ซูย้าวมองดูชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเฉยชา ใบหน้าหล่อเหลาที่ชั่วร้ายพุ่งเข้าหาตัวเอง ทันใดนั้น ร่างกายแข็งทื่ออย่างช่วยไม่ได้ ราวกับถูกตะปูยึดไว้กับที่ ขยับไม่ได้เลย
“รอ รอสักครู่…….”เธอพึมพำอย่างลนลาน แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย โน้มตัวลงทันที กัดกินเธออีกครั้ง
ซูย้าวขัดขืนไม่หยุด มือน้อยๆผลักหน้าอกของเขาออก”รอก่อน…….”
เธอพูดพลาง ก็รวบรวมกำลังทั้งหมด ใช้แรงผลักไปข้างๆ จากนั้นยังไม่รอให้ขยับร่าง ก็อั้นไม่อยู่แล้ว’อ้วก’หนึ่งคำ อาเจียนออกมาทันที
ของเหลวในกระเพาะที่ปนไปด้วยวิสกี้ที่ดื่มไปเมื่อกี้ ทั้งหมดอาเจียนไปบนร่างกายของชายหนุ่ม
“ขอ ขอโทษ บอกแล้วว่าให้คุณรอก่อน…….”
ปากซูย้าวบอกว่าขอโทษ แต่ใบหน้านั้นไม่มีความรู้สึกขอโทษใดๆเลย ยังกะพริบตาใส่เขาอย่างไร้เดียงสา จากนั้นก็คลานลงจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำเอง
ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ เธอก็อั้นไม่อยู่ พุ่งไปที่ข้างชักโครก แล้วก็อ้วกออกมาทันที
ลี่เฉินซีอึ้งอยู่บนเตียง ก้มหน้ามองดูความเละเทะบนร่างกายตัวเอง วินาทีต่อมา เด้งตัวขึ้น ถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว เข้าไปในห้องน้ำ โยนเข้าไปในตะกร้าเสื้อผ้าเลอะ
เมื่อเขาก้มหน้าลง ก็เห็นหญิงสาวยังกอดโถส้วมอยู่ เขาขมวดคิ้ว อารมณ์ที่ดี ทันทีนั้นถูกเธอทำให้มลายหายไป
ลี่เฉินซีเดินเข้าไป โน้มตัวไปลูบหลังให้เธอเบาๆ “คุณคออ่อนอยู่แล้ว ยังจะดื่มเหล้าทำไม?”
เพราะว่าซูย้าวไม่ขยับเลย เพียงแค่กอดชักโครกไว้ และก็ไม่อ้วกอีกแล้ว ลี่เฉินซีจ้องเขม็ง เอื้อมมือคว้าเธอขึ้นมา ถึงสังเกตเห็นว่าเธอได้หลับไปแล้ว !
เขายกมือขึ้นนวดหว่างคิ้วอย่างจนปัญญา “คุณ……”
ทันใดนั้น เขาหมดคำพูดอย่างสิ้นเชิง!
ต้องโทษเขาด้วย รู้ทั้งรู้ว่าเธอดื่มไม่เก่ง มองดูเธอดื่มเหล้าโดยไม่ได้ห้าม
ลี่เฉินซีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยุงเธอลุกขึ้น ดึงคว้าเธอเข้ามาในอ้อมกอด ผลักเธอเบาๆ”อย่าเพิ่งหลับ บ้วนปากก่อน”
ที่จริงซูย้าวก็ไม่ถึงกับหลับ เพียงแต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์วนเวียนอยู่ในหัวสมอง ความรู้สึกแบบนั้น ทรมานมาก อีกอย่าง ตอนนี้รู้สึกหนักที่เปลือกตา หากไม่ระวัง ก็จะหลับไปแบบนี้จริงๆ
ลี่เฉินซีลากเธอไปข้างอ่างล้างมือ ตักน้ำหนึ่งแก้วยื่นให้เธอ มองดูเธอบ้วนปาก จากนั้นก็ลากเธอเข้าไปด้านในห้องอาบน้ำ
ให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆตัวหนึ่ง จากนั้นตัวเองก็เดินเข้าไปปล่อยน้ำใส่อ่างอาบน้ำ จับดูอุณหภูมิน้ำ แน่ใจว่าไม่ร้อนไม่เย็นแล้ว หันหลังไป ก็เห็นซูย้าวล้มฟุบอยู่บนพื้นไปนานแล้ว ราวกับแมลงน้อย ขดตัวขึ้นมา หดตัวเป็นก้อนกลมแน่นๆ
ชายหนุ่มหน้านิ่วคิ้วขมวด เดินเข้าไป ดึงเธอขึ้นมา ค่อยๆถอดเสื้อผ้าบนตัวเธอออก ซูย้าวรับรู้ถึงความผิดปกติ ลืมตาขึ้นอย่างสุดกำลัง แล้วเอามือผลักเขาออกอย่างตกใจ”คุณจะทำอะไร?”
“ลี่ ลี่เฉินซี ฉันจะบอกคุณ ฉวยโอกาสตอนที่คนอื่นลำบาก ฉันอาจจะฟ้องร้องคุณได้ !”
การพูดจาของเธอคลุมเครือไมค่อยชัดเจนเล็กน้อย พูดไม่รู้เรื่องอยู่หลายครั้ง ทั้งๆที่ไม่มีท่าทีข่มขู่เลยแม้แต่น้อย แต่กลับเหมือนสิงโตขนปุกปุย ขัดขืนอย่างเห็นได้ชัด”อย่าเตะต้องฉัน!”
“ฉันไม่เพียงแต่จะฟ้องคุณ ยังจะแก้แค้นคุณด้วย ลี่เฉินซี อย่ามาทดลองความอดทนของฉัน!”เธอพูดไร้สาระ จากนั้นหลบชายหนุ่ม ขยับร่างไปข้างๆอย่างโอนเอน
ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว ถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ทั้งตัวคุณ มีจุดไหนที่ผมไม่เคยเห็นบ้าง?”
แต่ว่า คิดอีกด้านหนึ่ง เธอกับตัวเองต่างระมัดระวังกันเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้น ตอนที่อยู่กับชายหนุ่มคนอื่น ก็เป็นแบบนี้เช่นกันใช่ไหม?
ดูไปแล้ว หลายปีมานี้ แม้ว่าเธอลืมเรื่องทั้งหมด แต่มีบางอย่างเล็กน้อยที่ยังไม่ลืม
เมื่อคิดได้เช่นนี้ อารมณ์ในใจของเขาดีขึ้นเล็กน้อย เอื้อมมือคว้าเธอมา ประคองใบหน้าเธอ “ผมไม่เตะต้องคุณก็ได้ คุณถอดเอง จากนั้นก็ไปอาบน้ำ ฮืม?”
สายตาซูย้าวพร่ามัว การรับรู้ก็เชื่องช้าเล็กน้อย แต่ยังดีที่ฟังคำพูดของเขาชัดเจน พยักหน้าเอื่อยๆ แต่ก็ยังใช้นิ้วมือชี้ไปทางข้างนอกอย่างระมัดระวัง”คุณออกไป”
ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว จะต้องทำถึงขั้นนี้หรือ?!
แต่ซูย้าวยืนกรานจะทำเช่นนี้ หากเขาไม่ออกไป เธอก็จะไม่ยอมอาบน้ำอย่างว่าง่าย เขาจึงทำตาม หันหลังเดินออกไปอย่างหมดปัญญา
มองดูเขาออกไป เธอก็เดินโซซัดโซเซเข้าไป ล็อกประตูจากด้านใน หลังจากแน่ใจว่าไม่มีความผิดพลาดแล้ว จึงถอดเสื้อผ้าออกอย่างระมัดระวัง และเดินไปข้างอ่างอาบน้ำด้วยความวางใจ ยื่นขาไปสัมผัสอุณหภูมิน้ำ แล้วค่อยๆเข้าไปในอ่างอาบน้ำ
ลี่เฉินซีเอนกายพิงอยู่นอกประตู สูบบุหรี่อย่างเงียบๆ
ฟังเสียงน้ำที่ดังมาจากในห้องอาบน้ำอยู่เป็นครั้งคราว ดวงตาลุ่มลึกค่อยๆหม่นหมองลงไป เมื่อก่อนเธออาบน้ำไม่ได้หลบเขาเลย ปรากฏว่าตอนนี้……..
เขาสูดลมหายใจอย่างไม่พอใจเล็กน้อย มองดูห้องนอนที่อบอุ่นและโรแมนติกนี้ ยังมีรูปหัวใจกลีบกุหลาบที่พนักงานบริการตกแต่งไว้บนเตียง ใบหน้าหล่อเหลาหม่นหมองไปอีกครั้ง เวลาที่เหมาะสมกับวิวทิวทัศน์ที่งดงามยากจะหาได้ สุดท้ายก็สูญเปล่า !
เวลาที่รอนานเล็กน้อย เขามองดูเวลา เกือบจะครึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เคาะประตู “อาบเสร็จหรือยัง?”
ข้างในไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
มีเพียงเสียงน้ำที่ไหลพรากๆไม่หยุด ราวกับเสียงตอบรับ
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น แววตาหมองคล้ำ ใช้กุญแจสำรองเปิดห้องออก เป็นไปตามคาด สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขา ก็คือซูย้าวได้นอนหลับในอ่างอาบน้ำแล้ว
เธอหลับไปแล้วจริงๆ แม้แต่ก๊อกน้ำก็ลืมปิด หากล่าช้าอีกนิด น้ำจะท่วมจมูกของเธอแล้ว
ลี่เฉินซีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าไปอุ้มคนออกมา ใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดร่างกายที่เปียกโชกให้เธอ แล้วอุ้มเธอกลับไปในห้องนอนอีกครั้ง
หลังจากวางเธอลงบนเตียงแล้ว เขาก็หันหลังไปหาไดร์เป่าผม
รอเมื่อเขาเอาไดร์เป่าผมมา ซูย้าวก็รู้สึกตื่นแล้ว
พูดให้ถูกต้อง ก็ไม่ถือว่าตื่น เพราะว่าเธอยังไม่ได้สติใดๆเลย
เธอยืนอยู่บนเตียง จ้องมองดูโคมไฟบนหัวที่แกว่งไปแกว่งมาไม่หยุด ใช้นิ้วชี้ไปที่ใดที่หนึ่ง พึมพำเสียงเบา”มีแมลงตัวหนึ่ง เสียงดังจริงๆ!”
ลี่เฉินซีชะงักไป”แมลงหรือ?”
ที่นี่เป็นโรงแรมห้าดาว และยังเป็นห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีทด้วย คืนก่อนที่เขาจะเข้าพัก ลูกน้องได้จองไว้แล้ว ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างภายในห้องได้ถูกเปลี่ยนใหม่หมด ฆ่าเชื้อเก็บกวาด เรียกได้ว่าละเอียดมาก จะมีแมลงได้อย่างไร?!
“แมลง ฉันจะจับแก !” ในปากเธอพึมพำเหลวไหล ดวงตากลมโตพร่ามัวจ้องมองโคมไฟ และมองดูอยู่อย่างนั้นโดยไม่ละสายตาราวกับไม่รู้สึกแสบตา
ลี่เฉินซีขมวดคิ้วอย่างจนปัญญา เขารู้ว่าเธอดื่มเหล้าไม่เก่ง แต่ไม่รู้ว่าหลังจากเธอดื่มมากแล้ว จะสติแตกด้วย!
และเป็นสติแตกที่ไหนกัน นี่มัน…….ชัดๆ
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาหม่นหมองอย่างจนปัญญา เดินเข้าไปอุ้มเธอเข้ามาในอ้อมกอด ต้องการจะประคองเธอนอนลงอีกครั้ง แต่จู่ๆซูย้าวก็กอดคอเขาไว้ แรงเยอะมาก กอดไว้แน่น
ลี่เฉินซีก้มมองดูเธอ “เพิ่งจะรู้จักประเคนตัวตอนนี้หรือ?”
แต่ว่าเขาคิดผิดแล้ว เพิ่งจะพูดจบ เขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ซูย้าวอ้าปากน้อยๆ กัดไปที่แขนของเขาอย่างแรงๆ
“ให้คุณรังแกฉัน ให้คุณถอดเสื้อผ้าของฉัน…….”ปากเธอพร่ำบ่นไม่หยุด และไม่รู้ความหนักเบา กัดไปที่เขาอย่างแรง ท่าทางไม่ยอมปล่อยง่ายๆด้วย
ลี่เฉินซีมองดูเธอด้วยความตกใจ ทนแล้วทน เอื้อมมือประคองไปที่ท้ายทอยของเธอ แล้วกล่าวเสียงอ่อนโยน”ปล่อยก่อน ดีไหม?อย่ากัดเลย”
แต่ซูย้าวไม่ยอมปล่อย ยังฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่ทันระวัง จู่ๆก็ยกขาน้อยขึ้น เตะไปสูงๆอย่างแรง เตะไปโดนตำแหน่งใต้ท้องน้อยของชายหนุ่มที่ไม่ทันตั้งตัวโดยตรง
ทันใดนั้น ร่างสูงยาวของลี่เฉินซีแข็งทื่อไปทันที ความอ่อนโยนเล็กน้อยบนใบหน้าหล่อเหลาที่ชั่วร้าย ก็ค่อยๆมลายหายไป
ซูย้าวได้แสดงฝีมือออกมาอย่างเต็มที่ และตอนที่คลายปากออกก็ไม่ลืมที่จะพลิกมือไปดึงแขนของชายหนุ่มขึ้น เธอหันหลัง เพิ่มแรงในมือขึ้นไปอีก แล้วหมุนทันที จึงกลายเป็นท่าจับทุ่มจากข้างหลังที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ
โชคดีที่ตอนนี้ทั้งสองอยู่บนเตียง ที่นอนที่อ่อนนุ่ม เป็นที่รองร่างชายหนุ่มอย่างดี ไม่กระทบต่ออะไร เพียงแต่ว่าเขานอนอยู่บนเตียงอย่างทำอะไรไม่ถูก แววตาหมองคล้ำมองดูหญิงสาวตรงหน้า ซูย้าวเหมือนกับจัดการเขาเสร็จแล้ว ก็ปรบมืออย่างโล่งใจ หันหลังแล้วเดินออกไปข้างนอก
