เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 297-298

ตอนที่ 297 หนอนดิน(ตอนสอง)

ร่างกายของมันมีขนาดมิใหญ่โตมากนักหากเทียบกับมนุษย์

มันมีลำตัวกลมเรียบมีขนาดเทียบเท่าลำตัวของมนุษย์ที่โตเต็มวัย แต่ทว่าเมื่อเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นโผล่ขึ้นมาอยู่บนภาคพื้นดินจนสามารถเห็นตัวได้อย่างชัดเจน

พวกเขาก็ต้องตกใจเพราะลำตัวของมันนั้นกลับเหยียดยาวร่วมสามเมตรเห็นจะได้ ร่างกายมีแต่เศษดินโคลนเกาะไปทั่ว ตามเดิมพวกมันอาจจะเคลื่อนที่อยู่ใต้ดินเป็นเวลานานทำให้เศษดินนั้นไปเกาะอยู่ตามตัวเปรอะเปื้อน

เจ้าสัตว์ประหลาดตนนั้นมันผงาดยืดลำตัวส่งส่วนหัวสูงขึ้นจากพื้นดินราวหนึ่งเมตร ทำให้สามารถมองเห็นด้านล่างของมัน

ด้านใต้นั้นมีบางอย่างที่คล้ายเหมือนจะเป็นเท้าของพวกมันยื่นออกมาจากส่วนล่างแบ่งเป็นซ้ายขวาของลำตัวจับคู่ไปตามลำตัว มีความแหลมคมอยู่แต่กระนั้นก็ยังมิเทียบเท่าคมหอกหรือปลายศรธนู

ดูท่าจะมิใช่สิ่งที่พวกมันใช้เป็นอาวุธแต่เหมือนเป็นขาของพวกมันที่ใช้ในการเคลื่อนที่ขยับตัวภายในดินเสียมากกว่า พวกมันมีขาไม่ต่ำกว่าห้าคู่

“…” หลินหยางมองดูตัวของมัน หากเขาไม่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนว่ามันเป็นหนอนดิน เขาคงคิดว่ามันเป็นกิ้งกือเป็นแน่

เขาเกือบพลาดท่าให้กับฝูงหนอนดินเสียแล้ว เนื่องจากไม่คาดคิดว่าพวกมันจะมุดดินเข้ามาโจมตีเช่นนี้นั่นเอง หากปล่อยให้มันเข้าใกล้พวกเขากว่านี้คงต้องแย่เป็นแน่

ค๊ากก~

เจ้าหนอนดินตัวนั้นมันร้องเสียงทุ้มต่ำยาวนาน บนลำตัวของมันที่ยาวเกือบสามเมตรนั้นส่วนหางมีลูกธนูกว่าสิบดอกปักอยู่ ดูท่านี่จะเป็นสาเหตุที่มันแหกปากร้องอย่างเจ็บปวดนั่นเอง

แต่เมื่อเห็นลูกธนูบนแผ่นหลังลำตัวของมันทำให้หลินหยางขมวดคิ้ว การโจมตีจากลูกธนูนั้นยิงออกทันทีที่ได้รับสัญญาณจากเขาและปักลงอย่างไม่พลาดเป้าแต่อย่างใด

แต่ทว่าลูกธนูที่พุ่งผ่านอากาศนั้นยังมีช่องว่างของเวลาอยู่ เมื่อถูกปล่อยออกจากคันศรจนพุ่งไปปักเป้าหมายจะใช้เวลาราวครู่นึง แต่นั่นยังนับว่ารวดเร็วเกินกว่าที่สัตว์ประหลาดตัวใหญ่อย่างหนอนดินจะสามารถหลบหลีกได้

ถึงแบบนั้นลูกธนูทั้งหมดกลับไปปักอยู่ตรงส่วนท้ายอย่างหางของพวกมันเสียนี่ แสดงว่าพวกมันเคลื่อนที่ผ่านจุดที่เขาชี้ไปได้อย่างรวดเร็วยิ่งนัก

รวมถึงบาดแผลจากลูกธนูเหล่านั้นดูแล้วคงไม่ได้เจาะลงบนผิวหนังของพวกมันลึกเท่าที่ควร จึงมิทำให้มันตกตายลงไปแม้จะถูกลูกธนูกว่าสิบดอกปักอยู่บนร่าง เพราะลูกศรกว่าดอกนั้นปักบนผิวหนังของมันเพียงส่วนหัวเท่านั้น

ด้วยการที่เจ้าหนอนตัวนี้มันเคลื่อนที่ใต้พื้นดิน ทำให้พื้นดินส่วนหนึ่งเป็นเกราะกำบังป้องกันการโจมตีตามธรรมชาติให้พวกมันได้ส่วนหนึ่งอีกด้วย

“ปลิดชีวิตมันซะ” หลินหยางตะโกน

ฟิ้วว~

ฉึก!

มีลูกศรกว่าสิบดอกพุ่งปักลำตัวของมัน ครานี้ลูกธนูทั้งหมดปักลึกเข้าไปในร่างของพวกมันอย่างง่ายดาย

เมื่อมันแสดงตัวออกมาบนผืนดินประจักษ์ต่อสายตาของศัตรูแล้วก็ไร้ซึ่งเกราะกำบังตามธรรมชาติอีกต่อไป มันที่ร้องอย่างเจ็บปวดบิดลำตัวไปมาจึงตกเป็นเป้านึ่งในแก่ทีมระยะไกลและแล้วพวกเธอก็สามารถปลิดชีวิตพวกมันไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

ตอนที่ 298 หนอนดิน(ตอนสาม)

คึดด~

เมื่อหนอนดินตัวนั้นตกตายไป พื้นดินรอบๆบริเวณครอบคลุมไปเป็นแนวครึ่งวงกลมล้อมรอบทีมระยะประชิดนั้นส่งเสียงคล้ายคลึงกับที่หนอนดินตัวนี้เคลื่อนที่ยิ่งนัก

“หึ่ม กระชับแนวป้องกันเข้ามา ปักโล่ห์ลงบนพื้น!” หลินหยางตะโกน

ตึงง~

สิ้นเสียงของเขาแนวป้องกันที่วางรูปขบวนเป็นวงรีนั้นพวกเขาทั้งหมดถอยกระชับติดกับคนด้านข้างของตนมากขึ้นปิดช่องว่างระหว่างโล่โลหะพร้อมกับออกแรงมหาศาลปักโล่ในมือเจาะลงบนพื้นดินอย่างรุนแรง โดยมีหลินหยางเป็นจุดศูนย์กลางของแนวป้องกันครั้งนี้

ตอนนี้พวกเขาพึ่งปลิดชีวิตหนอนดินไปเพียงหนึ่งตัวเท่านั้น!

พักพวกของมันกำลังมุ่งเข้ามาล้อมกรอบพวกเขา

จากการที่พวกมันเคลื่อนที่ภายในพื้นดินเช่นนี้ หากพวกเขาป้องกันเพียงบนพื้นอาจจะมิปลอดภัยเท่าที่ควร

หลินหยางจึงสั่งให้ปักโล่ลงไปในผิวดินเพื่อมิเปิดช่องว่างให้ศัตรูสามารถบุกทะลวงใต้ดินเข้ามาได้ เหล่าพลทหารทั้งหลายปักโล่ลึกลงในดินกว่าหนึ่งคืบ!

“โจมตีพวกมัน” หลินหยางตะโกน

ฟิ้วว~

ลูกธนูหลายสิบดอกพุ่งไปเป็นห่าฝนเป้าหมายคือผืนหญ้าที่ปลิวไสวไร้สิ่งมีชีวิต ทีมระยะไกลทั้งหมดโจมตีไปอย่างสุ่มๆรอบๆตัวของทีมระยะประชิดนั่นเอง

ค๊ากก~

การโจมตีของพวกเธอสร้างบาดแผลให้กับหนอนดินที่หลบซ่อนตัวอยู่ พวกมันเมื่อถูกอาวุธปริศนาปักลึกเข้าบนร่างกายสร้างบาดแผล มันจึงโผล่ขึ้นมาแสดงตัวพร้อมกับร้องอย่างเจ็บปวดพลางมองหาศัตรูที่โจมตี

ฟุ่บบ~

ฉึกกก!

จู่ๆก็มีหอกเล่มนึงพุ่งผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็ว ปักลึกลงบนพื้นดินกว่าครึ่งด้าม!

หอกด้ามนั้นกลับมิได้ปักคาอยู่บนตัวหนอนดินตัวดังกล่าวแต่อย่างใด มันกลับไปปักลึกอยู่บนพื้นเสียนี่ พลาดงั้นหรือ?

หนอนดินระดับเจ็ดผู้โชคร้ายตัวมันยังคงร้องคำรามแสดงออกถึงความเจ็บปวดกับการแผลเล็กน้อยจากลูกธนูที่ปักอยู่บนร่างกายของมันราวสองถึงสามดอกอยู่ จู่ๆตัวมันก็แข็งค้างหยุดนิ่งไม่ดิ้นรนอีกต่อไป

ตึงง~

มันล้มลงส่งลำตัวขนาดใหญ่กระแทกพื้นโดยไม่มีแรงต้านเลยแม้แต่เพียงนิด สร้างแรงสั่นสะเทือนบางเบาให้แก่พื้นดินรอบๆ กลางลำตัวของมันเกิดรูขนาดเท่ากำปั้นที่สามารถมองทะลุรอดไปยังอีกฝั่งได้ มันตกตายลงไปเป็นที่เรียบร้อย!

มองไปยังหอกเล่มเดิมที่ปักคาอยู่บนพื้นดินกว่าครึ่งเล่มนั้น บนด้ามหอกอาบชโลมไปด้วยของเหลวสีเหลืองปนแดงหยดลงบนพื้นดิน หอกเล่มนั้นมิได้พลาดเป้า มันปักทะลุร่างกายของหนอนดินตัวนั้นจนทะลวงผ่านไปปักอยู่บนพื้นดินกว่าครึ่งเล่มต่างหาก!

คึดด~

พื้นดินตรงจุดที่หอกด้ามนั้นปักลงไปนั้นค่อยๆนูนสูงขึ้นแยกออกเป็นเส้นยาวช้าๆและแล้วสุดท้ายก็หยุดลงพร้อมกับของเหลวสีเหลืองปนแดงเอ่อนองอาบชุ่มบนผืนหญ้า

หนอนดินอีกตัวที่กำลังเคลื่อนที่หลบซ่อนในใต้พื้นดินโชคร้ายถูกลูกหลงตกตายลงไปตามพักพวกของมันอย่างมิรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ คงต้องโทษโชคชะตาของมันที่ทำให้มันไปอยู่ผิดที่ผิดทาง

นี่คือการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดยิ่งกว่าที่กองกำลังใด ไม่มีผู้ใดจะสามารถเทียบเคียงได้ เครื่องยิงธนู!