เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 475-476

ตอนที่ 475 เรื่องเล่า(ตอนกลาง)

ราวกับพระเจ้าเล่นตลก แม้หลี่จิ้งและพักพวกจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับถ้ำปริศนานี้ แต่ทว่าในอีกสองวันหลังจากนั้นพวกมันก็ต้องพบเจอเข้ากับปัญหาใหญ่ที่ทำให้เมืองของมันที่มีประชากรถึงห้าสิบชีวิตแทบจะล่มสลายลงในพริบตา

ในยามโพล้เพล้ของวันที่สองมีฝูงค้างคาวกว่าหลายร้อยตัวโบยบินตรงมาที่อยู่อาศัยของพวกมัน พวกมันกลับตกเป็นเป็นหมายของสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำเองเสียนี่

ค้างคาวทั้งฝูงไม่พูดพร่ําทําเพลงเข้าโจมตีพวกมันโดยที่มิให้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย ด้วยความห่างชั้นของฝีมือและขาดประสบการณ์ต่อสู้และประเด็นหลัก…จำนวน

ทำให้พวกมันตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบตั้งแต่แรกเริ่ม การต่อสู้ที่ไร้แบบแผนของพวกมันย่อมต้องพ่ายแพ้ต่อศัตรูที่มีมากกว่านับสิบเท่า

พลเมืองกว่าครึ่งตกตายลงไปอย่างรวดเร็ว ส่วนที่เหลือมิบาดเจ็บแขนขาขาด ก็ล้วนตัวสั่นงันงกกลัวตายขึ้นสมอง

หนึ่งในนั้นก็คือหลี่จิ้งนั่นเอง เมื่อเห็นแววแห่งความพ่ายแพ้และคงมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอมันอยู่

มันรวมกลุ่มกับพวกส่วนหนึ่งกรูกันหนีออกจากเมือง ตัวมันตบฝีเท้าวิ่งหนีสุดชีวิตแต่สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนต้องค้างคาวปีกเหล็กที่โบยบินบดบังแสงอาทิตย์อยู่บนฟากฟ้า

เมื่อคิดว่าตนมิสามารถหาหนทางรักษาชีวิตเอาไว้ได้อีกมันจึงคิดวิธีนึงขึ้นมาได้ นั่นคือแกล้งตาย…

และแล้วความพยายามของมันก็เป็นผล มันถูกค้างคาวปีกเหล็กกว่าสี่ตัวแบกร่างบินขึ้นฟ้าพากลับมายังถ้ำค้างคาวแห่งนี้ สามารถรักษาชีวิตของตนได้ปลอดภัย

ในยามนั้นเมื่อมันมองกลับไปที่เมืองของตนก็พบว่าเมืองที่สงบสุข ที่พักอาศัยแห่งแรกของมันไม่มีอยู่อีกต่อไป

มันกลายเป็นนรกแห่งความบ้าคลั่ง มันมิสามารถเรียกว่าการต่อสู้ได้เสียด้วยซ้ำ ฝ่ายของเขาปลิดชีพค้างคาวไปได้ยังมิถึงสิบตัว เป็นเพียงเหล่าค้างคาวที่เข่นฆ่าพวกเขาเพียงฝ่ายเดียว

เศษซากชิ้นส่วนร่างกายกระจัดกระจายอยู่บนพื้น เจ้าค้างคาวเหล่านั้นมิปล่อยให้เศษที่หลุดออกมาจากร่างกายอาหารของมันไปเสียเปล่า

มันนำทุกส่วนของมนุษย์ไม่ว่าจะแขน ขา ศรีษะหรืออัวยวะภายในล้วนนำกลับไปยังรังของตนจนสิ้น ช่างเป็นภาพที่น่าสะอิดสะเอียดขยะแขยงยิ่งนัก

‘…’ หลังจากได้ยินเรื่องราวชวนขนหัวลุกเช่นนี้ เต๋อหลงมันแข็งค้างนิ่งมิขยับตัว มือที่จับเนื้อแห้งเตรียมจะป้อนเข้าปากยังค้างอยู่บนอากาศ

ไม่ว่าใครที่ได้รับฟังเรื่องราวอันน่ากลัวเช่นนี้ก็คงหยุดชะงักการรับประทานอาหารเป็นแน่

เดิมทีมันกำลังเพลิดเพลินกับอาหารมื้อแรกในรอบสองวันแต่ตอนนี้หลี่จิ้งทำลายบรรยากาศอันหอมหวาน ทำให้ความอยากอาหารของมันมลายหายไปตามเรื่องเล่าเสียหมด…

‘หืม? มีอะไรหรอ’ หลี่จิ้งกล่าวถามด้วยใบหน้าใสซื่อพลางเคี้ยวอาหารภายในปากอย่างเอร็ดอร่อย

มันมิได้กล่าวผิดประการใด เรื่องที่มันเล่ามานั้นล้วนแต่เป็นสิ่งที่มันเห็นมากับตาของตนเองทั้งสิ้นมิได้เสริมเติมแต่งเพิ่มแต่อย่างใด

‘ล-แล้วคุณละ’ หลินหยางเขาก็มิได้มีความสุขมากนักที่ต้องมานั่งฟังเรื่องสยองขวัญขณะกำลังรับประทานอาหารอยู่เช่นกัน เขาจึงกล่าวถามแก่เต๋อหลงเปลี่ยนเรื่องราว หวังว่าเรื่องของมันจะทำให้บรรยากาศดีขึ้นมาบ้าง

ตอนที่ 476 เรื่องเล่า(ตอนปลาย)

สำหรับเต๋อหลงนั้นแตกต่างจากหลี่จิ้งโดยสิ้นเชิง

เมืองของมันเป็นฝ่ายบุกรุกเปิดฉากถ้ำค้างคาวเสียเอง

โดยเมืองของมันพึ่งมาถึงยังโลกแห่งนี้พร้อมเพรียงกับถ้ำค้างคาวนั่นแล พวกมันยังเป็นเมืองใหม่ที่มิรู้เหนือรู้ใต้

เพียงวันแรกทั้งเมืองก็ถูกกุมอำนาจด้วยชายฉกรรจ์คนหนึ่ง ซึ่งอดีตนั้นมันเคยเป็นอันธพาล แตกต่างจากผู้คนส่วนใหญ่ที่เป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ

อันธพาลคนนั้นจึงใช้กำลังของตนบีบบังคับให้พวกเขาอยู่ภายใต้อำนาจแต่งตั้งตนเองขึ้นเป็นผู้นำไปโดยปริยาย

วันถัดมาผู้นำของมันรวบรวมกำลังพลเพศชายที่อยู่ในวัยหนุ่มและวัยฉกรรจ์ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเต๋อหลงนั่นเอง

พวกมันออกเดินทางสำรวจบริเวณโดยรอบไปทั่วทุกหนแห่งแต่ก็พบเพียงเมืองอื่นเท่านั้น จนกระทั่งยามบ่ายพวกมันจึงเดินทางกลับเมืองของตนและขากลับนั้นเองพวกมันได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมบางอย่างดังมาจากสถานที่ใกล้เคียง

มิรอช้าด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงตามหาต้นเสียงไปยังสถานที่ดังกล่าว

ท้ายที่สุดพวกมันก็ถึงจุดหมายปลายทาง มันเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังปะทะกันอยู่หน้าปากถ้ำปริศนานี้

โดยฝ่ายหนึ่งกำลังตั้งแนวป้องกันล่าถอย ส่วนอีกฝ่ายระดมโจมตีไม่หยุดพัก

ซึ่งกองกำลังของฝ่ายบุกนี้ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดแตกแยกจากพวกมัน ลักษณะภายนอกคล้ายคลึงกับมนุษย์ปกติแต่รูปร่างหน้าตานั้นคล้ายคลึงกับสัตว์มากกว่าเสียมากกว่า

สร้างความแปลกใจให้แก่พวกมันที่พึ่งเคยพบเห็นเป็นคราแรก

เมื่อได้มาเห็นการสู้รบที่แท้จริง ที่ตามปกติพวกมันเห็นเพียงแต่ในหนังเท่านั้น

ยิ่งเพิ่มความอยากรู้ความเพลิดเพลินให้แก่ผู้นำอันธพาลของมันยิ่ง

พวกมันจึงแอบมองรอดูผลลัพธุ์ของการต่อสู้ ซึ่งที่สุดแล้วหาใช่ความพ่ายแพ้ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่

กลับมีมือที่สามแทรกเข้ามาระหว่างการปะทะของกองกำลังทั้งสอง มันมีค้างคาวตัวอ้วนกรูออกมาจากปากถ้ำปริศนานับร้อยนับพันตัว!

ฝ่ายที่ตั้งรับเร่งรีบถอยกลับไปโดยพลันเหลือไว้เพียงฝ่ายตัวประหลาดที่ตกเป็นเป้าหมายของค้างคาวนับพันจนต้องล่าถอยหายเข้ากลีบเมฆ

กองกำลังทั้งสองฝ่ายที่มันเห็นคือกลุ่มของหลินหยางและกองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์นั่นเอง…

ในตอนนั้นเป็นยามที่หลินหยางและพวกกำลังเร่งรีบถอยกลับเมืองเนื่องจากได้รับข้อความแจ้งเตือนการบุกจู่โจมเมืองของตนนั่นเอง

โดยมีกองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธ์อย่างมนุษย์ มนุษย์กิ้งก่าและมนุษย์หมาป่าที่รวมเกะกะขวางทางพวกเขาอยู่ แม้จะมีคนร่วมสองร้อยคนแต่กลุ่มที่ลงมือต่อสู้กันแท้จริงแล้วมีเพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้นเอง

สำหรับเมืองใหม่แกะกล่องอย่างพวกมันภาพการสู้รบที่มันเห็นชวนให้ตื่นตาตื่นใจยิ่ง

เมื่อหน้าปากถ้ำมิมีสิ่งมีชีวิตใดหลงเหลืออยู่ให้ดูต่อ พวกมันจึงกลับสู่เมืองของตนอย่างราบรื่น

แต่ความคึกคะนองของผู้นำของมันนั้นเองที่กำลังจะทำให้ประชาชนตกอยู่ในนรกบนดิน

เมื่อกลับถึงเมืองเป็นที่เรียบร้อยผู้นำอันธพาลของมันเรียกทุกคนมารวมตัวกันเพื่อรับทราบความคิดที่บ้าดีเดือดของตัวมันเอง นั่นคือมันต้องการบุกโจมตีถ้ำค้างคาว!