ตอนที่ 249 เคลียร์พื้นที่
เขาก้มลงมองใกล้ๆเลือดสีดำที่พ่นออกมาจากปากของพวกเขานี้มันมีฤทธิ์คล้ายกับกรดกัดกร่อนคล้ายกับเลือดของเหล่าสไลม์มิผิดเพี้ยน แต่ทว่าความรุนแรงต่ำกว่ามากนัก
กองเลือดสีดำเหล่านี้กัดกร่อนพื้นหินที่มันตกกระทบจนเป็นรูลึกลงไปราวหนึ่งเซนติเมตรและค่อยๆหยุดลง เหลือทิ้งไว้เพียงพื้นผิวถ้ำขรุขระเท่านั้น
แค่กๆๆ~
พลทหารในกองกำลังแห่งนี้หลายคนส่งเสียงไอออกมาเป็นระยะ เมื่อดูอาการพวกเขาแล้วพบว่ามีการบาดเจ็บเล็กน้อยพวกมันล้วนใช้ฝ่ามือทาบลงบนหน้าอกของใบหน้าบิดเบี้ยว โชคดีที่มิได้รุนแรงถึงขั้นหมดสติดังชายก่อนหน้าทั้งสิบคน
ดูท่าสาเหตุที่ชายหมดสติทั้งสิบพบเจอจะมิใช่การเกิดจากการโจมตีทางกายภาพ เพราะร่างกายของพวกเขามิมีบาดแผลภายนอกแต่อย่างใด แต่เลือดที่พ่นออกมาจากปากพวกมันกลับร้อนลุ่มราวกับน้ำต้มจนเดือดซึ่งมันมิใช่เรื่องปกติแน่นอน
เมื่อครู่เขายังคงคิดจนหัวหมุนหาสาเหตุของการบาดเจ็บที่แปลกประหลาดนี้ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าคงมีเพียงการโจมตีเดียวที่สามารถสร้างบาดแผลจากภายในโดยที่ผู้โจมตีมิต้องอยู่ใกล้ตัว นั่นคือการโจมตีทางวิญญาณ!
เมื่อคิดได้เช่นนี้สถานการณ์ตอนนี้นับว่ายุ่งยากยิ่งนัก
เนื่องจากการโจมตีเมื่อครู่มิได้มาจากค้างคาวระดับสี่และหกแต่อย่างใด
แม้แต่เขาเองก็ยังมิสามารถมองเห็นตัวตนของผู้โจมตีด้วยซ้ำ
เมื่อมองจากผลทักษะที่รุนแรงแน่นอนย่อมมาจากศัตรูที่มีระดับสูงและสิ่งเดียวที่มีระดับสูงจนสามารถโจมตีได้จากระยะไกลรุนแรงเช่นนี้ได้มีเพียงผู้นำของศัตรูเท่านั้น!
ถ้ำค้างคาวแห่งนี้สภาพแวดล้อมเหมือนกับถ้ำมดไฟมิผิดเพี้ยน โดยส่วนลึกสุดของถ้ำมีขนาดใหญ่โตคล้ายกับที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
ในส่วนของถ้ำมดนั้นจุดสิ้นสุดของถ้ำคือรังของนางพญามดไฟที่มีระดับสามสิบ หากมันเหมือนถ้ำมดไฟเช่นนี้แน่นอนที่ส่วนลึกสุดคงเป็นผู้นำของค้างคาวปีกเหล็กเป็นแน่
จากการโจมตีเมื่อครู่หลินหยางมิได้รับผลกระทบใดๆอาจเป็นเพราะตัวเขามีค่าพลังวิญญาณในระดับที่ต้านทานการโจมตีเมื่อครู่ได้หรือด้วยระยะห่างก็มิทราบแน่
แต่ทว่าเหล่าทหารของเขานั้นหมดสติไปกว่าสิบคน และยังมีอีกกว่ายี่สิบคนที่บาดเจ็บเล็กน้อยโดยมีอาการแตกต่างกัน บ้างก็เจ็บปวดศรวงอก บ้างรู้สึกร้อนลุ่ม
เมื่อคิดจากระยะห่างระหว่างกองกำลังของเขาและผู้โจมตีที่สมควรอยู่ในส่วนลึกสุดของถ้ำ นับว่าทักษะของมันร้ายกาจยิ่งนัก
ตอนนี้พวกเขาอยู่ราวส่วนกลางของถ้ำยังคงอีกห่างไกล แต่มันสามารถโจมตีได้รุนแรงและมีประสิทธิภาพ หากถูกการโจมตีเมื่อครู่ในระยะใกล้เขาเองก็มิมั่นใจแม้แต่น้อยว่าพลังวิญญาณที่ตนมีอยู่จะสามารถต้านทานการโจมตีครั้งนี้ได้
ยังดีที่มีคนหมดสภาพการต่อสู้เพียงสิบคน ทำให้ขบวนรบมิได้พังพินาศลง เขาส่งผู้บาดเจ็บที่หมดสติมิสามารถสู้ต่อได้ออกไปยังนอกถ้ำ ส่วนผู้บาดเจ็บเล็กน้อยนั้นให้พวกเขาพักผ่อนยังแนวหลังเพื่อฟื้นคืนกำลัง
เขายังมิสามารถพักผ่อนหย่อนใจได้เพราะการต่อสู้ยังมิสิ้นสุด!
ตอนที่ 250 วิกฤต(ตอนแรก)
“ป้องกันต่อไป” หลินหยางตะโกนเรียกคืนจิตวิญญาณของขบวนรบเมื่อเห็นว่ากองกำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย
ไม่นานเสียงของเขาก็ทำให้จิตใจของเหล่าพลทหารกลับมาตั้งหลักเตรียมพร้อมสู้รบอีกครา
สำหรับการโจมตีทางวิญญาณอันแปลกประหลาดเมื่อครู่นั้นเขายังคงไม่จดจ่อกับมันมากนัก หากเขาต้องการเห็นต้นตอผู้โจมตี เขาต้องจัดการศัตรูตรงหน้าให้สิ้นซากเสียก่อน!
เหล่าค้างคาวปีกเหล็กทั้งหลายราวกับว่าการโจมตีเมื่อครู่เป็นสัญญาณเปิดทางให้แก่พวกมัน
พวกมันระดมโจมตีเข้าใส่แนวป้องกันมิหยุดหย่อนมิหวาดเกรงอีกต่อไป
แม้บางส่วนจะตกตายลงด้วยโลหะที่ใช้ควบคู่กับทักษะหลอมไฟก็ตาม คล้ายกับว่ามันมิสนใจชีวิตของตนดับเครื่องชนบดขยี้เข้าใส่แนวป้องกันอย่างไม่คิดชีวิต ยิ่งมายิ่งหนักหน่วงรุนแรง
เหล่าพลโล่พวกเขาเองก็ได้รับผลกระทบจากการโจมตีปริศนาเมื่อครู่เช่นกัน
แม้จะไม่รุนแรงจนถึงขั้นหมดสติแต่เรี่ยวแรงพวกเขาเหือดแห้งหายไปไม่น้อย เมื่อถูกระดมโจมตีประสานจากเหล่าค้างคาวปีกเหล็กอย่างรุนแรงหนักหน่วง แนวป้องกันเริ่มระส่ำระส่ายมิมั่นคง
“เปลี่ยนตัว” หลินหยางสับเปลี่ยนตัวอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าพลโล่เหล่านี้เริ่มหมดเรี่ยวแรงแล้ว แม้จะพึ่งสับเปลี่ยนไปเมื่อครู่แต่การโจมตีปริศนานั้นสร้างบาดแผลใหญ่ให้แก่กองทัพของเขามากโขเลยทีเดียว
เมื่อได้รับคำสั่งราวกับว่าได้ยินเสียงจากสวรรค์เหล่าพลโล่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ปลดปล่อยความกดดัน ยกโล่โลหะภายในมือให้กับผู้ที่มารับช่วงต่อ
“พี่หยาง~” ทันใดนั้นเองมีเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกดังมาจากด้านหลัง
หลินหยางที่กำลังเตรียมตัวตอบโต้การโจมตีของเหล่าค้างคาวปีกเหล็กจึงหยุดชะงักลงหันกลับไปมองต้นเสียงเขาก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะชายคนนั้นคือผู้ได้รับมอบหมายงานให้อยู่ภายนอกถ้ำค้างคาวแห่งนี้
“มีอะไร?” หลินหยางกล่าวถาม
“ข้-ข้าง..นอกแย่แล้วครับ” ชายคนนั้นตอบกลับพลางหายใจเหนื่อยหอบ มีเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นตามร่างกายของมัน ดูมันคงจะวิ่งสุดฝีเท้ามาจนกระทั่งพบเจอกับหลินหยางเป็นแน่
“ค่อยๆพูด ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น” หลินหยางกล่าวพลางนำน้ำให้ชายคนนั้นดื่ม มิทราบเหตุใดมันจึงรนลานแตกตื่นพูดตะกุกตะกักเช่นนี้
“มีกองกำลังอื่นบุกมาครับ” ชายคนนั้นมิสนน้ำที่หลินหยางยื่นให้ มันเร่งรีบพูดต่อเพื่อบอกกล่าวเรื่องราวอันใหญ่โต
“อะไรนะ!?” หลินหยางตกใจ
“จิ่นเหอนายจัดการตรงนี้ไปก่อน” หลินหยางหันไปกล่าวกับจิ่นเหอเนื่องจากการต่อสู้ภายในถ้ำค้างคาวแห่งนี้ก็มิสามารถทิ้งช่วงไปได้และปลีกตัววิ่งกลับไปยังปากถ้ำด้วยใบหน้ามืดมน
“ครับ!” จิ่นเหอที่ตอบรับยังมิทันสิ้นเสียงเขาก็มิเห็นตัวหลินหยางแล้วเขาวิ่งหายจนลับสายตาไปไกล ตามไปด้วยผู้ที่มาส่งข่าววิ่งตามหลังห่างๆ
“ใช้ทักษะหลอมไฟจัดการพวกมัน” จิ่นเหอสั่งการกองทัพแทนที่หลินหยางทันที เขาเข้าแทนตำแหน่งพลโล่พลางใช้ทักษะหลอมไฟออกแรงดันยื้อกำลังกับเหล่าค้างคาวปีกเหล็ก
จิ่นเหอเมื่อได้รับคำสั่งจากหลินหยาง แต่กระนั้นเขาเองก็ทำได้เพียงการเพิ่มการป้องกันและยื้อรอคอยเวลาเพื่อให้หลินหยางกลับมาบัญชาการกองทัพต่อเท่านั้น
ฟู่ววว~
แนวป้องกันที่ถูกหล่อหลอมด้วยทักษะหลอมไฟนี้จัดการปลิดชีวิตค้างคาวปีกเหล็กที่โจมตีเข้ามาได้อย่างดีทีเดียว
