ตัวเขาเองก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะยืนอยู่นิ่งๆ และไม่ใช่เฒ่าหัวงูที่ลามก เขาเป็นราชาที่สูงสง่าหน้าตาดีและเย็นชา เขาควบคุมความรู้สึกของตนเองได้ ดังนั้นเขาสามารถควบคุมตัวเองไม่ให้พุ่งตัวแล้ววิ่งเข้าไปกอดเธอ เขาเดินเข้าไปใกล้เธออย่างช้าๆ ยืนอยู่ตรงด้านหลังของเธอ
“คุณทำงานเอาเป็นเอาตายแบบนี้ ผมขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม” เสียงของเขาใสแจ๋วทว่ากลับเรียบนิ่ง ทำให้คนฟังไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขามีอารมณ์แบบไหน
มือของเหลิ่งรั่วปิงที่จับดินสออยู่นั้นนิ่งงันไป จากนั้นเธอก็วางอุปกรณ์ในมือ ค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วหันหลังไปเผชิญหน้ากับหนางกงเยี่ย “หรือว่าคุณหนางกงเยี่ยไม่ชอบพนักงานที่ขยันขันแข็งและตั้งใจทำงานหรอคะ”
น้ำเสียงของเธอก็เรียบนิ่งเหมือนกัน ไม่แสดงถึงอารมณ์ของเธอออกมา ใบหน้านั้นก็ไม่ได้ดูดีใจกับการมาของเขา และไม่ได้แลดูรังเกียจเขา ชุดนอนเดรสคว้านคอ เผยให้เห็นไหปลาร้าสวยๆ คอระหงขาวเนียนเหมือนงานจิตรกรรมชั้นหนึ่ง ทุกอย่างของเธอมันดูสมบูรณ์แบบและลงตัว
ระหว่างพวกเขาไม่มีคำว่ารัก เขาไม่มีวันตกหลุมรักเธอ และในใจของเธอก็ไม่มีวันมีเขา และแน่นอนว่าพวกเขาไม่มีวันทำให้ตนเองท้อง
สิ่งที่รอเธออยู่นั้น คือการแก้แค้น และการขวนขวายเพื่ออิสระในชีวิต…
Related
