“ตอนนี้?”ซูย้าวพูดด้วยเสียงประหลาดใจ พร้อมรีบส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม “ไม่ได้ ตอนนี้ไปไม่ได้ค่ะ”
ยังไม่บอกว่าตัวเธอเองก็มีความสงสัยแบบนี้เหมือนกัน ถ้าเกิดไปโรงพยาบาลจริงๆ ผลตรวจเหมือนที่พวกเขาคาดเดา งั้นดูจากท่าทีและปฏิกิริยาของลี่เฉินซีในตอนนี้ เขาจะต้องตั้งให้เป็นเธอ‘สัตว์คุ้มครองที่ใกล้จะสูญพันธุ์’แน่นอน สวัสดิการทะยานขึ้นไปในระดับที่นับไม่ถ้วน ยังไม่พูดถึงว่าเธอยังอยากพาโม่หว่านหว่านไปตรวจสอบสักหน่อย ถ้าอย่างนั้น แม้แต่ออกจากบ้านเขาก็จะคอยประกบอย่างใกล้ชิดแล้ว
มันล่าช้าและทำให้เสียเรื่องเกินไป ถึงตั้งครรภ์จริงๆ เธอก็ไม่คิดจะบอกเขาในตอนนี้
ในใจเธอมีความระมัดระวังโผล่ขึ้น ในเมื่อตัดสินใจได้แล้ว ตอนนี้ก็คือปลอบใจเขา เธอสูดหายใจลึกๆ มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าอ่อนโยน ใช้มือข้างเดียวจับใบหน้าแบดๆ ของเขาด้วยรอยยิ้มสวยหวาน “ฉันอาจจะแค่ประจำเดือนมาไม่ตรงตามเวลา ร่างกายเกิดปัญหานิดหน่อยจริงๆ ค่ะ”
“ที่จริงก่อนหน้านี้ฉันก็อยากจะบอกคุณแล้ว ถึงคุณดึงดันอยากจะมีลูกอีก ร่างกายของฉันคงจะไม่ไหวแล้ว”
เธอจำได้หลังจากเธอคลอดซีซีกับหมิงเอ๋อแฝดชายหญิงคู่นี้เสร็จ ตอนนั้นร่างกายแย่มาก คุณหมอกับหลินโม่ป่ายต่างก็เคยพูดกับเธอซ้ำๆ ว่า ต่อไปเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์มีลูกอีกคงจะไม่เยอะแล้ว
“คุณลองคิดดูดีๆ สิคะ เราก็ไม่ใช่เพิ่งจะ……เคยทำเรื่องอย่างว่าถูกมั้ย เมื่อก่อนก็เคยทำไปหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”เธอได้เริ่มยกตัวอย่างให้ฟังอีก “ทุกครั้งฉันก็ไม่ได้กินยาเลย แต่ทุกครั้งก็ไม่ท้องไม่ใช่เหรอคะ เพราะฉะนั้นคุณคิดมากไปแล้วจริงๆ ค่ะ ไม่ได้ท้องแน่นอน”
อาจจะเพราะท่าทีของเธอจริงใจและจริงจังเกินไป หรืออาจจะเพราะคำพูดของเธอมีแรงโน้มน้าวอยู่ไม่มากก็น้อย สรุปก็คือสาเหตุหลายอย่าง ทุกอย่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ สุดท้ายลี่เฉินซีก็ถูกเธอพูดโน้มน้าวจนได้
แววตาลึกๆ ของเขาเพ่งมองเธอไว้อย่างกะพริบตาปริบๆ “ถึงแม้ความเป็นไปได้นี้จะน้อยมาก แต่ก็มองข้ามไม่ได้นะ เอาอย่างนี้ วันนี้อาจจะเร่งรีบเกินไป พรุ่งนี้มะรืนนี้พอเรากลับเมืองAแล้ว ไปโรงพยาบาลด้วยกัน ตรวจเช็ดร่างกายดีๆ หน่อย โอเคมั้ย?”
ลี่เฉินซีสามารถพูดแบบนี้ ถือว่าได้ยอมถอยให้สุดๆ แล้วแล้วซูย้าวจะไม่ให้ความร่วมมือได้อย่างไร?
เธอยิ้มอ่อนโยนพร้อมพยักหน้ารัวๆ “โอเคค่ะ แต่ถ้าผลตรวจออกมาว่าฉันไม่เหมาะที่จะตั้งครรภ์อีก คุณ……คงไม่ผิดหวังมั้งคะ?”
เขาอดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นได้เอนตัวจูบที่หน้าผากเธอเบาๆ “ภรรยาของผมมีลูกให้ผมตั้งนานแล้ว ผมจะผิดหวังอะไรได้?มีโรคเราก็รักษาโรค ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ขอแค่คุณแข็งแรงดีก็พอแล้ว”
ลี่เฉินซีก็ใช่ว่าดันจะต้องมีลูกอีกคนให้ได้หรอก ถึงแม้มีความคิดด้านนี้อยู่ แต่ถ้าสถานการณ์ตามความเป็นจริงไม่เหมาะสมจริงๆ เขาก็จะละทิ้งความคิดนี้อยู่
เพราะยังไงเมื่อเทียบกับลูกแล้ว ภรรยาถึงจะสำคัญที่สุด!
ซูย้าวชื่นมื่นกับการคำหนึ่งถึงภาพรวมของเขา ได้ถูกเขาโอบกอดนัวเนียวไปอีกพักหนึ่ง จนกระทั่งโม่หว่านหว่านที่อยู่หน้าห้องเคาะประตูอย่างไม่หยุด ทั้งสองถึงฝืนหยุดลง
ตอนที่ซูย้าวสะพายกระเป๋าออกมาจากห้องนอน โม่หว่านหว่านเห็นเธอแก้มแดงก่ำ จึงขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอลงไปชั้นล่างพร้อมกับซูย้าวไปด้วยและสอบถามเสียงเบาไปด้วย”ทำไมแก้มของเธอแดงจังเลย?เมื่อกี๊มัวแต่ทำอะไรกับลี่เฉินซีอยู่ที่ข้างใน?”
“คงไม่ใช่……ว้าว!กลางวันแสกๆ พวกเธอ……”
ซูย้าวมองบนใส่เธอด้วยความหงุดหงิดแว๊บหนึ่ง “แล้วเธอล่ะ?รู้สึกว่าเธอกับลู่ส้าวหลิงก็มีอะไรกันในช่วงกลางวันแสกๆ อยู่ไม่น้อยครั้ง……”
ไม่ต้องให้เธอพูดต่อ โม่หว่านหว่านก็ได้เอามือกุมปากเธอไว้ได้ทัน”เราไม่พูดประเด็นนี้แล้ว เปลี่ยนประเด็นๆ เราไปกินของอร่อยๆ กันก่อน จากนั้นค่อยไปเล่นสกีกัน โอเคมั้ย?”
“อะไรกัน เล่นอีกแล้ว?”ซูย้าวขมวดคิ้วขึ้นมา “เธอจะช่วยฉันตรวจสอบไม่ใช่เหรอ?เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราไปที่ประธานหลี่กัน”
โม่หว่านหว่านแสยะยิ้มด้วยความอึดอัด ค่อนข้างไม่รู้ควรจะพูดยังไงต่อ ได้แต่เปลี่ยนประเด็นมาที่เรื่องกินข้าว
ทั้งสองได้เลือกร้านอาหารที่อยู่ละแวกนี้ หลังจากนั่งลงมาทานข้าวไปมื้อหนึ่ง ระหว่างนั้นโม่หว่านหว่านได้จงใจยืดเยื้อเวลา ฝืนใช้เวลาทานข้าวไปสองชั่วโมงกว่าๆ
ซูย้าวชักจะหมดคำพูดกับเธอแล้ว มองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ค่อยๆ เคี้ยวค่อยๆ กลืนอย่างเงียบๆ ได้ขมวดคิ้วอย่างรับมือไม่ถูก “หว่านหว่าน ถ้าความทรงจำของฉันไม่ได้เกิดความผิดพลาด รู้สึกว่าเมื่อก่อนเธอไม่ได้นิสัยแบบนี้นะ”
อยู่ในความทรงจำของซูย้าว นิสัยของโม่หว่านหว่านจะเป็นคนตรงๆ ทำอะไรตรงไปตรงมา อ้อมค้อมไม่เป็น และโกหกคนไม่เป็น เพราะเจ้าตัวไม่ถนัดจริงๆ ปกติเป็นคนโผงผาง แถมใจร้อนมากด้วย เป็นคนประเภทที่มีอะไรก็พูดออกมาเลย มีเรื่องก็ลงมือทำทันทีเลย
แต่ตอนนี้พอมาดูคุณนายลู่ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้อีกที อย่างกับสาวน้อยที่อ่อนโยนอ่อนต่อโลกชัดๆ แม้แต่กินโจ๊กถ้วยหนึ่งก็เป่าทีละช้อนเบาๆ จากนั้นกินคำเล็กๆ แล้วค่อยกลืนลงไปทีละนิดๆ ……
โม่หว่านหว่านฟังความหมายนอกคำพูดของเธอออกตั้งนานแล้ว และสังเกตเห็นความสงสัยเสี้ยวนั้นในแววตาเธอแล้ว แต่นอกจากฝืนแสร้งต่อไป ตัวเองยังจะทำอย่างไรได้อีก?
เธอพูดแค่ว่า “เอ่อ……ถ้ากินข้าวเร็วเกินไป จะย่อยไม่ค่อยดี”
ซูย้าวพยักหน้าคล้อยตาม”OKค่ะคุณหนู ไม่ใช่ ต้องเรียกว่าคุณนายลู่ คุณค่อยๆ เพลิดเพลินต่อนะคะ ฉันไปซุปเปอมาร์เก็ตข้างๆ นี้แป๊บหนึ่ง”
“เธอจะไปซื้ออะไร?”โม่หว่านหว่านเห็นเธอลุกขึ้น จึงได้ถามด้วยความแปลกใจคำหนึ่ง
ซูย้าวหันหน้ามาพร้อมยิ้มอ่อนๆ “ผ้าอนามัย เธอจะเอาด้วยมั้ย?”
โม่หว่านหว่านส่ายหัวรัวๆ ด้วยจิตใต้สำนึก “ไม่ต้องแล้ว ฉันยังไม่ถึงวันนั้นของเดือนเลย แต่ถ้าเธอจะช่วยฉันซื้อก็ได้เหมือนกัน ถือว่าตุนของก็แล้วกัน เพราะยังไงของสิ่งนี้ก็ถือเป็นสินค้าอุปโภคบริโภคเหมือนกัน”
ซูย้าว “……”
ทิ้งโม่หว่านหว่านไว้ที่ร้านอาหารคนเดียว หลังจากซูย้าวจ่ายตังค์เสร็จก็ได้ไปซุปเปอมาร์เก็ตข้างๆ ซื้อเครื่องดื่มเรื่อยเปื่อยไปสองขวด จากนั้นได้เดินเลี้ยวไปยังร้านขายยาที่อยู่ข้างๆ
เธอได้เลือกซื้อชุดตรวจครรภ์สองกล่องที่ร้านขายยา ตอนที่กลับมาที่ร้านอาหารอีกครั้ง โม่หว่านหว่านยังคงเคี้ยวอาหารอย่างละเอียดและค่อยๆ กลืนลงไปต่อ ดูท่ากะจะกินข้าวมื้อหนึ่งจนถึงเที่ยงจริงๆ ด้วย ซูย้าวถอนหายใจทีหนึ่ง จากนั้นได้ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ
ในขณะที่นั่งรอผลตรวจอยู่บนชักโครก เธอได้ดูข่าวในมือถืออย่างไม่ขาดสาย ทางฝั่งในประเทศไม่ได้มีแนวโน้มที่ใหม่เกินไป แต่มีอยู่จุดหนึ่งที่ทำให้เธอค่อนข้างให้ความสนใจ
ต้นเดือนหน้า โปรเจ็คที่เกี่ยวข้องกับเหมืองแร่คาลาเวอไรต์ของอ้าวไห่กำลังจะเริ่มงานเปิดประมูลอย่างเป็นทางการแล้ว
สุดท้ายโปรเจ็คนี้ก็ได้ถูกกำหนดการแล้ว เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้ลี่เฉินซีก็ค่อนข้างสนใจโปรเจ็คนี้เหมือนกัน หวังว่าเขาจะฟังตัวเอง อย่าไปทำเรื่องชั่วตามคนอื่นเลย!
เธอเผลอดูข่าวไปหลายนาทีโดยที่ไม่รู้ตัว นาทีนี้ผลตรวจได้ออกมาตั้งนานแล้ว แต่ได้ถูกเธอละเลยไป พอดึงสติกลับมาและหยิบขึ้นมาดู ผลที่ปรากฏอยู่บนนั้นทำเอาเธออึ้งค้างไว้
และในขณะเดียวกัน เธอไม่ระวังมือสั่นได้ทำให้ผลตรวจตกลงไปในชักโครกโดยตรง และผลตรวจก็ได้จางหายไปพร้อมกับการไหลของน้ำ
ซูย้าวมองชักโครกที่เกลี้ยงเกลาและว่างเปล่าอย่างตะลึงงันพร้อมอดตกใจไม่ได้ ผลตรวจของเมื่อครู่เธอแค่เหลือบมองไปแว๊บเดียวเอง ยังไม่ได้เช็คดูอย่างละเอียดเลย……
โชคดีที่เธอได้ซื้อเผื่อไว้อันหนึ่ง
ใช่ ลองตรวจดูอีกครั้ง!
แต่ว่า ตอนนี้เธอไม่รู้สึกว่าอยากเข้าห้องน้ำเลย ควรจะทำยังไงดี?
นาทีนี้ซูย้าวได้สังเกตเห็นเครื่องดื่มสองขวดที่เพิ่งซื้อเมื่อครู่ เธอเตรียมเปิดฝาขวดและกรอกเครื่องดื่มเพื่อเพิ่มน้ำให้กับร่างกายตัวเอง ตอนที่สะดวกตรวจอีกครั้ง ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
หลังจากเสียง‘ก๊อกๆๆ ’ดังขึ้น เสียงของโม่หว่านหว่านก็ได้ดังขึ้นตาม “ย้าวย้าว เป็นอะไรหรือเปล่า?”
ซูย้าวอึ้งเล็กน้อย จากนั้นได้รีบพูดด้วยจิตใต้สำนึก “ฉันไม่เป็นไร”
“ทำไมไปนานจังเลย?”โม่หว่านหว่านแปลกใจที่เธอออกไปตั้งสิบกว่านาทีแล้ว
ซูย้าวอึดอัดจนสีหน้าตกที่นั่งลำบาก ตามความสัมพันธ์ของโม่หว่านหว่านกับลี่เฉินซีในตอนนี้ ถ้าเธอพูดออกมาตามตรง ไม่แน่ยัยตัวแสบคนนี้ไม่ถึงช่วงดึกก็คงแอบไปบอกเขาแล้ว
เธอสูดหายใจลึกๆ แกะบรรจุภัณฑ์ของผลตรวจที่เหลือออก แล้วซ่อนไว้ในช่องใส่ของของกระเป๋า หลังจากรูดซิปแล้วได้ผลักประตูออกมาจากห้องน้ำ เห็นโม่หว่านหว่านที่สีหน้าเป็นห่วงแล้วได้ยิ้มอ่อนๆ “ในที่สุดเธอก็กินเสร็จสักทีนะ?”
โม่หว่านหว่านพยักหน้า “อืม ฉันกินเสร็จแล้ว ตอนนี้เราไปเล่นสกีกันดีกว่า!วันนี้อากาศดีจังเลย เหมาะกับการเล่นสกีมาก แล้วชุดเล่นสกีที่เมื่อวานซื้อมาสวยมากเลย กลับไปเปลี่ยนที่โรงแรมกันก่อน……”
ซูย้าวคอยฟังการวางแผนและแผนการของเธออย่างเงียบๆ ในที่สุดหลังจากโม่หว่านหว่านพูดจบ ถึงสื่อความหมายของตัวเองออกมาด้วยรอยยิ้ม “เล่นสกีอ่ะฉันไปเล่นเป็นเพื่อนเธอได้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันเพิ่งนัดกับประธานหลี่ไว้ว่าจะไปเจอเขาหน่อย”
