เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1438 – การตัดขาดอารมณ์และความต้องการ

ตอนที่ 1438 – การตัดขาดอารมณ์และความต้องการ

“ทำไม ทำไมข้าต้องเสียเวลาหลายพันปีเพื่อจะได้เป็นเซียนจักรพรรดิ ในขณะที่พวกเขาต้องการเพียงไม่กี่วันในการเป็นเหมือนกัน ? แม้แต่เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 8 ก็ทะลวงผ่านด่านในเวลาไม่กี่วัน ทำให้ถึงชั้นสวรรค์ที่ 9 และชั้นสูงสุดอย่างถาวร”

“ก่อนหน้านี้ข้าใช้ความเข้าใจของข้าเกี่ยวกับวิธีการบ่มเพาะที่อารามจิตพิสุทธิ์และทุ่มเทวิญญาณของข้าออกมาเพื่อสร้างวิธีการบ่มเพาะที่แตกต่างกันทำให้ข้ากลายเป็นเซียนจักรพรรดิคนเดียวของมนุษย์ มาตอนนี้พลันมีมากกว่าหนึ่งร้อยคนและพวกเขาก็ทะลวงผ่านด่านได้อย่างง่ายดาย ทำไม ทำไมต้องเป็นเรื่องยากสำหรับข้าและเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขา นี่มันไม่ยุติธรรม ข้าไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ … ”

มารราคะนั่งอยู่ในห้องและคำรามออกมา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปแล้วและเมื่อดูจากอาการป่วยของเขาควบคู่กันไป เขาดูเหมือนมีความประสงค์ร้ายเป็นอย่างมาก

“เจี้ยนเฉิน เจ้า มันเป็นเพราะเจ้า แน่ใจว่าเจ้าฝึกฝนอย่างรวดเร็ว แต่จริง ๆ แล้วเจ้าต้องทำให้คนเหล่านี้ทั้งหมดที่ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าเลยกลายเป็นเซียนจักรพรรดิและทำให้การบ่มเพาะของข้าซึ่งข้าใช้เวลาหลายพันปีมาแล้วไม่มีค่าแม้แต่น้อย ? เจ้ามีจุดประสงค์ร้ายต่อข้า” มารราคะกัดฟันของเขา เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เขาตำหนิเจี้ยนเฉินสำหรับทุกสิ่ง

แต่เดิมมารราคะเป็นเซียนจักรพรรดิคนเดียวในทวีปเทียนหยวน เซียนจักรพรรดิคนเดียวของมนุษย์ผู้ซึ่งแม้แต่ตระกูลผู้พิทักษ์โบราณก็ไม่กล้าล่วงเกิน ชื่อของเขาสามารถสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งทวีปและเขาเป็นที่รู้จักในฐานะสุดยอดจอมยุทธของมนุษย์ทั้งในด้านชื่อเสียงและความเป็นจริง อย่างไรก็ตามหลังจากที่เจี้ยนเฉินปรากฏตัวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เจี้ยนเฉินไม่เพียงแต่ได้รับสถานะของเขาในฐานะสุดยอดจอมยุทธของมนุษย์เท่านั้น แต่เจี้ยนเฉินยังได้รับความชื่นชมจากทุกคน ยิ่งแย่ไปกว่านั้น เจี้ยนเฉินยังช่วยให้ผู้คนจำนวนมากตัดผ่านเป็นเซียนจักรพรรดิ อนุญาตให้ทวีปเทียนหยวนได้มีเซียนจักรพรรดิหลายสิบคน สถานะของมารราคะซึ่งครั้งหนึ่งเคยยิ่งใหญ่ที่สุดลดต่ำลงลงไปเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน

” ข้าต้องการทะลวงผ่านด่าน ข้าต้องการทะลวงผ่านด่านเซียนจักรพรรดิและกลายเป็นผู้นำของขอบเขตดั้งเดิม วันนี้ข้าจะตัดอารมณ์เจ็ดอย่างและความปรารถนาหกอย่างของข้าจนหมดแล้วและทำให้เส้นทางการบ่มเพาะที่ข้าสร้างเสร็จสมบูรณ์” ความบ้าคลั่งนั้นเติมเต็มสายตาของคุณชาย เขายกมือขึ้นพลังอันแข็งแกร่งพุ่งออกมาและกระแทกเข้ากับประตูหินของห้อง เขาจากไปแล้ว

นี่คือโลกใบเล็กที่สร้างโดยมารราคะที่เขาเป็นเจ้าของ มีคนไม่มากที่อาศัยอยู่ในนั้นเพียงไม่กี่พันคน นอกเหนือจากภรรยาหลายสิบคนของมารราคะและลูก ๆ ของเขาหรือคนอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นของสำนักที่มารราคะได้สร้างขึ้น พวกเขาเป็นศิษย์ของสำนักสราญรมย์

สำนักสราญรมย์ได้รับการก่อตั้งโดยมารราคะเมื่อหลายพันปีก่อน พวกเขาทั้งหมดได้บ่มเพาะในโลกใบเล็กและแทบจะไม่ได้ออกไปไหนจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงไม่เป็นที่รู้จักในทวีปเทียนหยวน หลายคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสำนักนี้มีอยู่จริง

สถานที่ซึ่งมารราคะได้ทำการบ่มเพาะนั้นอยู่ใกล้กับสำนัก ทันทีที่เขาโผล่ออกมา ชายวัยกลางคนสองคนได้ยินเสียงโกลาหลและบินมาจากที่ไกล ๆ พวกเขาโค้งคำนับต่อมารราคะและกล่าวอย่างสุภาพว่า “คารวะมารราคะ ! ”

ชายทั้งสองเป็นเซียนผู้คุมกฎ พวกเขาเป็นเพียงเซียนผู้คุมกฎสองคนในสำนักสราญรมย์และจอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดนอกเหนือจากมารราคะ พวกเขาทุกคนฝึกฝนวิธีการบ่มเพาะที่มารราคะได้สร้างขึ้น

สีหน้าของมารราคะไร้อารมณ์ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดเย็นชา เขามองไปที่ชายสองคนเหมือนอย่างที่เขามองดูศพสองศพ

มารราคะที่ปรากฏอย่างเงียบ ๆ ต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง เขายกมือขึ้นแล้วกดให้แนบกับศีรษะของพวกเขาและกระแทกหัวของพวกเขาในทันทีด้วยเสียงดังปัง หัวของพวกเขาระเบิดทันที วิญญาณของพวกเขาก็ถูกกวาดล้างออกเช่นกัน พวกเขาถูกสังหารอย่างไร้ความปราณีโดยมารราคะ

สีหน้าของมารราคะไม่เปลี่ยนแปลงเลย เขาจ้องมองไปที่สำนักในระยะไกลและเดินผ่านอากาศที่ว่างเปล่า เขาเดินไปเรื่อย ๆ

มีศิษย์หลายพันคนในสำนักสราญรมย์ แม้ว่าพวกเขาจะฝึกฝนวิธีการบ่มเพาะของมารราคะซึ่งเป็นเจ้าสำนักและได้คิดค้นขึ้น แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับทุกคนเพราะมันเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางสายธรรมะ เป็นผลให้สำนักไม่เคยมีเซียนราชาในหลายพันปี มันมีอยู่แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดได้ฝึกฝนวิธีการบ่มเพาะที่สร้างขึ้นโดยเซียนจักรพรรดิผู้มีพรสวรรค์ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขามีก็แค่เซียนผู้คุมกฎเท่านั้น

มารราคะเข้ามาในสำนัก ขณะที่เขามองดูอาคารที่คุ้นเคย เขาก็บ่นว่า “อารมณ์ทั้งเจ็ดประกอบด้วยความสุข ความโกรธ ความเศร้า ความกลัว ความรัก ความเกลียดชังและความปรารถนา ในขณะที่ความปรารถนาทั้งหกคือชีวิต ความตาย การมองเห็น การได้ยิน รสชาติและกลิ่น ข้าได้เข้าใจอารมณ์เจ็ดข้อและความปรารถนาหกข้อแล้วและได้สร้างฝ่ามือสราญรมย์ เป็นเพียงแค่ว่าข้ายังไม่ได้ตัดมุมมองสุดท้ายของอารมณ์เจ็ดอารมณ์และความปรารถนาหกประการ ไม่ใช่ว่าข้าไม่สามารถตัดพวกมัน แต่ข้าไม่ต้องการที่จะตัดพวกมันเพราะมันยังไม่ถึงเวลา”

“หรืออาจเป็นเพราะข้าไม่เคยมีความตั้งใจที่จะตัดพวกมันออก …

” แต่ตอนนี้ มันเป็นทางเลือกสุดท้ายของข้า ข้าต้องตัดพวกมันออกและทำให้ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นซึ่งสูงกว่าเซียนจักรพรรดิ ..”

มารราคะหายตัวไปอย่างเงียบ ๆ จากทางเข้าหลักของสำนัก และในไม่ช้าก็มีเสียงร้องของความกลัวและความไม่เชื่อดังขึ้น

“คุณชาย ท่านกำลังทำอะไรอยู่? อู๋หลินไร้เดียงสา ! เขาไม่เคยทำร้ายอะไรให้กับสำนัก ทำไมท่านถึงฆ่าเขา … ”

” ไว้ชีวิตข้าด้วย คุณชาย ไว้ชีวิตข้าด้วย… ”

” คุณชาย ทำไมท่านถึงฆ่าพวกเรา..”

“ทุกคนวิ่งหนีไป มารราคะของท่านก็บ้าไปแล้ว ! มารราคะกำลังสังหารทุกคนอย่างบ้าคลั่ง … ”

การสังหารหมู่ที่โหดเหี้ยมของมารราคะถูกกำหนดเป้าหมายไว้ที่ศิษย์ของสำนักสราญรมย์ ศิษย์ทั้งหมดที่เขาพบมานั้นไม่หัวขาดก็คอหัก ไม่มีใครสามารถหลบหนีกรงเล็บของมารราคะ พื้นค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงและกลิ่นโลหะจากเลือดก็มากขึ้นเรื่อย ๆ ซากศพล้มตัวลงบนพื้นดินมากขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงร้องเพื่อขอความช่วยเหลือดังไปทั่วทั้งนิกาย ในไม่ช้าลูกศิษย์ทุกคนก็รู้ว่ามารราคะเป็นบ้าไปแล้ว พวกเขาหนีออกมาทันทีด้วยความหวาดกลัว แต่สำนักได้ถูกล้อมรอบไปด้วยม่านพลังอันทรงพลังเมื่อนานมาแล้ว ในท้ายที่สุดก็ไม่มีลูกศิษย์สามารถรับมือมันได้ พวกเขาทั้งหมดเริ่มการโจมตีที่ไร้ประโยชน์ไปที่ม่านพลังด้วยความสิ้นหวัง

มารราคะที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด ลูกศิษย์ทั้งหมดที่เขาถูกฆ่าตายในนิกายของเขาเอง ด้วยความแข็งแกร่งของมารราคะ เขาสามารถทำลายล้างสถานที่ทั้งหมดด้วยการโบกมือของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น เขากลับค่อย ๆ ฆ่าลูกศิษย์ให้ตายทีละคน

มารราคะไม่ได้บ้าคลั่ง ดวงตาของเขากระจ่างชัดเจนและเต็มไปด้วยปณิธาน เขาเข้าใจการสังหารของแต่ละคนอย่างใกล้ชิดในขณะที่เขาผ่านกระบวนการตัดขาดขั้นสุดท้าย

มีหลายวิธีในการตัดอารมณ์และความปรารถนาและไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตของผู้อื่นเพื่อให้วิธีการบ่มเพาะของเขาสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม มารราคะเพิ่งตัดสินใจเลือกวิธีที่โหดร้ายที่สุด

สำนักเกลื่อนไปด้วยซากศพโดยไม่มีลูกศิษย์ที่มีชีวิต พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าโดยมารราคะด้วยตัวเองจากนั้นเขาก็จ้องมองเข้าไปในส่วนลึกของโลกใบเล็ก หลังจากทำลายนิกายที่เขาก่อตั้งขึ้นด้วยตัวเอง

ห้องโถงที่สวยงามตั้งอยู่ตรงนั้น เป็นที่พำนักของมารราคะซึ่งมีภรรยาหลายสิบคนของเขาและอยู่ใกล้กับลูกสาวและลูกชายหลายร้อยคนที่อาศัยอยู่

มารราคะได้เดินทางไปยังที่พักอาศัยในส่วนลึกของโลกใบเล็ก เขาเข้าไปในห้องทุกห้องและส่งคนรัก ลูกสาวและลูกชายในอดีตไปสู่ชีวิตหลังความตายอย่างไร้ความปราณี เขากลายเป็นคนโหดเหี้ยม ที่พักแห่งนี้เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้และความหวาดกลัว

หลายคนในบ้านพักได้เรียนรู้ว่ามารราคะบ้าไปแล้ว พวกเขาพยายามหลบหนีบินไปทุกทิศทุกทาง แต่พวกเขาไม่สามารถออกจากโลกใบเล็กได้ไม่ว่าพวกเขาจะหนีไปไหนก็ตาม

ในท้ายที่สุดแม้แต่คนรับใช้ภายในโถงก็ถูกสังหารรวมเป็นหลายร้อยคน ทั้งภรรยาและลูก ๆ ของเขาไม่มีใครอยู่รอดแม้กระทั่งคนสุดท้องอายุไม่ถึงสิบปี

การจ้องมองของมารราคะเริ่มเย็นชาหลังจากการเสียชีวิตของทุกคน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรในสายตาของเขา แต่พวกมันก็เต็มไปด้วยทุกสิ่งในโลก ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อมต่อกับโลก

ในพริบตา เขาก็มาถึงหลุมศพ มีหลุมฝังศพหลายสิบหลุมที่ฝังครอบครัวของมารราคะ พวกเขาเป็นคนรักในอดีตของเขาหรือลูก ๆ ของเขา เกือบทั้งหมดจากไปสำหรับชีวิตหลังความตายเพราะอายุ

มารราคะจ้องไปที่หลุมศพอย่างเฉยเมยและไม่รู้สึกฝืนเลย เขายกมือขึ้นแล้วกดลง ทันใดนั้นมือที่มีขนาดใหญ่มากก็โผล่ขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่งและกระแทกเข้ากับหลุมศพ

ด้วยเสียงอันดัง โครงสร้างทั้งหมดก็หายไป พวกมันถูกแทนที่ด้วยหลุมดำรูปมือที่ลึกหลายร้อยเมตร

“ขั้นตอนสุดท้ายคือการตัดชีวิตและความตาย” มารราคะที่นั่งอยู่ในอากาศขณะที่เขาพึมพำกับตัวเองโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ ” การใช้ชีวิตคือชีวิตและความปรารถนาทั้งเจ็ดและอารมณ์ทั้งหกมาจากชีวิต นอกเหนือจากชีวิตและความตาย ข้าได้ตัดพวกเขาทั้งหมดดังนั้นชีวิตนี้ไม่มีอีกต่อไป ตอนนี้ข้ามีแต่ความตาย! ”

” ชีวิตและความตายที่รุนแรงโดยการตัดสิ่งสกปรกออกไปอย่างสมบูรณ์และทิ้งไว้ข้างหลังแหล่งที่มาเริ่มต้นเท่านั้นกลับไปสู่ตัวตนที่แท้จริงของข้า ข้าจะใช้ฝ่ามือสราญรมย์เพื่อกำจัดสิ่งสกปรกทั้งหมดในจิตวิญญาณของข้าอย่างสมบูรณ์และตัดความคิดที่ไม่บริสุทธิ์ใด ๆ ที่เหลืออยู่ในตัวข้า” มารราคะยกมือขึ้น ใบมีดที่มองไม่เห็นควบแน่นอยู่ในมือของเขาแล้ว จากนั้นเขาก็แทงมันเข้าไปในจิตวิญญาณของเขา

ใบมีดถูกควบแน่นจากฝ่ามือสราญรมย์ของเขา มันไม่ได้เป็นอันตรายต่อร่างกายของเขาเพราะมันมีเป้าหมายที่วิญญาณของเขาเท่านั้น ใบมีดพุ่งเข้าสู่จิตวิญญาณของเขาในพริบตาและหลังจากแยกส่วนที่มืดสลัวของวิญญาณของเขา วิญญาณของเขาก็หดตัวลงทันทีส่วนใหญ่ มันอ่อนแอมาก

มารราคะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันเจ็บปวดอย่างมากสำหรับเขาเมื่อใบมีดพุ่งเข้ามา วิญญาณของเขาบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตามวิญญาณของเขาก็โปร่งแสงยิ่งกว่าเดิมหลังจากที่เขาเอามีดไป ระดับความสกปรกและความคิดที่สะเปะสะปะทั้งหมดในวิญญาณได้ถูกขจัดออกไปโดยใบมีด