ตอนที่ 657 โค้กน้ำขิง
พอกลับมาถึงบ้านซย่าเสี่ยวมั่วก็หายตัวไปทันที เหยียนเค่อก็ไม่ได้เดินไปหาหล่อน พอจะหยิบโน้ตบุ๊คของหล่อนออกมาใช้ก็มีคนเดินถือโค้กน้ำขิงออกมาจากห้องครัว
“ฉันไม่ดื่ม” เหยียนเค่อไม่ชอบกลิ่นของขิง เขานึกว่าซย่าเสี่ยวมั่วแค่พูดขึ้นเฉยๆ ใครจะไปคิดว่าจะลงมือเร็วขนาดนี้
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกว่ากลิ่นนี้มันก็หอมดี ช่วยป้องกันไม่ให้เป็นหวัดแถมดีต่อร่างกายอีกทำไม่ถึงไม่ดื่ม
“ถ้านายเป็นหวัดจะทำอย่างไร”
“เดินแค่ไม่กี่ก้าวเองนะ” เหยียนเค่อยู่ปาก กังวลอะไรขนาดนั้น เดินจากรถมาถึงห้องใช้เวลาแค่ห้านาที มันจะเป็นหวัดได้อย่างไร “อยากดื่มเธอดื่มเองเลย”
“ฉันไม่ได้ใส่ยาพิษลงไปซะหน่อย” ซย่าเสี่ยวมั่วหยิกไปที่แผ่นหลังของชายหนุ่มพร้อมบ่น “ถ้านายไม่ไว้ใจฉันลองให้ก่อนไหม”
เหยียนเค่อได้ยินถึงตรงนี้ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร “เธอไปเล่นตรงอื่นเลย”
ซย่าเสี่ยวมั่วนั่งอยู่สักพัก มองชายหนุ่มอย่างโมโห เหลือบมองไปที่หน้าจอก็เจอแต่ตัวเลขที่เธอดูไม่เข้าใจ พอจะเดินเอาเข้าไปเก็บในครัวเหยียนเค่อก็ยื่นมือออกมาเสียก่อน
ฝ่ายตรงข้ามเอาแต่จ้องมาที่เขา ไม่อยากดื่มแต่ก็ถูกมองจนใจอ่อนจนได้
ซย่าเสี่ยวมั่วองตามถ้วยขิงที่ถูกดึงไปเห็นเหยียนเค่อรับไปถือด้วยมือข้างเดียว เงยหน้าขึ้น ทำท่ากลืนลงคออย่างทรมาน
พอเหยียนเค่อกินขิงซอยลงไปก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ฝืนดื่มจนหมด ถ้วยถูกซย่าเสี่ยวมั่วเก็บคืนไป น้ำขิงถูกดื่มจนหมดเกลี้ยง แต่ในชามยังคงมีสีดำของน้ำอยู่ให้เห็น
ซย่าเสี่ยวมั่วยิ้มราวกับคนบ้า กำลังจะเอาถ้วยเข้าไปเก็บก็ถูกเหยียนเค่อโอบบ่าให้หันกลับไปเสียก่อน ริมฝีปากอ่อนประกบชิดเข้ามา ในปากยังมีรสชาติหวานของโค้กกับรสเผ็ดของขิง ซย่าเสี่ยวมั่วจ้องไปที่แววตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของชายหนุ่มแล้วหยิกไปที่เอวของเขาเบาๆสองสามที
มือนิ่มๆราวกับเล็บแมวสะกิดสร้างความรำคาญที่ช่วงเอว เหยียนเค่อกลัวว่าถ้ายังไม่รีบปล่อยหล่อนออกก็จะคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว
เหยียนเค่อหยอกล้อกับริมฝีปากของหล่อนอีกนิดจากนั้นก็ผละออก “คราวหน้าถ้ายังทำแบบนี้อีก ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”
ซย่าเสี่ยวมั่วเก็บมือตัวเองเข้ามา เรียกสติตัวเอง เธอทำเพราะหวังดีแท้ๆ “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
“อย่างนั้นฉันคงต้องทำอะไรแล้วล่ะ” เหยียนเค่อเอ่ยอย่างมีความหมายแฝง ซย่าเสี่ยวมั่วรีบหยิบถ้วยแล้วเดินหนีไป
ซย่าเสี่ยวมั่วมั่วอัพเดตรูปภาพเสร็จสมบูรณ์แล้ว จึงสามารถพักผ่อนได้ชั่วคราว เธอนั่งเปิดหนังสือที่เพิ่งซื้อมาอยู่ตรงข้างๆขาของเหยียนเค่อ อ่านไปอ่านมาก็เอนพิงหัวเขาของเหยียนเค่อแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่น มือกอดขาของชายหนุ่มเอาไว้ ช่างสบายจริงๆ
โชคดีที่ขาของเขายาวพอที่จะยืดออกไปให้ซย่าเสี่ยวมั่วเอนหัวมาพิงได้ เหยียนเค่ออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมากับความคิดประหลาดของตนเอง นี่ถ้าขาเขาไม่ยาวพอมันจะกระอักกระอ่วนขนาดไหนนะ
คอมเม้นต์ในวีแชตของซย่าเสี่ยวมั่วมีมากถึงหนึ่งหมื่นกว่าคอมเม้นต์แล้ว ทำเอาเธอตกใจมากๆ แล้วยังจะมีฉินจานที่มาเพิ่มกองไฟให้ลุกโชนขึ้นอีก
“กองไฟพัดถล่ม @Yan แค่คิดถึงเหตุการณ์ของพวกนายฉันก็แทบจะหัวเราะออกมาอยู่แล้ว”
ซย่าเสี่ยวมั่วหมด สะกิดไปที่ขาของเหยียนเค่อ “ฉินจานแต่งงานกับซูอี้นานเท่าไหร่แล้ว”
“สามสี่ปีแล้วมั้ง” เหยียนเค่อหันมาตอบหล่อน เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน “ก็นานแล้วนะ แต่ฉันลืมแล้ว”
“หึ” ซย่าเสี่ยวมั่วไม่พอใจ
“หล่อนรังแกเธอเหรอ”
ซย่าเสี่ยวมั่วได้ยินชายหนุ่มถามก็รีบฟ้องให้ฟังทันที ยื่นโทรศัพท์ไปให้เขาดู “อือ หล่อนจะแย่งนาย”
เหยียนเค่อหน้าคล้ำ ความจริงเขาชินแล้วกับสมองอันแปลกประหลาดของหญิงสาว “ปล่อยหล่อนไป ยังไงก็มีซูอี้คอยปรามอยู่”
“ทำไมฉันถึงเกิดความรู้สึกเหมือนซูอี้เลยนะ” ซย่าเสี่ยวมั่วกอดขาของชายหนุ่มไว้แน่น หน้าอกนุ่มนิ่มของหญิงสาวที่กดทับอยู่ตรงขาของเขา ทำเอาเหยียนเค่อถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“เอ่อ…”ความสนใจทั้งหมดของเหยียนเค่อในตอนนี้มันไปอยู่ที่ขาหมดแล้ว ไม่มีกะจิตกะใจตอบคำถามของหล่อน จึงได้แต่รับคำไปอย่างลวกๆ
ตอนที่ 658 นมสด
ซย่าเสี่ยวมั่วไม่พอใจกับคำตอบของเหยียนเค่อเป็นอย่างมาก “นายควรจะปลอบใจฉันสักหน่อยไม่ใช่เหรอไง”
เหยียนเค่อก้มตัวลงไป มือประคองศีรษะด้านหลังหล่อนเอาไว้ แล้วจูบไปที่ใบหน้าด้านข้าง “ตอนนี้ฉันก็เจ็บปวดมาก ก่อนจะปลอบเธอ เธอมาปลอบฉันก่อนดีไหม”
ซย่าเสี่ยวมั่วอึ้งไป จับใจความสำคัญของประโยคนี้ไม่ได้ “นายไม่สบายตรงไหน เป็นหวัดหรือเปล่า” พูดจบก็เอามือไปอังที่หน้าผากชายหนุ่ม
“รู้สึกว่าเธอจะจับผิดที่นะ” น้ำเสียงของเหยียนเค่อกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ แอบแลบลิ้นออกมาเลียใบหูเธอเล็กน้อย
ใบหน้าของซย่าเสี่ยวมั่วแดงขึ้นมาในทันที รีบปลีกออกห่างชายหนุ่ม “นายหมายความว่าอะไร”
เหยียนเค่อกลัวว่าเล่นกับไฟแล้วมันจะย้อนมาทรมานตัวเอง เห็นใบหน้าใสซื่อที่จ้องมองมาทางตนก็พูดไม่ออก สุดท้ายหลังจากโดนมองด้วยสายตาใสซื่อเขาเลยตัดสินใจปลีกตัวออกห่างจากหล่อนเอง เดินออกห่างจากสายตาหล่อนออกมาเรื่อยๆราวกับต้องการหลบหนี “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
พอเหยียนเค่อเดินไป ซย่าเสี่ยวมั่วก็ทรุดลงไปกองกับพื้น
นอกจากว่าเธอจะโง่เท่านั้นแหล่ะ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางไม่เข้าใจความหมายแฝงของชายหนุ่มหรอก
“เฮ้อ” ซย่าเสี่ยวมั่วเอามือกุมหน้าตัวเอง เธอไม่ได้ต่อต้านเรื่องแบบนี้หรอก ยิ่งถ้าเป็นคำพูดเมื่อครู่ของเหยียนเค่อยิ่งไม่ได้ต่อต้าน แต่ว่าไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็น่าอายเกินไป พวกเธอเพิ่งจะคบกันได้ไม่กี่วันเองแต่กลับเอ่ยถึงเรื่องพวกนี้แล้ว อย่างไรก็ควรจะละอายสักหน่อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะรับเรื่องพวกนี้ไม่ได้
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชั่วร้าย สิ่งที่คิดอยู่ในสมองมันตีวนกันจนยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว ทำเอาเธอหายใจได้ไม่ทั่วท้องเอาซะเลย
เธอเริ่มนึกถึงคอมเม้นต์ของเหยียนเค่อวันนี้อีกแล้ว จึงรีบลุกขึ้นจากพื้น บนพื้นแข็งจนแทบเจ็บเนื้อแต่เธอกลับไม่รู้สึกอะไรสักนิด
เขายังพูดว่าจะขอเธอแต่งงาน…ซย่าเสี่ยวมั่วถอนหายใจอย่างเคลิ้มฝัน ทำไมเธอถึงหาผู้ชายได้ดีขนาดนี้นะ
หน้าตาก็ดี นิสัยก็ดี อะไรก็ทำได้หมด แถมยังรักเธอขนาดนี้ด้วย
ชาติที่แล้วเธอคงช่วยทางช้างเผือกเอาไว้แล้วก็คงช่วยกาแล็กซี่เอาไว้ด้วยกระมังถึงได้เจอหญิงสาวที่ดีอย่างเหยียนเค่อ ไม่ใช่สิ ผู้ชาย…
ซย่าเสี่ยวมั่วคิดว่าคืนนี้คงนอนไม่หลับ จึงเดินไปต้มนมร้อนในห้องครัว
เหยียนเค่อเดินเช็ดผมออกมาก็เห็นว่าซย่าเสี่ยวมั่วยังคงนั่งกลิ้งอยู่ที่พื้น
“เธอทำอะไรน่ะ” เหยียนเค่อขมวดคิ้ว พอเดินไปถึงก็ยื่นเท้าออกมาจากร้องเท้าแตะแล้วเขี่ยไปที่หล่อน
ซย่าเสี่ยวมั่วยืดแขนออก พอเห็นหน้าชายหนุ่มก็รีบเก็บสีหน้าทันที ทำหน้าปกติแล้วก็พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย “ฉัน ลดน้ำหนัก”
เหยียนเค่อขมวดคิ้ว ใส่รองเท้าแตะกลับตามเดินแล้วเดินไปนั่งบนโซฟา เปิดคอมพิวเตอร์ด้วยท่าทีนิ่งๆ “ฉันนึกว่าเธอกำลังจะทำความสะอาดพื้นอยู่”
“….” ซย่าเสี่ยวมั่วที่โดนกล่าวหาว่าเป็นคนขัดพื้นจ้องไปที่พื้นแล้วคลานไปนั่งข้างๆขอของชายหนุ่ม รู้สึกว่าตัวเองมึนหัวตาลายไปหมดแล้ว
เหยียนเค่อกระเถิบตัวออกห่างจากศีรษะของหญิงสาวอย่างรังเกียจ “ไปอาบน้ำ กลิ้งไปมีแต่ฝุ่นเต็มตัว”
“ไม่มีซะหน่อย พื้นฉันออกจะสะอาดขนาดนี้” ซย่าเสี่ยวมั่วเอ่ยเถียงอย่างรู้สึกมึนๆ แค่อยากจะพิงขาของชายหนุ่ม โดยเฉพาอย่างยิ่งตอนที่เหยียนเค่ออยู่ในชุดนอนแล้วเปิดเผยให้เห็นขาอ่อนสีขาวเกลี้ยงเกลาของชายหนุ่ม
“พื้นสะอาดหรือว่าฉันสะอาด” เหยียนเค่อเอาขาหลบ ใช้นิ้วมือนิ้วหนึ่งเขี่ยศีรษะของหล่อนไปพิงที่โซฟาแทน
“นายสะอาด” ซย่าเสี่ยวมั่วเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว “ฉะนั้นฉันเลยหนีความสกปรกมาพึ่งนายไง”
เหยียนเค่อไม่ยอมหลงกลหล่อน เอ่ยเถียงอย่างไม่ยอมลง “เธอไปอาบน้ำก่อนค่อยมาหาฉันก็ไม่สาย”
“ชิ” ซย่าเสี่ยวมั่วใช้มือค้ำโซฟาแล้วลุกขึ้นยืนเพื่อไปอาบน้ำ ก่อนไปเธอเดินไปยกนมสดออกมา แล้วยื่นให้เหยียนเค่อแก้วหนึ่ง
เหยียนเค่อจ้องไปที่ของเหลวสีขาวสองแก้วที่ซย่าเสี่ยวมั่วยกออกมาสีหน้าคล้ำลงนิดหนึ่ง
ซย่าเสี่ยวมั่วยื่นแก้วหนึ่งไปตรงหน้าเหยียนเค่อ ส่วนอีกแก้วตนประคองเอาไว้ในอ้อมกอด “ฉันต้มไว้แค่สองแก้ว นายมีแค่แก้วเดียว ห้ามมาแย่งฉัน”
Related
