ตอนที่ 094 ดอกหยินหยาง
หลังจากนั้น หลิงเยวี่ยและพวกก็เหม่อมองไปที่ชิ้นส่วนทั้งสามชิ้นของมนุษย์วานรจำแลงจำแลงที่กองอยู่บนพื้น จนกระทั่งพวกมันทำสีหน้ารังเกียจไปที่เยี่ยจงที่กำลังควักโอสถปีศาจที่ชุ่มไปด้วยโลหิตออกไป พวกเขาค่อยมีการตอบสนองกลับมา เยี่ยจงเพียงแค่คนเดียวก็สามารถจัดการปัญหาได้แล้ว ?
“ ไปเถอะ ปีศาจจำแลงในระดับนี้สมควรมีไม่มากนัก พวกเราได้ล้าหลังคนอื่นเกินไปแล้ว ต้องเร่งความเร็วขึ้นอีก “
“ ได้ พวกเราไป “
ในเวลานี้หลิงเยวี่ยก็มีปฏิกิริยากลับมา นางก็ฝืนใจมี่กำลังสั่นเทาขึ้นมา และจากนั้นก็คราหนึ่ง ก็นำพาเยี่ยจงและพวกเข้าสู่ตีนเขาอย่างรวดเร็ว
ถนนหนทางต่อจากนี้ เยี่ยจงและคณะก็มิได้พบเจอกับการมีอยู่ของเรื่องที่ยากจะแก้ไขจนเกินไปแต่อย่างไร กระทั่งต่อให้เป็นทั่วทั้งท่ามกลางหุบเขานี้ ปีศาจที่มีพลังฝีมือถึงขั้นก่อเกิดระดับที่หกก็ใช่ว่าจะมีมากมายนัก อีกอย่างเหล่าปีศาจที่มีพลังฝีมือเทียบเท่ากับขั้นก่อเกิดระดับที่สามระดับที่สี่ เมื่อยืนอยู่หน้าเยี่ยจงและพวกก็ใช่ว่าจะมีความหมายอันใด
“ ซวบ “
ต่อจากนี้ หลังจากที่ได้ผ่านช่วงเวลาอันล้มลุกคลุกคลานมาแล้ว เยี่ยจงและคณะก็ได้โผล่ทะลวงออกมาจากใจกลางอันกว้างใหญ่ไพศาลของป่าเขา และจากนั้นร่างของแต่ละคนก็มาถึงยังบริเวณยอดเขา
บนยอดเขาของเขาลูกนี้ ก็ได้มีลานกว้างขนาดใหญ่อยู่ บริเวณกึ่งกลางของเวที ก็พบกับทะเลสาบแห่งหนึ่ง ทะเลสาบมีขนาดราวพันจัง ส่องสว่างเป็นประกาย ให้ความรู้สึกนิ่งสงบไร้ที่เปรียบ
ในช่วงเวลาที่เยี่ยจงและพวกปรากฏตัวขึ้นบริเวณยอดเขา ตอนนี้ทั่วทั้งสี่ทิศแปดด้านก็ได้มีเสียงที่พัดผ่านมาเป็นสายๆพร้อมกับสายลม จากนั้นก็มีเงาร่างเป็นสายๆปรากฏขึ้นบริเวณทางออกของป่า อยู่ทั่วบริเวณทั้งสี่ทิศ
“ ที่แห่งนี้สมควรที่จะเป็นยอดเขาแล้วละ กล่าวกันว่า ทางเข้าของถ่ำหงส์หยานั้น ได้อยู่บริเวณใต้ทะเลสาบแห่งนี้ “ หลิงเยวี่ยขยับหางตาอันเงางามมองไปทางทะเลสาบด้านหน้าที่สงบนิ่ง ในส่วนลึกของนัยน์ตาได้เผยถึงอารมณ์ที่หนักแน่นอย่างดุดันสาดประกายออกมา ช่วงเวลาต่อจากนี้ คงเป็นช่วงที่อันตรายที่สุด
“ นั้นก็ไม่แน่ พึ่งจะเข้าถ้ำหงส์หยาก็จะสามารถได้รับสมบัติดีๆเลยงั้นหรือ ? ข้ารู้สึกว่าสำหรับทุกคนต่างก็อยากที่จะให้อีกฝ่ายตายไปอยู่ดีนั้นแหลาะมิใช่หรือ ? “ เยี่ยจงมองไปทั่วทั้งสี่ทิศด้วยสายตาประหลาดคราหนึ่ง ในตอนนี้ ถึงแม้เงาร่างที่อยู่ด้านบนของยอดเขาในตอนนี้จะลดน้อยลงไปแล้วอย่างน้อยก็สองในสามส่วน แต่ว่าเหล่าเด็กน้อยยอดฝีมือโดยส่วนมากก็ถือได้ว่าปรากฏตัวออกมากันหมดแล้ว
หลังจากที่มาถึงที่แห่งนี้แล้ว นัยน์ตาของเด็กน้อยเหล่านี้ก็ได้ทอประกายสงสัยหลายส่วน บรรยากาศในตอนนี้มีอยู่หลายส่วนที่แปลกประหลาด
และในเวลาเดียวกันที่เยี่ยจงและพวกปรากฏตัวขึ้นมา บริเวณไม่ไกลนัก เสวี่ยซินและพวกจากรัฐเสวี่ยหยวนหวังเฉาต่างก็ค่อยๆขมวดคิ้วจ้องมองไปทางเยี่ยจงและคณะ สีหน้าปั้นยากอยู่หลายส่วน ความจริงแล้วร่างวานรจำแลงทั้งสามตัวเป็นอาหารมื้อใหญ่ที่พวกเขาเตรียมการไว้เพื่อเยี่ยจงและคณะ แต่จากที่ดูตอนนี้แล้วละก็ อาหารมื้อใหญ่นี้คงจะมิได้สร้างความยุ่งยากให้แก่พวกเขามากนัก
“ เสวี่ยหยวนกวังเฉา …… “
เฮ่อฟงจ้องมองไปทางด้านยอดฝีมือของทั้งหมดขอฃเสวี่ยหยวนหวังเฉา หัวเราะเย็นชาคำหนึ่ง หักกระดูกข้อมือที่หมัดดังแกรกๆขึ้นมา
“ วางใจเถอะ เจ้าพวกคนเหล่านี้ข้าก็เตรียมที่จะจัดการไม่ให้รอดไปแม้คนเดียว ทว่า ยังคงมิใช่ในเวลานี้ … “ เยี่ยจงก้าวไปด้านหน้ากนึ่งก้าว แตะไปทางด้านหมัดของเฮ่อฟง ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยปากกล่าว
เมื่อได้ยินเยี่ยจงกล่าวออกมา นัยน์ตาของเฮ่อฟงก็อดไม่ได้ที่จะทอประกายเยือกเย็นคราหนึ่ง หลังจากนั้น เขาก็ค่อยพยักหน้า ถึงแม้จะถูกเปิดเผยความเคลื่อนไหวของรัฐเสวี่ยหยวนหวังเฉาขึ้นมา แต่ว่ากับเฮ่อฟงผู้นี้ยังถือได้ว่ามีความรู้พื้นฐานเหล่านี้อยู่หลายส่วน อย่างน้อย ในเวลานี้ก็ขอได้ทุบตีเจ้าพวกเด็กน้อยของรัฐเสวี่ยหยวนหวังเฉาสักครา ที่คอยเอาแต่เอาเปรียบผู้อื่น
“ ตอนนี้เอายังไงกันดี ? เข้าสู่ใต้ทะเลสาบเลยหรือ ? “ หลังจากที่เยี่ยจงจ้องมองไปทั่วทั้งสี่ทิศคราหนึ่ง ก็มิงไปถึงบริเวณส่วนลึกของทะเลสาบ กล่าวเสียทุ่มต่ำออกมา
วินาทีนั้น เขาสัมผัสได้ว่ามีความเคลื่อนไหวอย่างประหลาดด้านใต้ทะเลสาบ เห็นได้ชัด ทางเข้าของถ้ำหงส์หยาต้องอยู่ใต้ทะเลสาบแห่งนี้ไม่ผิดแน่นอน
“ ไม่ต้องรีบ พวกเราตอนนี้ต้องไปแย่งชิงของชิ้นหนึ่งก่อน ดอกกยินหยาง อีกทั้ง ทางเข้าของถ้ำหงส์หยาก็ยังไม่เปิด “ หลังจากที่กลิงเยวี่ยเงียบงัน ก็ค่อยเอ่ยปากกล่าวเสียงแผ่วเบา
เยี่ยจงขมวดคิ้วเบาๆคราหนึ่ง ทันใดนั้นก็เห็นสายตาที่เปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดขึ้นมาของหลิงเยวี่ย ราวกับหลิงเยวี่ยผู้นี้ได้ปิดบังเรื่องราวบางอย่างไว้จากตนเองอยู่ไม่น้อย
เพียงแน่ว่า ตอนนี้ก็มิใช่เวลามาดำเนินการเรื่องเหล่านี้ ถึงแม้ว่าดอกหยินหยางจากดึงดูดเยี่ยจงได้อยู่ไม่น้อย ต่อจากนั้นก็กล่าวออกมา “ ดอกหยินหยางเล่า ? “
“ เจ้าควรจะทราบว่า มีเพียงสถานที่ที่ได้รับพลังฟ้าดินแห่งหยินหยางจึงจะออกดอกหยินหยางได้ ทว่าเวลานี้ก็ใกล้ได้เวลาแล้ว “ หลิงเยวี่ยเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตามี่เหมือนดั่งพระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า กล่าวเสียงแผ่วเบา “ อีกทั้ง ในตอนที่สามารถเข้าไปยังถ้ำหงส์หยาแล้ว ก็คงใกล้จะได้เวลาแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าจะทำอันใด พวกเราก็ต้องเร็วเข้าไว้
เยี่ยจงพยักหน้าไปมา ในเมื่อดอกหยินหยางปรากฏขึ้นมาในเวลานี้ แน่นอนว่าเขาก็คงไม่เกรงใจ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องแย่งชิงมาครอบครองไว้ให้ได้ ยังมีส่วนดีอยู่ที่ว่านอกจากเขาแล้ว ดอกหยินหยางกับคนอื่นมิได้มีความต้องการมากนัก ที่พวกเขาเป็นห่วงสมควรจะเป็นตอนเข้าสู่ถ้ำหงส์หยา ดังนั้น เมื่อลองเทียบกันแล้ว การที่จะได้รับดอกหยินหยางอย่างปลอดภัย สมควรที่จะมีอยู่ไม่น้อย
ทั่วสี่ทิศของทะเลสาบ ที่มีการรวมตัวกันทั้งคนทั้งม้า บรรยากาศก็ได้อัดแน่นรวมดันขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงเวลานี้เหล่ายอดฝีมือต่างก็สบตากัน ต่างก็แสดงความตระหนกอย่างไร้ที่เปรียบ เห็นได้ชัดว่า เหล่ายอดฝีมือที่มายังบริเวณสถานที่แห่งนี้ มีอยู่ไม่น้อยเลยที่ทราบข้อมูลของดอกหยินหยางและถ้ำหงส์หยาอยู่หลายส่วน
ช่วงเวลา ก็ได้ผ่านเลยไปวินาทีเล่านาทีเล่า ในช่วงเวลาของวันเดือนที่ได้ผ่านเลยไป พลังฟ้าดินที่มาพร้อมกับพลังการสับเปลี่ยนอย่างกะทันหันของไอพลังวิญญาณ และท่ามกลางทะเลสาบที่ความจริงเงียบสงบอยู่นั้น จู่ๆก็ได้หมุนวนเป็นวงแหวนขนาดใหญ่ขึ้นมา พลังวิญญาณสายหนึ่งได้หมุนวนปรากฏขึ้นมาอย่างลึกล้ำ จนทำให้ผู้คนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าบริเวณส่วนลึกของทะเลสาบได้ปรากฏทางเข้าถ้ำหงส์หยาขึ้นมาแล้ว
“ ถ้ำหงส์หยาเปิดแล้ว “
เมื่อเหม่อมองไปยังฉากเบื้องหน้า ก็มีเสียงร้องดังออกมาจากภายในสนาม
“ ก๊ง “
ในเวลากันกับที่ถ้ำหงส์หยาเปิดขึ้นมา บริเวณใจกลางทะเลสาบไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ได้ปรากฏเกาะเล็กเกาะน้อยขึ้น ด้านบนเกาะ ก็ปรากฏกลิ่นหอมแผ่ออกมาเข้มข้นอย่างกะทันหัน
“ ดอกหยินหยาง “ เมื่อสูดดมได้กลิ่นนี้ ดวงตาของเยี่ยจงก็ทอเป็นประกาย นัยน์ตาปกคลุมด้วยเปลวไฟอันลุกโชน ขอเพียงแค่สามารถครอบครองดอกหยินหยาง เช่นนั้นก็จะสามารถเข้าสู่ลมปราณขั้นก่อเกิดระดับที่หกได้อย่างแท้จริง เช่นนั้นแล้วละก็ การแย่งชิงท่ามกลางถ้ำหงส์หยาแห่งนี้ เขาถึงจะสามารถเพิ่มโอกาสมากขึ้นอีกขั้น
“ ตูมตูมตูม “
เวลาได้ค่อยๆผ่านพ้นไปเรื่อยๆ น้ำวนตรงใจกลางของทะเลสาบก็ได้หายไป เพียงแต่ว่าทางเข้าของถ้ำหงส์หยานี้ จะปรากฏขึ้นมาแล้ว ทำให้มีผู้คนไม่น้อยที่เริ่มที่จะเข้าใจ ขอเพียงแค่เข้าไปสู่ใจกลางแหล่งน้ำที่เป็นทางเข้าถ้ำ ก็จะสามารถเรียกได้ว่าได้เข้าสู่ถ้ำหงส์หยาแล้ว
และในเวลาเดียวกัน ทางด้านบนเกาะ โอสถวิญญาณอันลี้ลับหนึ่งก้านห้ากลีบก็ค่อยๆปรากฏขึ้นมาบนพื้นดิน ท่ามกลางทั้งห้าดอกนี้ มีอยู่ดอกหนึ่งราวกับเด็กแรกเกิดก็มิปาน ปรากฏแสงเป็นสีเขียวสว่างสดใสเป็นวงออกมา
“ นี้คือโอสถวิญญาณ ดอกหยินหยาง ? “
ยอดฝีมือมากมายที่ความจริงที่จดจ้องอยู่ที่ถ้ำหงส์หยาก็ถูกฉากเบื้องหน้าดึงดูดเข้าไป ในเวลานั้นแต่ละคนต่างก็สายตาเป็นประกายขึ้นมา
ดอกหยินหยางต่อให้เป็นภายในสำนักใหญ่ตระกูลต่างๆ ก็นับได้ว่าเป็นสมบัติที่ยากจะพบพานหรือครอบครอง จะมีผู้ใดคาดคิด ในบริเวณก่อนเข้าถ้ำหงส์หยา กลับสามารถปรากฏดอกหยินหยางดอกหนึ่งขึ้นมาได้
แย่งชิงดอกไม้ก่อน ! ค่อยเข้าถ้ำ !
ในชาวงเวลานี้ ผู้คนทั้งหมดต่างก็ทอเป็นประกายร้อนแรงขึ้นอย่างไร้ที่เปรียบ ภายในถ้ำหงส์หยาสมบัติใดก็ดี ตอนนี้ยังไม่มีใครทราบ แต่ว่าดอกหยินหยางชิ้นนี้นับเป็นสมบัติชั้นดี คงไม่มีผู้ใดที่อยากจะพลาดแน่นอน
ทันทีที่ยอดฝีมือมากมายทั้งสี่ด้านนัยน์ตาทอประกายเร้าร้อนไร้ที่เปรียบ สีหน้าของเยี่ยจงก็ค่อยๆสงบลงขึ้นมา เขาคาดคิดผิดไปถึงการดึงดูดของดอกหยินหยาง เกรงว่า ก่อนที่จะได้เข้าสู่ถ้ำหงส์หยา ก็คงต้องลงมทอทุบตีกับเหล่ายอดฝีมือมากมายในลานนี่แล้ว
ทว่า เมื่อถึงเวลานี้ เยี่ยจงก็ได้สงบสตือารมณ์ภายในจิตใจลง ในเวลาเช่นนี้ หากทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าจะเกินผลเสียมากกว่าผลดี
“ ซวบ — “
แต่ทว่าเยี่ยจงก็ยังคงสามารถควบคุมอารมณ์ให้ยังสงบอยู่ได้ แต่ว่ากลับไม่มีผู้ใดที่จะสามารถสงบสติลงได้เช่นเยี่ยจงได้ ดังนั้นตอนนี้ บรรยากาศที่ถูกอัดแน่นในเวลาอันสั้นๆไม่กี่วินาทีนี้ จนกระทั่งมีผู้คนที่ยับยั้งความโลภภายในจิตใจเอาไว้ไม่อยู่ เงาร่างนับสิบสายก็ได้พุ่งทะยานออกไป ราวกับความบ้าคลั่งสายหนึ่ง
ประจวบกับเยี่ยจงกำลังเตรียมเคลื่อนไหว แต่ว่า ทันทีที่ร่างกายของเขาพุ่งออกไปปานสายฟ้า นัยน์ตาก็ทอประกายเข้มแข็งคราหนึ่ง
“ ซวบ — “
บริเวณทางด้านอีกฟากของทะเลสาบ ก็ได้ประกฎเงาสีดำสายหนึ่งโผล่ออกมา เพียงแค่โบกมือเพียงคราเดียว ก็ได้สร้างคลื่นกระแสน้ำออกมาสายหนึ่ง วินาทีนั้นก็มีเสียงร้องดังออกมา ทันทีที่เงาร่างเกือบสิบสายได้พุ่งเข้าไปยังใจกลางของทะเลสาบแห่งนี้ ก็ไม่ทราบว่าเป็นหรือตาย
“ เหอะ — “
เสียงหัวเราะเยียบเย็นอันลี้ลับปรากกฎออกมา จากนั้นก็พบว่า มีเงาร่างสายหนึ่งที่สวมชุดฝึกยุทธ์สีดำโผล่ออกมาจากในน้ำ ใบหน้าอันเย็นชาของเขาจ้องมองไปยังทางด้านหน้าของดอกหยินหยาง นัยน์ตาทอแววลี้ลับ
“ นี้มัน……ปีศาจ ? ปีศาจที่เปลี่ยนร่างจนลักษณะของมนุษย์ ? “
เยี่ยจงเหม่อมองไปยังเงาร่างของบุคคลชุดสีดำผู้นั้นในตอนนี้ ทันใดนั้น ความรู้สึกแปลกประหลาดก็ได้ปกคลุมภายในใจของเขา และความรู้สึกเช่นนี้ ทำให้เขาทราบได้ทันทีว่าร่างเงาสีดำเบื้องหน้าสายตาที่แท้เป็นสิ่งใดได้ในทันที
ร่างเงาที่สวมใส่ชุดดำผู้นี้ เป็นปีศาจตนหนึ่งงั้นหรือ ?
ท่ามกลางสายตามากมายของยอดฝีมือที่จ้องมองมายังเงาร่างสายนี้ โดยทั่วไปก็ทราบกันดีว่า เจ้าของเงาร่างสายนี้มิได้อ่อนแอ เพียงแต่ว่าพวกเขาในเวลานี้ยังไม่อาจที่จะยืนยันในพลังฝีมือของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดที่ลงมืออีก
“ ซวบ “
หลังจากนั้นไม่นาน ก็พบกับเงาร่างที่โบกมือออกมาผู้นั้น บนร่างกายนั้นมีสีดำสนิท นอกจากนั้นเขายังมีดวงตาสีฟ้าครามที่กำลังกวาดสายตาจ้องมองไปยังยอดฝีมือรอบด้าน แล้วก็หัวเราะแล้วกล่าวออกมาอย่างเย็นชา “ เจ้าพวกมนุษย์ พวกเจ้าต้องการที่จะเข้าสู่ถ้ำหงส์หยา ข้าจะไม่รั้งแน่นอน จงรีบไปซะ แต่ว่าถ้าหากหาญกล้าที่จะมาแตะต้องดอกหยินหยางของข้าแล้วละก็ เช่นนั้นก็อย่าหาว่าราชาเช่นข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน “
“ ตูม — “
หลังจากที่กล่าวจบ แรงระเบิดของพลังจากเงาร่างของเขาก็ได้ปะทุออกมาในทันที อีกทั้งยังให้ความรู้สึกกดดันอันน่าหวาดกลัว ได้ทำให้ยอดฝีมือไม่น้อยต้องกลั้นหายใจในทันที
“ พลังขั้นก่อเกิดระดับที่เจ็ด “
เด็กน้อยด้านหน้านี้ ที่แท้กลับมีพลังฝีมือถึงขั้นก่อเกิดระดับที่เจ็ด ! ?
ในขณะนั้น ทั้งสนามก็สั่นเสทือนขึ้น ! ต่อให้เป็นบุคคลเช่นเสวี่ยซินแห่งรัฐเสวายหยวนหวังเฉา ก็ยังต้องกระพริบตาถี่ๆคราหนึ่ง พลังฝีมือขั้นก่อเกิดระดับที่เจ็ด ก็ถือได้ว่าเพียงพอที่จะทำให้รู้สึกถึงการคุกคามชนิดหนึ่งได้
สีหน้าของเยี่ยจง ในตอนนี้ก็ได้เปลี่ยนเป็นปั้นยากขึ้นหลายส่วน ดอกหยินหยางนี้เขามีความจำเป็นที่จะต้องครอบครองเป็นอย่างมาก แต่ว่าในถนนหนทางสายฆ่าฟันอันยากลำบากนี้ ได้ทำให้นัยน์ตาของเขาปรากฏความเย็นชาออกมา
.
.
.
.
