ตอนที่ 1542 – โอวหยางหยิงเว่ย
เขาคือใครกัน ? ใครที่ค้นพบสถานที่แห่งนี้และเกือบจะก่อให้เกิดการล่มสลาย ? ผู้พิทักษ์ซุยเงยศีรษะของนางขณะที่นางยืนอยู่บนโถงศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนนางจะหลอมรวมกับพื้นที่โดยรอบ แต่นางไม่สงบและเยือกเย็นเหมือนเมื่อก่อน นางดูเหมือนจะไม่มีความมั่นใจที่มาจากการที่มีโลกทั้งใบอยู่ในการควบคุมของนางอีกต่อไป นางเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความตกใจแทน
ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ผู้พิทักษ์ซุยปรากฏตัวขึ้นในอวกาศ นางอยู่ไกลจากทวีปเทียนหยวน ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ที่ทวีปเทียนหยวนตั้งอยู่นั้นดูเหมือนจะมีขนาดเท่าศีรษะ
ผู้พิทักษ์ซุยมองไปรอบ ๆ บริเวณรอบ ๆ ตัวนางและแผ่ความรู้สึกของจิตวิญญาณของนางเพื่อพยายามค้นหาร่องรอยหรือสัญญาณใด ๆ อย่างไรก็ตาม นางไม่พบอะไรเลย หลังจากค้นหามาระยะหนึ่งแล้ว นางไม่พบว่ามีสิ่งใดที่สามารถก่อให้เกิดการล่มสลายหรือพลังงานที่เป็นเอกลักษณ์ใด ๆ
“คนผู้นี้ไม่ควรมาจากโลกนี้ พวกเขาเกือบจะก่อให้เกิดการล่มสลายซึ่งหมายความว่าพวกเขาใช้พลังงานเกินกว่าขอบเขตเทพ พลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้จะไม่ได้รับอนุญาตตามกฎที่นี่ ดังนั้นกฎจะปฏิเสธอย่างแน่นอนและก่อให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ มันเป็นไปไม่ได้ที่ที่นี้จะสงบ เว้นแต่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นอัครสูงสุดซึ่งเพียงพอสำหรับแม้แต่กฎของโลกนี้ที่จะสั่นคลอนต่อหน้าพวกเขา”
” แม้ว่าอัครสูงสุดมาที่นี่และไม่ได้ทำอะไรเลย มิติขนาดใหญ่ก็จะพังทลายลง มิติที่นี่ดีและเงียบสงบอย่างสมบูรณ์ดังนั้น อัครสูงสุดจึงไม่ได้มาเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน ด้วยกรณีนี้คนผู้นั้นยังคงอยู่ในโลกแห่งเซียนอย่างแน่นอน ข้าสงสัยว่าใครได้ค้นพบสถานที่แห่งนี้และไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนหรือศัตรู”
“ในอดีตก่อนเทพธิดาน้ำแข็ง นางได้ค้นพบโลกที่เทพธิดาหิมะของนางจะกลับชาติมาเกิดใหม่ นางได้ขอให้สหายเก่าสองสามคนค้นหานาง หากจอมยุทธที่พบสถานที่แห่งนี้เป็นมิตร ข้าก็ไม่จำเป็นต้องกังวล แต่ถ้าพวกเขาเป็นศัตรู … ”
ผู้พิทักษ์ซุย ก็เคร่งเครียดเป็นอย่างมาก นางหายตัวไปอย่างเงียบ ๆ และเดินข้ามระยะทางไกลออกมาปรากฏตัวในห้องลับภายในศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง ด้วยการโบกมือของนาง ประตูก็ปิดแน่นด้วยเสียงหนัก ๆ ผู้พิทักษ์ซุย ตอนนี้นั่งอยู่ในใจกลางของห้อง แรงกดดันมหาศาลแผ่ออกจากร่างกายของนาง นับเป็นพลังที่ยิ่งกว่าที่จอมยุทธขั้นย้อนกลับจะสามารถแสดงได้ หากแม้แต่ร่องรอยของมันถ้ารั่วไหลออกไปได้ โลกก็จะเปลี่ยนแปลงและมิติก็จะแตกสลาย ทวีปเทียนหยวนจะแตกสลายลงไปเป็นชิ้น ๆ หายไปจากการดำรงอยู่อย่างสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม แรงกดดันถูกผนึกอย่างสมบูรณ์อยู่ในห้อง ไม่มีการรั่วไหลออกมาเลย มันไม่สามารถแม้แต่จะสั่นคลอนห้อง
ผู้พิทักษ์ซุยเคร่งเครียดในขณะที่ดวงตาของนางส่องแสง มือของนางก่อผนึกตราประทับเสมอหน้าอกของนาง พลังอันยิ่งใหญ่อย่างยิ่งจะแผ่ออกจากแต่ละตราประทับ พลังนี้เกินขอบเขตดั้งเดิมแต่เป็นขอบเขตเทพ ในความเป็นจริงมันมีพลังเทียบเท่ากับขั้นสูงสุดของขอบเขตเทพ
นางใช้ตาทิพย์ในความพยายามที่จะค้นหาว่าจอมยุทธจากโลกที่สูงกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู นางไม่ได้มองถึงตัวตนของจอมยุทธโดยตรง นางรู้ว่าพวกเขามีพลังอำนาจมากเกินกว่าที่นางจะสู้ได้ หากนางพยายามอย่างแข็งขัน นางจะล้มเหลวและได้รับผลสะท้อนกลับที่เป็นอันตราย นางอาจถูกสังเกตเห็นโดยจอมยุทธ
เป็นผลให้นางใช้วิธีทางอ้อม นางมองหาข้อมูลบางอย่างที่จะช่วยให้นางสรุปความมีตัวตนของจอมยุทธและค้นหาว่าพวกเขาอยู่ข้างเดียวกับนางหรือไม่
นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง มันสัมพันธ์โดยตรงกับการอยู่รอดของเทพธิดาหิมะ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถที่จะประมาทได้
การกระทำของผู้พิทักษ์ซุยและการเปลี่ยนแปลงค่ายกลอันน่าสะพรึงกลัวที่ผนึกโลกไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเจี้ยนเฉินหรือจอมยุทธจากโลกแห่งเซียนผู้ถูกทอดทิ้ง พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
มีเพียงนางฟ้าเฮายู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มเท่านั้นที่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง นางลืมตาในเวลาเดียวกันกับที่ผู้พิทักษ์ซุยทำ จากนั้นนางก็จ้องมองไปในอวกาศ แม้ว่านางจะเป็นเพียงวิญญาณ แต่สายตาของนางก็ดูเหมือนจะสามารถเจาะกำแพงโถงศักดิ์สิทธิ์ นางเห็นช่วงเวลาที่ค่ายกลกำลังจะล่มสลาย
สีหน้าของนางฟ้าเฮายู่ก็ค่อนข้างเคร่งเครียดเช่นกัน แต่นางกลับมาเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในทวีปเทียนหยวนนั้นรุนแรงมาก กองทัพของสี่เผ่าพันธุ์นั้นอ่อนแอลงเรื่อย ๆ พวกเขาได้รับบาดเจ็บจำนวนมากและคลื่นกระแทกแห่งการต่อสู้ระหว่างจอมยุทธเซียนจักรพรรดิและขอบเขตดั้งเดิม ได้สร้างความเสียหายให้กับทวีปแล้ว ทั่วทั้งทวีปสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องเมื่อรอยแตกกระจายไปทั่วพื้นผิวของมัน เช่น รอยแตกที่นำไปสู่นรก ทวีปที่สวยงามถูกแบ่งแยกด้วยรอยแตก มันไม่ได้รวมตัวกันทั้งหมดอีกต่อไป มันถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วนโดยสี่รอยแตกที่ลึกมาก
เมื่อบาดแผลของเจี้ยนเฉินหายเป็นปกติ เขาจึงค่อย ๆ กลับมาได้เปรียบเหนือกว่าจอมยุทธช่วงกลางของขั้นย้อนกลับ ที่เขาต่อสู้ในมิติ การสังหารคู่ต่อสู้ของเขาจะกลายเป็นเรื่องที่แน่นอนเมื่อเขาฟื้นตัวเต็มที่
ทันใดนั้นปราณกระบี่อันทรงพลังก็พุ่งออกมาจากอุโมงค์ด้วยจิตสังหารอย่างเย็นชา มันทะลุผ่านฟ้าเหมือนมังกรกวาดทั่วทั้งภูมิภาค มันคร่าชีวิตผู้คนอย่างมากมายทำให้มิติพังทะลายและพื้นสั่นสะเทือน มันทรงพลังมากจนทำให้ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนในสนามรบ พวกเขาทุกคนประหลาดใจ
” เป็นผู้อาวุโสโอวหยาง ! ”
“ผู้อาวุโสโอวหยางมาแล้ว ! ข้าต้องการดูว่าคนผู้นี้จะทนต่อความโกรธของผู้อาวุโสโอวหยางได้อย่างไร ! ”
จอมยุทธจากต่างโลกต่างก็ร้องออกมาทันที ในขณะที่ผู้พิทักษ์ขั้นรับมอบทั้งหมดได้ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ พวกเขารู้ว่าผู้อาวุโสโอวหยางทรงพลังเพียงใด ทันทีที่เขาเข้าสู่การต่อสู้ ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะหยุดเขาได้ ผู้อาวุโสโอวหยางเดินออกจากอุโมงค์อย่างมั่นใจ ใบหน้าของเขามืดครึ้มลงเหมือนกับทะเลที่ซึมผ่านสภาพแวดล้อมที่ไม่สามารถรองรับความโกรธได้
เขาคือโอวหยางหยิงเว่ยผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งภายใต้การบังคับบัญชาของจิตวิญญาณราชันย์และเป็นผู้อาวุโสสูงสุดในบรรดาผู้อาวุโสทั้งแปดในขั้นย้อนกลับ สถานะของเขานั้นเป็นที่สองรองจากของจิตวิญญาณราชันย์ แต่ทันทีที่เขามาถึงโลกนี้เขาก็ติดกับดักสมบัติที่มีต้นกำเนิดมาจากโลกของพวกเขาเอง เขายังต้องถูกพาหลบหนีไปโดยเฉียงซ่ง คนที่เขาไม่เคยชอบหน้าด้วย เขาจะทนต่อความอับอายในความภาคภูมิใจของเขาได้อย่างไร
นี่เป็นเรื่องน่าอาย มันเป็นรอยด่างพร้อยอย่างถาวรในชื่อเสียงของเขา
“ข้าจะทำให้จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมทุกคนในโลกนี้คุกเข่าต่อหน้าข้า ข้าถึงจะคลายความโกรธออกไปได้เท่านั้น” สีหน้าของโอวหยางหยิงเว่ยนั้นมืดครึ้ม เขาพูดเบา ๆ แต่เสียงของเขาสามารถเจาะทะลวงทุกอย่างได้ มันดังก้องไปทั่วโลกและแม้แต่จอมยุทธที่ต่อสู้ในมิติก็สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน
