ตอนที่ 137 แบ่งปัน
เมื่อผู้คนทั้งหมดมารวมตัวกันแล้วรวมถึงผู้บาดเจ็บอีกสิบกว่าคนพวกเขาทั้งหมดยืนรวมกลุ่มกันอยู่เช่นกัน เนื่องจากการโจมตีของมดไฟลาดตระเวนมิได้รุนแรงเท่าที่ควร เพียงแค่เจ็บปวดบริเวณปากแผลชั่วครู่เท่านั้นคล้ายรอยข่วนเล็กๆ พวกเขาจึงมิพลาดการสรุปผลต่อสู้ครั้งนี้ เพราะหลินหยางจะจัดแบ่งสิ่งของที่ได้มาจากถ้ำมดนั่นเอง!
หลินหยางยืนมองคนกว่าแปดสิบคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเป็นระเบียบแถว ใบหน้าพวกมันล้วนตื่นเต้นยิ้มแย้ม ด้านข้างตัวของเขามีกองเหรียญเงินที่มากกว่าสองพันห้าร้อยเหรียญ
มีหนังสือทักษะระดับหนึ่งหลอมไฟ ที่ได้มาจากมดไฟระดับหนึ่งและสอง วางรวมกันอยู่กว่าสิบเก้าเล่ม
และมีหนังสือทักษะหลอมไฟระดับสองซึ่งได้มาจากมดไฟระดับสี่ วางคู่กันอยู่สองเล่ม!
หลินหยางมองหนังสือทักษะกว่ายี่สิบเอ็ดเล่มที่วางอยู่ข้างตัว ดวงตาเขาเป็นประกายชั่วครู่ เขาอยากได้หนังสือทักษะพวกนี้เช่นกันหากใช้ทักษะที่ทับซ้อนกันสามารถเลื่อนระดับขั้นของทักษะนั้นๆได้
แต่เขาก็ส่ายหัวปัดความคิดเพราะหากเป็นแบบนั้นมันสิ้นเปลืองหนังสือทักษะที่ได้มายากเย็นแสนเข็ญพวกนี้นัก โอกาศที่จะได้พวกมันนี้นับว่าต้องฆ่ามอนสเตอร์กว่าร้อยตัวจึงจะมีหนังสือทักษะตกลงมาจากตัวมันซักเล่มหนึ่ง
เขาจึงตัดสินใจให้คนที่ยังไม่มีทักษะดังกล่าวใช้ดูจะได้ประโยชน์คุ้มค่ากว่า เนื่องจากพวกเขาเหล่านี้แม้ระดับของตัวมันจะเพิ่มขึ้น ก็สามารถเพิ่มเพียงค่าสถานะ พลัง ป้องกัน รวดเร็ว และวิญญาณได้เท่านั้น ค่าทักษะที่สามารถเพิ่มได้ของพวกเขายังคงอยู่ดังเดิมอันเนื่องมาจากไม่มีทักษะที่สามารถเพิ่มได้นั่นเอง
เมื่อได้ยินว่าหลินหยางจะแบ่งสิ่งของที่ได้มาจากการถ้ำมดแม้จะนอนรอรับการรักษาพวกเขาก็รีบเร่งลุกขึ้นมายืนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ
“หนังสือทักษะหลอมไฟระดับ 1 มีทั้งหมด 19 เล่มผมจะแบ่งให้ทีมสำรวจสิบเล่มและทีมสนับสนุนเก้าเล่ม มีใครคัดค้านไหม” หลินหยางกล่าวเสียงดัง
เมื่อมองไปที่ชายชาตรีเหล่านี้ไร้เสียงคัดค้านต่อต้าน หลินหยางยิ้มขึ้นพลางจัดแบ่งเป็นสองกลุ่ม หนึ่งคือทีมสำรวจที่ร่วมรบภายในถ้ำมดตั้งแต่พบเจอ และอีกทีมคือทีมที่นำมาสมทบภายหลัง
หลินหยางนำหนังสือทักษะสิบเล่มให้แก่จิ่นเหอ ให้เขาคัดเลือกผู้ที่เหมาะสมกันเอง และนำที่เหลืออีกเก้าเล่มให้แก่หลิวไห่ ให้เป็นผู้มอบให้แก่ผู้โชคดี
สำหรับตัวเขานั้นไม่ว่าใครจะได้ไปนับว่าไม่ต่างกันนัก เนื่องจากพวกเขาล้วนแต่เป็นกำลังรบให้แก่เมืองของเขาทั้งสิ้น
‘แบ่งยังไงดี?’ หลินหยางมองหนังสือทักษะหลอมไฟระดับสองในมือทั้งสองเล่ม มิทราบต้องจัดแบ่งเช่นใด หากทิ้งไว้ก็เสียเปล่าสู้นำมาให้คนที่คู่ควรเรียนรู้และใช้มันสร้างประโยชน์เสียดีกว่า
พลางนึกขึ้นได้ เขาจึงนำหนังสือทักษะระดับสองทั้งสองเล่มมอบให้แก่ เจียวซินและเจียวฮั่นมนุษย์หมาป่า เนื่องจากการต่อสู้กับออร์คเมื่อคราก่อนเผ่าพันธุ์พวกเขาล้วนสูญเสียพวกพ้องไปมากที่สุด แต่กลับไม่ได้สิ่งใดตอบแทน หลินหยางจึงให้หนังสือทักษะหลอมไฟระดับสองทั้งสองเล่มให้แก่พวกมัน
เจียวซินคราที่ต่อสู้ในถ้ำมดนั้นตัวมันร่วมรบอย่างสุดกำลังมิหวาดเกรงมดไฟตัวจ้อยแม้แต่น้อย มันย่อมคือหนึ่งในผู้ที่ได้รับหนังสือทักษะหลอมไฟระดับหนึ่งแน่นอน แต่บัดนี้หลินหยางให้หนังสือทักษะระดับสองแก่มัน!
มนุษย์หมาป่าหนุ่มทั้งสองเดินมารับเอาทักษะระดับสองนี้ด้วยใบหน้าตื่นเต้นยินดี พลางมองหลินหยางดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ..
ตอนที่ 138 ระดับ
หลินหยางเมื่อเห็นสายตาของมนุษย์หมาป่าทั้งสองเขายิ้มแห้ง
เมื่อแจกจ่ายหนังสือทักษะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเหรียญเงิน เนื่องมาจากพวกเขาทั้งหมดยังมิเคยเห็นสิ่งของภายในร้านค้า จึงมิทราบคุณค่าของเงิน พวกเขาเหล่านี้จึงมิได้ให้ความสนใจเท่ากับหนังสือทักษะ
หลินหยางคิดจากจำนวนคนและเงินที่มีอยู่ จึงจัดแบ่งกันที่คนละสามสิบเหรียญเงิน โดยให้เทียนหนิงเจี้ยนนำไปแบ่งแจกจ่ายให้แก่พวกเขา เมื่อแบ่งกันจนสิ้น มีเหรียญเงินเหลืออยู่เกือบสองร้อยเหรียญหลินหยางจึงเก็บเอาไว้เป็นส่วนกลางสำหรับเมืองของเขาเอง
เมื่อสิ้นสุดการแบ่งปันผลประโยชน์เป็นที่เรียบร้อย
“ทุกคนที่ร่วมรบในครั้งนี้ให้มากรอกรายละเอียดและระดับของตน” หลินหยางยิ้มรื่นกล่าวนี่คือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด คล้ายกับการแบ่งหนังสือทักษะเป็นเพียงของหวาน การเพิ่มระดับคนของเขานี่สิจึงจะเรียกว่าจานหลัก!
เมื่อเทียนหนิงเจี้ยนตั้งโต๊ะ โดยมีแผ่นกระดาษจดรายชื่อของแต่ละคน ทำหน้าที่จดบันทึกรายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับบุคคลนั้นๆ มีคนต่อแถวเข้ามารายงานระดับของตนรวมถึงค่าสถานะได้เพิ่มเช่น
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงทุกอย่างจึงเสร็จสิ้น หลินหยางจึงให้พวกเขาแยกย้ายกันไปพักผ่อนหย่อนใจเนื่องจากเหน็ดเหนื่อยต่อสู้กันมากว่าสองวันแล้ว
หลินหยางกำลังนั่งดูแผ่นกระดาษที่เทียนหนิงเจี้ยนจดบันทึกมาอยู่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเริงร่ามีความสุข
ทีมระยะใกล้มีทั้งสิ้น 51 คน โดยมีระดับ 12 ทั้งสิน 30คน! พวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ที่มาจากเมืองของฉือเฉียวทั้งสิ้น ระดับเดิมของพวกมันคือระดับ 8-9 การต่อสู้ครานี้พวกมันล้วนเพิ่มระดับกันถึง 2-3 ระดับกันเลยทีเดียว
ส่วนทีมระยะใกล้ดั้งเดิมนั้นมีระดับ 8-9 รวมกันถึง 18คน พวกเขาจากเดิมมีระดับเพียงระดับ 4-5 เท่านั้น บัดนี้เพิ่มขึ้นมาคนละ 3-4 ระดับกันเลยทีเดียว
แต่คนที่ได้ประโยชน์สูงสุดนั้นมิใช่คนกลุ่มนี้แต่เป็น จิ้นเหอและหลิวไห่! พวกเขาทั้งสองบัดนี้มีระดับ 13!
เมื่อคราบุกจู่โจมถ้ำมดพวกเขามีเพียงระดับ 6-7 กันเท่านั้น เมื่อกวาดล้างถ้ำมดจนเสร็จสิ้นระดับพวกเขาเพิ่มเป็นระดับ 9 ซึ่งนับว่าไม่เลวเลยทีเดียว แต่การเพิ่มระดับของคนทั้งสองยังมิสิ้นสุดเพียงเท่านั้น เพราะทั้งคู่คือผู้ถูกเลือกให้เข้าร่วมกับหลินหยางเพื่อโจมตีคร่าชีวิตของนางพญามดไฟระดับสามสิบ!!
ถึงแม้ตอนที่มันสิ้นชีวีจะเหลือระดับเพียงยี่สิบห้า แต่ก็ทำให้พวกเขาทั้งสองเลื่อนระดับถึงสี่ขั้นในคราวเดียวเลยทีเดียว บัดนี้ทั้งคู่จึงเป็นหัวหอกในการบุกนำทีมสู้รบ และมีพละกำลังสูงส่งที่สุดในกองกำลังที่หลินหยางมีปัจจุบัน
และอีกทีมนึงที่มาสนับสนุน นั่นคือทีมจู่โจมที่ หนึ่ง สอง และสามพวกเขามีทั้งสิ้นยี่สิบเจ็ดตน สมาชิกทุกตนล้วนแต่เป็นมนุษย์หมาป่าทั้งสิ้น การต่อสู้ภายในถ้ำมดทำให้ระดับของพวกเขาเพิ่มขึ้นมากจากเดิมที่มีเพียงระดับสาม บัดนี้ล้วนมีระดับ 5-6 กันทั้งสิ้น เนื่องจากพวกเขาเข้าร่วมการต่อสู้ในระลอกที่สอง ระดับจึงมิได้เพิ่มขึ้นสูงมากเท่าใดนัก แต่พวกเขาพึ่งมาถึงโลกแห่งนี้เพียงเดือนกว่าเท่านั้น หากเทียบกับเมืองหลินหยางนับว่าพวกเขาเพิ่มระดับทิ้งห่างอย่างเทียบไม่ติดเลยทีเดียว
และสุดท้ายผู้นำในการสู้รบครานี้ หลินหยาง!
จากเดิมที่มีระดับ 15 จากการเข่นฆ่าเหล่ามดไฟ เขาเพิ่มระดับจนถึงระดับ 18 เลยทีเดียว
เนื่องจากเขาเป็นผู้ที่เข่นฆ่ามดไฟไปได้มากที่สุดมากกว่าหนึ่งในสามที่พวกมันมีเสียอีก แต่ด้วยระดับที่สูงของเขาจึงมิทำให้ระดับเพิ่มสูงขึ้นมากเท่าที่ควร เมื่อปราบนางพญามดไฟลงได้ระดับของเขาเพิ่มมาอีกสองระดับจนถึงระดับ 20!!
