ตอนที่ 1680 – การเคลื่อนไหวอย่างเปิดเผย
“นำกระบี่ทั้งสองเล่มมาดูกันก่อนเถอะ” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างใจเย็น เขาไม่สามารถใช้กระบี่คู่ของเขาในโลกแห่งเซียน ดังนั้นเขาจึงต้องเตรียมกระบี่อีกเล่ม เช่นเดียวกันกับที่เขาสามารถรวบรวมกำลังทั้งหมดของเขา แม้ว่ากระบี่คู่นั้นจะมีต้นกำเนิดที่ไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้มีคุณภาพสูงเป็นพิเศษเนื่องจากขาดวัสดุ พวกมันแทบจะไม่ถึงขั้นวัตถุอมตะที่มีคุณภาพปานกลาง เช่นนี้ถ้าเขาใช้วัตถุเซียนคุณภาพปานกลางอันอื่น มันจะไม่ส่งผลต่อความแข็งแกร่งของเขา
“นายท่าน เรามีวัตถุเซียนคุณภาพปานกลาง แต่ราคา..” ชายชราหลังเคาน์เตอร์มองเจี้ยนเฉินอย่างลังเล เจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนได้ขายวิธีการฝึกฝนและทักษะการต่อสู้ระดับสัจจะให้กับเขา แค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะบอกว่าทั้งสองคนนั้นไม่รวยพอ พวกเขาจะซื้อวัตถุเซียนคุณภาพปานกลางได้อย่างไร ? แม้ว่าพวกเขาจะได้ดู มันก็จะเสียเวลาที่จะดู
ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ในขณะที่ผู้จัดการของศาลาเฟิ่งเย่ต้องการที่จะต้องแสดงวัตถุเซียนคุณภาพปานกลางให้กับพวกเขา
สีหน้าของเจี้ยนเฉินมืดครึ้มลงเล็กน้อยและจ้องมองเขาอย่างแหลมคมยิ่ง ขึ้นในทันที เขาถามว่า “ข้าต้องการเพียงแค่ดูวัตถุเซียนคุณภาพปานกลางของเจ้าได้หรือไม่?”
ชายชราสะดุ้งต่อสายตาที่แหลมคมของเจี้ยนเฉินทันที แม้แต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงและค่อนข้างซีด เขารู้สึกว่าการจ้องมองของเจี้ยนเฉินเหมือนกระบี่ที่คมมากเป็นพิเศษ เขารู้สึกเหมือนถูกล้อมด้วยกระบี่ เพียงแค่จ้องมองทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยหนามทั่วตัวเขา มันเหมือนกระบี่หลายพันเล่มที่จะแทงเขาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย
“นายท่าน โปรดใจเย็น ได้โปรดใจเย็น ข้าจะไปถามผู้จัดการเพราะวัตถุเซียนคุณภาพปานกลางนั้นอยู่บนชั้นสูงสุดของศาลาของเรา มีค่ายกลมากมายที่นั่น มีเพียงผู้จัดการเท่านั้นที่มีสิทธิ์พาท่านขึ้นไปที่นั่น” ชายชราพูดด้วยเสียงสั่น หน้าผากของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างหวาดกลัว ชายชรามาถึงขั้นรับมอบช่วงต้น ดังนั้นแม้แต่จอมยุทธขั้นแลกเปลี่ยนช่วงสูงสุดก็ไม่สามารถกดดันเขาได้มากนักจากการจ้องมองเพียงครั้งเดียว
“ขอบเขตเทพ เขาต้องมาถึงขอบเขตเทพ” ชายชราตกตะลึงอย่างลับ ๆ โดยไม่ลังเลเขาก็รีบติดต่อผู้จัดการของศาลาเฟิงเย่ในทันที
ในไม่ช้า ชายชรากลับมาพร้อมกับบัณฑิตชุดขาววัยกลางคน เจี้ยนเฉินสามารถบอกได้จากภาพรวมเพียงครั้งเดียวว่าชายวัยกลางคนอยู่ในขั้นแลกเปลี่ยนช่วงต้น
“ข้าคือชูเฟยผู้จัดการของศาลาเฟิงเย่ ท่านทั้งสองต้องการซื้อวัตถุเซียนคุณภาพปานกลางใช่หรือไม่ ? ” ชายวัยกลางคนพูดกับเจี้้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนอย่างกระตือรือร้นและศึกษาพวกเขาอย่างลับ ๆ เขาค้นพบว่าเขาไม่สามารถบอกความแข็งแกร่งของเขาทั้งสองได้ ดังนั้นเขาจึงสั่นสะท้านทันที เขาทำตัวสุภาพมากยิ่งขึ้น
“เราต้องการดู” เจี้ยนเฉินกล่าว
“โปรดตามข้ามา” ชายวัยกลางคนผายมือเพื่อเชิญเจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนก่อนพาพวกเขาไปที่ชั้นบนสุดของศาลาโดยตรง
การป้องกันของชั้นบนสุดนั้นแน่นมาก ชั้นค่ายกลล้อมรอบซึ่งกันและกันทำให้เกิดการรวมกันของค่ายกลลวงตา ค่ายกลสังหารและค่ายกลป้องกัน แม้แต่เจี้ยนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะมองถึงสองสามครั้ง
“การป้องกันที่นี่นั้นช่างแข็งแกร่งเหลือเกินที่แม้แต่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการผ่านพวกมัน หากพวกเขาติดอยู่ที่นี่จะไม่เพียงพอที่จะคุกคามชีวิตของพวกเขา แต่การจากไปจะเป็นเรื่องที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง” เจี้ยนเฉินคิด
ในขณะนี้ชายวัยกลางคนเปิดค่ายกลด้วยทักษะลับและนำเจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนเข้ามาโดยตรง
ชั้นที่สี่ของศาลาเฟิงเย่นั้นกว้างขวางมาก มีเพียงวัตถุ 6 ชิ้นวางอยู่ในห้องที่เงียบสงบซึ่งไม่เหมือนกับชั้นแรกที่เต็มไปด้วยสิ่งของต่าง ๆ
เจี้ยนเฉินเหลือบมองผ่านพวกมันและค้นพบว่าโดยพื้นฐานแล้วทั้งหกชิ้นเป็นอาวุธ มีวัตถุเซียนคุณภาพปานกลาง 3 รายการ ในขณะที่อีก 3 รายการที่เหลือเป็นวัตถุเซียนคุณภาพต่ำที่ใกล้เคียงกับคุณภาพปานกลาง
เจี้ยนเฉินไม่ได้ให้ความสนใจมากเกินไปกับวัตถุเซียนชิ้นอื่น ๆ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่วัตถุเซียนคุณภาพปานกลางของกระบี่บิน 2 เล่มราวกับว่าเขาถูกดึงดูดโดยพวกมัน
กระบี่ทั้งสองมีขนาดใกล้เคียงกัน มีความยาว 1.3 เมตรและกว้างสองนิ้วมือ หนึ่งคือสีแดงไฟอย่างสมบูรณ์ส่องด้วยแสงสีแดงราวกับว่าเปลวไฟถูกเผาไหม้อยู่ภายใน
“นี่เป็นวัตถุเซียนที่เกิดจากธาตุไฟ หากผู้เชี่ยวชาญที่เข้าใจกฏแห่งไฟใช้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก แน่นอนแม้ว่าท่านจะเข้าใจกฎของคุณลักษณะอื่น ๆ ท่านก็ยังสามารถใช้กระบี่เล่มนี้ได้ แต่ท่านจะไม่สามารถใช้พลังได้อย่างเต็มที่” ผู้จัดการอธิบายจากอีกด้านหนึ่ง เขากระตือรือร้นอย่างมาก ในความเป็นจริงทัศนคติของเขาได้เปลี่ยนแปลงอย่างท่วมท้นหลังจากเข้าใจว่าเป็นไปได้มากที่เจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนจะเป็นจอมยุทธขอบเขตเทพ
การจ้องมองของเจี้ยนเฉินยังคงอยู่บนกระบี่ธาตุไฟอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะหมดความสนใจ จากนั้นเขาก็มองไปที่กระบี่บินเล่มที่สอง
กระบี่เล่มที่สองเป็นสีเงินขาวอย่างสมบูรณ์และถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาวขุ่น ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันเป็นวัตถุเซียนระดับห้า ในขณะเดียวกัน กระบี่สีแดงก็เป็นวัตถุเซียนคุณภาพปานกลาง แต่เป็นเพียงระดับสี่เท่านั้น
” ผู้จัดการชู่ ข้าขอถามราคาของกระบี่เล่มนี้ได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินจ้องไปที่กระบี่บินแล้วถามโดยไม่มองออกไปโดยไม่ละสายตา
“ชื่อของกระบี่เล่มนี้คือหิมะบิน มันถูกตีขึ้นโดยอาจารย์ตีเหล็กซินหนงในแคว้นตงอันและมันเป็นของมีค่าที่สุดในศาลาเฟิงเย่ของเรา มันได้รับการแต่งตั้งว่าเป็นราชาสมบัติของศาลาของเรา ราคาของมันคือ 100,000 เหรียญผลึกระดับกลาง” ผู้จัดการตอบ
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจี้ยนเฉินพูดว่า ” ผู้จัดการชู เจ้าช่วยเก็บกระบี่บินนี้ไว้ให้ข้าได้หรือไม่ ? ข้าจะกลับมาซื้อในอีกไม่กี่วันต่อมา” เหรียญผลึกระดับกลางแสนเหรียญนั้นเทียบเท่ากับเหรียญผลึกระดับต่ำสิบล้านเหรียญ เจี้ยนเฉินมีเหรียญผลึกระดับต่ำเพียงแค่หนึ่งแสนเหรียญในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหรียญผลึกพอที่จะซื้อกระบี่
อย่างไรก็ตาม เขามีความแข็งแกร่งของจอมยุทธขอบเขตเทพ อย่าลืมว่า เขาสามารถต่อสู้กับขั้นเทพช่วงต้นได้ ดังนั้นการได้รับเหรียญระดับกลางหนี่งแสนเหรียญจึงเป็นเพียงเรื่องของเวลา
แน่นอน ข้าทำได้ จริง ๆ แล้วกระบี่หิมะบินนั้นได้อยู่กับศาลาเฟิงเย่ของเรามานานกว่าพันปีแล้ว มันไม่ได้ถูกขายในช่วงเวลานั้น ดังนั้นทิ้งไว้ที่นี่เป็นเวลายี่สิบสามสิบปีจะไม่เป็นปัญหาเลย ดูเหมือนว่ากระบี่หิมะบินจะพบเจ้าของในเร็ว ๆ นี้” ผู้จัดการชู่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
เจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนออกจากเมืองเฟิงเย่พร้อมกับเหรียญผลึกระดับต่ำ จากนั้นพวกเขากลับไปยังตระกูลโม่ด้วยยานพาหนะบินที่ให้ไว้กับพวกเขา
บนยานพาหนะ เจี้ยนเฉินมอบเหรียญผลึกระดับต่ำทั้งหมดให้แก่เฉินเจี้ยนเพื่อช่วยเขาในการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา เมื่อเฉินเจี้ยนมาถึงขั้นศักดิ์สิทธิ์ช่วงกลางหรือขั้นศักดิ์สิทธิ์ช่วงปลาย เขาก็พร้อมที่จะไปต่อสู้กับบรรพชนตระกูลลู่
หลังจากที่ทั้งคู่ออกจากเมือง ผู้จัดการของศาลาเฟิงเย่ยืนอย่างสุภาพต่อหน้าเจ้าเมืองเฟิงเย่ในจวนเจ้าเมือง เขาเล่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กับเจ้าเมืองเฟิงเย่
เจ้าเมืองเฟิงเย่เป็นชายวัยกลางคนที่สง่างาม เขาเปิดเผยสิ่งที่ไม่เหมือนใครและเป็นขอบเขตเทพ หลังจากฟังรายงานของผู้จัดการ เขาจมอยู่ในความคิดของเขาชั่วขณะ
“เขาแค่ดูกระบี่หิมะบินเท่านั้น” หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าเมืองก็ถามด้วยท่าทางที่สง่างาม
” ใช่ เขาสนใจซื้อกระบี่หิมะบินเท่านั้น ดูเหมือนเขาจะไม่ได้มีเหรียญผลึกเพียงพอสำหรับเขาซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาไม่ได้ซื้อมัน เขาให้ข้าเก็บไว้และเขาก็บอกว่าเขาจะกลับมาซื้ออีกสองสามวันต่อมา” ผู้จัดการตอบอย่างสุภาพ
เจ้าเมืองโบกมือของเขาแล้วพูดว่า เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าสามารถไปได้”
ผู้จัดการถูกไล่ออกไป หลังจากนั้นเจ้าเมืองก็โบกมือและกระจกหยกก็ปรากฏขึ้น ผ่านท่าตราประทับมือ กระจกหยกก็เริ่มสั่นไหวทันทีหลังจากนั้นใบหน้าของผู้นำตระกูลโม่ก็ปรากฏตัวขึ้น
“พี่ชายโม่ กระบี่หิมะบินในศาลาเฟิงเย่ของข้าถูกจับตามองโดยคนสองคนที่ท่านพูดถึง ยกเว้นแต่เงินของพวกเขาดูเหมือนจะไม่พอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ซื้อ ท่านต้องการกระบี่หิมะบินหรือไม่ ? ” เจ้าเมืองยิ้มต่อผู้นำตระกูล
“ใช่แน่นอน ข้าต้องการมัน ข้าจะส่งคนไปรับทันที อย่างไรก็ตาม น้องเฟิง เราเป็นเพื่อนกันมาหลายพันปีแล้ว ดังนั้นเจ้าสามารถลดราคาของกระบี่สักหน่อยได้หรือไม่ ? ” ผู้นำตระกูลโม่หัวเราะ
แน่นอน แน่นอน..
ในเวลาเดียวกันร่างดำปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ นอกสถานที่ซึ่งบรรพชนของตระกูลลู่บ่มเพาะ เขาพูดอย่างสุภาพ “บรรพชนมีข่าวเกี่ยวกับคนสองคนที่ท่านกำลังค้นหา เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาปรากฏตัวในเมืองเฟิงเย่ และพวกเขาก็ขี่เรือเหาะมาจากตระกูลโม่”
ปัง ! เสียงดังหนัก ๆ ดังออกมาจากห้องทำให้พื้นสั่นสะเทือน เสียงคำรามด้วยความโกรธของบรรพชนดังขึ้นมาจากข้างใน “ตระกูลโม่ มันเป็นเจ้าจริง ๆ ข้าสงสัยว่ามันจะเป็นเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป ข้าจะล้างตระกูลของเจ้าทั้งหมด”
