ตอนที่ 511 สิ่งของ
ถึงอย่างนั้นก็เถิดไม่ว่าจะมีคนเพิ่มมาอีกเท่าไหร่ก็คงไม่พอสำหรับจัดการแวมไพร์ผู้นำแห่งถ้ำค้างคาวหรือไม่แน่ว่าคนทั้งหมดที่ถูกจับรวมกันอยู่ที่นี่รวมถึงตัวหลินหยาง บางทีอาจจะมิใช่คู่มือของมันเลยก็เป็นได้…
‘พวกเราจะจัดการกับเจ้าค้างคาวตัวจิ๋วที่เฝ้าทางออก ส่วนไอ้แวมไพร์ปีศาจนั้น…’ หลินหยางกล่าวและหยุดไป
จากคำพูดของเขานั้นเป็นอันรู้ความหมายที่หลินหยางต้องการสื่อ
หลากหลายคนในที่แห่งนี้ล้วนถูกจับกุมมาด้วยค้างคาวระดับสี่ซึ่งเป็นสัตว์ที่มีระดับต่ำต้อยที่สุดภายในถ้ำแห่งนี้ สูงขึ้นมาหน่อยก็เป็นค้างคาวระดับหกที่มีขนาดตัวเติบโตขึ้นตามไปด้วย
สูงขึ้นอีกขั้นก็คือค้างคาวตัวจิ๋วที่พวกมันได้รับฟังมาจากชายผู้มีระดับสี่และชายร่างท้วมที่เล่ารูปประพันสันฐานให้ฟังคร่าวๆให้แก่ทุกผู้คนได้รับฟังไปแล้ว
ลำดับสุดท้ายอันเป็นผู้นำสูงสุดแห่งถ้ำถ้ำค้างคาว แวมไพร์ผู้ปกครองลูกสมุนค้างคาวกว่าหมื่นตัว!
ทั้งชายหญิงที่ถูกรวบรวมมาพบปะกันในสถานที่อันมืดมิดนี้กว่าสี่สิบชีวิต มิมีใครคิดอาดเอื้อมท้าปะลองฝีมือกับแวมไพร์ตนดังกล่าว
ถึงไม่ประมือกับแวมไพร์ก็มิใช่ปัญหาสำหรับการหลบหนีออกจากถ้ำแห่งนี้ เพียงต้องฝ่าด่านค้างคาวตัวจิ๋วก็เป็นอันสำเร็จการหลบหนี
‘ก่อนอื่น ใครมีสิ่งของที่พอจะเป็นประโยชน์สำหรับการต่อสู้ให้นำมารวบรวมกันไว้ตรงนี้’ หลินหยางกล่าว
สิ้นคำกล่าวของเขามีบางคนลังเลเล็กน้อยอาจเพราะพวกมันยังคงมิให้ความไว้วางใจแก่หลินหยางและพวกที่พึ่งพบปะหน้าตาก็เป็นได้
เริ่มด้วยชายผู้มีระดับสี่และชายร่างท้วมมันทั้งสองนำอาวุธที่ติดตัวมานำมากองรวมเป็นรายแรกเพื่อเป็นแบบอย่าง
เริ่มมีบางส่วนที่ทำตามแต่โดยดีจนท้ายที่สุดแล้วทุกผู้คนก็นำสิ่งของที่ติดตัวมาของพวกมันมากองรวมกันไว้เป็นจุดเดียว
มีบางอย่างที่มิเกี่ยวข้องกับการต่อสู้อย่างอาหารและน้ำก็ถูกนำออกมากองรวมกันไว้เช่นเดียวกัน มีแม้กระทั่งกิ่งไม้ ท่อนไม้หรือแม้แต่ชิ้นส่วนกระดูกของมนุษย์!
นี่คืออาวุธที่สามารถหาได้ทั่วไปจากสถานที่อันมิต่างจากนรกขุมนี้ ร่างสิ่งมีชีวิตทั้งมนุษย์และมนุษย์ครึ่งสัตว์กระจัดกระจายทั่วบริเวณ
เมื่อเจ้าแวมไพร์ปีศาจทานร่างของพวกมันจนอิ่มหนำไร้เนื้อหนัง มันก็ทิ้งร่างที่เหลือไว้เป็นผีไร้ดินกลบหน้า จึงมีกระดูกร่างมนุษย์อยู่หลายสิบร่าง
หลังจากรวบรวมอาวุธจากทุกคนแล้วก็มีเพียงดาบสั้นอยู่ห้าเล่ม ดาบยาวอีกสองเล่ม ลูกธนูและท่อนไม้อีกสองถึงสามชิ้น
มันไม่เพียงพอกับจำนวนคนที่มากถึงสี่สิบชีวิต เมื่อเห็นเช่นนี้หลินหยางฉุกนึกคิดขึ้นมาทันที ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาขาดแคลนก็คืออาวุธที่ใช้สำหรับต่อสู้
ตอนที่ 512 รวบรวม
‘พวกนายแยกย้ายกันเสาะหาสิ่งของที่พอจะนำมาเป็นอาวุธได้ กระดูก ก้อนหิน เสื้อผ้า นำมาให้หมด’ หลินหยางกล่าว
ชายทั้งห้าที่ได้รับมอบหมายงานหน้าตาของพวกมันแสดงออกถึงความมิเต็มใจยิ่งนัก แต่เมื่อรู้สึกตัวถึงสายตากว่าหลายสิบคู่ที่จ้องมองมายังพวกมันตาเป็นมัน
ท้ายสุดแล้วก็จำใจยอมทำตามอย่างช่วยไม่ได้
เหตุที่หลินหยางให้พวกมันทั้งห้าออกไปเสาะหาสิ่งของโดยที่เสี่ยงอันตรายนี้เนื่องจากร่างกายของพวกมันทั้งห้าดูจะสมบูรณ์มากกว่าคนที่เหลือ
คนอื่นๆล้วนแล้วแต่ร่างกายผอมแห้งแรงน้อย ให้พวกมันเก็บแรงเอาไว้ใช้ในยามจำเป็นเสียดีกว่า
หลินหยางรวบรวมคนที่เหลือเพื่อปรึกษาหาทางแก้ไขเสาะหาวิธีการหลบหนีออกจากถ้ำค้างคาวนี้ แต่โชคร้ายแผนต่างๆที่คิดขึ้นและถูกเสนอมาล้วนไร้ประสิทธิภาพอย่างยิ่ง
อนึ่งเพราะไม่มีอุปกรณ์เครื่องทุ่นแรงอันสมควร ทั้งการมองเห็นที่ถูกจำกัดอีกเช่นกัน
หลินหยางมิทราบว่าค้างคาวตัวจิ๋วและปีศาจแวมไพร์ตนนั้นมันสามารถมองเห็นในความมืดได้หรือไม่ แต่อย่างน้อยประสาทการรับรู้ของมันย่อมดีกว่าพวกเขาจนเทียบไม่ติดเป็นแน่
เพราะเมื่อครู่นั้นเจ้าแวมไพร์ปีศาจมันเดินตรงดิ่งเข้ามาหาตัวพวกเขามิได้ขดเคี้ยวเลี้ยวไปทางใดเลย ราวกับว่ามันรู้ตั้งแต่แรกว่าพวกเขานั้นอยู่ในจุดนี้ตั้งแต่เริ่ม
การต่อสู้ในความมืดนี้เป็นอุปสรรคใหญ่หลวงที่สุดอย่างมิต้องสงสัย ถึงเขาจะเคยกวาดล้างถ้ำปริศนามาแล้วถึงสองถ้ำก็ตาม แต่ทั้งสองถ้ำนั้นมิได้มืดมิดไปเสียทั้งหมด
อย่างถ้ำโครงกระดูกนั้นก็มิได้ยากเย็นอย่างที่เห็นเพราะดวงตาที่ส่องแสงประกายแดงฉานของพวกมันเป็นจุดอ่อนของมันเองให้เขาสามารถระบุตำแหน่งของพวกมันได้อย่างไม่ยากเย็น
สำหรับถ้ำมดไฟนั้นความมืดแทบจะไร้ผลเพราะความร้อนดั่งเปลวไฟที่ถูกส่งออกมาจากร่างของมดไฟเปรียบเสมือนดั่งคบเพลิงที่สอดส่องภายในถ้ำ
การต่อสู้ทั้งสองคราจึงมิลำบากยากเย็นดั่งครานี้ที่ถูกปิดกั้นการมองเห็นจนมิต่างจากคนตาบอดเช่นนี้
ครืดด~
และแล้วชายฉกรรจ์ทั้งห้าที่ถูกส่งออกไปเพื่อรวบรวมสิ่งของก็กลับมาพร้อมกับร่างกายที่อาบชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
เหงื่อพวกนี้หาใช่เพราะความเหน็ดเหนื่อยไป แต่เป็นเพราะความกดดันกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ต่างหาก พวกมันต้องหวาดระแวงการถูกตรวจจับและจู่โจมโดยเจ้าแวมไพร์ปีศาจ
ด้านหลังของพวกมันทั้งห้ามีผู้ติดตามคนใหม่เพิ่มมาอีกราวสิบคน พวกมันคงจะเจอคนเหล่านี้ในระหว่างที่กำลังรวบรวมสิ่งของที่ต้องการนั่นแล
สิ่งที่พวกมันรวบรวมมานั้นช่างน่าสยดสยองอยู่ไม่น้อย มีโครงกระดูกมนุษย์รูปร่างสมบูรณ์ไม่แตกหักอยู่สองร่าง โครงกระดูกเหล่านี้ยังมีเศษเนื้อและอวัยวะบางส่วนติดอยู่ อันเป็นผลพวงมาจากการที่แวมไพร์ปีศาจตนนั้นฆ่าชีวิตพวกเขาและกัดกินชิ้นเนื้อเติมเต็มความหิวโหย
ส่งผลให้ผู้พบเห็นมีสีหน้าหวาดกลัวหดหู่เสียขวัญ
แต่ตอนนี้แม้จะรู้สึกเสียใจต่อร่างของผู้เสียชีวิตมากเท่าใด แต่ชีวิตของคนกว่าห้าสิบคนที่ยังมีลมหายใจ จำต้องใช้โครงกระดูกอันไร้วิญญาณทั้งหลายมาใช้ให้เป็นประโยชน์เพิ่มโอกาศรอดให้พวกเขาแม้จะเล็กน้อยก็ตามที
