ตอนที่ 281 แขกไม่ได้รับเชิญ(ตอนสอง)
ในที่สุดหลินหยางและหลิวไห่กับพวกก็วิ่งเข้าร่วมขบวนหลักได้ทัน พวกเขาทั้งหมดมิสนใจการป้องกันหลังจากได้รับคำสั่งจากหลินหยาง บัดนี้ขบวนทัพหลักมิได้ถือโล่สร้างแนวป้องกันอีกต่อไป
พวกเขาแบกหามร่างกายผู้บาดเจ็บที่หมดสติขึ้นบ่าวิ่งไม่คิดชีวิต บ้างก็แบกขึ้นหลัง บ้างก็จับแขนจับขาช่วยกันแบกหามและวิ่งอย่างรวดเร็ว
วูบ~
แคว๊ก~
แคว๊กก~
เสียงแปลกประหลาดนั้นเริ่มดังติดต่อประสานงากันขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเสียงที่ดังต่อเนื่องกลบเสียงอื่นจนสิ้นซาก
“แย่แล้ว!?” ผู้นำมนุษย์กิ้งก่าตะโกนเสียงดังปลุกคนของตนตื่นจากภวังค์
เมื่อครู่พลทหารทั้งหลายแหล่มัวแต่สนใจขบวนทัพของหลินหยางพวกมันจึงมิได้สนใจสิ่งรอบข้าง มีเพียงผู้นำมนุษย์กิ้งก่าเท่านั้นที่สอดส่องบริเวณโดยรอบเพื่อหาสิ่งผิดปกติเพราะ
เกรงว่าหลินหยางและพวกอาจจะมีกำลังเสริมมาสมทบ กว่ามันจะรู้สึกตัวก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงแปลกประหลาดร้องดังระงมประสานเสียง
มันจึงหันไปมองต้นตอของเสียงดังกล่าวพบว่า ณ ปากถ้ำที่เคยว่างเปล่าบัดนี้คล้ายกับมีคลื่นยักษ์ทมิฬสีดำไหลกรูกันออกมาจากปากถ้ำ มันคือฝูงค้างค้าวปีกเหล็กหลายพันตัว!
“หนีเร็ว!” ผู้นำมนุษย์กิ้งก่าเห็นเช่นนั้นมันตะโกนออกคำสั่งโดยพลันพร้อมกับจับมนุษย์กิ้งก่าตัวน้อยน้องสาวที่น่ารักขึ้นบ่าออกตัววิ่งหนีไปคนละเส้นทางตรงข้ามกับขบวนทัพหลินหยาง
มันมิสนใจใครอื่นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต
เมื่อเห็นผู้นำของตนวิ่งละทิ้งการต่อสู้ไป มนุษย์กิ้งก่าที่เหลือมิยืนรออยู่อีกพวกมันวิ่งตามผู้นำของตนเองไปทันที
พวกมันเชื่อมั่นในคำสั่งของผู้นำโดยที่มิต้องหันมามองหาต้นตอเลยแม้แต่น้อย
แคว๊กก~
ครืนน~
ฝูงค้างคาวปีกเหล็กที่โกรธเกรี้ยวกรูกันออกมาจากปากถ้ำที่มีขนาดสองเมตร แม้ตัวค้างคาวจะมีขนาดเล็กยิ่งนักหากเทียบเคียงกับปากถ้ำขนาดใหญ่
แต่เมื่อพวกมันกรูไหลออกมาพร้อมกันเป็นเกลียวคลื่นเช่นนี้ แม้แต่ปากถ้ำหินที่คงทนแข็งแรงก็แทบมิสามารถต้านทานแรงเสียดสีและแรงกระทบกระทั่งการฝูงค้างคาวเหล่านี้ได้ จึงเกิดเสียงแตกหักพร้อมกับเศษหินที่แตกหลุดออกมาบางส่วน
“ว้ากก” กองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์พวกมันเมื่อเห็นฝูงค้างคาวหลายพันตัวบินกรูออกมาในระยะที่ไม่ห่างจากพวกมันมากนัก จึงร้องเสียงหลงแตกฮือกระจายไปคนละทิศทาง
ค้างคาวพวกนี้เมื่อถูกปลดปล่อยออกมาจากถ้ำที่มืดมิดโผล่พ้นออกมาสู่ความสว่างไสวยามเย็น เมื่อมองเห็นสิ่งมีชีวิตที่มิใช่พวกพ้องของตนเอง
พวกมันโบยบินโฉบเฉี่ยวไปในอากาศราวกับว่าประกาศศักดาพร้อมกับหุบปีกของตนลงอย่างรวดเร็ว ให้ศรีษะมุ่งดิ่งตรงลงสู่พื้นดิน มันกำลังจะโจมตี!
ฟ้าววว~
บัดนี้ผู้นำมนุษย์หมาป่านั้นเหลืออยู่ตัวเดียวเพียงลำพังมันวิ่งหนีตามติดไปยังเส้นทางเดียวกับมนุษย์กิ้งก่าทั้งหลายที่ออกตัววิ่งนำไปก่อนหน้า
ด้วยความเร็วที่ถือครองทำให้มันสามารถเข้ารวมกลุ่มได้อย่างไม่ยากเย็น แทรกตัวเข้าไปในขบวนกองทัพมนุษย์กิ้งก่ากลมกลืนราวกับว่าเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน มันตั้งใจจะใช้มนุษย์กิ้งก่าเหล่านี้เป็นโล่ชีวิตปกป้องมัน!
ตอนที่ 282 แขกไม่ได้รับเชิญ(ตอนสาม)
“อ้ากก” ชาวมนุษย์รายหนึ่งมันวิ่งหนีไม่ทันเคาะห์ร้ายถูกค้างคาวปีกเหล็กกว่าสิบตัวลุมล้อมร่างกายของมัน ใช่ปีกเหล็กติดตัวปาดสร้างบาดแผลไปตามตัวของชายผู้เคาะห์ร้าย
แม้บาดแผลจะเล็กน้อยแต่ทว่าเลือดที่ไหลออกมากลับร้อนลุ่ม
ค้างคาวปีกเหล็กหลายสิบตัวเมื่อพบว่าพักพวกของตนสามารถล้มมนุษย์คนหนึ่งได้พวกมันบินกรูกันเข้าไปลุมกินโต๊ะชายคนนั้น สร้างบาดแผลทั่วร่างนับร้อย
ส่งผลให้มันตกตายลงอย่างเจ็บปวดน่าสงสาร กว่ามันจะสิ้นลมนั้นต้องทนทุกข์ทรมานจากโลหิตที่ร้อนลุ่มเผาผลาญผิวหนังจนไหมเกรียม!
ฉึบบ!
“โอ๊-ย ช่วยด้วย” ชาวมนุษย์หนึ่งคนมันอยู่ใกล้ปากถ้ำยิ่งนัก เมื่อได้ยินคำสั่งให้ถอยหนีตัวมันที่มีร่างกายอ้วนท้วมส่งผลให้มิสามารถวิ่งตามความเร็วของพักพวกตนเองได้ทัน ถูกทิ้งไว้โดดเดี่ยวโชคร้าย
เมื่อเห็นมนุษย์คนหนึ่งหลงฝูงออกมามีหรือจะสามารถหลุดรอดสายตาของค้างคาวปีกเหล็กไปได้
แต่ทว่าคราวเคาะห์ของมันนับว่าสาหัสยิ่งกว่านัก เพราะมันดันตกเป็นเป้าของค้างคาวปีกเหล็กระดับหก!
ค้างคาวปีกเหล็กระดับหกตัวหนึ่งบินโฉบจากความสูงสุดสายตา ตรงดิ่งเข้าใส่ร่างกายของชายคนนั้นอย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่ทันใช้ปีกเหล็กที่มีติดตัวได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยตัดแขนข้างหนึ่งของชายคนนั้นขาดวิ่น
สุดท้ายมันก็ตกตายลงไปจากค้างคาวหลายสิบตัวที่เข้ามาลุมกัดกินร่างกายทั้งเป็น!
เสียงร้องแห่งความสิ้นหวัง เจ็บปวด ทรมาน ดังขึ้นมาเป็นระยะ เมื่อเห็นฝูงค้างคาวที่มีมากหลายพันตัวเช่นนี้
มิมีแม้แต่คนเดียวที่คิดจะยืนหยัดต่อสู้กับพวกมัน เพียงแค่จำนวนของมันก็ทำให้ศัตรูสิ้นหวังหมดกำลังใจแล้ว
ส่วนใหญ่ที่ตกเป็นเป้าหมายของค้างคาวปีกเหล็กทั้งฝูงที่พกเอาความโกรธเกรี้ยวจากการถูกบุกรุกรังที่พักของตนนั่นล้วนเป็นเหล่ามนุษย์ทั้งสิ้น
แต่มิใช่ขบวนทัพของหลินหยางแต่อย่างใด แต่เป็นมนุษย์จากกองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์ต่างหาก
เนื่องจากพวกมันนั้นอยู่ใกล้เคียงกับปากถ้ำมากที่สุด เมื่อค้างคาวปีกเหล็กกรูกันออกมาพวกมันแน่นอนต้องมุ่งเข้าโจมตีใส่ศัตรูที่อยู่ใกล้เคียงเป็นอันดับแรกด้วยสติปัญญาที่ต่ำต้อยของมันนั่นเอง
ส่วนมนุษย์หมาป่าทั้งสามสิบตนที่แยกตัวออกไปนั้นพวกเขามิได้หนีหายแตกกระเจิงแต่อย่างใด พวกมันเนื่องจากไล่ตามขบวนทัพของหลินหยาง จึงอยู่ห่างจากปากถ้ำกว่ากองกำลังพันธมิตร
กระนั้นก็มิปลอดภัย เพราะยังมีค้างคาวเกือบร้อยตัวที่บินโฉบเฉี่ยวไปมาบนอากาศจ้องมองหาเป้าหมายที่แตกต่างกัน มนุษย์หมาป่าทั้งสามสิบตัวเมื่อแยกออกมาจากกองทัพพันธมิตรของตนแล้ว มิสามารถวกกลับไปได้พวกมันจึงตัดสินใจวิ่งตามขบวนทัพหลินหยางไปดังเดิม
แต่เป้าหมายนั้นได้แปรเปลี่ยนไป ครั้งนี้มิได้ไล่ล่าขบวนถอยทัพตรงหน้า แต่ทว่าเป็นผู้ถูกไล่ล่าเสียเอง พวกมันจึงวิ่งหนีเอาตัวรอด!
“วิ่งต่อไป” หลินหยางตะโกนเร่งขบวนทัพ
เขาคอยระหวังหลังให้ขบวนทัพ จ้องมองไปยังท้องฟ้าดำทมิฬ ชั่วครู่นี้ยังคงเป็นสีครามสดใสเพียงอึดใจกลับถูกค้างคาวปีกเหล็กหลายพันตัวปกคลุมบดบังแสงแดดราวกับว่ามีเมฆครึ้มก่อตัวขึ้นอย่างกระทันหัน
