แขนที่กำยำของผู้ชายกอดเธอเอาไว้ ระหว่างที่พลิกไปพลิกมาจนเวียนหัว เธอก็ถูกเขาตอกตะปูใส่บนเตียง เสียงแหบพร่าของเขาทั้งสามหาวและมีแดงดึงดูด “ถ้าผมไป ค่ำคืนที่ยาวนานนี้ ใครจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเล่า?”
ไม่นึกเลยว่าซูย้าวจะถูกคำพูดและอากัปกิริยาที่หน้าด้านของเขาทำเอาหัวเราะในชั่วขณะ เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยื่นมือเรียวเล็กไปจับแก้มของเขา จับโครงหน้าคมเข้มของเขาทีละนิด ลูบจับสันจมูกของเขาไว้ “ไม่จำเป็นต้องให้คนอยู่เป็นเพื่อน ฉันชอบอยู่คนเดียวค่ะ”
“แต่……”เขาแกล้งลากเสียงยาว โทนเสียงที่ใจเย็น ค่อยๆ เป่าลมหายใจที่หอมเหมือนดอกกล้วยไม้ออกมา “ผมชอบอยู่สองต่อสองมากกว่า โดยเฉพาะกอดคุณนอน หอมมาก สบายมาก……”
เธอสูดหายใจเบาๆ อย่างจนปัญญา “โอเค ฉันรู้แล้ว”
พอพูดจบ เหมือนว่าซูย้าวก็ได้เตรียมพร้อมแล้ว เธอได้เปลี่ยนจากการต่อต้านและการขัดขืนของก่อนหน้านี้ มาเป็นใช้มือข้างเดียวกอดคอเขาไว้ และจูบไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา
ลี่เฉินซีเกือบจะถูกความเคลื่อนไหวของเธอทำเอามึน แต่หลังจากแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ความตื่นเต้นเร้าใจที่จู่โจมมาก็ยากจะหลีกเลี่ยงกับกำจัดให้สูญสิ้นในระยะเวลาอันสั้น และทำลายแรงกระเพื่อมของความวุ่นวายเธอโดยพลการ
ทั้งหมดทั้งมวล เหมือนล้วนไม่ต้องพูดก็เข้าใจกัน บวกกับเดิมทีเขาก็เทคนิคดีมากอยู่แล้ว ถึงเธอมีใจอยากต่อต้าน ก็ยากที่จะเลี่ยงได้ สู้จมปลักเข้าไปในนั้นทั้งหมดดีกว่า ถึงไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ แต่ก็สามารถทำให้เขามีความสุขจนลืมบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองไปเลย
ไม่นานทั้งสองก็ได้นัวเนียอยู่ด้วยกัน บนเตียงที่กว้างใหญ่ก็มีแต่ความยุ่งเหยิง ในห้องนอนมีแต่ความงดงามครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ เสี้ยววินาทีที่ใกล้ปลดปล่อย เขากลับกอดรัดเธอไว้ ท่าทางที่ช้าลงชัดเจนว่าได้ลึกขึ้น ซูย้าวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ได้หันไปมองเขา ถึงได้ยินเสียงหายใจหอบที่หนักขึ้นของเขา ได้พึมพำเสียงต่ำคำหนึ่ง “ที่รัก เรามีลูกด้วยกันอีกคนนะ!”
ซูย้าวอึ้งค้างทันที ทันใดนั้นร่างกายเหมือนคันธนูที่ดึงออก แข็งทื่อจนไม่กล้าขยับ
ก่อนอื่นคือเธอถูกคำพูดของเขาทำเอาช็อกก่อน ความคิดยากที่จะกลับเข้ามาในหัว อันดับต่อมาคือกำลังไตร่ตรองร่างกายของตัวเองอยู่ บางทีอาจจะเป็นคำนี้ของลี่เฉินซีอยู่ดีๆ ได้เตือนอะไรเธอ
ไม่มากก็น้อย หลังจากกลับมาที่เมืองAและใกล้ชิดกับเขา ก็เคยมีอะไรกับเขาไม่น้อยกว่าสิบกว่าครั้งแล้ว แม้กระทั่งยังมากกว่าด้วยซ้ำจนเธอนับไม่ถ้วนแล้ว ทุกครั้งหลังจากมีเรื่องอย่างว่าแล้ว เธอล้วนไม่ได้กินยาเลย เธอเองก็ประมาทเกินไป เพราะยังไงตอนนี้ในใจของซูย้าวกำลังกังวลอย่างอื่นอยู่ จึงไม่มีเวลามาคำหนึ่งพวกนี้
แต่ว่า ถ้าสามารถตั้งครรภ์ล่ะก็ เธอคงจะมีปฏิกิริยาตั้งนานแล้วมั้ง!
ที่สำคัญคือ คงไม่ใช่ร่างกายตัวเองเกิดปัญหาอะไรขึ้นมั้ง?!
บางทีอาจจะใช่ก็ได้ เพราะยังไงซะสองปีกว่ามานี้ล้วนยุ่งไปทั่วทุกที่ ไม่มีเวลาบำรุงร่างกายตัวเองดีๆ ตอนนี้ฟื้นคืนความทรงจำแล้ว ในใจคิดอยู่ว่ามีเด็กสามคนแล้ว และไม่เคยคิดมาที่ด้านนี้เลย ตอนนี้พอคิดดูอย่างละเอียด ร่างกายอาจจะเกิดปัญญาขึ้นจริงๆ แล้ว
แต่บางทีก็เป็นเรื่องดีอยู่ อย่างน้อยก็เลี่ยงความยุ่งยากและอันตรายที่ซ่อนอยู่ของการกินยาไปไม่ใช่เหรอ?
เพราะฉะนั้นไตร่ตรองไปพักหนึ่ง ซูย้าวก็ไม่ได้คิดมากอีก
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ลี่เฉินซีได้สูบบุหรี่พิงอยู่ที่หัวเตียง ควันบุหรี่อบอวลทำใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของเขาพร่ามัว แขนกำยำของเขาได้ค่อยๆ โอบเธอมาไว้ในอ้อมกอด ควันบุหรี่อ่อนๆ ได้ค่อยๆ พ่นใส่ใบหน้าเธอ พร้อมเงยหน้าเธอขึ้นมาอย่างจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม จากนั้นก็ได้จูบที่หน้าผากของเธออีก “ผมพูดจริงๆ นะ เรามีลูกอีกคนเถอะ!”
ลี่เฉินซีหันไปดับบุหรี่ในมือทิ้ง และนอนลงบนเตียงกับเธออีกครั้ง “ผมรู้ว่าคลอดลูกลำบากมาก แต่ที่รัก ตอนที่คุณท้องเจิ้งเอ๋อ ผมไม่ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจอยู่เคียงคุณคอยดูแลคุณ แม้แต่ตอนที่คุณคลอดลูกเจออันตราย ผมก็ยังไม่สามารถอยู่เคียงข้างดีๆ ส่วนหมิงเอ๋อกับซีซี……”
หลังจากเธอท้องหมิงเอ๋อกับซีซีก็ได้ไปจากเขา ได้ไปอยู่ที่เมืองอื่น ช่วงที่ตั้งครรภ์รวมถึงคลอดลูก แม้กระทั่งหมิงเอ๋อเพิ่งคลอดออกมาก็ถูกคนขโมยไป ลี่เฉินซีก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอเลย
ตลอดที่ผ่านมานี้ ล้วนเป็นโรคที่ซ่อนอยู่ในใจของเขา เขารู้สึกละอายใจต่อเธอ และละอายใจต่อลูกๆ
พอนึกถึงตอนที่เธอตั้งครรภ์ครั้งแรกและบอกข่าวกับเขา ตัวเองได้หน้าบึ้งพร้อมพูดออกมาคำหนึ่งว่า‘เอาออก’ทีไร เขาก็ทนรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ ไม่ได้ทุกที
ลี่เฉินซีอำพรางความอึมครึมของแววตาไว้อย่างไว และจูบมุมปากเธออีกครั้ง “ผมอยากอยู่เคียงข้างคุณ รับรู้การเจริญเติบโตและการกำเนิดของลูกเราด้วยกัน มีลูกอีกคน จากนั้นผมจะไปคุมกำเนิด จะไม่ให้ภรรยาผมต้องลำบากและทนทุกข์ทรมานอีกเด็ดขาด โอเคมั้ย?”
ซูย้าวเคลื่อนไหวดวงตาที่ประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่ได้คิดปัญหาที่ว่าจะมีลูกอีกหรือเปล่า แต่ได้มุ่งเป้าไปยังคำพูดอีกคำของเขา “เมื่อกี๊คุณว่าอะไรนะ?”
เขาอึ้งเล็กน้อย “อะไรครับ?”
“คุณจะคุมกำเนิด?” เธอพูดด้วยความประหลาดใจ
ลี่เฉินซีไม่ได้รู้สึกว่าไม่โอเค เขาแค่กอดเธอไว้แน่น คางได้ค้ำศีรษะเธอไว้พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ “ใช่ แปลกมากเลยเหรอ?”
“มันก็ไม่แปลกหรอกค่ะ แต่แค่……”ซูย้าวชักไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว
แต่ไหนแต่ไร ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป สามีภรรยากัน ไม่ใช่ล้วนแนะนำให้ผู้หญิงคุมกำเนิดเหรอ ไม่ว่าจะกินยาหรือทำการผ่าตัด เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นไป ล้วนเป็นผู้หญิงไปทำการคุมกำเนิด!
เธอค่อนข้างเหนือความคาดหมาย คิดไม่ถึงเลยว่าลี่เฉินซีจะมีความคิดแบบนี้
เหมือนเขาก็เดาความคิดของเธอได้ เขาคลายเธอออกเล็กน้อยพร้อมอธิบายอย่างจริงจังว่า “การผ่าตัดแบบนี้ จะพูดกับคุณยังไงดีล่ะ?”
“ถ้าผู้หญิงไปทำ ถ้าอยากทนลำบากครั้งเดียวก็สบายไปตลอดก็ต้องทำหมันที่ท่อนำไข่ แต่ของผู้หญิงอยู่ภายในร่างกาย ต้องผ่าตัดกรีดเนื้อหนังออก หลังจากดำเนินงานทั้งชุดเสร็จ ยัดกลับเข้าไปในร่างกายใหม่ เย็บแผลชั้นแล้วชั้นเล่า ฟื้นฟูหลังการผ่าตัดและอื่นๆ ซับซ้อนและยุ่งยากมาก”
เขาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดอีกว่า”แต่ถ้าผู้ชายทำ เดิมทีก็อยู่ภายนอกของร่างกายอยู่แล้ว เรียบง่ายมาก แค่กรีดแผลเล็กๆ เอาออก……”
ไม่จำเป็นต้องให้เขาพูดต่ออีก ซูย้าวก็รีบห้ามไว้ “หยุด ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ”
เธอค่อนข้างหมดคำพูดและแก้มแดงก่ำ “ฉันไม่ต้องการให้คุณปูพื้นฐานความรู้ด้านการรักษาทางการแพทย์ให้ฉัน พวกนี้ฉันล้วนรู้หมด”
ถึงเดิมทีเธอก็ไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับอาชีพด้านการแพทย์หรอก แต่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ของพวกนี้ก็เกี่ยวโยงและตรวจสอบดูไม่มากก็น้อยอยู่ แล้วจะไม่รู้ได้อย่างไร
เธอเขยิบและหดตัวไปด้านหลังอย่างจนปัญญา หดม่านตาไว้พร้อมมองหน้าเขาอีกครั้ง “ฉันเห็นดีเห็นชอบมากที่คุณสามารถมีความคิดแบบนี้ และคุ้มค่าแก่การส่งเสริมมาก”
ความเจ็บปวดและความเชื่อมั่นของการตั้งครรภ์สิบเดือน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายจะสามารถรับรู้ได้ ความเจ็บปวดตอนที่ใกล้คลอด เดิมพันด้วยชีวิตของตัวเอง แลกมาซึ่งการให้กำเนิดลูก
นี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายจะสามารถรับรู้เหมือนตัวเองเคยประสบมาได้
ในเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งได้แบกรับความเจ็บปวดที่ใหญ่ขนาดนี้แล้ว ภายหลังผู้ชายช่วยแบ่งเบาก็เป็นเรื่องที่สมควร และคุ้มค่าแก่การส่งเสริม
แต่ว่า ซูย้าวได้น้ำเสียงพูดอีกว่า”นี่เป็นเรื่องอนาคตหมดเลย เพราะไม่ว่าคุณอยากจะมีลูกอีกคน หรือว่าอยากทำการผ่าตัดอะไร แต่มีข้อแม้คือคุณต้องมีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายและสมชื่อสมฐานะก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าความสัมพันธ์ของฉันกับคุณยังไม่ถึงขั้นนี้ เพราะฉะนั้นคุณลี่ คุณพูดจาเร็วเกินไปแบบนี้ ใจร้อนเกินไปหรือเปล่าคะ”
ซูย้าวพูดจบก็ได้ถอยหลังไปอีก และถือโอกาสเอาผ้าห่มผืนบางหุ้มตัวไว้พร้อมพลิกตัวลงจากเตียงโดยตรง จากนั้นได้เดินออกไปข้างนอกด้วยพร้อมพูดไปด้วย “ถ้าคุณรู้สึกว่าการคบกันของเราสองคนในตอนนี้ ทำให้คุณมีการวางแผนที่ยาวไกลของวันข้างหน้า แถมยังโหยหาที่จะวางแผนอะไรล่ะก็ งั้นคุณคงจะเข้าใจผิดแล้วจริงๆ ค่ะ”
“คบกันมันเป็นแค่ความรัก ไม่จำเป็นต้องแต่งงานเสมอไป ถึงจะแต่งงานกันจริง ก็ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรเสมอไป ระหว่างนั้นอาจจะหย่าร้างกัน อาจจะแยกกันอยู่ และอาจจะเกิดสถานการณ์มากมาย”
“ยังมีอีก ฉันไม่มีแพลนที่จะมีลูกอีกคนค่ะ คุณลี่ นี่ก็ดึกมากแล้ว เมื่อกี๊ขอบคุณการแสดงออกด้วยความพยายามของคุณมาก พักผ่อนเช้าๆ นะคะ good nightค่ะ”
พอเธอพูดจบ ก็ได้เดินมาถึงหน้าห้องแล้ว เธอไม่ได้หันหน้ามาอีก และไม่ได้มองเขาอีก ได้เห็นสายตาที่อึมครึมเย็นชาของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเป็นอากาศโดยสิ้นเชิง ซูย้าวหมุนตัวล็อกประตู จากนั้นได้ออกจากห้องนอนและตรงดิ่งไปยังห้องข้างๆ หลังจากล็อกประตูแล้วได้นอนลงมาคนเดียวอย่างเงียบๆ
มีลูกอีกคน?!
ลี่เฉินซีก็คิดได้ง่ายดีน้อ ยังไม่พูดถึงว่าตอนนี้ยังจัดการเรื่องของอานเจียเย้นไม่ได้ สมาชิกทั้งห้าของครอบครัวพวกเขาอาจจะเผชิญกับอันตรายได้ทุกเมื่อ แถมยังง่ายที่จะพาคนอื่นซวยไปด้วย ถึงปัญหาสามารถได้รับการแก้ไข เธอก็ไม่มีความคิดที่จะมีลูกอีก!
คลอดลูกลำบากแค่ไหน ถ้าไม่ได้ฟื้นคืนความทรงจำ บางทีเธออาจจะง่ายต่อการถูกเขาหลอก แต่ตอนนี้ความทรงจำได้ฟื้นคืนแล้ว ความยากลำบากของการตั้งครรภ์และคลอดลูกในสองครั้งที่ผ่านเหมือนกับฝันร้าย แล้วซูย้าวจะมีทางซ้ำรอยเดิมได้อย่างไร?!
ให้เขาไปฝันเองเถอะ!
