เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 111-112

ตอนที่ 111 ถ้ำมด(ตอนเจ็ด)

เป็นอย่างที่หลินหยางคิด เหล่ามดลาดตระเวนและมดองครักษ์มิได้ติดตามออกมาด้วย คล้ายพวกมันเฝ้าปกปักษ์รักษาและโจมตีเพียงผู้บุกรุกรังของมันเท่านั้น

หลินหยางเมื่อทราบมุมปากเขายกขึ้น แบบนี้ย่อมดีสำหรับพวกเขาหากมีเพียงมดไฟระดับสองที่เชื่องช้าเหล่านี้การต่อสู้คงไม่ลำบากมากนัก

“ฆ่าพวกมันให้หมด” หลินหยางตะโกนปลุกใจเหล่าชายชาติทหารทันที พลางกวัดแกว่งดาบคู่กายปลิดชีวิตมดไฟระดับสองเป็นผักปลา

ครานี้คงไม่สามารถเรียกได้ว่าการต่อสู้กันสำหรับสองฝ่าย แต่เป็นฝ่ายหลินหยางเพียงฝ่ายเดียวที่กวาดล้างพวกมันเสียมากกว่า

“ฮ่าๆ” เทียนหนิงเจี้ยนหัวเราะร่า คราที่ต่อสู้ภายในถ้ำมันก็ร่วมสู้ด้วยเช่นกันเพียงแต่อุณหภูมิภายในนั้นสร้างภาระให้แก่ร่างกายมันไม่น้อยแต่มันก็สามารถเพิ่มระดับไปได้ถึงสองระดับ บัดนี้มันมีระดับสามแล้ว

เมื่อออกมาภายนอกถ้ำความกดดันมันลดลงเพียงเล็กน้อย เพราะไม่นานปากถ้ำก็เกิดการสั่นสะเทือนเป็นเสียงเตือนว่าเหล่ามดพวกนั้นกำลังตามติดพวกเขาออกมานั่นเอง

แต่เมื่อเห็นพวกที่ออกมาเป็นเพียงมดระดับสองที่เดินอย่างเชื่องช้า ไม่แผ่ไอความร้อนที่สร้างภาระให้แก่ร่างกายของเขา เขาจึงฆ่าชีวิตเหล่ามดได้อย่างไม่ยากเย็น ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลินหยางต้องการให้มันเพิ่มระดับเขาจึงให้เทียนหนิงเจี้ยนสู้รบอยู่แนวหน้าฆ่าฟันเหล่ามดระดับสองพวกนี้

การกวาดล้างกลุ่มมดไฟเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อมีคนเหน็ดเหนื่อยคนด้านหลังก็เข้ามาแทนที่เติมเต็มที่ว่างฆ่าฟันกลุ่มมดที่ถาโถมออกมาไม่หยุดหย่อน

การต่อสู้ที่ปากทางเข้าถ้ำเป็นไปอย่างต่อเนื่องราวหนึ่งชั่วโมง มดไฟระดับสองที่กรูกันออกมาราวกับเขื่อนแตกก็เริ่มทยอยออกมาน้อยลงเรื่อยๆ

ฉึก!

หลินหยางแทงมดไฟตัวสุดท้าย และแล้วการต่อสู้ที่ยาวนานก็จบลง โดยที่ฝ่ายเขาไม่มีผู้เสียชีวิตเลยแม้แต่คนเดียวมีเพียงผู้บาดเจ็บจากความร้อนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ทางด้านของมดไฟ ร่างของพวกมันนอนกลาดเกลื่อนกองอยู่บริเวณปากถ้ำราวกับภูเขาลูกย่อมๆก็มิปาน มองจากสายตาคงไม่ต่ำกว่าห้าร้อยตัวเป็นแน่

“ส่งคนกลับไปที่เมืองเอาเสบียงอาหารกลับมา รวมถึงนำทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมทั้งหมดมาด้วย” หลินหยางออกคำสั่งแก่ชายคนนึง

“ครับ” มันตอบรับและเร่งรีบทำตามงานที่ได้รับมอบหมาย มันวิ่งตลอดทางจนลับสายตาหลินหยางไป

หลินหยางเขาต้องการกวาดล้างเหล่ามดพวกนี้ให้สิ้นซากเสีย ดูจากจำนวนซากมดตรงหน้า รวมกับภายในถ้ำที่พวกเขาเข่นฆ่าไปร่วมพันตัว แต่จากที่เห็นคลื่นมดไฟ มันยังมีเหลืออีกมากที่ไม่ได้ติดตามออกมาภายนอกถ้ำ

หากเขาให้คนของเขากวาดล้างถ้ำแห่งนี้ได้ระดับพวกเขาต้องเพิ่มสูงขึ้นอย่างมากแน่นอนรวมถึงประสิทธิภาพ กำลังรบ ความสามัคคี และความเป็นระเบียบด้วยเช่นกัน การต่อสู้กับมดไฟย่อมได้ผลดียิ่งกว่าการฝึกซ้อมโจมตีลมของพวกเขา

ตอนนี้หลินหยางให้คนเหล่านี้พักผ่อนกันอยู่ เขากำลังรอกำลังเสริมและเสบียงอาหาร การต่อสู้ครานี้ไม่ทราบว่าผ่านมานานเท่าใดแล้วเพราะภายในถ้ำไร้แสงเดือนแสงตะวัน จึงมิอาจทราบเวลาได้ แต่ดูจากท้องของเขาที่ร้องเตือนด้วยความหิวโหยดูท่าคงไม่ต่ำกว่าสี่ห้าชั่วโมงเป็นแน่

เทียนหนิงเจี้ยนมองคนที่วิ่งกลับไปเมืองอย่างอิจฉา ตัวมันเองก็อยากกลับไปเช่นกัน มันดูแววตาและสีหน้าหลินหยางมันพอเข้าใจความคิดของเขา หลินหยางต้องการเข้าไปภายในถ้ำอีกครานั่นเอง มันแม้จะสามารถฆ่ามดไฟได้แต่มันก็มิอยากเสี่ยงอันตรายเช่นกัน แต่เมื่อไม่มีคำสั่งของหลินหยางมันก็จำใจอยู่ต่ออย่างเสียดาย

มิผิดความต้องการของหลินหยางแน่นอนคือพิชิตถ้ำแห่งนี้!

ตอนที่ 112 ถ้ำมด(ตอนแปด)

จากซากมดกว่าห้าร้อยตัว ค้นพบหนังสือทักษะกว่าสิบเอ็ดเล่ม และเหรียญเงินกว่าแปดร้อยเหรียญ!! หลินหยางยังมิได้แบ่งแจกจ่ายใครแก่ผู้ใดเขารวบรวมพวกมันเอาไว้ก่อน หากเสร็จศึกครานี้จึงจะสามารถระบุจำนวนทักษะและเหรียญเงินแน่นอนได้ เขาจึงค่อยแจกจ่ายหลังจากกวาดล้างพวกมันแล้ว

ณ ปากถ้ำมด

มีกลุ่มคนเดินตรงเข้ามาเป็นขบวนแถวไม่ต่ำกว่าสี่สิบคน คนเหล่านี้คือทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมที่มาสมทบ เมื่อพวกเขามารวมกันเรียบร้อยบัดนี้มีคนทั้งหมดเจ็บสิบเก้าคนรวมทั้งตัวหลินหยางเอง และเทียนหนิงเจี้ยนที่มิได้สังกัดหน่วยใดๆ

“พักกันห้าชั่วโมง เมื่อถึงกำหนดพวกเราจะเข้าไปภายในถ้ำอีกครั้ง” หลินหยางบอกจุดประสงค์ของตนออกไป

“ครับ!” เหล่าชายชาตรีตอบรับอย่างหนักแน่นกลุ่มผู้ที่มาใหม่ล้วนมีใบหน้าตื่นเต้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ได้ถูกปลุกขึ้นมา กว่าหนึ่งเดือนแล้วที่พวกเขาต้องเฝ้าฝึกฝนการต่อสู้และร่างกายให้เพียบพร้อมเวลานี้กำลังจะได้ใช้ประโยชน์จากมันเสียที

กี๊~~

ทันใดนั้นเองตรงปากถ้ำมีมดไฟโผล่ออกมาตัวหนึ่งร่างกายมันผอมลีบตัวเล็ก มันยืนอยู่ตรงปากถ้ำมองลงไปใต้ฝ่าเท้ามีร่างของมดไฟระดับสองนอนกองเป็นภูเขาลูกย่อมๆ มองไปรอบๆเห็นฝูงคนร่วมแปดสิบที่กำลังจดจ้องมองมาทางมันเป็นตาเดียว มันร้องเสียงหลงอย่างตื่นตระหนกพร้อมกับเร่งรีบกลับเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็ว

มันคือมดไฟลาดตระเวนนั่นเอง ดูท่ามันจะออกมาเพื่อสำรวจตรวจตราเพราะกลุ่มมดไฟระดับสองที่ออกมานานกว่าสามชั่วโมงยังมิได้กลับเข้าไปภายในถ้ำ มันจึงออกมาดูด้วยตนเองแต่มันมิได้คาดคิดถึงผลลัพธ์ที่เลวร้ายเช่นนี้มาก่อน

หลินหยางมิได้ให้ความสนใจในตัวมันนัก เพราะถึงอย่างไรเสียเขาก็ต้องการเข้าไปกวาดล้างบางพวกมันทั้งหมดอยู่ดี ให้มันไปบอกข่าวรวบรวมเหล่ามดมาให้มากยิ่งเป็นดีสำหรับพวกเขา

ทีมสำรวจเล่ารายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับภายในถ้ำให้แก่ทหารกลุ่มใหม่ที่มิทราบชะตากรรม รวมถึงความร้อนที่ต้องเผชิญภายในถ้ำ แต่ดูท่าจะเปลี่ยนความคึกคะนองของคนเหล่านี้ไม่ได้ กลับทำให้พวกมันตื่นเต้นร้อนลนอยากเข้าไปไวขึ้นเท่านั้น

ต้นเหตุนั้นมิใช่เพราะพวกเขาบ้าการต่อสู้ แต่เป็นเพราะผลลัพธ์จากการเข่นฆ่าสัตว์พวกนี้ต่างหากนั่นคือระดับ! โลกแห่งนี้พลังคือทุกสิ่งหากคุณมีระดับสูงพอ คนเพียงสิบคนก็สามารถถล่มเมืองใหม่ที่มีประชากรระดับหนึ่งถึงห้าสิบคนได้!

ครบกำหนดการพักผ่อน ตอนนี้เวลากลางดึก หลินหยางมิได้สนใจเวลาอีกต่อไป เพราะเมื่อเข้าไปภายในถ้ำก็จะมีแสงส่องสว่างไม่ต่างจากเวลากลางวัน

“เราจะใช้แผนเดิมแถวเรียงสาม โดยสลับสับเปลี่ยนกันเป็นผู้ถือโล่เพื่อป้องกันการบุกของเหล่ามด มีใครคัดค้านไหม” หลินหยางกล่าวอยู่หน้าแถว

“ครับ” คนกว่าแปดสิบคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียง

“กฏมีเพียงข้อเดียว ห้ามตาย!” หลินหยางตะโกน

“ครับบ!” พวกเขาตอบกลับหนักแน่นราวกับหลินหยางคือแม่ทัพที่กำลังใช้คำพูดเพื่อปลุกระดมจิตวิญญาณ เลือดภายในกายพวกเขาร้อนลุ่ม ครั่นเนื้อครั่นตัว อยากฟาดฟันต่อสู้ให้เต็มคราบ

“บุกก” หลินหยางตะโกนพลางนำขบวนทัพมุ่งเข้าสู่ภายในถ้ำอีกครา

ณ ภายในถ้ำ

เมื่อหลินหยางและพวกเข้ามาจนหมดแล้ว ในถ้ำกลับมืดมิดผิดจากที่หลินหยางคาดคิดเอาไว้ เขาคิดว่าพวกมดจะระดมกำลังเตรียมต้อนรับผู้บุกรุกเสียอีก..