ตอนที่ 1172: ความขัดแย้งของตระกูลเจียงหยาง (2)
ผู้อาวุโสสูงสุดฝ่ายสาขาหยวนและชิงต่างก็ถอยออกไปพร้อมกัน พวกเขาไม่มีการแสดงออกใด ๆ และไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ใช้ทักษะพูดคุยกันเพื่อหยุดยั้งคนในตระกูลที่ออกมา
ชิงหยุน เจ้าเป็นผู้อาวุโส มันไม่มากเกินไปหรือที่จะข่มขู่ผู้เยาว์เช่นนี้ ? เจียงหยางซูเซียวถามด้วยเสียงที่หนักแน่น เขากับเจียงหยางซูหยวนเซียวยังคงอยู่ที่เดิมและไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ
เจ้าเป็นอาวุโสของตระกูล ดังนั้นเจ้าจึงต้องรู้กฏ เขากำลังทำตัวเขาเอง ใบหน้าของเจียงหยางชิงหยุนมืดครึ้มและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาเช่นกัน ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นสูงสุดของเซียนราชามาหลายปีแล้วและอยู่ห่างจากเซียนจักรพรรดิเพียงก้าวเดียว แต่เขาไม่อาจก้าวหน้าไปต่อได้ไม่ว่าจะฝึกฝนอย่างไร เขารู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นเซียนจักรพรรดิในชีวิตนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องได้รับผลไม้เซียน
แน่นอน เราจำกฏของตระกูลได้ดี แต่เขาแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในตระกูล เขาไม่เคยเติบโตในตระกูลผู้พิทักษ์และเขาก็เพิ่งเข้ามาร่วมเราจากสาขาด้านนอกเมื่อไม่นานมานี้ สถานะของเขาตอนนี้เป็นผู้อาวุโสสูงสุดเช่นกัน ด้วยความสามารถของเขา เราสามารถยกเว้นบางอย่างได้ เจียงหยางซูเซียวพูด
เจียงหยางซูหยวนเซียวเดินมาด้านหน้าเช่นกัน เขายืนอยู่ด้านหน้าเจี้ยนเฉินและป้องกันเจียงหยางชิงหยุน เขาพูดว่า ที่สำคัญเซียงเทียนได้ผลไม้เซ๊ยนด้วยความช่วยเหลือจากสหายที่ทรงพลังของเขาทั้ง 3 คน ตระกูลเจียงหยางของเราไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรเลย ในทางกลับกัน ข้าเชื่อว่าพวกเราก็ไม่มีสิทธิ์มาเอามันไปจากเขา
ไม่ กฏของตระกูลไม่เคยถูกทำลายมาก่อน ไม่สำคัญว่าพรสวรรค์ของเซียงเทียนจะน่าตกใจเพียงใด เขายังคงเป็นสมาชิกของตระกูลเจียงหยาง เขาต้องทำตามกฏ เจียงหยางชิงหยุนไม่ยอมแพ้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
เจี้ยนเฉินก็โกรธเช่นกัน เขาพูดอย่างลึกซึ้งว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าจะออกจากตระกูลจากนี้ไป ในอนาคตตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้า
เจียงหยางชิงหยุนจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินทันที เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า ตระกูลเจียงหยางเป็นหนึ่งในสิบตระกูลผู้พิทักษ์ของทวีป เจ้าไม่อาจออกไปได้เพียงแค่เจ้าต้องการจะออก เจ้าทำผิดกฏของตระกูลแล้ว ข้าจะจับเจ้าและพาเจ้าไปที่โถงบรรพชนซึ่งผู้อาวุโสจะลงโทษเจ้าเอง พริบตาเจียงหยางชิงหยุนก็เดินผ่านเจียงหยางซูหยุนเซียวและพลังงานพุ่งออกมาจากมือขวาของเขา มันแปรเปลี่ยนเป็นตาข่ายก่อนที่จะพุ่งเข้าเจี้ยนเฉิน
มีความโกรธแว่บผ่านในดวงตาของเจียงหยางซูหยวนเซียว ในช่วงเวลาสำคัญเขาต่อยหมัดขวาไปที่เจียงหยางชิงหยุน พลังเซียนพุ่งออกมาจากกำปั้นทำให้เกิดรอยร้าวมิติบนอากาศที่รุนแรงกว่าโลกภายนอก
เจียงหยางชิงหยุนยังคงสงบและเยือกเย็น เขาสะบัดมือซ้ายของเขาออกเบา ๆ และมีพลังเซียนประทุในมือของเจียงหยางซูหยวนเซียวอย่างง่ายดาย ตาข่ายยังคงพุ่งไปทางเจี้ยนเฉิน
การปรากฏตัวของเจี้ยนเฉินทรงพลังอย่างมากและต่อสู้เขากลับมา เกิดแสงวาบราวกับคมกระบี่ที่คมยิ่ง เขาไม่ได้แสดงความหวาดกลัวต่อเซียนราชาขั้นสูงสุดเลย เขาแทงไปที่เจียงหยางชิงหยุนอย่างรวดเร็วพลังโกลาหลหมุนวนรอบ ๆ ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ
มั่นใจเกินไปแล้ว ริมฝีปากของเจียงหยางชิงหยุนม้วนขึ้นด้วยความรังเกียจ ตาข่ายได้แยกออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งยึดติดกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ขณะที่อีกส่วนยังคงมุ่งเข้าเจี้ยนเฉิน
ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเจี้ยนเฉินดูเหมือนจะถูกห่มหุ้มอย่างแน่นหนา แม้แต่พลังบรรพกาลก็ถูกปิดกั้น
เจี้ยนเฉินไม่ได้เชื่องช้า พร้อมกับสะบัดมือ ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็สั่นอย่างรุนแรง มีแสงสีดำทำลายการเกาะกุมของเจียงหยางชิงหยุนและสว่างขึ้น สว่างขึ้นเรื่อยๆ ยุทธภัณฑจักรพรรดิหลุดออกมาจากการยึดกุมของเจียงหยางชิงหยุนได้ในที่สุด
ในเวลานี้อีกส่วนของตาข่ายก็มาถึงหัวของเจี้ยนเฉินเช่นเดียวกับเขาที่กำลังพุ่งเข้ามา แสงสีทองพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเขาไปตามพื้นราบ มันกลายเป็นหอคอยทองคำสูงสามเมตรซึ่งอยู่เหนือหัวของเขาและพร่างพราวไปด้วยแสงสีทอง ปลายหอคอยได้กระแทกตาข่ายกลับไป
หอคอยถูกตาข่ายพันอย่างแน่นหนา แต่สุดท้ายยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ทำลายมันออกมาได้ในที่สุด ในเวลานี้มันเรืองแสงสีดำ คลื่นทำลายล้างก็แผ่ขยายออกไปอย่างกว้างขวาง มันเตือนผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่กำลังยืนอยู่อย่างสงบ ทำให้ตาของพวกเขาเบิกกว้างและแทบจะถลนออกมา
ควับ !
กระบี่ได้ตัดอากาศด้วยพลังที่แข็งแกร่งและพลังทำลายล้างอย่างแรง มันเกิดรอยแตกสีดำบาง ๆ ในที่มิติ มันแทงใส่เจียงหยางชิงหยุนด้วยพลังที่แทบทานไม่ไหว
ความเร็วของกระบี่นั้นไวมากจนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า สิ่งที่เห็นคือเส้นแสงสีดำ กระบี่มาถึงหน้าผากเจียงหยางชิงหยุนด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
หน้าผากเป็นจุดอ่อนที่ร้ายแรงของผู้เชี่ยวชาญ มันเป็นจุดชีวิตของพวกเขา ดังนั้นมันจึงเป็นที่ซึ่งวิญญาณของพวกเขาอาศัยอยู่ แม้กระทั่งเซียนราชาขั้นสูงสุดก็สามารถที่จะได้รับบาดเจ็บที่คุกคามถึงวิญญาณและพวกเขาก็อาจตายจากมัน
การโจมตีของเจี้ยนเฉินมุ่งไปที่หน้าผากของเจียงหยางชิงหยุน เขาโจมตีถึงตายโดยไม่มีการแสดงความเมตตาใด ๆ
ใบหน้าของเจียงหยางชิงหยุนมืดครึ้ม จิตสังหารที่เย็นเยียบปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาและเมื่อยุทธภัณฑ์จักรพรรดิอยู่ห่างจากหน้าผากของเขาเพียงสามนิ้ว พื้นที่รอบ ๆ เจี้ยนเฉินก็แข็งตัวทันที เขาหยุดขณะที่เขายังอยู่ในท่าแทงดาบ แม้กระทั่งยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็หยุดชะงัก แต่มันก็หยุดห่างออกไปเพียงสามนิ้ว
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้กินเวลาเพียงหนึ่งวินาที พื้นที่หยุดชะงักก็ถูกทำลายโดยพลังบรรพกาลของเจี้ยนเฉิน แต่ทันทีที่เขาจะเคลื่อนไหวต่อ เจียงหยางชิงหยุนก็มาถึงด้านข้างแล้ว เขาตะโกนออกมาว่า เจ้าได้ก่อความผิดที่ไม่อาจยกโทษได้ โทษของเจ้าถึงตายเพราะพยายามสังหารผู้อาวุโส ในฐานะที่ข้าเป็นตัวแทนอาวุโสสูงสุด ข้า เจียงหยางชิงหยุน จะเป็นตัวแทนของตระกูลเจียงหยางเพื่อลงโทษเจ้า ! เจียงหยางชิงหยุนพุ่งฝ่ามือของเขาไปที่เจี้ยนเฉินทันที พลังปราณพุ่งออกจากฝ่ามือของเขาและการโจมตีของเขาก็ส่งผลต่อพื้นที่รอบ ๆ เจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินพรั่นพรึง ดวงตาของเขาเย็นชาและวัตถุเซียนก็ลงมาเท่าขนาดกำปั้นและหลุดออกจากตาข่ายทันที มันบินเข้ามาเป็นริ้วแสงและมาอยู่ด้านหน้าเจี้ยนเฉินเป็นดั่งเกราะ
เสียงดังกึกก้องขึ้นทันที เมื่อการโจมตีของเจียงหยางชิงหยุนกระทบวัตถุเซียน พลังที่ซ่อนอยู่ภายในเกินกว่าจิตนาการ เขากระแทกวัตถุเซียนออกไปพร้อมกับโจมตี หอคอยทองคำกระแทกกลับมาหาเจี้ยนเฉินและทำให้เขากระเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว คลื่นพลังงานแผ่ออกไปทุกทิศทุกทางภายในสวน ดอกไม้และสมุนไพรหายากเกือบทั้งหมดกลายเป็นฝุ่น
