เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ – ตอนที่ 557 – น้ำยาเยาว์วัย

ตอน 557 น้ำยาเยาว์วัย

เย่ว์หยางเดินเข้ามาหาและค่อยดึงเย่คงออก

เย่คงสั่นไปทั้งตัว

เขาโถมตัวเข้าหาเจ้าอ้วนไห่ที่ดูใกล้จะตายและหยุดเย่ว์หยางพลางอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “รออีกสักชั่วโมงเถอะ ชั่วโมงนี้สำคัญมาก”

“เขาหมดสติไปห้านาทีแล้ว ถ้าเราไม่ทำอะไร ร่างของเขาจะระเบิด” เย่ว์หยางปฏิเสธเขา

“รออีกชั่วโมงหนึ่งเถอะ เขาจะต้องอดทนผ่านไปได้แน่นอน เขาจะทำได้ เป็นไปได้ยังไงที่เจ้าอ้วนนี่จะตายกันง่ายๆ แบบนี้? ลมหายใจของเขาเคยหยุดไปถึงสองสามครั้ง แต่เขาก็ยังมีชีวิตรอดได้ในที่สุด ตอนนี้ เขาจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างแน่นอน” เย่คงขอร้องอย่างน่าสงสารอีกครั้ง หวังว่าเย่ว์หยางจะให้โอกาสเจ้าอ้วนไห่อีกครั้ง เขาไม่ต้องการให้เจ้าอ้วนไห่ยอมแพ้จริงๆ ชั่วโมงเดียวนี้สำคัญสุดยอด ไม่สิ ถ้าเพียงแต่เจ้าอ้วนไห่อดทนผ่านไปได้อีกห้าสิบนาที เขาจะมีศักยภาพของนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่ง ความแตกต่างระหว่างนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบและนักสู้ปราณฟ้านั้นมีมากเหลือเกิน

ความแตกต่างนี้ไม่ด้อยไปกว่าความแตกต่างระหว่างหอทงเทียนกับแดนสวรรค์

นักรบในหอทงเทียนที่สักวันอาจจะบรรลุถึงปราณก่อกำเนิดระดับสิบ

อย่างไรก็ตาม หลายพันปีที่ผ่านมานี้ คนที่บรรลุถึงระดับปราณฟ้าด้วยพลังตนเองมีแต่เพียงจื้อจุน จักรพรรดินีราตรี จักรพรรดิมังกรและมารสัมฤทธิ์ฟ้า แม้แต่มารกฎฟ้าก็ยังถึงระดับปราณฟ้าได้ด้วยความช่วยเหลือของเย่ว์หยาง หอทงเทียนเต็มไปด้วยนักรบและอัจฉริยะแข็งแกร่งนับไม่ถ้วน ตัวอย่างเช่น จักรพรรดิฟ้า, จักรพรรดิสมุทร, จักรพรรดิใต้พิภพในปัจจุบัน, จอมปีศาจบารุธและผู้เฒ่าหนานกง พวกเขาเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสูงที่ถ่วงดุลอำนาจกันและกัน แต่พวกเขายังคงห่างจากระดับปราณฟ้า

เย่คงตบหน้าเจ้าอ้วนไห่อย่างแรงหลายครั้งต่อเนื่อง เผียะ, เผียะ, เผียะ………….

เขาด่าไปตบไป “เจ้าหมูอ้วนงี่เง่า! ตื่นได้แล้ว! เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าเจ้าต้องการสู้กับข้า? ข้าคงไม่ถึงระดับปราณฟ้าแน่นอน ถ้าเจ้าเอาแต่หลับตอนนี้ ข้าจะเหยียบย่ำเจ้าไว้ใต้เท้าข้าในอนาคตแน่! หมูอ้วนงี่เง่า, ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าเหยียบย่ำเจ้า ก็ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้, แล้ว ทนต่อไป, ข้าต้องการให้เจ้าอดทนต่อไป!”

เจ้าอ้วนไห่กระตุกเล็กน้อย เหมือนกับแสดงสัญญาณบางอย่างว่าจะตื่นขึ้น

ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาพากันร้องเรียกชื่อของเขาทุกคน ทุกคนหวังว่าเจ้าอ้วนไห่จะตื่นขึ้นและอดทนได้ต่อไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากอยู่ในภาวะกึ่งสลบอยู่สิบนาที ร่างของเจ้าอ้วนไห่ก็สลบไปอีกครั้ง ไม่ว่าเย่คงจะตะโกนหรือตบตีเจ้าอ้วนไห่ยังไงก็ตามก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าอ้วนไห่อดทนมาถึงขีดจำกัดของตนแล้ว เขาไม่เหลือพลังอีกต่อไปแล้ว

เย่ว์หยางเอาตัวเจ้าอ้วนไห่ออกไปโดยไม่พูดอะไร

เย่คงมองดูอย่างช่วยไม่ได้

เขารู้สึกอ่อนแรงขณะทรุดตัวลงกับพื้น

หลังจากผ่านไปนาน เขาตบพื้นอย่างแรง “โธ่เว้ย, เขาต้องการแค่อีกครึ่งชั่วโมงเท่านั้น….”

ในท่ามกลางฝุ่นที่ฟุ้งกระจาย ใบหน้าเลือนรางที่เปื้อนน้ำตาของเย่คงค่อยๆ ปรากฏ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขายืนขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดและจริงจังกำหมัดแน่น “ข้าจะต้องถึงระดับปราณฟ้าได้แน่นอน ก่อนนั้นข้าเป็นแค่คนขี้แพ้ อ่อนแอน่าสมเพช แต่ตอนนี้ข้าได้รับโอกาสแล้ว ข้าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง, ไม่อย่างแน่นอน”

ถึงตอนนี้ แม้แต่เสวี่ยทันหลางก็ยังมองหน้าเย่คงด้วยสีหน้าที่ต่างไปจากแต่ก่อน

ทั้งนี้เนื่องจากร่างของเย่คงมีราศีของผู้ชนะเปล่งออกมา ร่างที่ผอมสูงของเขาปรากฏเหมือนกับบรรพตศิลาที่มั่นคง

เสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนมองหน้ากันเองและพยักหน้าให้กัน เจ้าเมืองโล่วฮัวส่งสัญญาณมือ และเมื่อเย่ปิงเห็นดังนั้น นางพยักหน้าอย่างมีความสุขถือขวดสองใบออกมาจากในบ้าน

ขวดทั้งสองใบนี้เป็นขวดแก้วเหมือนกับที่เย่ว์หยางเพิ่งใช้ไปก่อนหน้านี้ แต่สิ่งที่บรรจุอยู่ข้างในไม่ใช่เลือดของจ้าวอสูรอีกต่อไป

เมื่อเย่ว์ปิงส่งให้เย่คง เขาทำหน้างงอยู่ชั่วขณะ “นี่คืออะไร? ให้ข้าหรือ?”

“พี่สามใช้ความพยายามมากมายเพื่อปรุงยานี้ ยานี้เรียกกันว่า ‘น้ำยาเยาว์วัย’” เย่ว์ปิงพยักหน้ากล่าวด้วยความภูมิใจพลางส่งขวดยาให้เย่คงใบหนึ่ง จากนั้นนางพูดกับพี่น้องตระกูลหลี่ “อีกใบหนึ่งสำหรับพวกท่าน”

“น้ำยาเยาว์วัย?” หลี่ชิวและหลี่เกอสับสนงุนงง

“พี่สามบอกว่าน้ำยาเยาว์วัยนี้จะช่วยให้ร่างกายกลับคืนสู่สภาพตอนอายุสิบแปดปีชั่วคราวเป็นเวลาหนึ่งวัน พี่ชายใช้หญ้ากาลเวลา, ดอกดวงดาวและน้ำพุย้อนอายุที่เขาพบจากโลกคัมภีร์ของเฮยหู เขายังคงเพิ่มส่วนผสมอย่างน้ำค้างทิพย์ ฯลฯ ตอนนี้เขาปรุงได้เพียงสองขวด” เมื่อเย่ว์ปิงอธิบาย ทุกคนเข้าใจทันที

ทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญ!

เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่ไม่เคยได้ทำสัญญากับคัมภีร์มาก่อน นั่นคือความเสียใจใหญ่ในชีวิตของพวกเขาเสมอ

น้ำยาเยาว์วัยนี้จะช่วยให้พวกเขากลับไปอยู่ในสภาพอายุสิบแปดปี นี่คือของขวัญที่เย่ว์หยางมอบให้เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่

แม้ว่าเย่ว์หยางไม่รู้ว่าเย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่จะสามารถทำสัญญากับคัมภีร์หลังจากดื่มน้ำยาเยาว์วัยได้หรือไม่ก็ตาม แต่นี่คือสิ่งดีที่สุดที่เย่ว์หยางสามารถทำให้พวกเขาได้ ไม่จำเป็นต้องคิดมาก ทุกคนรู้ว่าหญ้ากาลเวลา, ดอกดวงดาวและน้ำพุย้อนเวลามีค่ามากเพียงไหน ไม่จำเป็นต้องคาดเดา ทุกคนรู้ว่าการปรุงน้ำยาเยาว์วัยยากเย็นเพียงไหน เหตุที่เย่ว์หยางไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนไม่ใช่เพราะเขาไม่ยินดีช่วยเย่คงและคนอื่นๆ เขาก็แค่ยังไม่พบวิธีปรุงและไม่ต้องการให้ที่สัญญาที่เลื่อนลอย ไม่ใช่เฉพาะเย่คงเท่านั้น แต่ทุกคนรู้ว่าเย่ว์หยางเป็นคนเช่นไร พวกเขาไม่อาจประมวลเป็นคำพูดได้ แต่ทุกคนรู้ว่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์นี้คือคนที่คู่ควรให้พวกเขาติดตามและสาบานว่าจะภักดีตลอดไป

“ใช่แล้ว, นี่คือน้ำยาเยาว์วัย เขาบอกข้ามาก่อนว่า เขาจะให้ข้า” เย่คงริมฝีปากสั่นบิดเบี้ยวเล็กน้อย ความจริงเย่ว์หยางไม่เคยบอกเขาเลยว่าเขาจะปรุงน้ำยาเยาว์วัยให้เขา แต่เย่คงจำได้ว่าเย่ว์หยางบอกเขาว่าเขาจะช่วยให้เขาทำสัญญากับคัมภีร์ให้ได้ไว้ก่อนแล้ว เย่คงไม่เคยลืมคำพูดของเย่ว์หยาง แม้ว่าดูเหมือนเป็นคำพูดที่แสดงความตั้งใจเท่านั้น แต่คำพูดของเย่ว์หยางมีค่าและมีน้ำหนักดุจทอง!

เย่คงเปิดขวดและดื่มน้ำยาเยาว์วัยทั้งหมด

นัยน์ตาของเขาร้อนผ่าว

เย่คงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย แต่สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปเลย

ของเหลวลึกลับงวดลงอย่างรวดเร็ว ขวดว่างเปล่าเหลือแต่หยาดหยดติดอยู่ภายในขวด แสงสีรุ้งหลากสีเริ่มกระจายออกจากในขวดที่เคยบรรจุน้ำยาเยาว์วัยมาก่อน

อีกด้านหนึ่ง พี่น้องตระกูลหลี่รับขวดแก้วด้วยมือที่สั่นเทา ผู้พี่มอบขวดน้ำยาให้ผู้น้อง ขณะที่ผู้น้องส่งคืนให้ผู้พี่ สองที่น้องไม่อาจตัดใจดื่มน้ำยาเยาว์วัยได้ ในที่สุด หลี่ชิวกัดฟันและดื่มลงไปครึ่งขวด จากนั้นส่งน้ำยาอีกครึ่งขวดให้หลี่เกอ ไม่ว่าสำเร็จหรือล้มเหลว สองพี่น้องจะร่วมเผชิญหน้ากับมัน.. ไม่ว่าน้ำยาครึ่งขวดจะใช้ได้ผลหรือไม่ก็ตาม สำหรับพวกเขาแล้ว พวกเขารู้สึกซาบซึ้งที่เย่ว์หยางปรุงน้ำยาเยาว์วัยให้พวกเขาแล้ว

ก่อนนั้นพวกเขาเกือบอดตายอยู่ที่ทางเข้าหอทงเทียน ตอนนี้นอกจากมีโอกาสได้เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดแล้ว พวกเขายังมีโอกาสได้ทำสัญญากับคัมภีร์อีกด้วย

พวกเขายังจะต้องการอะไรอีก?

เย่ว์หยางทำให้พวกเขามามากพอแล้ว

เพียงแค่นี้ทุกคนก็ไม่สามารถตอบแทนเย่ว์หยางได้แล้ว พวกเขาไม่สามารถช่วยเย่ว์หยางได้ ถ้าพวกเขามีความแข็งแกร่งเพียงพอจะแบ่งเบาภาระของเย่ว์หยางในทวีปมังกรทะยานได้ เย่ว์หยางก็คงไปฝึกฝนในแดนสวรรค์ไปแล้ว

“พี่เย่คง, นี่คือสิ่งที่พี่เสี่ยวซานเตรียมไว้ให้พวกท่าน” เย่ว์ซวงถือคัมภีร์อัญเชิญชั้นทองแดงสามเล่มอย่างอดทน ครั้งนี้ เย่คงแทบจะขบริมฝีปากแน่น เขาไม่อาจอดกลั้นความรู้สึกได้อีกต่อไป เขาก้มลงกอดเย่ว์ซวงแน่น ในที่สุดเมื่อเย่ว์ซวงส่งคัมภีร์ให้เล่มหนึ่ง เขาหลั่งน้ำตาหยดรดคัมภีร์อัญเชิญชั้นทองแดง

เขาจำได้ครั้งแรกเย่ว์หยางเทเลพอร์ตเข้าไปหอทงเทียนได้อย่างไร เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก เย่ว์หยางเหยียบอยู่บนตัวเขา เฮ้พี่ชาย, ลงไปจากตัวข้าก่อนได้ไหม?

เขาจำได้ถึงครั้งแรกที่เย่ว์หยางเลือกไข่อลเวงให้เขา ข้าขอเดิมพันในครั้งนี้ คุณชายสาม, ข้า…ข้าเชื่อท่าน!

…วิวัฒนาการทำได้สำเร็จ มันคือ มันคือคิงคองปีศาจชั้นทองแดง! คุณชายสาม ท่าน ท่านช่วยชีวิตข้าไว้แล้ว

เขาจำได้ถึงวิธีที่เย่ว์หยางพาทุกคนไปแดนอเวจีและสู้กับด้วงจอมพลัง เป่ยเป่ย..เจ้าคุ้นเคยกับแมลงที่สุด เจ้ารู้ไหมนอกจากอากาศแล้ว ด้วงจอมพลังนี้มีอะไรเป็นจุดอ่อนอีก?

..ข้ารู้ ถ้าท่านจับตูดด้วงจอมพลัง มันจะคลานได้ไวขึ้น

…ลูกพี่ไห่, ทำไมเจ้าถึงไม่ทำเล่า? ไปจับตูดของมัน!

…พวกเจ้าต้องการทำสัญญากับลูกด้วงบ้างหรือเปล่า? แม้ว่ามันจะไม่ใช่อสูรสำหรับรบ แต่พลังป้องกันของมันสูงสุดยอด สามารถใช้ตัวมันเป็นโล่ป้องกันได้เป็นอย่างดี พวกเจ้าต้องการไหม? ถ้าไม่มีใครต้องการ ข้าจะฆ่ามันซะและเอาแก่นเวทออกมา เร็วเข้า! ด้วงจอมพลังนั่นจะกลับมาในไม่ช้า!

ความทรงจำในอดีตหลั่งไหลพรั่งพรูเหมือนสายน้ำไหลบ่า

น้ำตาเขาหลั่งไหลราวกับน้ำพุ

เย่คงแหงนมองฟ้าพลางส่งเสียงกู่ร้องยาวนาน

ในมือของเขา คัมภีร์อัญเชิญที่เขาถืออยู่ค่อยๆ เปล่งแสงเรืองรองเป็นแสงสีทองระเรื่อ ในมือของเย่คงมีแสงสีทองฉายออกมาและสว่างขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป ในที่สุดแสงทองเหมือนกับดวงอาทิตย์ฉายเป็นลำแสงจากศีรษะของเย่คงขึ้นสู่อากาศ เป็นแสงที่สูงราวๆ ร้อยเมตรทำให้คนอื่นที่มองเห็น ไม่ว่าจะเป็นจุนอู๋โหย่วและอาจารย์จิ้งจอกเฒ่าตะลึงมองปากอ้าค้าง เย่คงผู้นี้มีศักยภาพที่แข็งแกร่งจริงๆ แม้ว่าเขาจะพลาดโอกาสทำสัญญากับคัมภีร์ แต่ด้วยโอกาสที่เย่ว์หยางมอบให้เขา น้ำยาเยาว์วัย เจ้าผู้นี้ก็ยังดึงเอาศักยภาพออกมาได้อย่างเต็มที่

เย่คงหลับตา

ช่างเหมือนฝันเสียเหลือเกิน สีหน้าของเขาดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการตื่นขึ้น ราวกับว่าเขากลัวว่าความฝันนี้จะสูญสลายหายไปและนั่นจะทำให้เขาสูญเสียสิ่งที่เป็นที่รักทุกอย่างเมื่อเขาตื่นขึ้น

ห่างจากเย่คงออกไปไม่กี่เมตร พี่น้องตระกูลหลี่ทำสัญญาของพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว

พวกเขาไม่ได้ใช้คัมภีร์สองเล่ม แต่พวกเขากับยื่นมือไปที่คัมภีร์อัญเชิญเล่มเดียว และทำบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ คนสองคนทำสัญญากับคัมภีร์เล่มเดียวพร้อมกัน สิ่งที่ทำให้อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าปากอ้าตาค้างก็คือพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ทำสำเร็จได้จริงๆ แม้ว่าลำแสงของพวกเขาจะมิได้สูงไปกว่าเย่คง สูงเพียงยี่สิบสามสิบเมตรก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าผู้ทำสัญญาส่วนใหญ่

ทุกคนอดปรบมือโห่ร้องกับภาพเหตุการณ์นี้ไม่ได้

ขณะที่พี่น้องตระกูลหลี่ทำตามเย่คง ค่อยๆ หมอบคารวะเย่ว์หยางที่อยู่ภายในบ้าน

คัมภีร์อัญเชิญที่ลอยอยู่ต่อหน้าพวกเขาพลิกเปิดไปที่หน้าแรก แสดงให้เห็นทักษะแฝงเร้นพิเศษของพวกเขา – ปกป้อง

ปกป้อง : เมื่อผู้ใช้เปิดใช้งานทักษะนี้ พวกเขาต้องมีเป้าหมายปกป้องเสียก่อน ทักษะแฝงเร้นจะช่วยให้ปกป้องคุ้มครองเป้าหมายตามสัดส่วนความรู้สึกภักดีของผู้ใช้ที่มีต่อคนที่เป็นเป้าหมายปกป้อง ยิ่งมีความภักดีมาก ผู้ใช้ก็สามารถปกป้องได้มาก ดังนั้นพลังของพวกเขาจะขยายเพิ่มขึ้นอีก ปัจจุบัน ระดับของทักษะคือ ระดับหนึ่ง

ด้านล่างทักษะแฝงเร้นมีคำอธิบายเพิ่ม พวกเขาจะมีอสูรพิทักษ์เรียกว่า อัศวินปกป้อง เป็นอสูรร่างมนุษย์ชั้นทองแดง

หลังจากมองดูคัมภีร์อัญเชิญของพี่น้องตระกูลหลี่เสร็จแล้ว ทุกคนอดมารุมล้อมเย่คงไม่ได้ ทุกคนสงสัยมาก ทักษะแฝงเร้นและอสูรพิทักษ์ของเย่คงจะเป็นแบบไหน? เย่คงลุกขึ้นแสดงท่าทางกับทุกคน “โปรดรอข้าสักเดี๋ยว ข้าจะแสดงให้พวกท่านเห็นเดี๋ยวนี้แหละ” จากนั้นก็ทำให้ทุกคนตกตะลึง เขาคว้าขวดบรรจุเลือดจ้าวอสูรมาดื่มเต็มปาก

เขาเดินเข้าไปในบ้านที่เย่ว์หยางพยายามช่วยเหลือเจ้าอ้วนไห่อยู่

“เจ้าอ้วน, ข้าก็มีคัมภีร์อัญเชิญเป็นของตัวเองแล้วในตอนนี้ อย่าตายเสียล่ะ, รอให้ข้าผ่านระดับปราณฟ้าเสียก่อน ข้าจะได้อวดเจ้าได้ พวกเราคือสวะที่มักจะใช้ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเสมอ แต่ตราบใดที่เรามีโอกาส เราจะไม่ด้อยกว่าคนอื่น เจ้าต้องเข้าใจไว้ด้วย” เย่คงพูดกับเจ้าอ้วนไห่ที่ยังคงหมดสติอยู่

แต่ก่อนนั้น ทุกคนเห็นเย่คงค่อยๆ เดินออกมานอกบ้าน

ร่างของเขาแดงดุจเลือด

ผิวในร่างเขาปริออก เหมือนกับว่าเขากำลังจะหลั่งเลือด

พื้นสั่นสะเทือนขณะที่เย่คงก้าวเดินไปแต่ละก้าว อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ส่งเสียงร้องเหมือนอย่างเจ้าอ้วนไห่ แต่เขากลับเงียบแทน

หลังจากเดินออกไปราวๆ หนึ่งกิโลเมตรแล้ว เขาค่อยๆ นอนลงกับพื้น

หลังจากเรียกคิงคองปีศาจออกมาแล้วผสานร่างกับมัน เขาก็ปล่อยให้ร่างเขาขยายออก และกลายเป็นยักษ์ตนหนึ่ง….”

******************