บทที่ 152 ท่านเทพ X เริ่มแสดงฝีมืออีกครั้ง
“เทพ X?”
“หืม ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งได้แล้วเหรอ?”
บนหน้าผาของเขตแผนที่ระดับ 30 ผู้เล่นหนุ่มซึ่งมีชื่อไอดีว่า ‘เจ้าเวหา’ กำลังก้มเก็บสมุนไพรที่ขึ้นอยู่ริมหน้าผา
เมื่อเห็นข้อความบนท้องฟ้า ชายหนุ่มก็ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ “รอให้ฉันทำภารกิจนี้เสร็จก่อนเถอะ ฉันจะได้เลื่อนระดับขึ้นไปอีกหลายเลเวล แล้วฉันก็จะต้องได้ขึ้นไปเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน ต่อให้นายฆ่าสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้สำเร็จ แต่ยังไงก็ไล่ตามฉันไม่ทันแน่”
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาทำอยู่คือภารกิจลับ เป็นไปได้ว่าสมุนไพรที่เขาต้องตามหานั้นเป็นของหายาก คงมีมูลค่าสามารถนำไปแลกเป็นคะแนนได้จำนวนมากมายมหาศาล
เพราะฉะนั้น ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องกลัวเทพ X
‘เจ้าเวหา’ ยังคงทำภารกิจของตนเองต่อไป
…
เมื่อเห็นข้อความบนท้องฟ้า
ซูเย่ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
ขนาดเขายังอดหมั่นไส้ตัวเองไม่ได้
เมื่อสักครู่นี้ ซูเย่เพิ่งสังหารสัตว์ประหลาดธรรมดาไปตัวหนึ่ง จำเป็นต้องออกประกาศใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ?
ขณะนี้ ทุกคนกำลังจ้องมองมาเป็นตาเดียว ซูเย่ก้มลงเก็บวัตถุสีเขียวที่ตกลงบนพื้นดิน ก่อนจะเดินตรงไปยังพื้นที่ปลอดภัย ซึ่งอยู่นอกเหนือเขตหากินของสัตว์ประหลาด
เขาจัดการสแกนข้อมูลของวัตถุที่อยู่ในมือ
[ผลึกวิญญาณ]
“สัตว์ประหลาดบางตัวในเกม Fantasy Dream จะทำการดร็อปไอเท็มลงมาเมื่อเสียชีวิต ผู้เล่นที่สามารถเก็บไอเท็มได้ สามารถนำไอเท็มนั้นมาแลกเปลี่ยนอาวุธวิเศษ หรือแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ก็ได้เช่นกัน”
แลกเปลี่ยนกับค่าประสบการณ์อย่างนั้นหรือ?
ซูเย่รีบตรวจสอบลำดับคะแนนของตนเอง
หน้าต่างข้อมูลส่วนตัวเด้งขึ้นมาในอากาศ
ฝั่งซ้ายมือเป็นข้อมูลที่บอกถึงการเปิดจุดลมปราณได้ 300 จุด
ฝั่งขวามือเป็นข้อมูลที่บอกถึงระดับเลเวล ณ ปัจจุบัน
“เลเวล 30?”
ซูเย่ชะงักไปเล็กน้อย
นี่ขนาดฆ่าสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้ทั้งตัว แต่ก็ยังไม่ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นเลยหรือ?
ชายหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอ
ต้องก้มหน้ามองผลึกวิญญาณในมืออีกครั้ง
นี่หมายความว่าผู้เล่นจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อนำไอเท็มที่ดร็อปลงมาจากสัตว์ประหลาดที่ถูกฆ่าไปแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ใช่ไหม?
นี่เป็นรูปแบบการเล่นพื้นฐานที่ทุกคนต้องเล่นตามกันหมด หรือว่าเป็นรูปแบบการเล่นเฉพาะผู้ฝึกยุทธ์เท่านั้นนะ?
ห่างออกไปไม่ไกล ผู้เล่นคนหนึ่งซึ่งทำภารกิจเก็บสมุนไพรก็เดินมายังจุดเซฟโซน และหยิบสมุนไพรออกจากถุงมาสำรวจดูด้วยความตื่นเต้น
ทันใดนั้น กองสมุนไพรที่เขาครอบครองก็เปลี่ยนสภาพกลายเป็นดาบยาวสะท้อนประกายวิบวาวเล่มหนึ่ง!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็ได้มาแล้ว ฉันอุตส่าห์ทุ่มเทเวลาถึงสองวัน สุดท้ายดาบสวรรค์เลเวล 30 ก็เป็นของฉันสักที ต่อจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ประหลาด ฉันก็ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนอีกแล้ว”
หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็เดินถือดาบเข้าสู่เขตล่าสัตว์ประหลาดระดับ 31 อย่างมีความสุข
ผ่านไปเพียงครึ่งนาที ชายหนุ่มคนนั้นก็ถูกสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งฆ่าตาย…
ซูเย่ได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ
ระบบไม่ควรมอบอาวุธอันตรายให้กับเด็กอมมืออย่างนี้สิ!
เขานึกสงสัยเรื่องระบบแลกเปลี่ยนในตัวเกมขึ้นมาอย่างประหลาด
ซูเย่จึงกดดูตัวเลือกการแลกเปลี่ยนไอเท็ม
พลัน หน้าต่างที่เหมือนหน้าร้านโรงรับจำนำก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
บนประตูโรงรับจำนำ มีแถบข้อความให้เขาเลือกกดอยู่สามอย่าง
อุปกรณ์ ค่าประสบการณ์ ค่าวรยุทธ์
ซูเย่กดเข้าไปแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์
“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้!”
หน้าต่างข้อความสีแดงสดเด้งขึ้นมาเบื้องหน้าชายหนุ่ม
ซูเย่ถึงกับชะงักกึก
จากนั้นเขาจึงกดแลกเปลี่ยนค่าวรยุทธ์
“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้”
ข้อความแจ้งเตือนในรูปแบบเดิมเด้งขึ้นมาอีกครั้ง
“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างนั้นหรือ?”
หมายความว่าต้องเป็นผู้เล่นธรรมดาเท่านั้นสินะ ถึงจะแลกเปลี่ยนไอเท็มกับค่าประสบการณ์หรือค่าวรยุทธ์ได้?
แสดงว่าการฆ่าสัตว์ประหลาดต่อจากนี้ไป ผู้เล่นจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์โดยอัตโนมัติอีกแล้วสินะ?
ทันใดนั้น ซูเย่นึกถึงคำพูดของหวังเหาเมื่อตอนกลางวันขึ้นมาทันที
“แต่ระบบเซตติ้งของเกมนี้ เป็นมิตรกับผู้ฝึกยุทธ์มากเลยนะ เดี๋ยวนายลองเข้าไปเล่นก็รู้เองนั่นแหละ”
ซูเย่เข้าใจทุกอย่างโดยทันที
ระบบการเล่นเช่นนี้เป็นมิตรกับผู้ฝึกยุทธ์ซะที่ไหนกันเล่า!
เพราะมันทำให้ช่องว่างระหว่างผู้เล่นธรรมดากับผู้เล่นที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ลดน้อยลงมา เมื่อเล่นเกมต่อไป ผู้เล่นธรรมดาจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์และค่าวรยุทธ์เพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆ ในขณะที่ผู้เล่นที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์จะไม่ได้อะไรตอบแทนเลย
“ฝั่งผู้ผลิตเกมดูแลผู้เล่นธรรมดาดีเกินไปหน่อยไหมเนี่ย”
ซูเย่ถอนหายใจและกดเข้าไปในตัวเลือกแลกเปลี่ยนอุปกรณ์
ครั้งนี้ เขาพบว่าตนเองสามารถแลกเปลี่ยนไอเท็มได้แล้ว
ผลึกวิญญาณหนึ่งชิ้นสามารถแลกเปลี่ยนดาบได้หนึ่งเล่ม
มันเป็นดาบสีขาวขนาดยาวใหญ่ จัดเป็นอาวุธเลเวล 30 พลังทำลายล้างสูงมากกว่าดาบเบื้องต้นที่มากับตัวเกมหลายเท่า
แต่ซูเย่ก็พบว่าอาวุธที่อยู่ในโหมดอุปกรณ์แลกเปลี่ยน ยังไม่มีอาวุธชิ้นไหนมีระดับพลังสูงกว่าดาบขาวเล่มนี้เลย
หลังจากชั่งใจอยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มก็ลงความเห็นว่าเขาใช้ดาบพื้นฐานต่อไปนั่นแหละดีแล้ว
“แต่เราไม่ได้ลงทะเบียนกับทางราชการ ไอดี X ไม่น่าจะถูกจัดให้อยู่ในหมวดผู้ฝึกยุทธ์อย่างเป็นทางการนี่นะ”
ดังนั้น ซูเย่จึงลองกดเข้าไปแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์อีกรอบ
และครั้งนี้ เขาสามารถกดแลกเปลี่ยนได้สำเร็จ
…
หลังจากที่มีข้อความแจ้งเตือนบนท้องฟ้าว่าท่านเทพ X สามารถสังหารสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้เป็นคนแรก เหล่าผู้เล่นที่เหลืออยู่ก็รีบตรวจสอบกระดานคะแนนด้วยความตื่นเต้น
พวกเขาอยากรู้ว่าการฆ่าสัตว์ประหลาดหนึ่งตัวจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์ได้เท่าไหร่
ผลก็คือ รอแล้วรอเล่า พวกเขาก็ยังไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงบนกระดานคะแนนสักที
แต่ในจังหวะที่ทุกคนกำลังสงสัยอยู่นั้น
ตารางคะแนนก็มีการเคลื่อนไหว!
ผู้เล่นอันดับหนึ่งยังคงเป็น X เลเวล 30 ค่าประสบการณ์ 30%
ผู้เล่นอันดับสอง ‘เจ้าเวหา’ เลเวล 30 ค่าประสบการณ์ 10%
…
“ท่านเทพ X ยังเป็นอันดับหนึ่งจริง ๆ ด้วย สมแล้วที่ได้รับการเคารพบูชาจากฉัน!”
“ฆ่าสัตว์ประหลาดตัวเดียวก็ได้ค่าประสบการณ์ตั้ง 30% ให้ตายเถอะ ว่าแต่ฉันจะมีวาสนาได้ฆ่าสักตัวไหมเนี่ย”
“ที่น่าตกใจก็คือเจ้าเวหาคนนั้นน่ะสิ หมอนั่นใช้เวลาแค่สองวันเองนะก็ไล่ตามหลังท่านเทพ X ไม่ห่างแล้ว!”
เกิดเสียงอุทานด้วยความตื่นเต้นดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
แต่ถึงจะตื่นเต้น พวกเขาก็ไม่ได้หยุดเล่น
ในเมื่อฆ่าสัตว์ประหลาดไม่ได้ ขอเดินเก็บไอเท็มก็แล้วกัน
ถ้ายังเดินเก็บไอเท็มไม่ได้อีก อย่างน้อยก็ยังมีสมุนไพรให้เก็บละนะ!
ถึงจะได้ค่าประสบการณ์แค่นิดหน่อย แต่พวกเขาก็ไม่ได้หยุดอยู่กับที่!
ซูเย่ไม่ได้สนใจเรื่องลำดับคะแนนเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มยังคงถือดาบพื้นฐานเดินตะลุยสำรวจพื้นที่เขตใหม่ต่อไปเรื่อย ๆ
เขาเผชิญหน้ากับนางไม้เกราะเหล็กอีกครั้ง
ครั้งนี้ ชายหนุ่มพบเจอถึงสามตัว
แต่ก็ยังสามารถใช้ดาบพื้นฐานสังหารนางไม่ได้อย่างง่ายดายเช่นเดิม
ผู้เล่นที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่โดยรอบอ้าปากค้าง
นี่มันอะไรกัน?
สามารถฆ่าตายได้ในดาบเดียวเชียวหรือ?
ทำไมถึงดูง่ายดายขนาดนี้นะ?
ซูเย่ไม่สนใจผู้ใด เดินเข้าไปเก็บผลึกวิญญาณชิ้นใหม่ และมุ่งหน้าเข้าไปหานางไม้เกราะเหล็กตัวที่สอง
ดาบในมือของเขาตวัดขึ้น ใช้งานอีกหนึ่งกระบวนท่า
นางไม้ล้มตายบนพื้นดิน
กลุ่มผู้เล่นคนอื่น ๆ เบิกตาโต
ซูเย่เดินตรงเข้าไปหานางไม้ตัวที่สาม
บรรดาผู้เล่นที่อยู่โดยรอบพร้อมใจอุทานออกมาว่า “หมอนั่นจะกินเรียบคนเดียวหมดเลยหรือไง?”
วินาทีต่อมา
แน่นอนว่า…นางไม้ตัวที่สามได้ล้มตายไปแล้ว
