ตอนที่ 399 พัก
ฟึบ~
หลินหยางตวัดดาบฟันเข้าใส่ค้างคาวปีกเหล็กช่วงกลางลำตัวของมัน ขณะที่มันโบยบินอยู่ในระยะโจมตีของเขานั่นเอง
แม้จะเหน็ดเหนื่อยเพียงใดแต่ก็มิสามารถหยุดมือละจากการต่อสู้ไปได้ เพราะมันมีชีวิตของพวกเขาเป็นเดิมพัน
“พี่หยาง ผมว่าพวกมันมีบางอย่างแปลกไป” เจียวซิ่นกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า
มือของเขาที่ถือจับโล่เหล็กมีอาการสั่นเล็กน้อย คล้ายกับกำลังเจ็บปวดจากการปะทะ อาจเป็นเพราะได้รับแรงกระแทกอย่างรุนแรงเมื่อครู่ แม้จะไม่เสียการทรงตัวกระเด็นไปตามแรงกระแทก
แต่นั่นก็เท่ากับว่าตัวของมันนั้นต้านทานรับแรงกระแทกเอาไว้เต็มๆ จึงมิแปลกที่มันจะรู้สึกเจ็บปวดมือไม้สั่นเช่นนี้
หลินหยางได้ฟังเช่นนั้นเขาก็พยักหน้ารับคำ ตอนนี้เขาก็คิดเช่นเดียวกับเจียวซิ่น
เพราะตอนนี้มันมีเรื่องน่าแปลกประหลาดเกิดขึ้น ศัตรูของพวกเขามิโจมตีเข้ามาอย่างดุเดือดเหมือนเคย
ค้างคาวระดับสี่มันคอยโบยบินไปมาไม่เข้ามาโจมตีไล่ต้อนพวกเขาเหมือนดังเดิม
ภายในฝูงค้างคาวมีค้างคาวระดับหกผสมปะปนอยู่ภายในพวกมันก็มิได้เข้ามาโจมตีพวกเขาสืบต่อเช่นกัน
ยิ่งกว่านั้นเสียงร้องแหลมเป็นเอกลักษณ์ของพวกมันก็มิได้ดังระงมเหมือนดังก่อน นานทีจึงจะมีค้างคาวซักตัวส่งเสียงออกมา มันยิ่งน่าแปลกใจสงสัยขึ้นมากกว่าเดิมเพราะจากมอนสเตอร์กว่าพันตัวนี้แทบมิมีพวกมันตัวใดส่งเสียงร้องออกมาเลย
‘หรือเป็นเพราะค้างคาวระดับหก?’ หลินหยางครุ่นคิดไม่นานก็ตัดความคิดนั้นทิ้งไป
แม้ค้างคาวระดับหกจะมีสติปัญญาเหนือกว่าค้างคาวทั่วไปแต่ก็มิได้มากจนเกินกว่าสัญชาติญาณดิบของพวกมัน
มันที่เห็นจำนวนผู้บุกรุกเหลือเพียงน้อยนิดหยิบมือพร้อมกับเหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสล่าถอยอย่างทุลักทุเลเช่นนี้
มันสมควรใช้จำนวนที่มากกว่าของฝ่ายตนโจมตีไล่บี้บดขยี้พวกเขาไม่ลดละจนกระทั่งถึงทางออกแน่ นอกเสียจากสติปัญญาของพวกมันจะพัฒนาก้าวกระโดด จึงจะสามารถคิดการโจมตีปริศนาที่จู่โจมพวกเขาเมื่อครู่
ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาเข้าบุกรุกถ้ำแห่งนี้ได้เผชิญกับแผนการที่ค้างคาวระดับหกได้คิดขึ้นเพื่อเข้าโจมตีพวกเขามาแล้ว แต่มันมิใช่แผนการแยบยลซับซ้อนอันใด
เป็นเพียงการใช้กำลังพลที่มากกว่าเข้าข่มเท่านั้น เขาจึงมิคิดว่าค้างคาวระดับหกจะใช้ปรับเปลี่ยนวางรากฐานสร้างแผนการใหม่ขึ้นมาได้โดยใช้เวลาอันสั้นเช่นนี้
‘หรือนางพญา?’ หลินหยางคิดอย่างสงสัยนึกถึงนางพญามดที่ชักใยอยู่เบื้องหลังการต่อสู้ภายในถ้ำมด
หากค้างคาวพวกนี้มันมีผู้นำคอยสั่งการจริงแล้วพวกมันรับคำสั่งด้วยสิ่งใด? เขายังมิได้ยินเสียงร้องที่แตกต่างออกไปจากค้างคาวระดับสี่หรือหกเลยแม้แต่น้อย
เขาเสาะหาเหตุผลต้นตอของการโจมตีแปลกประหลาด และเหตุผลที่พวกมันหยุดโหมกระหน่ำโจมตีพวกเขาเสียดื้อๆทั้งๆที่มีโอกาศอยู่มากมาย
ถึงจะใช้ความคิดมากเพียงใดก็มิสามารถหาบทสรุปได้นอกจากเขาจะได้เห็นการโจมตีปริศนานั้นกลับตาตนเองเสียก่อน ทั้งนี้ยังใช้โอกาศที่พวกมันมิโหมโรมรันเข้าใส่พักร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการต่อสู้แม้จะฟื้นคืนกำลังได้เพียงนิดก็ยังดี
ตอนที่ 400 วิกฤติการณ์(ตอนแรก)
“ไม่ต้องสนใจมันไม่โจมตีเข้ามาก็ดี ใช้โอกาศนี้พักร่างเสีย คอยสังเกตุการเคลื่อนไหวของพวกมันเอาไว้ด้วย” หลินหยางกล่าวโอกาศเช่นนี้ช่างหายากยิ่งนัก เขาคิดว่าจะต้องทนรับการโจมตีจนสุดเส้นทางแล้วเสียอีก
ตอนนี้เขาผ่อนคลายมือที่ถือโล่ลงบ้าง กล้ามเนื้อที่เกร็งมาอย่างยาวนานตลอดเวลานั้นพึ่งจะได้ผ่อนคลายลง มือเขาชุ่มไปด้วยเหงื่ออาบลงบนด้ามจับโล่จนลื่นเลยทีเดียว
เขายังคอยมองไปด้านหลังมิขาด เพราะยังมีค้างคาวปีกเหล็กระดับหกหนึ่งตัวที่หลุดรอดเข้ามาได้้ทั้งยังหายลับมิเห็นแม้แต่เงาของมัน
มิทราบตอนนี้มันยังคงวนเวียนอยู่แถวนี้ หรือออกไปนอกถ้ำแล้ว หากออกไปแล้วก็ดีคงไม่พ้นตกตายลงใต้คมดาบของชายฉกรรจ์สักคนจากทั้งหมดนับร้อยเป็นแน่
หนึ่ง สอง สามนาที
เวลาค่อยๆผ่านไปความผ่อนคลายกลับกลายเป็นความตึงเครียด
ทั้งสองฝ่ายไม่เกิดการกระทบกระทั่งกันเลยแม้เพียงนิด การโจมตีปริศนาที่รอคอยก็มิเกิดขึ้น พวกเขาที่เพ่งสมาธิรอคอยอยู่ยิ่งนานเข้ายิ่งกดดัน
“จะเอาไงต่อครับพี่หยาง” เจียวซิ่นกล่าวถามความเห็น
ตอนนี้มันใช้ช่วงเวลาที่น้อยนิดจนคุ้มค่าดึงพละกำลังกลับมาได้เล็กน้อย มองไปยังฝูงค้างคาวพวกมันมิได้มีท่าทีว่าจะโจมตีเข้ามาแต่อย่างใด ยังคงเกาะกลุ่มโบยบินวนซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับสายตานับพันคู่ที่จ้องมองมายังพวกเขาไม่ลดละ
จำนวนของพวกมันดูแล้วยังคงยั้วเยี้ยไปมาดังเดิม เมื่อพวกมันมิโจมตีเข้ามาเช่นนี้พวกเขาที่ตั้งตัวเป็นฝ่ายตั้งรับมิสามารถเปิดการโจมตีก่อนได้ ช่วงเวลาพักของพวกเขาจึงมิได้เกิดการต่อสู้ปลิดชีวิตศัตรูของพวกเขาไปแม้แต่ตัวเดียว
“อืม?..ทุกคนเตรียมตัวเราจะค่อยๆถอยกลับช้าๆ เตรียมรับมือการโจมตีที่คาดไม่ถึงด้วย อย่าลดความระมัดระวัง” หลินหยางคิดชั่วครู่จึงตัดสินใจถอยดังเดิม
หากรอคอยกันอยู่อย่างนี้ต่อไปพวกเขาคงไม่สามารถดำเนินแผนการสืบต่อไปได้แน่ ตอนนี้พวกเขาได้ใช้เวลาที่น้อยนิดนั้นพักผ่อนเพียงพอแล้วถึงจะยังเหน็ดเหนื่อยอยู่ก็ตาม
แต่แผนการที่วางเอาไว้มิสามารถเกิดข้อผิดพลาดได้ มิเช่นนั้นพวกเขาคงจะกลายเป็นอาหารจานเด็ดให้แก่ค้างคาวทั้งฝูงได้เติมเต็มอิ่มท้องเป็นแน่
เขาพล่ามยาวต่อไปอีกเล็กน้อยเพื่อเตือนให้พลทหารของตนมุ่งเน้นเพิ่มสมาธิป้องกันการโจมตีปริศนาที่รุนแรงพอที่จะสามารถทลายแนวป้องกันได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
หากในมือพวกเขาไม่มีโล่เหล็กคอยป้องกันเอาไว้การโจมตีที่ไม่ทราบต้นตอนั้นไม่แน่อาจจะปลิดชีวิตพวกเขาโดยที่ไม่มีโอกาศให้แก้มือครั้งที่สอง
พวกเขาทั้งหกกระชับโล่ป้องกันในมือเกร็งกล้ามเนื้อกำมั่นสูดหายใจลึกเตรียมตัวเริ่มการถอยทัพ
“ถอย!” หลินหยางให้สัญญาณทันที
เดิมทีแล้วตัวเขาเองก็ต้องการพักผ่อนเรียกกำลังกลับคืนมาให้มากกว่านี้อีกหน่อยทว่าไม่สามารถยื้อเวลาต่อไปได้อีกเวลาที่พวกเขาใช้ไปจนถึงตอนนี้ก็นับว่านานเกินไปเสียด้วยซ้ำ
หากผู้คนภายนอกถ้ำมิเห็นพวกเขากลับออกมาหลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนานพวกเขาต้องเป็นห่วงวิตกกังวลและอาจจะทำให้เสียแผนในที่สุด
