ตอนที่ 229 สามชั้น
ตอนนี้ขบวนทัพผู้บุกรุกยังอยู่แค่ปากถ้ำเท่านั้นมิได้ขยับเดินหน้าอันใดเลยแม้แต่น้อย
เนื่องจากเหล่าค้างคาวที่ยังคงบินกวัดแกว่งปีกเหล็กแหลมคมเข้าชนฟาดฟันใส่โล่โลหะอย่างต่อเนื่อง ทำให้พวกเขามิสามารถเคลื่อนขบวนทัพได้ ทำได้เพียงยืนหยัดตั้งรับเท่านั้น มิสามารถรุกคืบเข้าไปได้มากกว่านี้
ส่วนตัวหลินหยางนั้นเขามิได้รีบร้อนเคลื่อนขบวนบุกจนเกินไป นี่เพียงแค่ส่วนปากถ้ำค้างคาวปีกเหล็กที่โรมรันพัวพันเข้าใส่แนวป้องกันของพวกเขาก็มีมากกว่าห้าร้อยตัวแล้ว พวกเขาถูกโจมตีทั้งแนวหน้าและด้านบน
การต่อสู้กับสัตว์ขนาดเล็กหากมันมีจำนวนไม่มากก็ไม่ต่างจากการปลอกกล้วยเข้าปากพวกเขาสามารถปลิดชีวิตพวกมันได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว แต่ด้วยจำนวนที่มีมากกว่าจำนวนคนของเขาหลายเท่าตัวเช่นนี้จึงเป็นปัญหายิ่งนัก
แถมตอนนี้ความมืดมิดภายในถ้ำที่มิมีแสงสอดส่องเข้ามาทำให้เป็นอุปสรรคในการระบุเป้าหมาย
พวกเขาจึงแทงหอกออกไปยังช่องว่างระหว่างโล่โลหะอย่างต่อเนื่องโชคดีที่เจ้าค้างคาวพวกนี้บินว่อนกันไปมาเนื่องจากภายในถ้ำที่คับแคบก็เป็นอุปสรรคกับสัตว์ปีกพวกนี้เช่นกัน แต่หากเป็นแบบนี้ต่อไปแขนของพวกเขาต้องเมื่อยล้าเป็นแน่
“ตั้งขบวน!” หลินหยางตะโกน
เมื่อสิ้นเสียงของหลินหยางมีเหล่าทหารจากแนวหลังกว่าสิบคนแทรกตัวขึ้นมาแนวหน้า ส่วนแนวหลังเดิมนั้นหดกระชั้นชิดลงปกปิดช่องว่างแทนจำนวนคนที่หายไป
เมื่อแนวหลังทั้งสิบคนแทรกตัวขึ้นมาถึงแนวหน้า พวกเขาทั้งสิบยืนอยู่แถวสองและสามรองจากพลโล่ กำลังรอรับคำสั่งจากหลินหยาง
หลินหยางจัดขบวนทัพอย่างต่อเนื่องเติมเต็มที่ว่างจากการเปลี่ยนแปรของกองทัพ หากเขามิอุดรอยรั่วก็เท่ากับเป็นการชี้จุดให้แก่เหล่าค้างคาวปีกเหล็กเข้ามาจู่โจม
“ขบวนสามชั้น!” หลินหยางให้คำสั่งสัญญาณทันที
ทันใดนั้นเองพลโล่แถวที่หนึ่งพวกเขาทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นทันที ส่งแรงกระแทกโล่โลหะของตนปักหลักลงบนพื้นอย่างรุนแรง
แถวที่สองซึ่งมาจากกองหลังพวกเขาทั้งหมดห้าคนขึ้นเหยียบต่อตัวกับพลโล่ที่คุกเข่าอยู่ปิดช่องว่างด้านบนจนมิดชิด บัดนี้เหลือแต่ช่องว่างตรงกลางไม่นานคนอีกห้าคนก็นำโล่เหล็กภายในมือปิดช่องว่างส่วนกลางที่เปิดโล่งอยู่
บัดนี้พวกเขาสามารถปกปิดจนมิเหลือช่องให้เจ้าค้างคาวปีกเหล็กสามารถเจาะทะลวงบินผ่านเข้ามาด้านบนได้แล้ว!
ตอนนี้แนวหน้าของป้อมปราการมนุษย์แห่งนี้ มีคนทั้งสิบห้าคนเบียดเสียดกันอยู่พวกเขาใช้โล่โลหะที่แข็งแรงสร้างแนวป้องกันที่แข็งแกร่งจนมิสามารถทะลวงเข้ามาได้
แต่ทว่า…พวกเขาก็เดินทัพมุ่งหน้าต่อไปไม่ได้เช่นกัน หากต้องการเดินหน้าไปต่อพวกเขาต้องเปลี่ยนแปรกระบวนทัพเสียใหม่
“ฆ่าพวกมันให้หมด” หลินหยางตะโกน
เมื่อได้รับคำสั่งคนที่เหลือนอกจากพลโล่แนวป้องกันแล้ว พวกเขาลดโล่เหล็กภายในมือลงจับหอกทิ่มแทงเข้าใส่เหล่าค้างคาวปีกเหล็กที่บินอยู่กว่าหลายสิบตัว
พวกมันคือค้างคาวปีกเหล็กที่ตกค้างอยู่ภายในแนวป้องกันของป้อมปราการมนุษย์!
การเข่นฆ่าพวกมันที่มีเพียงระดับสี่นั้นง่ายดายอย่างยิ่ง ด้วยพลังป้องกันที่ต่ำต้อยของพวกมัน เมื่อถูกโจมตีก็ตกตายลงอย่างไร้การป้องกัน แม้จะมีปีกเหล็กคอยห่อหุ้มอยู่ก็มิสามารถยื้อชีวิตพวกมันต่อไปได้
ตอนที่ 230 หน้าไม้
คว๊ากกก~
ฉึก!
ไม่นานค้างคาวปีกเหล็กที่หลงเหลืออยู่ของส่วนปากถ้ำก็ตกตายลงจนสิ้น หลินหยางเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของตนเองพลางสูดหายใจลึก
ภายในถ้ำค้างคาวตอนนี้กองกำลังผู้บุกรุกสามารถตั้งแนวป้องกันได้อย่างมิดชิดปิดกั้นเส้นทางขาออก ทำให้เหล่าค้างคาวปีกเหล็กมิสามารถออกจากถ้ำได้อีกต่อไป
พวกมันพุ่งตัวบินเข้าใส่โล่เหล็กที่วางเรียงกันเป็นแถวทั้งสามแถว แต่ไม่ว่าจะโจมตีเข้าไปเท่าใดแนวป้องกันของผู้บุกรุกก็มิได้ถดถอยกลับไปเลยแม้แต่น้อย
สำหรับการต่อสู้ภายในถ้ำที่มีพื้นที่จำกัดนี้ทำให้ค้างคาวปีกเหล็กมิสามารถโชว์ศักยภาพออกมาได้เต็มที่
พวกมันมิสามารถโบยบินเร่งความเร็วโฉบเฉี่ยวได้อย่างที่ควรเป็น พลังการพุ่งโจมตีของพวกมันจึงลดหลั่นลงไปกว่าครึ่งนึง
หากเปลี่ยนแปรสถานที่เป็นผืนหญ้ากว้างใหญ่ภายนอก พวกมันคงไม่ต้องลำบากกับผู้บุกรุกจำนวนน้อยนิดเพียงเจ็ดสิบคนเช่นนี้
แต่เมื่อผู้บุกรุกตั้งขบวนทัพใหม่จึงทำให้พวกมันยิ่งลำบากมากกว่าเดิม เมื่อครู่พวกมันสามารถโจมตีพวกเขาได้ทั้งด้านหน้าและด้านบน แต่บัดนี้เหล่าผู้บุกรุกปิดกั้นเส้นทางด้านบนจนมิดชิดเสียแล้ว บังคับให้พวกมันโจมตีได้เพียงแค่ด้านหน้าเท่านั้น
ฉึกก!
หลินหยางแทงหอกลงใส่ร่างของค้างคาวปีกเหล็กตัวนึงที่แน่นิ่งนอนอยู่กับพื้น
เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันตายสนิทเขาจึงแทงซ้ำไปยังร่างของค้างคาวปีกเหล็กที่มีบาดแผลเล็กน้อย บางตัวยังนอนดิ้นอยู่ พวกเขาต้องจัดการมันให้สิ้นซากเสียเพื่อมิให้พวกมันมาแว้งกัดขณะที่กำลังเดินแผน มิฉะนั้นพวกเขาอาจเสียรูบขบวนไปได้
เมื่อกวาดล้างเหล่าค้างคาวที่ตกค้างอยู่ภายในแนวป้องกันจนสิ้นจนกระทั่งพวกมันตกตายลงจนหมดมิเหลือค้างคาวตัวใดที่จะสามารถโจมตีพวกเขาภายในแนวป้องกันได้อีกต่อไป
“หน้าไม้” หลินหยางมิรอช้าให้สัญญาณเพื่อเริ่มแผนการต่อไปทันที เนื่องจากคนของเขานั้นมีเพียงเจ็ดสิบคนพละกำลังของพวกเขานั้นมีจำกัด หากต่อสู้ยืดเยื้อพวกเขาต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบให้แก่เหล่าค้างคาวปีกเหล็กจำนวนหลายพันตัวนี้เป็นแน่
หากมองไปยังแนวป้องกันสามชั้นนั้นแม้จะสามารถป้องกันการโจมตีจากเหล่าค้างคาวได้อย่างมิดชิดทำให้พวกมันมิสามารถฝ่าเข้ามาได้ แต่เรี่ยวแรงของพวกเขาที่ออกแรงเกร็งกำลังถือโล่ป้องกันอยู่ลดลงเรื่อยๆ เขาจึงดำเนินตามแผนการมิเว้นช่วง
ทันทีที่ได้ยินคำสั่ง มีคนกว่าสามสิบคนเปลี่ยนจับอาวุธชิ้นใหม่ขึ้นมานำโล่ในมือของตนทิ้งไปหันไปสวมใส่อาวุธชิ้นใหม่และพลางเดินขึ้นมาสลับแถวอยู่ช่วงกลางขบวนเพื่อเพิ่มความแม่นยำและปลอดภัยพร้อมตั้งท่าเตรียมยิง
ในคนจำนวนนั้นคือหลินหยางและจิ่นเหอ ในมือพวกเขาถือหน้าไม้เอาไว้พลางขึ้นสายและวางศรลงไป
สำหรับการโจมตีในระยะมิถึงยี่สิบเมตรนี้หน้าไม้นับว่ามีข้อได้เปรียบมากกว่าธนูยาวอย่างยิ่ง ด้วยการที่มันมิต้องใช้แรงเพื่อง้างสายและพลังโจมตีที่รุนแรงในระยะใกล้
มันจึงมีประสิทธิภาพมากกว่าธนูยาวมากนักและพวกเขามิต้องออกแรงเพื่อง้างสายจึงเป็นเครื่องทุ่นแรงได้อย่างดี
“ยิง!” หลินหยางตะโกนเสียงดัง
