ตอนที่ 441 ขึงขัง
“เดินหน้า!” หลิวไห่ตะโกนเสียงดังก้องสะท้อนไปมาภายในถ้ำราวกับต้องการเรียกร้องความสนใจจากค้างคาวที่ยังคงหลงเหลืออยู่ให้มุ่งตรงมายังมันโดยไว
มนุษย์หมาป่าทั้งสองตนที่ติดตามมาด้วยชักดาบสั้นของตนออกมาเพื่อป้องกันตัวจากการโจมตีมิคาดคิด
พวกมันมิได้มีหน้าที่ออกแรงเคลื่อนย้ายตาข่ายแต่อย่างใด เพียงแค่พยุงมิให้ตาข่ายทั้งผืนเสียรูปเท่านั้น หน้าที่ของพวกมันคือคอยปัดกวาดเช็ดถูฆ่าค้างคาวที่หลุดรอดผ่านช่องว่างของตาข่ายนั่นเอง
ฟุ่บ~
ตุบบ~
ค้างคาวปีกเหล็กที่มิรู้อิโหน่อิเหน่บินมาด้วยความเร็วสูงตามกันมาเป็นทอดๆทำตามคำสั่งของค้างคาวตัวจิ๋วเพื่อออกไปจากถ้ำซึ่งมีเพียงเส้นทางเดียว
กลับกลายเป็นว่าพวกมันเหล่านี้ส่งร่างของตนเข้าหาตาข่ายที่เป็นเสมือนกับดักที่รอคอยให้มันมาติด
ด้วยความเร็วที่พวกมันใช้บินต่อกันมานั้นมิสามารถหยุดเบรคได้กระทันหัน จึงพุ่งชนตาข่ายทั้งผืนถูกพันธนาการมิสามารถเคลื่อนไหวได้ดั่งใจ
มีบางส่วนบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตไปจากการกระแทกกับตาข่ายผืนหนักดังกล่าว
เวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ตั้งแต่หลิวไห่และพวกบุกเข้าถ้ำค้างคาวมานี้ยังมิถึงสองนาทีเสียด้วยซ้ำ
แต่ภายในตาข่ายผืนใหญ่มีร่างค้างคาวปีกเหล็กดิ้นยั้วเยี้ยอยยู่มากกว่าห้าสิบตัวและยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆมิหยุด
ตาข่ายหนึ่งผืนมีขนาดกว้างและยาวมากกว่าพื้นที่ภายในถ้ำ นั่นเพราะพวกเขาจำเป็นต้องใช้พื้นที่ที่เหลือห้อยย้อยเกินเลยมาของตาข่ายสร้างความยืดหยุดสำหรับครอบคลุมฝูงค้างคาวที่มาติดกับเอาไว้
“ไปอีก!” หลิวไห่ให้สัญญาณเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ
เดิมทีพวกเขามิจำเป็นต้องบุกเดินรุดหน้าไปแต่อย่างใดรอคอยให้ค้างคาวเหล่านี้เข้ามาติดกับเองก็มิยากเย็น
แต่ด้วยค้างคาวที่เข้ามาติดกับนั้นพวกมันมิได้โง่เง่า
บางตัวร้องเตือนบอกพักพวกของตนมิให้มุ่งหน้ามาต่อ ทำให้จำนวนของค้างคาวที่เข้ามาติดกับนั้นเริ่มลดลงทีละเล็กละน้อย
หลิวไห่มิปล่อยให้การบุกเข้ามาเสียเปล่า พวกมันทั้งสี่ก้าวเดินเป็นฝ่ายลากตาข่ายผืนใหญ่บุกเข้าหาค้างคาวเสียเอง
แคว๊กก~
ตึงง~
แม้จะจับค้างคาวได้น้อยลงแต่พวกมันยังคงเดินหน้าไปต่อมิลดละ เสียงย่ำเท้าก้าวเดินของพวกมันทั้งสี่หนักแน่นดุดัน
“มาสิโว้ยย!!” หลิวไห่และพวกเดินมุ่งหน้าไม่หยุดพัก
พวกมันทั้งสี่พยายามแหกปากร้องตะโกนยั่วยุค้างคาวเหล่านี้ซึ่งนับว่าได้ผลดีเลยทีเดียว
ค้างคาวบางตัวที่มันสามารถหยุดได้ทันก่อนจะพุ่งเข้าใส่กับดักนั้นมันโบยบินทิ้งระยะห่างระหว่างมันและผู้บุกรุก
บางตัวแสดงความกล้าหาญบินเดี่ยวเข้ามาโฉบเฉี่ยวหมายจะโจมตีช่วยพวกพ้อง แต่ทว่าช่างยากเย็นยิ่งนักที่จะถึงตัวผู้บุกรุกทั้งสี่ได้ เพราะตาข่ายทั้งผืนที่เต็มไปด้วยร่างค้างคาวถูกพันธนาการอยู่นั้นเป็นดั่งโล่ปกป้องพวกเขาหนึ่งชั้น
หากค้างคาวเหล่านี้ต้องการโจมตีเข้ามาละก็ต้องหาช่องว่างที่มีน้อยนิดจึงจะสามารถฝ่าเข้ามาได้
แต่มันก็มิสามารถข้ามผ่านผืนตาข่ายมาได้อยู่ดีเพราะรูที่เล็กเกินกว่าร่างกายของพวกมันจะมุดผ่านมาได้นั่นเอง
ตอนที่ 442 หนึ่งตัน
ภายในถ้ำมิหลงเหลือค้างคาวระดับหกอยู่อีกแม้แต่ตัวเดียว
เนื่องจากค้างคาวระดับหกทั้งหมดเป็นแกนนำบุกออกไปนอกถ้ำเป็นกลุ่มแรก จึงเหลือเพียงค้างคาวระดับสี่ที่เป็นผู้ติดตามที่ยังหลงเหลืออยู่ภายในถ้ำนี้
และพวกมันมีเพียงสัญชาติญาณสัตว์ป่ากระหายเลือดเท่านั้นที่คอยบงการความคิดของมันอยู่
มันมิได้มีสติปัญญามากพอจะคิดไตร่ตรองวางแผนรับมือดังค้างคาวระดับหกได้ เมื่อถูกยั่วยุโดยผู้บุกรุกทำให้ค้างคาวส่วนใหญ่มิสนใจสิ่งอื่นบินโผเข้าไปติดกับด้วยตนเอง
ฮึ่มม~
มนุษย์อีกคนเริ่มเค่นเสียงในลำคอเบ่งกำลังจนหอบแฮ่ก
ตอนนี้มันมิสามารถเคลื่อนไปด้านหน้าได้อีกเพราะตาข่ายผืนนี้รับน้ำหนักของค้างคาวกว่าร้อยตัวเอาไว้
บางส่วนของตาข่ายมีการเสียหายเกิดขึ้นจากการเสียดสีจากของมีคมที่ปาดมันขาดออกจากกัน นั่นก็คือปีกเหล็กของพวกมันนั่นเอง
ยามที่พวกมันขยับดิ้นไปมาพยายามเพื่อจะปลดปล่อยตนเองเป็นอิสระนั้นบางคราปีกพวกมันก็กรีดไปมาบนเชือกเถาวัลย์ของตาข่ายทำให้ได้รับความเสียหายบ้าง
จึงมีค้างคาวผู้โชคดีบางตัวหลุดมาออกจากรูโหว่จุดนั้นและมันก็โชคร้ายในคราวเดียวกันเพราะถูกปลิดชีพในอีกไม่กี่วินาทีต่อมาจากฝีมือของมนุษย์หมาป่าทั้งสองตนที่คอยสนับสนุนอยู่นั่นเอง
“ข้าจะไม่ไหวแล้ว” ชายมนุษย์คนนั้นกล่าวใบหน้ามันเขียวคล้ำ
ตอนนี้มันต้องแผ่ตาข่ายยกร่างของค้างคาวปีกเหล็กระดับสี่นับร้อยตัว ซึ่งแต่ละตัวนั้นมีน้ำหนักมิต่ำกว่าสิบกิโลกรั่ม นั่นเท่ากับว่าบนตาข่ายผืนนี้มีน้ำหนักมากกว่าหนึ่งตันเสียอีก!
มันแทบจะยกตาข่ายผืนนี้มิขึ้นแล้ว หากปล่อยให้มีค้างคาวเข้ามาเพิ่มอีกสักสิบตัวนั้นคงเป็นขีดสุดที่กำลังของมันจะรับไหว หากแขนไม่หักกล้ามเนื้อก็คงฉีกขาดเป็นแน่
หลิวไห่มองดูแผงตาข่ายเชิงพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อมิมีที่ว่างเหลืออยู่อีกต่อไป ตอนนี้พวกมันได้จับกุมค้างคาวปีกเหล็กมากกว่าจำนวนที่ตั้งเอาไว้เสียอีก
ตาข่ายผืนนี้สร้างมาเพียงพอจะรับน้ำหนักของค้างคาวได้ราวหนึ่งร้อยตัว ตอนนี้ดูเหมือนจะเกินขึ้นมาเล็กน้อยทำให้แผงตาข่ายตุงโย้ไปด้านหลัง นั่นสร้างความพึงพอใจให้แก่หลิวไห่ไม่น้อย
“พวกนายพร้อมหรือยัง?” หลิวไห่กล่าวถามมนุษย์หมาป่าทั้งสองตน ตอนนี้ถึงเวลาอันสมควรแล้วพวกเขาทั้งสี่ใกล้เสร็จสมภารกิจเต็มที่
มันพยักหน้าตอบรับเก็บดาบของตนลงทันทีพร้อมกับสับเปลี่ยนกับหลิวไห่และมนุษย์อีกคน ตอนนี้ผู้ที่จับด้านบนในมุมซ้ายและขวาของตาข่ายเป็นมนุษย์หมาป่าทั้งสองตนแล้ว
ส่วนล่างของตาข่ายนั้นถูกยึดติดอยู่บนพื้นถ้ำด้วยเท้าทั้งสองข้างของหลิวไห่และมนุษย์อีกหนึ่งคน
ตอนนี้มนุษย์ทั้งสองชักดาบสั้นคู่กายของตนขึ้นเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
มนุษย์หมาป่าทั้งสองลดความสูงของตาข่ายลงครึ่งนึงพร้อมกับเหยียบย่ำไปบนร่างของค้างคาวที่กองรวมกันอยู่ภายในตาข่ายผืนนั้นข้ามไปอีกฟากฝั่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว
พวกเขาดึงตาข่ายครอบคลุมลงไปบนพื้นปิดขังค้างคาวกว่าร้อยตัวไว้ภายในมิให้พวกมันได้มีหนทางหนีอีกต่อไป
