ตอนที่ 135 แตกต่าง
ข้างๆร่างของนางพญามดบัดนี้กองรวมเต็มไปด้วยไข่มดไฟ หลินหยางให้จิ่นเหอแล้วหลิวไห่นำพวกมันกลับออกไปก่อน พวกเขาทั้งสองประคองไข่มดไว้ในอ้อมแขนพลางวิ่งเหยาะๆมุ่งตรงไปสู่ปากถ้ำ ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับคนกว่าสามสิบคน เพื่อมาช่วยกันแบกหามไข่มดไฟที่กองเผนินออกไปให้หมดสิ้น
พวกเขาดวงแทบถลนออกมาเมื่อเข้ามาภายในรังของนางพญามดและมองเห็นร่างที่ไร้วิญญาณของมันนอนแน่นิ่งอยู่
หลินหยางใบหน้ายิ้มแย้มมิได้สนใจสิ่งรอบข้างเร่งมือเก็บเกี่ยวไข่มดไฟอย่างไม่ลดละคล้ายกับบิดลูกมะม่วงที่สุกงอมลงจากผนังถ้ำ เมื่อมีคนมาช่วยเสริมการรวบรวมไข่มดจึงเป็นไปอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง
ครืนนน~~
เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงไปทั่วภายในถ้ำ ส่งผลให้กลุ่มคนกว่าสามสิบคนโซเซเสียการทรงตัวคล้ายกับเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ในบริเวณใกล้เคียง
“เร็วรีบกลับออกไป” หลินหยางเมื่อเห็นดังนั้นเขาเร่งรีบออกคำสั่งทันที เพราะเขาเคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาแล้วเมื่อคราก่อนตอนที่บุกฝ่ากวาดล้างถ้ำโครงกระดูกนั่นเอง ถ้ำแห่งนี้กำลังจะถล่ม!
“พี่หยางอันนี้ต้องเก็บไปด้วยไหม” ชายคนนึงกล่าวขึ้น
“เก็บไปให้หมด” หลินหยางมิได้หันกลับไปมองเขากล่าวพลางเก็บไข่มดตรงหน้าลุกลี้ลุกลน
ไข่มดไฟที่ฝังอยู่ที่สูงพวกเขาไม่สามารถขึ้นไปเก็บมาได้จึงปล่อยไปอย่างจนใจ ตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่ฟองแล้วที่สามารถเก็บเกี่ยวได้
“กลับกันเถอะ” หลินหยางกล่าวพลางเร่งรีบกลับออกไปทันที
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นเรียบร้อยมิเหลือไข่มดที่สามารถเก็บได้อีก ตอนนี้พวกเขาเหลือกันอยู่เพียงห้าคนเท่านั้น คนอื่นๆแบกหามไปไข่มดกลับไปจนหมดสิ้น
ณ ปากถ้ำ
หลินหยางที่วิ่งออกมากำลังนั่งอยู่บนพื้น พวกเขาคือกลุ่มสุดท้ายที่อพยพถอยหนีออกมาจากถ้ำมด
มองดูปากถ้ำที่สั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานก็ถล่มทรุดตัวลงปิดทางเข้ามิดชิด
‘ฮ่าๆ’ หลินหยางเค่นเสียงมองไปยังกองไข่มดไฟที่มีอยู่กว่าห้าร้อยฟองใบหน้ายิ้มแย้ม หากเขาสามารถฟักพวกมันได้ รวมกับทักษะที่พึ่งได้รับมานั่นคือควบคุมชีวิต เขาจะมีกองทัพมดเป็นกองกำลังภายใต้การปกครองของเขา!
“นั่นอะไรน่ะ” จู่ๆหลินหยางก็กล่าวออกมาเพื่อเห็นบางอย่างที่แปลกตา
“ไม่ทราบครับ” ชายคนนึงกล่าว
หลินหยางเดินเข้าไปจ้องมองมัน รูปร่างของมันไม่ต่างจากไข่มดไฟเลยแม้แต่น้อย แต่ขนาดของมันนับว่าแตกต่างอยู่ ไข่มดไฟปกติมีขนาดเพียงฝ่ามือเท่านั้นมิได้ใหญ่โตอันใด แต่ฟองไข่ตรงหน้าของเขามันมีขนาดใหญ่กว่าไข่มดไฟฟองอื่นๆกว่าสามเท่า เกือบเทียบเท่ากับไข่ของเหยี่ยวมรกตก็มิปาน
“เอามาจากไหน?” หลินหยางกล่าวถามชายคนนั้น
“เอ่อ.. มันอยู่ใต้ซากของนางพญามดครับ” ชายคนนี้กล่าวใบหน้าซีดลง เขาเกรงว่าหลินหยางจะไม่พอใจ
เมื่อได้สอบถามเรื่องราว เมื่อคราที่เกิดแผ่นดินไหวภายในถ้ำชายคนนี้ตะโกนถามแก่หลินหยาง แต่ตอนนั้นเขามิได้ให้ความสนใจคิดเพียงว่าเป็นไข่มดไฟธรรมดามิแตกต่าง
หลินหยางใช้ทักษะตาเหยี่ยวตรวจสอบฟองไข่ตรงหน้าทันที
ไข่นางพญามด ระดับ 1
พลังโจมตี 0
พลังป้องกัน 0
ความเร็ว 0
คำอธิบาย : ฟื้นคืนชีวิต
คำเตือน : –
ตอนที่ 136 กลับเมือง
“ฮ่าๆ” หลินหยางหัวเราะร่า ส่งผลให้ชายผู้ที่นำไข่ใบยักษ์นี้ออกมาสีหน้าผ่อนคลายลง ดูท่าหลินหยางจะพึงพอใจไม่น้อย
เขาได้ไขความสงสัยได้แล้ว ดูท่านางพญามดไฟที่ร่างกายเหนื่อยล้าอ่อนแรงลงเรื่อยๆพร้อมจะหมดลมหายใจได้ทุกเมื่อมิได้เป็นสาเหตุมาจากหลินหยางและพวกที่โจมตีมัน แต่พวกเขาก็ยังมีส่วนอยู่เล็กน้อยเนื่องจากมันได้รับบาดเจ็บจุดสำคัญนั่นคือดวงตาของมัน
และทักษะของมันคงไม่ได้มีเพียงทักษะระดับหนึ่งควบคุมชีวิตเท่านั้น แต่เป็นทักษะที่ใช้ปกป้องตัวของมันเองเพราะมันสามารถให้กำเนิดนางพญามดไฟตัวใหม่ได้โดยแลกกับพลังชีวิตของมันที่หลงเหลืออยู่นั่นเอง
หลินหยางมองไปยังไข่ใบนั้นอย่างถนุถนอม หมายมั่นเลี้ยงมันให้เติบใหญ่หากสามารถเลี้ยงมันให้เชื่องได้มันย่อมเป็นกำลังสำคัญให้แก่เขา เพราะตัวนางพญามดไฟระดับสามสิบนั้นร่างกายใหญ่โตราวกับตึกเลยทีเดียว
“กลับกันเถอะ” หลินหยางยิ้มรื่นพลางกอดฟองไข่นางพญามดไฟไว้ในอ้อมแขนเดินทางกลับเมืองอย่างระมัดระวัง
ณ เมืองหลินหยาง
“พี่หยางกลับมาแล้ว” เวรยามผู้เป้าประตูเมืองเมื่อเห็นกลุ่มคนเดินมาจากระยะไกลมันเฝ้ามองอย่างหวาดระแวง เกรงว่าจะเป็นศัตรูผู้บุกรุก แต่เมื่อเห็นผู้ที่นำขบวนเดินทางมันป่าวประกาศเรียกร้องอย่างดีใจ
ผู้คนภายในเมืองเมื่อได้ยินเสียงทราบข่าวพวกมันวิ่งออกมารวมกันอยู่บริเวณทางเข้า ประตูเมืองเปิดกว้างต้อนรับการกลับมาของหลินหยาง
หลินหยางเมื่อเห็นเช่นนั้นใบหน้าเขายิ้มแย้ม มองดูภาพตรงหน้าอย่างอบอุ่นที่มีคนมารอต้อนรับมากมายเช่นนี้
ภายในเมือง
หลินหยางนำไข่มดไฟและนางพญามดทั้งหมดให้แก่ชายที่เป็นผู้ฟักไข่เหยี่ยวมรกต ชายคนนั้นเมื่อได้รับไข่มดไฟกว่าห้ารอยฟองนี้ใบหน้าเขามีเม็ดเหงื่อไหลย้อย มิทราบต้องดีใจที่หลินหยางให้ความไว้วางใจแก่มัน หรือเสียใจที่ต้องทำงานหนักเพื่อฟักไข่กว่าห้าร้อยฟองนี้ดี
“ดูแลไข่ใบนี้ให้ดีนะ” หลินหยางกล่าวพลางยื่นฟองไข่นางพญามดไฟที่หวงแหนให้อย่างระมัดระวังกลัวมันตกกระทบ
เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจรับมอบไข่? หลินหยางเดินทางไปเยี่ยมเยียนผู้บาดเจ็บจากศึกถ้ำมด ตอนนี้เหลืออยู่เพียงสิบกว่าคนเท่านั้น ผู้ที่ได้รับการรักษาจนปลอดภัยบัดนี้พวกมันเดินฉิวโลดแล่นอยู่ภายในเมือง
หลินหยางเดินไปดูรอบๆเมือง หวนนึกถึกคราแรกที่มาถึงเมืองที่เล็กเท่าสนามฟุตบอลบัดนี้ใหญ่โตกว่าเดิมถึงสามเท่า รวมถึงคนที่มากกว่าเดิมถึงหกเท่า
ก๊าซซ~
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมา หลินหยางขนลุกซู่แต่เมื่อเห็นต้นตอของเสียงเขาก็ยิ้มออกมา เพราะนั่นคือเจ้าเขียวหนึ่ง สอง สาม … เจ็ด พวกมันคือเหล่าลูกเหยี่ยวมรกตทั้งเจ็ดตัวนั่นเอง เมื่อพวกมันเห็นหลินหยาง เหยี่ยวมรกตทั้งเจ็ดตัววิ่งแจ้นกระพรือปีกตรงเข้ามาหาเขาอย่างพร้อมเพรียง คล้ายกับมองเห็นมารดาของมันก็มิปาน?
หลินหยางลูบหัวพวกมันแต่ละตัวอย่างเอ็นดู พลางเอาเนื้อตากแห้งที่ติดตัวป้อนพวกมัน พวกมันทั้งเจ็ดตัวเมื่ออยู่ภายในเมืองมักตามติดหลินหยางอยู่ตลอดเวลา เมื่อหลินหยางห่างจากเมืองไปกว่าสองวันเช่นนี้ทำให้พวกมันซึมลงไปไม่น้อย
เมื่อเดินตรวจตราภายในเมืองเป็นที่เรียบร้อยหลินหยางจึงมานั่งทานอาหารที่มีคนนั่งรวมกันอยู่กว่าสองร้อยคนพวกเขาลุมล้อมกินดื่มพูดคุยกันอย่างสนุกปาก เหล่าชายชาตรีที่ได้ผจญภัยสู้รบในถ้ำมดล้วนพูดคุยโอ้อวดกันอย่างออกรสออกชาติ
เมื่อทานอาหารกันเสร็จสิ้นหลินหยางเรียกทุกคนมารวมตัวกัน
“เอาล่ะเราจะมาสรุปผลการรบครั้งนี้กัน” หลินหยางกล่าว
