ตอนที่ 1501: ผู้สืบทอด (1)
หุบเขายั่งยืนดูยุ่งมาก แต่ก็ไม่คึกคักไปด้วยความสุขหรือเสียงดีใจ นี่เป็นวันที่หุบเขารวบรวมผู้คนมากที่สุดในหลายศตวรรษที่ผ่านมาหรือนับพันปี ไม่เพียงแต่ชาวบ้านทุกคนในหุบเขาจะออกมาส่งเซียวมี่ แต่ก็มีคนนอกหลายคนที่มาด้วยเช่นกัน นอกเหนือจากเจี้ยนเฉินและหมิงตงแล้ว ยังมีรองหัวหน้านิกายของนิกายดาบโลหิต, ผู้พิทักษ์ทั้งสี่, และผู้อาวุโสหลายคน เจียงหวัง สมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาได้กลายมาเป็นเซียนจักรพรรดิเนื่องจากความช่วยเหลือของเจี้ยนเฉินเมื่อสิบปีที่แล้ว ขณะที่คนอื่น ๆ เป็นเซียนผู้คุมกฎหรือเซียนราชา
ผู้คนจากนิกายดาบโลหิตต่างสวมเสื้อคลุมยาวสีแดงที่ดูเหมือนจะย้อมด้วยเลือด พวกเขาพยายามอย่างมากเพื่อปกปิดพลังหยินชั่วร้ายของพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้ดูธรรมดา เมื่อพวกเขามาถึงหุบเขายั่งยืนในขณะที่ไม่ได้ทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ พวกเขาคำนับเจี้ยนเฉินด้วยความเคารพก่อนที่จะยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเงียบ ๆ ทุกคนต่างจ้องมองที่โลงศพของเซียวมี่ด้วยอารมณ์ผสมผสาน มีความเศร้าโศกเสียใจและหมดหนทางในการถอนหายใจอันอ่อนโยนของพวกเขา
ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะกลายเป็นหัวหน้านิกายแห่งนิกายดาบโลหิต ตำแหน่งนั้นถูกยึดครองโดยฮุสตันเสมอ นับตั้งแต่ฮุสตันถอนตัวออกไปอยู่ที่หุบเขายั่งยืนเมื่อพันปีก่อนและหยุดการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของทวีป เซียวมี่ก็เป็นคนจัดการดูแลนิกายดาบโลหิต บางครั้งก็เป็นเซียวมี่ก็ส่งคำสั่งออกไปให้กับฮุสตัน เป็นผลให้แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีพลังมหาศาล โดยเขาเป็นเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้น แต่เขาก็มีสถานะพิเศษในนิกายดาบโลหิต
เป็นผลให้สมาชิกระดับสูงทั้งหมดจากกลุ่มนักฆ่ามาเข้าร่วมองค์กรนักฆ่า พวกเขาทั้งหมดมาพบเขาครั้งสุดท้าย
หุบเขาขาดคนเพียงคนเดียวในตอนนี้ซึ่งก็คือฮุสตัน พ่อของเซียวมี่
ฮุสตันหายตัวไปจากทวีปเทียนหยวนเมื่อหลายปีก่อน งานศพของเซียวมี่ถูกจัดขึ้นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ปรากฏตัว เจี้ยนเฉินใช้วิญญาณของเขาค้นหาทั่วทั้งทวีปด้วยเช่นกัน เขาตรวจสอบอย่างละเอียดผ่านทุกตารางนิ้วของทวีปเทียนหยวน และยังกวาดไปทั่วอาณาเขตของเผ่าพันธุ์ทั้งสามอีกด้วย อย่างไรก็ตาม เขายังไม่พบร่องรอยของฮุสตัน
หมิงตงกลับมาจากป่าภูเขาในระยะไกล เขาลากหมีขนาดใหญ่ข้างหลังเขาขณะที่เขาเดินไปที่หมู่บ้าน เขาดูธรรมดามากเหมือนมนุษย์ทั่วไป เขาไม่ได้ดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังเลย เสื้อผ้าสีขาวของเขาถูกปกคลุมด้วยฝุ่นละอองและสีเขียวจากต้นไม้ที่เขาบดขยี้ในป่า
ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา พวกเขาต้องการอาหารสามมื้อต่อวันและจะบ่มเพาะเป็นบางครั้งเท่านั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาบ่มเพาะเพื่อสร้างรากฐานที่มั่นคงสำหรับการล่าสัตว์เพื่อให้พวกเขาสามารถเลี้ยงดูหมู่บ้านเล็ก ๆ ให้ได้มีอาหารกิน ตั้งแต่ที่หมิงตงและอ้วนน้อยกลับมา เรื่องการล่าสัตว์ก็ถูกจัดการโดยพวกเขา เนื้อสัตว์ล่าสุดที่หมู่บ้านบริโภคมาจากหมิงตง
หลังจากทำความสะอาดหมีตัวใหญ่ หมิงตงก็มาถึงหน้าเจี้ยนเฉิน “เจี้ยนเฉิน เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 มีความสามารถในการชุบชีวิตคนตาย แต่เจ้าก็เหนือกว่าระดับนั้นไปแล้ว เจ้ามีวิธีการฟื้นคืนชีพลุงเซียวมี่หรือไม่ ? ”
เจี้ยนเฉินส่ายหัวอย่างหมดหนทาง เขาจ้องมองโลงศพของเซียวมี่อย่างเงียบ ๆ และถอนหายใจเบา ๆ “วิญญาณของลุงเซียวมี่ไม่สมบูรณ์เนื่องจากข้อบกพร่องตั้งแต่เกิด อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับวิญญาณนั้นซับซ้อนมาก ตอนนี้ข้าอาจจะมาถึงระดับ 9 แล้ว แต่ข้าก็ยังไม่สามารถรักษาวิญญาณลุงเซียวมี่ได้ ในขณะเดียวกัน เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงสามารถชุบชีวิตคนตายได้ แต่ก็มีเงื่อนไขเช่นกัน เฉพาะคนที่ตายวิญญาณครบสมบูรณ์จึงจะสามารถฟื้นคืนชีพได้ หากมีคนตายและวิญญาณของพวกเขากระจัดกระจายไปแล้ว พวกเขาจะไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเซียนผู้คุมกฎก็ตาม
ความหวังของหมิงตงถูกคำอธิบายของเจี้ยนฉีกขาด เขาไม่คุ้นเคยกับเซียวมี่มากนัก แต่เขาเป็นพ่อของเซียวเทียนหยู มันค่อนข้างเจ็บปวดสำหรับหมิงตงในการเห็นความเศร้าของเซียวเทียนหยู
“เจี้ยนเฉิน เจ้าสามารถหาปู่ของข้าได้หรือไม่ ? ” ในที่สุดเซียวเทียนหยูก็พูดอะไรบางอย่าง เขามองดูเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความหวัง อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถควบคุมความเสียใจของตัวเองไว้ได้เช่นกัน
ในวันที่สำคัญเช่นนี้ พวกเขาไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีฮุสตัน อ้วนน้อยปรารถนาอย่างลม ๆ แล้ง ๆ ให้ฮุสตันมาปรากฎตัว และชาวบ้านก็ยังหวังให้หัวหน้าหมู่บ้านคนเก่ากลับมาเช่นกัน
เจี้ยนเฉินส่ายหน้าอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าลุงเซียวได้แยกตัวไปบ่มเพาะหรือว่าการปรากฏตัวของเขาถูกปกปิดโดยหินปีศาจชั้นฟ้า เขาได้กำจัดดินแดนของเผ่าพันธุ์ทั้งสี่ด้วยวิญญาณระดับหวนกลับของเขาและได้สำรวจพื้นที่ที่ไม่มีผู้คนหลายแห่งรวมถึงเขตต้องห้ามในทวีปเทียนหยวน แต่เขาไม่พบร่องรอยของลุงเซียว
เจี้ยนเฉินไม่พลาดที่จะตรวจสอบในรังมรณะ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาพบทั้งหมดคือแลงคีรอสและไคเซอร์ซึ่งเป็นอดีตผู้ปกครองทั้งสองของทวีปสัตว์เทวะ
“ถึงแม้ว่ารังมรณะจะค่อนข้างแปลก วิญญาณแค้นทั้งหมดดูเหมือนจะหายไป เป็นเพราะจักรพรรดิพยัคฆ์และไคเซอร์หรือ ? จริง ๆ แล้วพวกเขาอาจมีความสามารถเช่นนั้นในฐานะเซียนจักรพรรดิ” เจี้ยนเฉินคิด อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงมากนัก สิ่งที่เขาสนใจจริง ๆ คือโครงกระดูกสีแดงเลือดที่เขาเคยเห็นในรังมรณะมาก่อน
โครงกระดูกสีแดงเลือดไม่สามารถหลบซ่อนจากสัมผัสของเจี้ยนเฉินได้เช่นกัน มันส่ายไปมาอย่างเงียบ ๆ ในรังมรณะส่วนลึกที่ล้อมรอบไปด้วยหมอกสีแดงขนาดใหญ่หนาแน่น ดูเหมือนว่ามันกำลังหลับใหล
ย้อนกลับไปเมื่อพวกเขาต่อสู้แย่งผลไม้เซียน โครงกระดูกสีแดงเลือดนั้นดูจะไม่สามารถเอาชนะได้ในสายตาของเจี้ยนเฉินเพราะมันเกินกว่าเซียนจักรพรรดิและมีระดับความแข็งแกร่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ตอนนี้เจี้ยนเฉินค้นพบว่าความแข็งแกร่งของโครงกระดูกเทียบเท่ากับขั้นรับมอบช่วงปลาย ระดับเดียวกับกูมู่ซึ่งเจี้ยนเฉินได้สังหารไปในอุโมงค์มิติ
ตามประเพณีของท้องถิ่น งานศพของเซียวมี่จึงถูกจัดขึ้น 7 วัน ฮุสตันไม่ได้กลับมาในช่วงเวลาดังกล่าว และในที่สุดพวกเขาก็ฝังเซียวมี่ไว้บนเนินเขาเล็ก ๆ ใกล้กับหุบเขาโดยไม่มีฮุสตัน
หลุมศพโบราณอีกแห่งตั้งอยู่ข้างเซียวมี่ มันเป็นของแม่ของเซียวมี่ ภรรยาของฮุสตัน
หลุมศพของเซียวมี่ได้รับเลือกให้อยู่ข้าง ๆ แม่ที่เขาไม่เคยเห็น
หลังจากงานศพ ทุกคนในนิกายดาบโลหิตก็กล่าวอำลาเจี้ยนเฉิน ภายใต้การนำของรองหัวหน้า พวกเขาออกจากหุบเขา เจี้ยนเฉินและหมิงตงเลือกที่จะอยู่ต่อ พวกเขาไม่ได้กลับไปทันที
ภายในพริบตาเวลาสามวันก็ผ่านไปนับตั้งแต่พิธีฝังศพของเซียวมี่ ในช่วงสามวันที่ผ่านมา ความเศร้าโศกของเซียวเทียนหยูค่อย ๆ จางลง ทำให้เขากลับมาเป็นปกติได้อย่างช้า ๆ มีเพียงแม่ของเขาเท่านั้นที่ยังเศร้าอยู่เพราะน้ำตาไหลรินแก้มของนางอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเซียวเทียนหยูฟื้นตัวแล้ว เจี้ยนเฉินก็เรียกเขาและหมิงตงขึ้นไปเพื่อออกจากหุบเขา เจี้ยนเฉินพบตำแหน่งที่เหมาะสมในการวางหอคอยอนัตตาในส่วนลึกของเทือกเขาครอส เขาพาพวกเขาไปที่ชั้นเก้า เขาต้องการดูว่าพวกเขาเหมาะสมที่จะได้รับมรดกของอัครสูงสุดอนัตตาหรือไม่
หากหมิงตงและเซียวเทียนหยูล้มเหลว เจี้ยนเฉินวางแผนที่จะไปยังตระกูลหวงและพาหวงหลวนมาลองดูต่อไป หลังจากนั้นเขาจะนำผู้คนจากตระกูลเจียงหยางรวมทั้งหยุนเจิ้ง, ศิษย์พี่อัน, หวังยี่เฟิงจากกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ฉินเซียวจากตระกูลเทียนฉิน, ฉินจี๋ องค์ชายสามของอาณาจักรฉินหวง และคนอื่น ๆ ต่อมา
