ตอนที่ 377 เปลื้องผ้า
กองกำลังหลักจากทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมมิใช่จำนวนคนทั้งหมดของขบวนเดินทางแห่งนี้ กลับมีอีกหนึ่งกลุ่มคนที่เดินตามหลังขบวนพวกเขาอยู่
คนกลุ่มนี้ลากเกวียนขนาดใหญ่กว่าสิบลำเดินตามอยู่ท้ายขบวน เมื่อดูจากจำนวนแล้วคนกลุ่มนี้มีจำนวนมากกว่าทีมจู่โจมและทีมระยะใกล้รวมกันเสียอีก นั่นคือทีมก่อสร้าง!!
พวกเขากำลังลากเกวียนติดตามขบวนทัพมุ่งตรงสู่ถ้ำค้างคาว สิ่งที่บรรทุกบนเกวียนคือตาข่ายที่เตรียมเอาไว้ใช้กับเหล่าค้างคาวและยังมีท่อนไม้และเศษผ้าที่นำมาเย็บต่อกันยาวเป็นผืนใหญ่
ใช้เวลาเดินทางมินานก็ถึงจุดหมาย
ตอนนี้พวกเขามองเห็นเป้าหมายในระยะสายตาแล้ว มันคือปากถ้ำที่ดำมืด
ตอนนี้ยังคงเป็นช่วงเช้า ยังมีเวลาสำหรับความปลอดภัยอีกนับสิบชั่วโมงจนกว่าจะถึงเวลาออกล่าหาอาหารของค้างคาวในช่วงหัวค่ำ
หลินหยางขมวดคิ้วแน่น
เนื่องจากรอบๆปากถ้ำบัดนี้เต็มไปด้วยซากศพ ทั้งค้างคาวปีกเหล็กและสิ่งมีชีวิตต่างถิ่นอย่างมนุษย์ แต่เดิมบริเวณปากถ้ำก็มีซากศพของคนเหล่านี้อยู่แล้วนั่นคือซากของพวกพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์
แต่เพียงแค่วันเดียวเท่าร่างไร้วิญญาณที่นอนแน่นิ่งนั้นกลับมีเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมหลายสิบชีวิต
มิทราบพวกมันเป็นสมาชิกของเมืองใดกันแน่
ยิ่งเห็นซากค้างคาวปีกเหล็กนอนเกลื่อนไปทั่วเช่นนี้ทำให้เขาอดเสียดายมิได้
ดูคร่าวๆคงมีไม่น้อยกว่าพันตัวเป็นแน่ นี่สมควรเป็นการต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ดุเดือดเลือดพล่าน
ฝ่ายผู้บุกรุกย่อมมีกำลังพลมากกว่าสองร้อยชีวิตหรืออาจจะเป็นหนึ่งร้อยคน จากสองกองกำลังที่แตกต่างกันก็เป็นได้
แต่ผลลัพธุ์ของพวกเขาก็น่าผิดหวังอยู่ไม่น้อยเพราะผู้ที่ตกตายไปนั้นก็ไม่น้อยไปกว่ากัน
พวกเขามุ่งหน้าเดินเข้าใกล้ปากถ้ำทันที
พบเจอร่องรอยของการต่อสู้ที่ดุเดือดรุนแรง แม้แต่บนพื้นยังมีรอยของอาวุธและคราบเลือดเกาะอยู่ บางส่วนเป็นคราบเลือดที่แห้งกรัง บางจุดยังคงสดใหม่
มิรอช้าทีมจู่โจมและทีมระยะใกล้เข้าไปรวบรวมสิ่งของจากซากศพเหล่านั้นทันที
ทั้งอาวุธ อาหารที่พวกมันพกติดตัวหรือแม้แต่เสื้อผ้าที่ฉีกขาดวิ่นมิเหลือเค้าเดิมก็ยังถูกถอดออกมาจนสิ้นมิเหลือไว้ให้ศพเหล่านี้ปกคลุมร่างกาย
หากวิญญาณของพวกมันรับรู้คงเดือดดาลโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ…
แต่สิ่งของเหล่านี้พวกเขามิได้รวบรวมไปเพื่อตนเองหรือเติมเต็มความโลภส่วนตัวแต่อย่างใด พวกเขานำกลับไปให้แก่ผู้คนภายในเมืองได้ใช้สอยประโยชน์จากมันต่างหาก
แม้แต่เศษผ้าชิ้นเล็กก็สามารถใช้ประโยชน์ได้และเป็นสิ่งของที่มิสามารถผลิตออกมาได้ด้วยตนเอง
เมื่ออยู่กลางวงล้อมที่มีแต่ซากศพเกลื่อนกลาดเช่นนี้เหล่าสมาชิกทีมก่อสร้างทั้งหลายล้วนมีใบหน้าสะอิดสะเอียนมิกล้าจ้องมองตรงๆ
แม้พวกมันจะผ่านศึกต่อสู้มาบ้าง ทำให้ร่างกายและจิตใจกล้าแข็งขึ้นมาหน่อย
แต่เมื่อเห็นร่างกายที่ขาดวิ่นบางร่างเละเป็นโจ๊กน่าสะอิดสะเอียนมีหรือจะทนมองต่อไปไหว บางคนนั้นเพียงแค่เห็นเลือด ร่างกายก็อ่อนแอไร้เรี่ยวแรงแทบยืนมิอยู่…
ตอนที่ 378 หอคอย
หลิวไห่นำทีมมุ่งไปยังข้างปากถ้ำ
พวกเขานำท่อนไม้ที่ได้เตรียมมาปักลงบนพื้นสร้างฐานที่มั่นเอาไว้ใช้พักพิงสำหรับผู้ได้รับบาดเจ็บและเก็บรวบรวมสิ่งของเอาไว้ภายใน อย่างอาหารและน้ำที่พวกเขานำติดตัวมา ใส่ไว้เพื่อมิให้เกะกะระหว่างต่อสู้
ส่วนจิ่นเหอ เขานำคนส่วนหนึ่งเคลียร์พื้นที่เก็บกวาดซากศพค้างคาวปีกเหล็กและซากของผู้บุกรุกที่หมายจะยึดครองถ้ำแห่งนี้แต่ทว่าโชคร้ายตกตายไปเสียก่อน
จิ่นเหอเก็บกวาดซากทั้งหมดให้พ้นเส้นทาง ทำให้ปากถ้ำบัดนี้ดูสะอาดตาขึ้นทันที หากไม่นับคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่บนพื้น..
เจียวซิ่นนั้นพาคนจำนวนหนึ่งออกไปลาดตระเวณรอบๆ
และแล้วก็ถึงงานของทีมก่อสร้างที่ติดตามขบวนรบมา
“ขนของมาไว้ตรงนี้” หลิวเจี่ยผู้นำทีมตะโกนออกคำสั่ง
ชายฉกรรจ์สมาชิกทีมก่อสร้างกว่าเก้าสิบชีวิตขนสัมภาระลงจากเกวียนนำมากองรวมกัน ณ ใจกลางลานกว้างหน้าปากถ้ำ
หลิวเจี่ยดึงค้อนออกมาจากเอวของตนเองทันทีพร้อมกับนำเหล็กแหลมมีขนาดและความยาวเท่านิ้วก้อยออกมา มันคือสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมากับมือโดยการชำแหละอาวุธที่เสียหายนำมาฝนจนแหลมเล็ก จนคล้ายกับตะปูที่ใช้สำหรับก่อร่างสร้างบ้านเรือน
เขานำมันตอกลงบนท่อนไม้ขนาดใหญ่ทันที สมาชิกคนอื่นๆมิรอช้าเริ่มทำงานของตนอย่างรวดเร็ว
ตึงง~
โป๊กก~
เสียงกระทบกันของโลหะดังขึ้นมาเป็นระยะพร้อมกับเสียงเอะอะพูดคุยกันจากเหล่าชายฉกรรจ์เกือบสองร้อยคน
เวลาผ่านไปกว่าสามสิบนาที
ตอนนี้คนทั้งหมดมารวมกันอยู่หน้าปากถ้ำรอรับคำสั่งจากผู้นำของตน ทีมจู่โจมและทีมระยะใกล้ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอย่างเป็นระเบียบหันหน้าเข้าหาปากถ้ำ
ด้านหลังพวกเขานั้นมีสิ่งแปลกปลอมที่มิเคยมีอยู่ ณ จุดนี้มาก่อน
มันคือสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่สูงตะหง่าน
มันทำขึ้นมาจากท่อนไม้ทั้งหมดมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมเรียงกันเป็นชั้นๆ
ด้านล่างมีขนาดใหญ่แต่ละด้านนั้นมีความกว้างสี่เมตรทั้งสี่ด้าน มองขึ้นไปด้านบนขนาดของมันค่อยๆเล็กลงจนถึงปลายสุดมีขนาดความกว้างเพียงสองเมตร
ความสูงของมันราวสิบเมตรจากพื้นดิน บนยอดสิ่งปลูกสร้างนี้มีคนยืนรวมกันอยู่ราวสิบคน ในมือของพวกเขาล้วนถือธนูและหน้าไม้เอาไว้ทั้งสิ้น
มันคือหอคอยนั่นเอง
หน้าปากถ้ำค้างคาวปีกเหล็กทีมก่อสร้างได้สร้างหอคอยชั่วคราวขนาดใหญ่ขึ้นมา
ผู้ที่ขึ้นไปยืนอยู่ด้านบนนั้นล้วนแต่เป็นสมาชิกทีมก่อสร้างที่พอมีฝีมือยิงธนูและใช้หน้าไม้อยู่บ้าง สามารถโจมตีถูกเป้าในระยะไม่เกินสองร้อยเมตรแม้จะไม่ชำนาญเทียบเท่ากับทีมระยะไกลก็ตามที
หลินหยางแหงนมองมันอย่างพึงพอใจ
ถึงจะสร้างขึ้นมาอย่างลวกๆมันก็เพียงพอจะรองรับน้ำหนักของคนได้จำนวนสิบคน หากนำคนขึ้นไปมากกว่านี้มีหวังพังล้มระเนระนาดเป็นแน่
เพียงเท่านี้ก็เพียงพอสำหรับความต้องการของหลินหยาง
เขามิได้ต้องการให้มันแข็งแรงทนทานจนสามารถต้านการโจมตีได้ ถึงอย่างไรเมื่อเสร็จกิจจากการกวาดล้างถ้ำค้างคาวแล้วพวกเขาก็ต้องรื้อถอนหอคอยแห่งนี้ออกไปเพื่อนำไม้เหล่านี้กลับไปใช้ประโยชน์ต่อ
