เย่เทียนเฉินขอบคุณฟ้าดินอยู่ในใจ ในที่สุดก็สามารถหาข้ออ้างมั่วๆ เพื่อให้หลิงอวี่สวิ๋นหลุดออกจากการพักค้างคืนของหลัวเยี่ยนได้!
หากว่าให้อีกฝ่ายพักอยู่ที่นี่จริงๆ แล้วยังพักอยู่ในห้องที่ฉีหรูเสวี่ยเคยพัก นั่นมันก็จะตลกไปหน่อยแล้ว
คงจะไม่เป็นเหมือนที่เย่เทียนเฉินคิดเช่นนั้นจริงๆ ห้องว่างห้องนั้นของคฤหาสน์ตระกูลเย่ของตน ไม่แน่ว่าจะมีสาวสวยมากน้อยแค่ไหนมาเข้าพัก…
หลิงอวี่สวิ๋นและเย่เทียนเฉินเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเย่ เย่เทียนเฉินจูงมือหลิงอวี่สวิ๋นเดินมาตลอดทาง เดินไปที่หน้ารถสปอร์ตอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้เขารีบร้อนที่จะส่งหลิงอวี่สวิ๋นกลับไปจริงๆ
ในตอนนี้หลัวเยี่ยนผู้เป็นแม่และน้องสาวเย่เชี่ยนเหวินเหมือนกับบ้าไปแล้วจริงๆ เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ขอเพียงแค่หน้าตาไม่เลวและถูกตัวเองพากลับมาที่บ้าน พวกเธอก็จะรีบคิดจะให้ผู้หญิงคนนี้คบหากับเขา หรือกระทั่งแต่งงานกัน แต่งเข้ามาที่ตระกูลเย่
ไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดแม่และน้องสาวถึงได้คิดเรื่องพวกนี้ หรือว่าเมื่อก่อนตนเองจะไม่เอาไหนจริงๆ?
หลิงอวี่สวิ๋นถูกเย่เทียนเฉินจูงมือออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเย่เช่นนี้
จูงมือมาตลอดทางแบบนี้ ทำให้เธอเริ่มคิดถึงช่วงเวลาตอนเด็ก
ในตอนนั้นภายในซอยเล็กๆ มีเพียงเธอและเย่เทียนเฉินสองคน ถึงแม้ว่าเธอจะโตกว่าเย่เทียนเฉินหนึ่งปี แต่จะอย่างไรก็เป็นผู้หญิง ไม่มีทางสู้แรงเด็กผู้ชายได้
ดังนั้นทุกครั้ง ขอเพียงเพื่อนตัวน้อยข้างบ้านมารังแกเธอ เย่เทียนเฉินก็มักจะขวางเธอไว้ข้างหน้า และถ้าหากว่าสู้ไม่ได้ก็จะจูงมือหลิงอวี่สวิ๋นวิ่งหนี
ตอนนี้เย่เทียนเฉินและหลิงอวี่สวิ๋นทั้งสองคนล้วนเติบโตแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง จินตนาการได้เลยว่า ผู้หญิงที่สามารถได้รับการโหวตให้กลายเป็นหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัยหลงเถิงได้ จะไม่สวยได้หรือ?
งดงามสะโอดสะอง จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง ส่วนเย่เทียนเฉินก็เติบโตเป็นชายรูปงาม มีความเป็นลูกผู้ชาย อาศัยฝีมือในตอนนี้ ก็มีความสามารถที่จะปกป้องหลิงอวี่สวิ๋นได้แล้ว ให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เธอ
ดังนั้นนี่เป็นจุดที่แตกต่างกันระหว่างเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย!
บางทีความทรงจำในวัยเด็ก ในสมองของเด็กผู้ชายคนหนึ่งจะค่อยๆ เลือนหายไป จนกระทั่งจำไม่ได้เลย แต่ในจิตวิญญาณของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกลับจำได้อย่างลึกซึ้ง กระทั่งไม่มีทางทำให้เธอลืมได้
ด้วยเหตุนี้เมื่อเติบโตแล้ว เด็กผู้หญิงคนนี้ก็ยังมีความคาดหวังว่าเด็กผู้ชายจะสามารถปกป้องตัวเองได้เหมือนตอนเด็กๆ
“เธอรีบเดินหน่อยสิ ฉันกลัวจริงๆ ว่าแม่จะถูกใจเธอ ถ้าเธอต้องมาเป็นสะใภ้จริงๆ ก็ซวยแล้ว…”
เย่เทียนเฉินจูงมือหลิงอวี่สวิ๋นเดินไปข้างหน้าพลางเปิดปากพูด
ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าด้านหลังตัวเองมีไอสังหารแผ่ออกมา ตนเองจูงหลิงอวี่สวิ๋นอยู่แต่หลิงอวี่สวิ๋นก็ไม่เดินมากับเขา จึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง เห็นว่าเธอกำลังใช้ดวงตาทั้งสองอันงดงามจ้องมองมายังตนเองอย่างดุดัน ท่าทางเช่นนั้นราวกับว่าสามารถกินคนได้ จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เธอ เธอเป็นอะไร?”
“หึ ไอ้บ้า นายคิดจะไล่ฉันไปจริงๆ สินะ? หากว่าคุณแม่ของนายให้ฉันแต่งให้นายจริงๆ นายไม่เต็มใจใช่ไหม?”
หลิงอวี่สวิ๋นอดไม่ได้ที่จะทำแก้มป่องอย่างน่ารัก ยู่ปากเล็กๆ อันเซ็กซี่ของเธอแล้วถามขึ้น
“นั่น ความหมายของเธอก็คืออยากจะแต่งให้ฉันหรือไง?” เย่เทียนเฉินอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหยอกล้อ
“ใคร ใครอยากจะแต่งให้นายกัน ฝันหวานไปแล้ว ฉันก็แค่ไม่ชินกับท่าทางแบบนี้ของนาย นายนั่นแหละที่มีปัญหา!” หลิงอวี่สวิ๋นชะงักไป พูดออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อง
“นั่นก็ถูกแล้วไง เธอก็ไม่อยากแต่งให้ฉัน แล้วไม่คิดที่จะทำตามคำสัญญาในตอนเด็ก งั้นก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกันแล้ว รีบไปเถอะ!” เย่เทียนเฉินพูดแล้วจึงเบะปาก
“นาย…ไอ้บ้า ฉันไม่สนใจนายแล้ว หลบไป…”
หลิงอวี่สวิ๋นถูกเย่เทียนเฉินทำให้โกรธจนทนไม่ไหวจริงๆแล้ว จึงผลักเย่เทียนเฉินออกไป โยนกระเป๋าถือเข้าไปในรถสปอร์ตด้วยความโกรธ จากนั้นจึงเปิดประตูรถ สตาร์ทรถแล้วขับจากไป ก่อนที่จะจากไปยังถลึงตามองและทำหน้าโหดใส่เย่เทียนเฉินครั้งหนึ่ง ทำให้เขาร้องไห้ไม่ออกหัวเราะไม่ได้
เย่เทียนเฉินมองหลิงอวี่สวิ๋นจากไป อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วส่ายหน้า หันตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ไอ้บ้า ไอ้คนไม่มีอีคิว น่ารังเกียจ เป็นโสดไปชั่วชีวิตเลย…”
ระหว่างทางที่หลิงอวี่สวิ๋นขับรถกลับบ้าน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะก่นด่าเย่เทียนเฉิน
ในตอนนี้ ภายในบาร์ที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งนอกมหาวิทยาลัยหลงเถิง เต็มไปด้วยหญิงชายพี่เต้นอย่างบ้าคลั่งมัวเมา คนทุกอาชีพทุกประเภทล้วนมีทั้งหมด
ภายในห้องส่วนตัวชั้นสอง ผู้หญิงที่สวมชุดเซ็กซี่ยั่วยวนหลายคน ดูเหมือนว่าอีกไม่นานก็จะเปลือยเปล่า ต่างก็ถูไถอยู่บนร่างกายของผู้ชายคนหนึ่ง มือทั้งสองของผู้ชายคนนี้อ้ากว้างนอนอยู่บนโซฟา มีผู้หญิงเซ็กซี่สามคนนวดให้เขา กระทั่งใช้ปากบริการก็มี
ผู้ชายคนนี้ร่างกายสูงใหญ่บึกบึน โกนหัวเรียบ ด้านหน้ามีผมยาวหย่อมหนึ่งที่ย้อมสีแดง สิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือบนใบหน้าของเขามีรอยมีดลึกอยู่รอยหนึ่ง ดูไปแล้วน่ากลัวเป็นอย่างมาก
รอยแผลเป็นลากยาวมาตั้งแต่หางตาซ้ายจนถึงกรามขวา ดูอัปลักษณ์ยิ่ง ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยกลิ่นอายของการฆ่าฟัน แค่มองก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร ไม่ต่างอะไรกับพวกมือสังหาร ในมือขวาของเขาถือซิการ์มวนหนึ่ง มุมปากระดับด้วยรอยยิ้มโหดเหี้ยม
เขาก็คืออาหู่ เป็นคนที่โหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก ภายหลังจึงถูกพี่ชายของเซวียนเยวี๋ยนอวี่ซึ่งก็คือเซวียนเยวี๋ยนเถิงปราบ และกลายมาเป็นอันธพาลของเซวียนเยวี๋ยนเถิง ซึ่งมีฐานะเป็นหนึ่งในสามสุดยอดคุณชายแห่งมหาวิทยาลัยหลงเถิง ในตอนที่เซวียนเยวี๋ยนเถิงไม่อยู่ในเมืองหลวง มีหลายครั้งที่อาหู่จัดการเรื่องต่างๆ แทนเขา
ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครที่ไม่เคยได้ยินชื่อของอาหู่ ต่อให้ตอนนั้นหลี่เถี่ยที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มอิทธิพลใต้ดินแห่งเมืองหลวงยังอยู่ และยังไม่ถูกเย่เทียนเฉินฆ่าตายไป ก็ยังอดไม่ได้ที่จะนับถือความสามารถของอาหู่
หากไม่ใช่เพราะอาหู่ติดตามเซวียนเยวี๋ยนเถิงและเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างของเขา บางทีตำแหน่งเจ้าแห่งวงการใต้ดินของเมืองหลวงก็คงจะตกเป็นของอาหู่!
ครั้งนี้ อาหู่ก็ได้รับโทรศัพท์จากเซวียนเยวี๋ยนเถิง บอกว่าเซวียนเยวี๋ยนอวี่ถูกคนทำร้ายที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยหลงเถิง หลี่อี้พานักศึกษาชายที่ฝึกฝนวิชาเทควันโด้ไปด้วยสองคนคิดจะไปเอาคืน แต่ก็ถูกอัดจนต้องไสหัวกลับมา นี่ทำให้เซวียนเยวี๋ยนเถิงรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
แต่ว่าเซวียนเยวี๋ยนเถิงมีธุระ ไม่อาจกลับมาที่เมืองหลวงได้ในทันที ดังนั้นจึงได้บอกอาหู่ เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธมาก ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม แต่กล้ามาลงมือกับน้องชายของเขา ก็ให้ฆ่าให้ตายก่อนแล้วค่อยว่ากัน เห็นได้เลยว่าอำนาจอิทธิพลของเขามากขนาดไหน
ดังนั้นคืนนี้อาหู่จึงมาที่บาร์แห่งนี้เป็นพิเศษ นี่ก็เป็นถิ่นของเขา เขามารอเซวียนเยวี๋ยนอวี่ที่นี่ คิดจะทำความเข้าใจสถานการณ์สักหน่อย เพียงแต่รออย่างน่าเบื่อขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องหาผู้หญิงสักหลายคนมาเล่นด้วย
“อา!”
ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งร้องขึ้นมาเสียงดัง บอกได้เลยว่าเป็นเสียงร้องที่ทรมาน เพราะว่าบนก้นของเธอถูกซิการ์จี้อย่างโหดเหี้ยม เจ็บจนทำให้ผู้หญิงคนนั้นกัดฟัน ท่าทางเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก อดทนอดกลั้นเป็นอย่างมาก
ซิการ์บนมือขวาของอาหู่ที่จี้ลงบนก้นของผู้หญิงคนนั้น ลวกจนกระโปรงสั้นจู๋อันเซ็กซี่จนเป็นรูใหญ่ จินตนาการได้เลยว่า ก้นขาวนิ่มของผู้หญิงคนนี้จะกลายเป็นอย่างไรไปแล้ว
ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนี้ ผู้หญิงคนนั้นหลังจากที่กรีดร้องออกมา ก็อดทนเอาไว้อย่างมาก พยายามกัดฟันกัดริมฝีปากล่างปากของตนเอง
เป็นเพราะว่าเธอเคยปรนนิบัติรับใช้อาหู่มาหลายครั้ง จึงรู้ถึงความชอบอันวิปลาสของอาหู่ เขาชอบเห็นท่าทางจะเจ็บปวดทรมานของผู้หญิง โดยเฉพาะในตอนที่ผู้หญิงอดทนอดกลั้นเป็นอย่างมาก ก็จะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ หากว่าผู้หญิงคนไหนกล้าตะโกนเสียงดังหรือว่ากล้าต่อต้าน เธอก็อาจจะสิ้นชีพในคืนนี้ได้
เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง ถูกอาหู่ใช้ซิการ์จี้ก้น ผู้หญิงคนนั้นรับไม่ไหวจริงๆ จึงคิดจะหนี ในคืนนั้นอาหู่ก็เรียกผู้ชายสิบกว่าคนไปกำจัดเธอ จนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม เมื่อคิดดูแล้วคิดทำให้ได้รู้ว่าอาหู่ไม่ใช่คน แต่เป็นปีศาจ เป็นปีศาจวิปลาส
อาหู่เห็นผู้หญิงตรงหน้าทนทรมานอย่างถึงที่สุด ท่าทางแบบนั้นทำให้เขารู้สึกพอใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ จึงใช้มือฉีกเสื้อบริเวณหน้าอกของผู้หญิงคนนั้น ตามมาด้วยการตบตีอย่างโหดเหี้ยม ตีจนแทบจะตาย
ปังๆๆ ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น!
อาหู่ปล่อยผู้หญิงตรงหน้าไปอย่างไม่พอใจ ผู้หญิงคนนั้นทรุดลงนั่งกับพื้น เจ็บจนน้ำตาไหลออกมา แต่กลับไม่กล้าโกรธออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าเธอค่อนข้างจะเข้าใจอาหู่ คนคนนี้วิปลาจนถึงขั้นสุด หากว่าไม่ได้อย่างใจก็จะฆ่าคน ฆ่าคนจริงๆ ไม่ใช่ทำเล่นๆ
“เข้ามา!”
อาหู่สายตาบอกใบ้ให้ผู้หญิงทั้งสามคนที่บริการตนเอง ผู้หญิงสวยเซ็กซี่ทั้งสามคนนั้นรีบยืนขึ้นไปอยู่ด้านข้าง
ชายฉกรรจ์สวมเสื้อกล้ามสีดำสองคนผลักประตูห้องส่วนตัวเข้ามา แล้วไปยืนทางด้านหนึ่ง เซวียนเยวี๋ยนอวี่แม้มีร่างกายเล็กแต่กลับวางมาดใหญ่โต ด้านหลังมีบอดี้การ์ดตามมาด้วยสองคน เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ไม่น่ามองอย่างยิ่ง
เดิมทีเซวียนเยวี๋ยนอวี่คิดว่าอาหู่จะลงมือกำจัดเย่เทียนเฉินคืนนี้ ไหนเลยจะรู้ว่า หลังจากที่อาหู่มาแล้วกลับมาเสพสุข แล้วยังให้เขามาถึงที่นี่ ช่างทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ
“คุณชายน้อยมาแล้ว รีบมานั่งเถอะ!”
อาหู่มองเซวียนเยวี๋ยนอวี่แล้วพูดขึ้นยิ้มๆ
เซวียนเยวี๋ยนอวี่มองอาหู่อย่างไม่พอใจ นั่งไขว่ห้างลงบนโซฟาด้านข้าง บอดี้การ์ดด้านหลังรีบเข้ามาจุดซิการ์มวนหนึ่งให้เขา เขาจึงสูบเข้าไปอย่างมีมาด
สามารถคิดได้เลยว่า ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอายุสิบหกปีคนหนึ่ง มีท่าทางราวกับคนใหญ่คนโตอยู่ตลอดเวลา ให้ความรู้สึกหยิ่งยโสโอหังไปทุกที่ หากว่าถูกเย่เทียนเฉินมาเห็นฉากนี้ เกรงว่าจะอดไม่ได้ที่จะตบหน้าเซวียนเยวี๋ยนอวี่คนนี้อีกครั้ง ช่างกวนประสาทจริงๆ
“อาหู่ ทำไมแกถึงไม่ลงมือ? หรือว่าแกจะมาเที่ยวเล่น?”
เซวียนเยวี๋ยนอวี่ตัวเล็ก แต่มาดอันยโสโอหังไม่อ่อนแอเลย เขามองอาหู่แล้วถามขึ้นยังไม่สบอารมณ์
