เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 493-494

ตอนที่ 493 ท้าวความ(ตอนแปด)

มิรอช้าพวกมันเตรียมตัวบุกโจมตีประจัญบานกับถ้ำค้างคาวแห่งนี้ทันที มันย่อมมิปล่อยให้อิสตรีที่ใช้เงินจำนวนมากแลกเปลี่ยนมาเข้ามายุ่มย่ามเกะกะขวางทาง เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเองด้วยส่วนหนึ่งมันไม่ยอมให้ของมีค่าเหล่านี้มีร่องรอยตำหนิเป็นแน่

มันส่งพวกเธอมุ่งหน้ากลับเมืองดั้งเดิมไปทันที เหลือไว้เพียงแต่เหล่าชายฉกรรจ์ที่มีประสบการณ์ต่อสู้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินเกือบสามสิบชีวิต

สำหรับการต่อสู้ในครั้งนี้ชายชาติทหารทั้งห้าเองก็ร่วมลงสมรภูมิรบด้วยเช่นกัน

ทั้งนี้นี่เป็นครั้งแรกที่พวกมันจะได้เข้าไปสำรวจถ้ำปริศนาที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน และยังมิมั่นใจมากนักว่าถ้ำปริศนานี้จะสามารถจัดการได้ด้วยจำนวนคนเพียงสามสิบคนที่มีฝีมือการต่อสู้ต่ำต้อยรวมถึงจิตใจที่อ่อนปวกเปียกของพวกมัน

คนส่วนใหญ่นั้นล้วนแล้วแต่เป็นหน้าใหม่กันทั้งสิ้น ทาสชุดเก่าแทบจะไม่มีชีวิตเหลืออยู่

ฉะนั้นมันจึงมิให้ความไว้วางใจแก่พวกขี้ขลาดทาสกลุ่มใหม่มากเท่าใด กลัวว่าพวกมันอาจจะมุบมิบลักขโมยเงินทองไปเป็นของตนเองก็เป็นได้ มันจึงต้องควบคุมกองกำลังด้วยตนเอง

พวกมันตระเตรียมสิ่งของจำเป็นทั้งอาวุธ อาหาร และน้ำเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสถานะการณ์ฉุกเฉิน ด้วยประสบการณ์การฝึกปรือจากโลกใบเก่าส่งผลให้พลทหารทั้งห้าเตรียมพร้อมรับมือทุกสถานการณ์

แต่อาวุธของพวกมันนั้นช่างน่าอดสูเป็นห่วงยิ่ง

สำหรับชายชาติทหารทั้งห้านั้นล้วนถือดาบในมือขวาและโล่เหล็กในมือซ้ายพร้อมกับหอกเล่มยาวพาดแผ่นหลังและชุดเกาะเหล็กที่ปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมรบเต็มกำลัง

ส่วนทาสที่พวกมันซื้อมาสร้างเป็นกองกำลังกว่าสามสิบคนล้วนแล้วแต่ถือไม้พลอง ท่อนไม้ หรือแม้กระทั่งลูกธนูที่ไร้คันศร…

เงินทองทั้งหมดที่หามาได้ล้วนถลุงไปกับนารีร่างกายสละสวยและข้าวปลาอาหารแทบทั้งสิ้น นอกเสียจากชุดป้องกันและอาวุธที่ครบเซ็ตของชายชาติทหารทั้งห้า มันไม่ได้ใช้เงินที่หามาได้อย่างยากลำบากเพื่อซื้อสิ่งของจำเป็นอย่างยุทโธปกรณ์การรบให้แก่เหล่าทาสที่ถูกบังคับออกไปต่อสู้เป็นตัวตายตัวแทนเลย

มันใช้พวกเขาเสมือนดั่งหมากที่ใช้แล้วทิ้ง มันไม่ได้สนใจว่าบุรุษเพศเหล่านี้จะตกตายไปจากการสู้รบหรือไม่

บุรุษผู้ตกเป็นทาสเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ต้องยอมทำตามคำบัญชาด้วยใจมิยินยอม ครั้นเคยมีเหล่าทาสรุกฮือปะท้วงต่อต้าน แต่พวกมันล้วนแล้วแต่ใจเสาะใจปลาซิวทั้งฝีมือการต่อสู้ที่ต่ำต้อย

ทาสกว่ายี่สิบนายยังมิคณนามือของชายชาติทหารทั้งห้าที่มีฝีมือฝึกปรือมาอย่างเก่าก่อน ทั้งอุปกรณ์ยุทโธปกรณ์นั้นก็มิเอื้ออำนวยให้แก่การปฏิวัติของพวกมันเสียเท่าไหร่ จึงมิพ้นความพ่ายแพ้ราบคาบ

บ่าวที่กล้าต่อต้านผู้เป็นนายและพ่ายแพ้ แม้จะถูกจับเป็นหรือยอมจำนนแต่มันก็มิสามารถกลับมารับใช้ได้รับความไว้วางใจจากนายของตนได้อีกเป็นครั้งที่สอง

กระทั่งเมืองอื่นหากรู้ว่าพวกมันเคยทรยศหักหลังแล้วละก็แม้จะขายตัวมันให้ในราคาเพียงหนึ่งเหรียญต่อคนก็มิมีใครเอาสุนัขที่แว้งกัดเจ้าของนี้ไปรับเลี้ยงดู ฉะนั้นโทษของพวกมันมีเพียงอย่างเดียวที่รอคอยอยู่ นั่นคือความตาย…

ตอนที่ 494 ท้าวความ(ตอนเก้า)

ถ้ำที่พวกมันเคยเฝ้าฝันหามาแสนเนิ่นนานนั้นบัดนี้อยู่ต่อหน้าพวกมันแล้ว ไม่รอช้าบุกเข้าไปภายในถ้ำอันมืดมิดโดยพลันไม่มีทั้งการวางแผนหรือใดๆทั้งสิ้น เนื่องจากข้อมูลของถ้ำแห่งนี้นั้นมิมีสิ่งใดที่พวกมันรู้เลย

รู้เพียงแค่ถ้ำตรงหน้าเป็นรังที่อยู่อาศัยของสัตว์ประหลาดเดรัจฉาน ด้วยความรู้เพียงตื้นเขินหวังจะใช้กำลังพลที่มีมากเกือบสี่สิบชีวิตเข้าโจมตีถ้ำปริศนา

พวกมันไม่เคยคาดคิดเลยว่าจำนวนคนที่มีมากเกือบเท่ากับจำนวนประชากรของเมืองทั้งเมืองจะพลาดท่าเสียเปรียบกับสิ่งที่อาศัยหมกตัวอยู่ภายในถ้ำ

เมื่อเข้าไปภายในถ้ำอุปสรรคแรกเจอก็คือความมืดนั่นเอง ดวงตาของพวกมันแทบจะมืดบอดปิดสนิทยังมิสามารถปรับสภาพร่างกายได้อย่างเท่าที่ควร เมื่อเวลาผ่านไปการมองเห็นจึงกลับคืนมาบ้างเล็กน้อย โชคดีที่ช่วงเวลานั้นพวกมันยังมิพบกับศัตรูตัวใด

มิร่ำไรชายชาติทหารทั้งห้านำทัพมุ่งหน้าเดินลึกเข้าไปทันทีและแล้วก็พบกับสิ่งมีชีวิตผู้ปกครองสถานที่แห่งนี้ นั่นคือค้างคาวปีกเหล็กนั่นเอง มันมีจำนวนมากนับพันตัว!

แทนที่จะหวาดกลัวตื่นตระหนก ชายชาติทหารทั้งห้ากลับยิ้มตื่นเต้นอย่างดีใจที่เห็นมอนสเตอร์นับพันตัวเช่นนี้

เมื่อคิดถึงยามจบการต่อสู้กับศัตรูนับพันแล้ว จำนวนเงินที่พวกมันได้นั้นมิมากมายก่ายกองเป็นภูเขาลูกย่อมๆเลยหรือ?

มันจะสามารถนำไปแลกดารุจณีนางในฝันได้กี่สิบกี่ร้อยนาง? แค่คิดน้ำลายก็แทบไหล

ไม่รอช้ามันบีบบังคับเหล่าทาสเข้าตะลุมบอนกับฝูงค้างคาวทันที การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดเลือดพล่าน

แม้จะเป็นเพียงค้างคาวระดับสี่ก็ตาม มันก็เพียงพอจะตึงมือชายฉกรรจ์เกือบสี่สิบชีวิตที่จิตใจไม่ฝักใฝ่แสวงหาพลัง ไร้พรสวรรค์ในการต่อสู้ได้

แต่เสียไปมิเท่าได้มา เงินที่ได้รับจากการคร่าค้างคาวปีกเหล็ก เพียงแค่ครู่เดียวก็ได้รับมาถึงหนึ่งร้อยเหรียญดำ โดยสูญเสียพลทหารไปเพียงสามนายเท่านั้น นี่ก็เท่ากับว่าพวกมันได้กำไรนับสามสี่เท่า!

พวกมันได้ลิ้มรสชาติของการโจมตีด้วยทักษะจากค้างคาวปีกเหล็ก เสียงร้องระทมทุรนทุรายแห่งความเจ็บปวดดังระงมผสมปนเปมิทราบเสียงใครเป็นเสียงใคร

แม้จะเป็นเช่นนั้นชายชาติทหารทั้งห้ากลับมิได้สนใจใยดีเสียงร้องทรมานจิตใจนั้นเลย

พวกมันมิสนใจผู้ที่ได้รับอาการบาดเจ็บจากศัตรูเลยแม้เพียงนิด นี่มิใช่ตรรกะที่มันพึ่งกระทำแต่อย่างใด นับตั้งแต่เริ่มแรกหากการต่อสู้ในคราใดมีผู้ได้รับบาดเจ็บจากศัตรูแล้วละก็ หากไม่บาดเจ็บมากนักยังสามารถรอให้รักษาหายได้ก็ว่าไปมิเสียหาย

แต่หากบาดเจ็บจนเกินแกง ผู้เคาะห์ร้ายรายนั้นจะเป็นเสมือนดั่งขยะที่ใช้การทำประโยชน์อันใดมิได้อีกต่อไป

หากสามารถขายผู้บาดเจ็บสาหัสได้มันก็ขายแม้จะได้ราคาต่ำลงมานับสิบเท่าก็ตาม

หากขายมิได้ก็เนรเทศไล่ออกเมืองให้กระเสือกกระสนไปตายเอาดาบหน้า เพราะพวกมันมิใจดีพอจะแบ่งปันอาหารที่ใช้เงินอันมีค่าแลกเปลี่ยนมาเพื่อ’ทาส’