัวไม่ขึ้น และพูดอีกอย่าง ฉันจะไม่ตอแยแฟนเก่า ก็จะไม่ต้องเป็นสภาพเหมือนตอนนี้”
เหมือนคำพูดยังติดอยู่ที่หู หานฉ่ายหลิงมองหน้าเธอ“นี่เธอกำลังอวดว่าเธอสูงส่งอย่างนั้นหรอ？”
ซูย้าวยิ้มเบาๆไม่ตอบ
“อย่าลืมสิ เธอเองก็วนเวียนอยู่ข้างกายผู้ชายคนหนึ่งหลายปีไม่ยอมไปไหนเหมือนกัน？ซูย้าว ถ้าเธอกล้ารักและกล้าแค้นจริง นั้นเธอก็ควรจะปล่อยวางจากเขา แล้วไปหาคนใหม่ถูกมั้ยล่ะ？”หานฉ่ายหลิงสวนกลับ
เธอพยักหน้า“ใช่ ต่อหน้าความรัก ฉันตัดสินใจไม่เด็ดขาด แต่คุณต้องเข้าใจอะไรหน่อย เขาไม่ใช่แฟนเก่าของฉัน แต่เป็นอดีตสามีฉัน และอีกอย่าง เขาก็คือพ่อของลูกฉัน”
แค่ข้อนี้ ชาตินี้ ความสัมพันธ์ของลี่เฉินซีกับซูย้าวก็ไม่มีวันลบเลือนได้
และซูย้าวเองก็รู้ดีว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เด็ดขาด ถ้ารักคนหนึ่งเข้าก็ยากที่จะรักใครได้อีก และเป็นพวกที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ถึงได้วนเวียนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งถึงวันนี้
คิดดูดีๆแล้ว เธอก็มองหน้าหานฉ่ายหลิงแล้วพูดต่อ“ที่จริงเรื่องความรัก ทุกคนมีความเข้าใจที่ไม่เหมือนกัน ฉันไม่ได้ว่าคุณรักใครคนหนึ่งคือผิดหรือถูก แต่ว่าหานฉ่ายหลิง วิธีที่คุณใช้มันต่ำช้ามาก！”
นึกถึงที่เธอวางยาในอาหารของลี่เจิ้ง แล้วทำให้เด็กเกิดอุบัติเหตุในโรงเรียน กลายเป็นเจ้าชายนิทราในตอนนี้ ความโกรธในใจของซูย้าวลุกไหม้ในทันที
ไม่เพียงแค่นี้ ผู้หญิงตรงหน้า และยังเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของลูกเธอในห้าปีก่อน
ครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าเธอแค่ลงมือกับซูย้าวคนเดียว ในใจเธอคงไม่เคียดแค้นหล่อนถึงเพียงนี้ แต่ทุกครั้ง เธอลงมือกับเด็กอย่างเดียว พอนึกถึงนี่แล้ว ไฟแค้นในใจของซูย้าวก็ห้ามไม่ไหวอีกต่อไป
อารมณ์ของหานฉ่ายหลิงก็เช่นกัน“ต่ำช้าแล้วยังไง？ความรักเป็นเรื่องที่เห็นแก่ตัวอยู่แล้ว ฉันได้ทั้งหมดนี้มาพร้อม ความสามารถ เธอมีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าฉัน？”
ซูย้าวมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มเย็นชา“ที่คุณเรียกฉันมาก็เพื่อมาคุยเรื่องนี้สินะ？”
ถ้ามา แค่เพื่อมานั่งต่อว่ากันไปมา การพูดคุยแบบนี้ ซูย้าวไม่มีอารมณ์จริงๆ เธอยังมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ ไม่มีเวลามากพอมานั่งเสียเวลากับเธอ
“ซูย้าว ฉันรู้ว่าเธอฉลาดมาก มีหลายเรื่องเธอน่าจะคาดเดาได้แล้ว และเธอก็คงเกลียดฉันเข้าไส้เลยด้วย……”
หานฉ่ายหลิงลากเสียงยาว หรี่ตาและแววตาเผยให้เห็นความร้ายกาจที่ฝังลึกข้างใน“แต่ว่า ฉันก็เกลียดเธอเข้าไส้ด้วยเหมือนกัน เธออาศัยมีลูกสองคน แต่ฉันก็มีความทรงจำกับเฉินซีด้วยกัน เราต่างก็มีข้อดี ไม่มีใครอยู่เหนือใคร”
ฟังที่เธอพูดพวกนี้แล้ว ซูย้าวขมวดคิ้ว“คุณอยากพูดอะไรกันแน่？”
เธอมีลูกของลี่เฉินซีก็จริง แต่เธอไม่เคยคิดเอาลูกมาเป็นเครื่องมือต่อรอง เพื่อให้ได้ความรักแล้วยอมเสียสละลูก
“แต่เธอลืมไปอย่างหนึ่ง——”
ใบหน้าที่เย็นชาร้ายกาจของหานฉ่ายหลิง ยิ้มบานอย่างกับดอกไม้ ริมฝีปากแดงหุบๆอ้าๆ คำพูดค่อยๆออกจากปากของเธอ กลับสะท้านถึงแก้วหูของซูย้าว
“เธอยังมีลูกชายอีกคนใช่มั้ย เป็นฝาแฝดกับลูกสาวเธอ？”
ทันใดนั้น ลมหายใจของซูย้าวหยุดชะงักทันที ตั้งสติอยู่สักพัก ถึงพูด“คุณรู้ได้ยังไง？หรือว่าตอนนั้นคือคุณ……”
“ใช่ ฉันเอง”หานฉ่ายหลิงรับอย่างเต็มปาก ถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดต่อไป ไม่แน่ คุยกันให้เข้าใจอาจจะเป็นผลดีก็ได้
เธอก็พูดต่อ“ห้าปีก่อน ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นคนที่ไปเมืองM แต่ว่าเขามันโง่ไม่ได้เรื่อง ไม่คิดว่าเธอจะคลอดลูกแฝดออกมา คิดว่าแค่คลอดได้ลูกชายเลยอุ้มกลับมา กลับลืมลูกสาวที่อยู่ข้างกายของเธอตอนนี่ไป”
สามารถบอกได้ว่า การที่ปล่อยให้ซีซีรอด เป็นสิ่งผิดพลาดที่สุดในแผนของหานฉ่ายหลิง
หลังจากรู้ภายหลัง เธอก็ให้ลูกพี่ลูกน้องที่ชื่อหานต้าเฉิงคนนี้ไปเมืองนอกอีกครั้ง เพื่อกำจัดเด็กผู้หญิงคนนั้นทิ้ง แต่ไม่รู้เกิดจากสาเหตุุใดถึงทำพลาดอีก
ซีซีเลยอยู่ถึงตอนนี้ และกลายเป็นข้อได้เปรียบของซูย้าวในตอนนี้ เธอควบคุมสถานการณ์ทุกอย่าง
ความจริงเหมือนที่ซูย้าวคาดเดาไว้ไม่มีผิด เธอพยายามให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ แล้วมองหน้าหานฉ่ายหลิง ถามคำถามที่เธออยากรู้มากที่สุด“นั้นเด็กคนนั้น ตอนนี้อยู่ไหน？”
“อยู่ไหนงั้นหรอ？เธอเคยเจอตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ？แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย”หานฉ่ายหลิงพูด
ซูย้าวทำหน้าตกใจ“คือชาร์ลี？”
ใช่ชาร์ลีจริงหรอ？！
ลางสังหรณ์ของเธอไม่ผิดจริงๆด้วย
หานฉ่ายหลิงยิ้มบางๆแล้วพูดต่อ“ซูย้าว ที่ฉันพูดพวกนี้กับเธอ ไม่ได้ต้องการให้เธอแม่ลูกได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าหรอกนะ ฉันรู้ว่าเธอรักลูกของเธอมาก สำหรับเธอแล้วลูกก็คือชีวิตของเธอ เธอยอมที่จะเสียสละชีวิตเพื่อพวกเขาถูกมั้ยล่ะ？”
คำพูดแต่ละคำที่เข้าหู สิ่งที่ซูย้าวได้ยินคือการข่มขู่ที่โจมตีทุกรอบทิศ
“คุณอยากให้ฉันทำอะไร？”เธอถาม
ท่าทีนี้ของเธอ ทำให้หานฉ่ายหลิงพอใจไม่น้อย“ที่จริงความต้องการของฉันง่ายมาก ก็คือ ฉันต้องการให้เธอกลับไปทำงานที่บริษัทจู้สือใหม่ กลับไปเป็นประธานซูของเธอต่อ แล้วโน้มน้าวเฉินซี ให้บริษัทลี่ซื่อของเขายอมร่วมงานกับจู้สือ”
“กลับไปจู่สือ？”ซูย้าวประหลาดใจ เธอรู้ว่าเบื่อหลังของหานฉ่ายหลิงมีจู้สือค่อยหนุนหลังอยู่ไม่มากก็น้อย แต่ไม่นึกเลยว่า เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว นึกไม่ถึงว่าเธอจะเสนอเงื่อนไขนี้
หรือว่า ถ้าให้บริษัทลี่ซื่อร่วมงานกับจู้สือละก็ อาจจะมีผลดีกับเธอหรือว่าใครบางคน？
“ซูย้าว เธออย่าลืมนะ ว่าตอนนี้คือฉันสั่งเธอ เธอมีแค่สองทางเลือก ทำตามหรือว่าเธออยากจะเห็นลูกตัวเอง……”
“ฉันทำ！”
คำพูดของหานฉ่ายหลิงยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกซูย้าวพูดตัดขึ้นมา
“ขอแค่คุณรับรองว่าลูกฉันจะปลอดภัยและคืนเขาให้ฉัน ไม่ว่าจะให้ฉันทำอะไร ฉันก็ยอม”
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กคือฟางเส้นสุดท้ายของเธอ
นั่นเป็นญาติอีกคนที่มีสายเลือดเดียวกันกับเธอบนโลกนี้ ลูกที่เธอตั้งท้องมาสิบเดือน รู้ทั้งรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นกับดัก แต่พอนึกถึงความปลอดภัยของลูกแล้ว เธอก็ยังคงรับทุกอย่างๆเด็ดเดี่ยว
หานฉ่ายหลิงยิ้มอย่างพอใจ“ดี นั้นเธอก็ทำตามสัญญาข้อนี้ก่อนเลย！ฉันให้เวลาเธอสามวัน ถ้าเกินแม้แต่วันเดียว ลูกเธอก็จะตกอยู่ในอันตรายวันหนึ่ง ควรทำยังไง เธอคิดเอาเองแล้วกัน！”
