หลังจากนั้น เพราะความที่เวินจี๋ไห่กลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัยถ้ายังซ่อนตัวอยู่ในเมืองหลง ด้วยเหตุนี้เขาจึงแอบติดต่อกับเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศของคุณพ่อ ซึ่งก็คือพ่อเลี้ยงของเธอในตอนนี้ที่มีชื่อว่าเหลิ่งเย่ว์ เหลิ่งเย่ว์เป็นสถาปนิกชื่อดังของประเทศซีหลิง เป็นคนที่มีมุมมองด้านการออกแบบคล้ายกับพ่อของเธอ เพราะเหตุนี้พวกเขาจึงกลายมาเป็นเพื่อนรักกัน ด้วยความที่เหลิ่งเย่ว์รู้สึกสงสารที่ครอบครัวของเธอต้องพบเจอกับเรื่องร้ายๆ เขาจึงแอบไปรับเธอมาอยู่ที่ประเทศซีหลิง แล้วคอยให้ความรู้เรื่องการออกแบบกับเธอ
แต่ว่า ชีวิตของเธอก็สุดแสนจะโชคร้าย หลังจากที่มีชีวิตอย่างสงบได้เพียงแค่สามปีนั้น ชีวิตของเธอก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
ตอนที่เธออายุสิบเจ็ด อยู่ดีๆ เหลิ่งเย่ว์ก็ป่วยหนัก จากนั้นไม่นานเขาก็จากไป ทิ้งเธอไว้ให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพัง เธอต้องอยู่ในประเทศที่ไม่มีญาติ ชีวิตของเธอไม่เหลืออะไรทั้งนั้น สุดท้ายจึงทำได้เพียงหยุดเรียนกลางคัน กระเสือกกระสนดิ้นร้นเพื่อให้มีชีวิตรอด เธอเคยเป็นเด็กเสิร์ฟและเคยล้างจาน เคยทำงานก่อสร้างและกวาดถนน ทั้งยังเคยส่งของในซุปเปอร์มาร์เก็ต เคยเป็นเด็กส่งข้าวในร้านอาหารอีกด้วย
ขณะที่ชีวิตของเธอสุดแสนจะหดหู่นั้น เธอก็ถูกเจ้าวิหารซีหลิงเลือก เขารับเธอเข้าไปอยู่ในวิหาร จากนั้นเธอก็ได้กลายเป็นมือสังหารคนหนึ่งของวิหาร โดยฉายาของเธอคือนางฟ้าพระอาทิตย์ตกดิน ทางวิหารช่วยสนับสนุนให้เธอเรียนจนจบ ทำให้เธอมีชีวิตเหมือนคนทั่วไป
ประเทศซีหลิงเป็นประเทศที่เคร่งครัดในศาสนา ซึ่งมีราชวงศ์ซีหลิงคอยดูแลโดยตรง แต่ทว่าราชวงศ์กลับถูกควบคุมดูแลโดยทางวิหาร ประชาชนของประเทศนี้เชื่อในอำนาจของเทพ ด้วยเหตุนี้คนที่สมัครคัดเลือกมาเป็นราชาของประเทศซีหลิงจึงต้องมีทางวิหารเป็นผู้ชี้ชะตา อีกทั้งทุกเรื่องที่สำคัญของประเทศนี้ สุดท้ายก็ต้องผ่านการเห็นด้วยจากวิหาร เมื่อผ่านการเห็นด้วยแล้วนั้นทางราชวงศ์จึงจะสามารถดำเนินเรื่องได้ ซึ่งสามารถพูดได้ว่า ผู้ที่มีอำนาจในการปกครองประเทศซีหลิงไม่ใช่ราชวงศ์ แต่แท้ที่จริงนั้นคือวิหารซีหลิง
เพื่อที่จะรักษาความมั่นคงของประเทศ กำจัดความทุจริต ทางวิหารซีหลิงจึงได้ลอบฝึกฝนสร้างคนให้มีความสามารถพิเศษขึ้นมาอย่างลับๆ และเหลิ่งรั่วปิงก็คือหนึ่งในนั้น หน้าที่สำคัญของเธอคือการฆ่าองค์กรผู้ก่อการร้ายที่คิดจะบ่อนทำลายความมั่นคงของประเทศ และรวมถึงผู้นำที่คิดจะหักหลังวิหาร
จากเด็กสาวที่อ่อนแอ ได้กลายมาเป็นนักฆ่าในตอนกลางคืน เธอได้ผ่านการฝึกฝนอย่างทรหดที่คนทั่วไปไม่สามารถจินตนาการได้ ทั้งยังผ่านความลำบากที่คนทั่วไปยากจะคาดถึง ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอฆ่าคนมามากมายเพื่อวิหาร มือของเธอเปื้อนไปด้วยเลือดของคนนับไม่ถ้วน หัวใจของเธอได้ด้านชาไปแล้ว
หากว่าภายในใจของเธอยังมีความอ่อนโยนอยู่บ้างนั้น ก็คงจะเป็นความคิดถึงที่เธอมีต่อพ่อ ตั้งแต่เล็กจนโต ความหวังของพ่อก็คือการที่เธอได้กลายเป็นสถาปนิกที่มีความสามารถ มีชีวิตที่สงบสุข ดังนั้น เธอที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อมาสิบสามปีนั้น จึงมีความรู้ด้านการออกแบบมากมาย อีกทั้งในตอนหลังก็ได้เหลิ่งเย่ว์พาไปชุบเลี้ยง ทำให้ความสามารถในการออกแบบของเธอสูงมาก เธอมีความมั่นใจในข้อนี้ของตัวเองดี
เมื่อหลายวันก่อน เธอได้ขอร้องเจ้าวิหารซีหลิงปล่อยเธอกลับมาแก้แค้น หลังจากที่เจ้าวิหารซีหลิงคิดพิจารณาดูแล้วนั้นเขาก็อนุญาตให้เธอกลับมา เพียงแต่มีข้อแม้ว่าหลังจากที่เธอแก้แค้นเสร็จแล้วนั้นต้องรีบกลับไปที่ซีหลิง อีกทั้งทางวิหารก็จะไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ กับเธอ เธอจึงสัญญาด้วยความสัตย์จริงว่าจะไม่ผิดคำพูด
เธอรู้ว่าเจ้าวิหารชอบเธอ และคงจะเป็นเพราะความชอบนี้ เขาจึงยอมตกลงในคำขอร้องของเธอ ลองถามคนในวิหารสิ จะมีใครบ้างที่ได้รับโอกาสแบบนี้
แต่ว่าความชอบ ความเอาแต่ใจ ความเผด็จการและความต้องการที่จะครอบครองและควบคุมของเจ้าวิหารนั้น รวมถึงสถานะที่แตกต่างกันมาก ทำให้เธอไม่กล้ารับมันเอาไว้ ด้วยเหตุนี้ทุกครั้งที่เจ้าวิหารมองมาที่เธอ เธอก็จะหลบเลี่ยงอยู่เสมอและทำใจให้นิ่งเหมือนผืนน้ำ
เจ้าวิหารซีหลิง เขาเป็นคนที่สูงส่งมาก เวลานี้เธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์แล้ว เธอคิดว่าเขาคงไม่น่าคิดเป็นอื่นกับเธอแล้ว
อันที่จริงนั้นเธอไม่อยากจะเป็นนางฟ้าพระอาทิตย์ตกดินแม้แต่น้อย เธอยังจำคำพูดของพ่อได้อยู่ตลอดเวลา ท่านอยากให้เธอมีชีวิตที่สงบสุข แต่ว่าอิทธิพลและอำนาจของวิหารนั้นใหญ่มาก แล้วเธอจะหลุดพ้นได้ยังไง
หลังจากที่ทำการแก้แค้นแล้วนั้น เธอจะหนีไปมีชีวิตที่อิสระ ใช้ชีวิตตามความปรารถนาของพ่อ เป็นนักสถาปนิกที่มีความสามารถ
Related
