เทพยุทธสะท้านภพ – ตอนที่ 422 ความวุ่นวาย

ตอนที่ 422 ความวุ่นวาย

*แก้ไข คนชุดเขียว ของ หุบเขาเทพชิงหวิน เป็น ชื่อชิงยี่ นะครับ (ยังไม่แน่ใจว่าเป็นสมญานามหรือว่าชื่อคน คนอะไรชื่อชุดเขียว ผู้แปล งง)

บริเวณทางด้านหน้า ราวกับอยู่ในบริเวณใจกลางของทะเลลาวาผืนนี้ ที่แห่งนั้น ก็ได้มีประกายแสงสีทองแห่งสมบัติแผ่กระจายออกมา ลอยระบำประดุจแสงที่มาจากสายรุ้งเจ็ดสี ประดุจเขตแดนแห่งเทพเซียนก็มิปาน

ต้นไม้ที่ประดุจดั่งไข่มุกทั้งสองต้น กล่าวได้ว่าเป็นต้นไม้โบราณมรกตที่เล่าขานกันก็ว่าได้ ตอนนี้ผู้คนทั้งหมดต่างก็ชะเง้อศีรษะมองไปที่มัน ประดุจเหมือนดั่งแดนสวรรค์ที่อยู่ห่างไกลออกไปก็มิปาน

ต้นไม้โบราณมรกต เล่าขานกันว่าเป็นการคงอยู่ของไม้เทวะ ถึงแม้ว่าจะมีการปรากฏขึ้นมาในบริเวณแห่งนี้จริง จนทำให้พื้นที่แห่งนี้ประดุจดั่งการเปิดขึ้นมาของแดนเทพในตำนานก็มิปาน ทำให้ผู้คนราวกับไม่อยากจะเชื่อขึ้นมา

แก่นรากของมันถือได้ว่าฝังเข้าไปบริเวณของทะเลลาวาก็ว่าได้ ลำต้นของทั้งสองต้นนั้นสามารถที่จะทำให้ตกใจขึ้นมาได้ จนทำให้ผู้คนเกิดความลังเล มีความไม่แน่ใจที่จะเข้าไปบริเวณทางด้านใน

“ระดับความสูงนับพันจัง มีขนาดยี่สิบรอบ ทั้งสองต้นมีความสูงใหญ่ดุจเดียวกัน พระอาทิตย์คงจะขึ้นมาจากที่แห่งนี้……” มีคนกล่าวพึมพำติดต่อกันออกมา ทอสีหน้าหวาดหวั่นขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าก็คิดไม่ถึง ว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าสายตาจะน่าตื่นตกใจได้ถึงเพียงนี้

ลำต้นที่เปรียบเสมือนไข่มุกนี้ ประดุจดั่งสิ่งที่เปรียบเสมือนขุนเขาที่สามารถเข้าไปถึงสวรรค์ได้เลยก็มิปาน แทบจะไม่อาจที่จะคาดคิดได้ ว่าจะมีความสูงใหญ่มากถึงเพียงนี้

ในเวลาเดียวกัน ใบไม้ทุกๆ ของมันต่างก็ประดุจดั่งใบไม้จากต้นหม่อนปกติธรรมดาก็มิปาน แต่ว่าใบไม้ทุกๆ ใบนั้นกลับมีขนาดที่ใหญ่โตสุดเปรียบปาน กิ่งก้านของมันประดุจดั่งขุนเขาก็มิปาน แผ่กระจายออกไปทั่วทั้งสี่ด้าน บริเวณที่ผู้คนยืนกันอยู่นั้น ราวกับประดุจดั่งมดแมลงก็มิปาน

เมื่อมองเข้าไปยังบริเวณทางด้านนี้แล้ว ยังคงพอที่จะสามารถยอดของต้นไม้ที่เปรียบเสมือนอยู่ในบริเวณที่ตั้งของดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ก็ว่าได้ ท่ามกลางดวงอาทิตย์นั้นก็ได้ตั้งเอาไว้ด้วยตำหนักเก่าแก่ที่สง่างามเอาไว้ ตอนนี้ราวกับว่าแม้แต่ชั้นดวงดาวก็อาจถูกเผาผลาญไปได้ก็มิปาน

“ป่ามรกต ที่แท้ก็เป็นความจริง! ข้าขอนำไปก่อนหนึ่งก้าวก็แล้วกัน!” ราชาปีศาจตนหนึ่งที่ได้มาถึงยังสถานที่แห่งนี้ก่อนหน้านี้ในขณะที่หลังจากที่ลังเลอยู่ ก็ได้ขยับกายคราหนึ่ง พวยพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เข้าไปบริเวณทางด้านหน้าไปในทันที มุ่งหน้าเข้าไปยังทางด้านซ้ายของรากไม้ที่ยื่นโผล่ออกมา ร่างกายของมันได้อยู่ออกมาห่างจากลำต้นเพียงเล็กน้อย ตลอดทั่วทั้งคนก็ได้ทอแสงจนเป็นประกายเช่นนี้เข้าไปบริเวณทางด้านบน

“ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไปยังลำต้นใดๆ ก็ถือได้ว่ามิใช่ปัญหาอันใด สิ่งที่สำคัญที่สุดคงจะเป็นตำหนักโบราณแล้วละ สิ่งของที่มีความสำคัญอย่างแท้จริง แน่นอนว่าย่อมต้องอยู่ในที่แห่งนั้น ” มีราชาปีศาจกล่าวออกมา จากนั้นในวินาทีนั้นเอง กลุ่มราชาปีศาจเหล่านี้ก็ได้พุ่งฆ่าสังหารออกไปในเวลาเดียวกัน

บริเวณทั่วทั้งสี่ทิศแปดด้าน ราวกับว่าในเวลาเดียวกันก็ได้มีการปรากฏตัวของอัจฉริยะที่นั่งเรือเข้ามาเหล่านั้นขึ้นมาส่วนหนึ่ง พวกเขามิได้เกิดความลังเล เพียงแต่พวยพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ต่างฝ่ายต่างก็ใช้พลังฝีมือของตนเองออกมา เพื่อที่จะเข้าไปยังป่ามรกต

“ชิ——”

ทันใดนั้น ก็ได้มีพลังแรงสังหารสายหนึ่งปะทุขึ้นมา แล้วก็ได้พบว่าท่ามกลางทะเลลาวานั้นได้มีประกายสีแดงฉานขึ้น แล้วก็ได้มีกระบองเหล็กขนาดใหญ่ด้ามหนึ่งขึ้นมา กระแทกเข้าไปยังบนร่างกายของอัจฉริยะผู้หนึ่งที่ได้เข้ามาถึงก่อน

“อ๊อก——”

เสียงนั้นดังขึ้นมา อัจฉริยะผู้นี้ในช่วงเวลาที่ยังมีปฏิกิริยากลับมาไม่ทัน ก็ได้ทอดกายตายลงไปในทันที

ผู้ที่ลงมือนั้นเห็นได้ชัดว่าย่อมต้องเป็นราชาวานรร้ายเพลิงเทวะ ตอนนี้มันก็ได้มีใบหน้าที่ส่อถึงความเย็นชาขึ้นมา สะบัดกระบอกในมือออกไปคราหนึ่ง แล้วก็ได้ยินเสียง “เปรี้ยง” ดังขึ้นมา อัจฉริยะผู้นั้นก็ได้กลายเป็นเพียงก้อนเนื้อแหลกเหลวไปในทันที ร่วงหล่นลงสู่พื้นผิวของทะเล

“พวกเจ้า——”

ตอนนี้อัจฉริยะทั้งหมดก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา สีหน้าของแต่ละคนก็ได้แปรเปลี่ยนจนกลายเป็นปั้นยากขึ้นมาทันทีอย่างถึงที่สุด เห็นได้ชัดว่าก็คิดไม่ถึง ในช่วงสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ราชาปีศาจเหล่านี้ถึงกลับลงมือแล้ว

ควรทราบว่า อัจฉริยะผู้โดดเด่นเหล่านี้ถึงแม้จะแบ่งแยกกันออกเดินทาง โดยส่วนมากแล้วต่างก็เริ่มที่จะรวมตัวกันในสถานที่แห่งนี้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาได้

เยี่ยจงหลังจากที่ได้ก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ แต่ว่าเมื่อได้พบเห็นฉากที่เกิดขึ้นเบื้องหน้านี้ ผู้คนมากมายต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในเวลาเดียวกัน ในบริเวณสถานที่แห่งนี้กลับทางด้านชายหาด หากว่าลงมือกันแล้วละก็ อัจฉริยะจำนวนมากเห็นได้ชัดว่าได้ถูกกีดกันเอาไว้ ตกอยู่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“เจ้าพวกรุ่นเยาว์ หากเป็นตามบันทึกเก่าแก่ เมื่อช่วงเวลาที่มีการปรากฏขึ้นมาของป่ามรกตอีกครั้ง จำเป็นที่จะต้องมีการหลั่งโลหิตบูชาจากเผ่าพันธุ์นับหมื่น ในดินแดนแห่งนี้ก็จะไม่เกิดการสูญสลายลงไปอีกครั้ง เมื่อพวกเจ้ามาถึงแล้ว ก็ถือได้ว่าเหมาะเจาะเป็นอย่างมาก ” ราชาวานรร้ายเพลิงเทวะหัวเราะออกมาเสียงเย็นชา กระบองขนาดใหญ่ภายในมือก็ได้ยื่นออกไปทางด้านหน้า

ราชาปีศาจที่หลงเหลืออยู่เป็นจำนวนมากในตอนนี้ที่ยังมิได้เข้าไปสู่ป่ามรกตก็ได้ลงมือออกมา ในเวลาเดียวกันก็ได้มุ่งหน้าเข้าสังหารอัจฉริยะที่อยู่ทั่วทั้งสี่ทิศแปดด้าน พวกเขามีความเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน เห็นได้ชัดได้มีการวางแผนเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว คิดที่จะเข่นฆ่าสังหารอัจฉริยะทั้งหมดเหล่านี้ในสถานที่แห่งนี้

“ก็แค่ลิงมีขนตนหนึ่งเท่านั้น ยังหาญกล้าลงมืออีกงั้นหรือ?” ทางด้านบนของเรือลำหนึ่ง บุตรมารอัสนีก็ได้ก้าวออกมา บนร่างกายก็ได้พวยพุ่งออกมาด้วยพลังความน่าหวาดกลัวของพลังมารอัสนี เข้าปะทะจู่โจมเข้าไปทางด้านของราชาวานรร้ายเพลิงเทวะ แต่ว่าระดับของทั้งสองฝ่ายก็เรียกได้ว่าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง จนกระทั่งทำให้บุตรมารอัสนีตอนนี้ยังต้องถูกกระแทกจนกระอักโลหิตถอยออกไป

“ซวบ——”

ชิงยี่ที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งก็ได้พุ่งหอกเข้ามา ต้านทานผู้ที่มีผิวสีเขียวเอาไว้ หอกยาวภายในมือเองก็ได้ตวัดกวาดออกไปจนเกิดเป็นประกายแสงคมกล้าละลานตาขึ้นมาไม่หยุดนิ่ง แต่ว่าต่อให้เป็นเช่นนี้ เขาก็ยังคงถูกกดดันจนต้องถอยออกไปตามๆ กัน

“ปุปุปุ——”

บริเวณนอกเหนืออกีทางหลายๆ ด้าน เหล่ากลุ่มอัจฉริยะที่มีแข็งแกร่งอย่างมากเองก็ยังมิได้ลงมือ เหล่าพวกที่มีพลังฝีมือต่างก็มีแต่ถูกกดดันเพียงฝ่ายเดียว จนกลายเป็นประดุจดั่งสายฝนโลหิตสาดเทลงมา มลายหายไปจนสิ้น

“ครืน——”

บุตรมารอัสนีและชิงยี่กระอักโลหิตถอยออกไปอย่างรวดเร็ว สถานการณ์ตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่าไม่เหมาะที่จะให้พวกเขาลงมือแม้แต่น้อย

ราชาปีศาจเหล่านั้นแต่ละคนต่างก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง พวยพุ่งรังสีสังหารออกมา ทะเลลาวาในตอนนี้ก็ได้การระเบิดขึ้นมาไม่หยุด ก่อเกิดรังสีสังหารขึ้นมา

เพียงแต่ว่าทันใดนั้นเอง อัจฉริยะนับสิบที่ได้มาจนถึงบริเวณสถานที่แห่งนี้ แล้วก็ได้มีการสูญเสียไปแล้วอย่างน้อยก็หนึ่งในสาม ผู้ใดก็คิดไม่ถึงว่า สิ่งที่เกิดขึ้นตลอดมานี้จะเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้ เผ่าพันธุ์แต่ละชนิดเหล่านี้、อัจฉริยะที่ต่างก็มีพลังฝีมือแห่งขุมพลังต่างๆ ถึงกับต้องมาตายตกลงไปเช่นนี้ไปเป็นจำนวนมาก

“ตูม——”

ทันใดนั้นราชาแห่งเผ่าพันธุ์ควาฟู่ก็ได้ทะยานร่างออกมาจากอีกทางด้านหนึ่ง มุ่งหน้าเข้าไปยังบริเวณทางด้านของเยี่ยจงและคณะทั้งหมด เขาฟาดฝ่ามือขนาดใหญ่ลงมาตอนนี้ประดุจดั่งพลังแห่งฟ้ากดทับลงมาก็มิปาน จนก่อเกิดความรุนแรงอย่างมหาศาลกดทับลงมาทางด้านนี้ทั้งหมด

“เคร้ง——”

ทั่วทั้งร่างกายของเยี่ยจงก็ได้แผ่กระจายไปด้วยประกายสีทอง ฟาดฝ่ามือออกไปหนึ่งฝ่ามือ เข้าปะทะกระบวนท่าของราชาแห่งเผ่าพันธุ์ควาฟู่ผู้นั้น วินาทีนั้น ร่างกายของเขาก็ได้เกิดเสียงกร๊อบดังขึ้นมา ซวนเซถอยหลังออกไปหลายก้าว และราชาแห่งเผ่าพันธุ์ควาฟู่ผู้นั้น ร่างกายก็ได้สั่นไหวเล็กน้อย ปรากฏสีหน้าแปลกใจขึ้นมา พริบตาที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาได้เข่นฆ่าอัจฉริยะไปแล้วทั้งหมดอย่างน้อยก็ห้าหกคน อีกทั้งการลงมือยังเปรียบเสมือนดังสายฟ้าแลบ แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าตอนนี้เพียงแค่เผ่าพันธุ์มนุษย์เพียงแค่คนเดียวยังถึงกับต้านทานเอาไว้ได้ถึงเพียงนี้

“ขอบเขตกายเนื้อไม่สูญสลายของเผ่ามนุษย์อย่างงั้นหรือ? ยอดมาก!” ราชาแห่งเผ่าพันธุ์ควาฟู่มีปฏิกิริยากลับมาอย่างรวดเร็ว เขาเหม่อมองไปที่เยี่ยจง ทอสีหน้าเย็นเยียบอย่างถึงที่สุด เจ้าพวกรุ่นเยาว์ที่มาจากด้านนอกเหล่านี้เห็นได้ชัดได้อยู่นอกเหนือจากความคาดเดาของราชาปีศาจกลุ่มนี้ไปแล้ว ในหมู่บุคคลชนชั้นแนวหน้ากลับยังสามารถที่จะรับมือพวกเขาได้อย่างงั้นหรือ

“อย่าได้มัวแต่ชักช้าต่อไปอีกเลย ลงมือพร้อมกัน ไม่เช่นนั้นพวกเราคงจะต้องตายกันอย่างแน่นอน ” เยี่ยจงหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว มองเข้าไปที่กลุ่มผู้คนคราหนึ่ง กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลังจากที่เงียบงัน ผู้คนทั้งเจ็ดภายในเรือก็ได้เดินออกมาในเวลาเดียวกัน แต่ละคนต่างก็ได้ใช้ออกมาด้วยทักษะเซียนฆ่าสังหารออกไปอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัด พวกเขาต่างก็เห็นอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่า” ซิง” จะสามารถต้านทานเอาไว้เพียงกระบวนท่าเดียว แต่ว่าก็ใช่ว่าจะสามารถต้านทานต่อไปได้ การต่อสู้อันตอนนี้ เป็นราชาปีศาจเหล่านี้รวมหัวกันเพื่อที่จะฆ่าสังหารอัจฉริยะทั้งหมด ในช่วงเวลานี้เอง ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจที่จะนั่งดูอยู่เฉยๆ ได้อีกต่อไป นั้นก็เพราะว่าถ้าหากไม่ระวังแล้วละก็ ในชั่วพริบตาตนเองก็คงจะต้องตายตกลงไปได้

ทางด้านบนของเรือลำอื่นๆ เหล่านั้น ในตอนนี้อัจฉริยะทั้งหมดต่างก็ได้ลงมือออกมาด้วยพลังทั้งหมด ไม่กล้าที่จะออมแรงเอาไว้ เพราะเกรงว่าตนเองจะต้องมาถูกฆ่าสังหารลงไปอย่างแน่นอน

“สังหารผู้คนทั้งหมด เจ้าพวกรุ่นเยาว์กลุ่มนี้อย่างน้อยก็จะต้องเป็นบุคคลชนชั้นแนวหน้าอย่างแน่นอน จะต้องจัดการสังหารให้หมดจด หากว่าปล่อยให้หลุดรอดเข้าไปได้แม้แต่คนเดียวแล้วละก็ อย่างน้อยวันข้างหน้าจะต้องกลายเป็นปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน ” ราชามดทองคำกัดหญิงสาวนางหนึ่งเอาไว้จนร่างกายแหลกลาญ กลืนอีกครึ่งร่างเข้าไป ทอสีหน้าดุร้ายกล่าวออกมา

“ไม่เลว ใช้เจ้าพวกรุ่นเยาว์เหล่านี้เป็นเครื่องสังเวย ถือได้ว่าเป็นของที่ดีที่สุดก็ว่าได้ ” ในชั่วเวลาที่คับขันที่สุด ราชานกกระจอกจูโรก็ได้นำพายอดฝีมือเผ่านกกระจอกจูโรนับสิบสังหารเข้ามา พวกมันสามารถที่จะควบคุมลาวาบนผิวทะเลได้ เมื่อเข้าสู่การต่อสู้ ก็ได้มีอัจฉริยะที่มาจากภายนอกหลายคนถูกสังหารลง

เห็นได้ชัด ปีศาจโบราณภายในดินแดนขนาดเล็กเหล่านี้ถึงกับมีความเห็นตรงกันเช่นนี้ แต่ว่าตอนนี้พวกเขากลับต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่มาจากภายนอก ในใจมีแต่เพียงแค่ฆ่าสังหารอัจฉริยะเหล่านี้ไปทั้งหมดเท่านั้น

“ปุ——”

ร่างกายของเยี่ยจงสั่นไหวขึ้นมาคราหนึ่ง กระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง ราชาปีศาจเหล่านี้ถือได้ว่ามีพลังฝีมืออันน่าหวาดกลัว เขาและราชาแห่งเผ่าพันธุ์ควาฟู่หลังจากที่ได้เข้าปะทะกันสามารถกระบวนท่า จนกระทั่งอดทนเอาไว้ไม่อยู่ ทราบว่าตนเองในเวลานี้ไม่อาจที่จะออมแรงเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว

ในพริบตานั้นเอง เยี่ยจงผสานทั้งสองมือเข้าด้วยกัน พลังการเปลี่ยนแปลงขั้นที่สามของไท่กู่จูเชวียนก็ได้ถูกเข้าใช้ออกมาในตอนนี้ จนก่อเกิดวงเวียนพลังเทวะของจูเชวียนฆ่าสังหารออกมา ดึงดูดจนทะเลลาวาที่อยู่ทางด้านล่างเกิดการพลิกผันขึ้นมา จนหมุนวนเข้าไปยังบริเวณที่ราชาปีศาจเหล่านั้นอยู่

“ตูม——”

ราชาปีศาจมากมายต่างก็ได้ถอยหลังไป สีหน้าของแต่ละคนต่างก็ได้เผยอาการตกใจระคนสงสัยออกมาอย่างอดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าก็คิดไม่ถึงว่า ท่ามกลางอัจฉริยะเหล่านี้จะมีบุคคลเช่นนี้อยู่

“ทุกท่าน ในช่วงเวลานี้หากยังจะเก็บงำพลังเอาไว้อยู่แล้วละก็ เกรงว่าวันนี้พวกเราทั้งหมดคงจะต้องตายอยู่ในสถานที่แห่งนี้แล้ว จะไม่มีผู้ใดสามารถออกไปจากที่แห่งนี้ได้!” บริเวณที่ห่างไกลออกไป เงาร่างของชายหนุ่มที่มีท่าทางสุภาพก็ได้เดินออกมา ตอนนี้เขาก็ได้แสดงความดุร้ายขึ้นมาอยู่หลายส่วน เห็นได้ชัดว่าแท้จริงแล้วก็คือหยินหลิงจื่อนั้นเอง

“องค์หญิงแห่งรัฐเหยียน สถานที่แห่งนี้พวกเจ้ารัฐเหยียนมีความคุ้นเคยที่สุด สมควรที่จะมิใช่เวลาที่จะเก็บงำพลังฝีมือเอาไว้อยู่หรอกนะ?” ร่างกายของจินยี่ในตอนนี้ก็ได้ถอยออกมา กระอักโลหิตออกมาคำโต กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“ทุกท่าน ข้าถึงแม้ว่าจะได้เก็บงำพลังฝีมือเอาไว้เพียงเล็กน้อย แต่ว่าในช่วงเวลาที่ใช้ออกไปจำเป็นที่จะต้องใช้เวลา ยังคงขอให้ทุกท่านอยู่บนเรือเอาไว้ ในเวลาเดียวกันก็ช่วยช่วงชิงเวลาเพียงหนึ่งถ้วยน้ำชาให้ข้าก็ได้แล้ว ” ร่างของเหยียนหลิงหลงก็ได้ปรากฏขึ้นมา จากนั้นก็ได้พบว่านางได้พลิกฝ่ามือทั้งสองข้างผสานเข้าด้วยกัน แล้วก็ได้ชักนำเตาหลอมเพลิงชิ้นหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว จนก่อเกิดรอยตราเกิดขึ้นมาเป็นสาย

“โฮก——”

ราชาปีศาจตอนนี้กลุ่มหนึ่งก็ได้ถูกกระบวนท่าหนึ่งของเยี่ยจงกระแทกเข้าไป จนอัจฉริยะทั้งหมดเองก็ราวกับได้ฆ่าสังหารออกไปในเวลาเดียวกัน นั้นก็เพราะว่าทุกผู้คนต่างก็ทราบดีอยู่แก่ใจ หากว่าปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปแล้วละก็ ผู้คนทั้งหมดคงจะต้องสูญสลายไปในสถานที่แห่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะยังไงก็จะต้องทำให้เหยียนหลิงหลงกระทำให้สำเร็จให้ได้

“เพล้งเพล้งเพล้ง——”

ไม่นานนัก ก็ได้มีอัจฉริยะอีกหลายคนกลายเป็นเพียงก้อนเนื้อแหลกเหลว แตกกระจายอยู่บนท้องนภา แต่ว่าในเวลาเดียวกัน เหยียนหลิงหลงก็ได้ตะโกนออกมาเสียงหนึ่ง： “ทุกท่าน ถอยกลับไปยังเรือ ไป!”

“ตูม——”

ตามความเคลื่อนไหวของนาง ก็ได้ก่อเกิดประกายเพลิงไฟที่เกิดขึ้นมาจากลาวา จนกลายเป็นเสมือนดั่งเรือที่มีหัวอันแหลมคมพวยพุ่งเข้าไปยังป่ามรกตอย่างรวดเร็วในทันที ในระยะทางที่ของผิวทะเลที่อยู่ไม่ห่างออกไปจากใบหน้าของต้นไม้ขนาดใหญ่นั้นเอง

“เจ้าพวกรุ่นเยาว์เหล่านี้ถึงกับครอบครองสมบัติสูงสุดเอาไว้อยู่ อย่าได้ผิดพลาดไป ไล่ตาม!” บริเวณทางด้านล่าง ราชาปีศาจเหล่านั้นก็ได้เกิดความสั่นเทาขึ้นมา จากนั้นก็ได้มีปฏิกิริยากลับมาอย่างรวดเร็ว

“โครม——”

บริเวณทางด้านบน ในตอนนี้เรือที่อยู่ห่างออกไปจากลาวาก็ได้แตกกระจายไปเป็นจำนวนมาก ผู้คนทั้งหมดต่างก็ได้เข้ามาจนถึงทางด้านบนของใบไม้ของต้นไม้

ต่อให้เป็นในขณะนี้เอง ผู้คนทั้งหมดต่างก็ได้ถอนหายใจออกมาตามๆ กัน ใบไม้ของต้นไม้ยังมีขนาดใหญ่โตถึงเพียงนี้ ประดุจดั่งเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่งก็มิปาน เส้นใยที่เปรียบเสมือนดั่งขุนเขา เนื้อใบหน้าที่มีความราบเรียบ ในเวลาเดียวกันก็ถือได้ว่ามีความเก่าแก่อย่างถึงที่สุด ก่อเกิดบรรยากาศขนาดใหญ่ขึ้นมา

และถ้าหากมองออกไปบริเวณทางด้านนี้แล้ว ก็จะเป็นเห็นตำหนักสีทองที่อยู่บริเวณปลายยอดของต้นไม้ ประดุจอยู่เหนือก้อนเมฆขึ้นไปก็มิปาน สูงจนไม่อาจที่จะเอื้อมถึง

“แย่แล้ว พวกเขาไล่ตามมาแล้ว!” มีคนตะโกนออกมาเสียงดัง

“ไป!”

อัจฉริยะที่หลงเหลืออยู่เหล่านี้ก็ได้กัดฟันขึ้นมาในเวลาเดียวกัน เมื่อได้เข้ามายังลำต้นแล้ว ก็ได้มุ่งหน้าขึ้นไปทางด้านบนอย่างรวดเร็ว ยังดีที่ป่ามรกตแห่งนี้มีความใหญ่โตอย่างไร้ที่เปรียบ ตัวต้นไม้เองก็อยู่ในระดับความสูงที่มีความแน่นอน จนทำให้ผู้คนทั้งหมดรู้สึกได้ว่าพอที่จะสามารถที่จะปีนป่ายขึ้นไปได้

.

.

.

.