เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 517-518

ตอนที่ 517 ทดสอบ

หลินหยางเพิ่มค่าสถานะไปยังวิญญาณอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเพิ่มระดับทักษะราชสีห์คำรามขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นและมีผลลัพธ์อันน่าอัศจรรย์เพราะเมื่อเลื่อนขั้นทักษะดังกล่าวแต่ละครา จักได้รับค่าสถานะพลังวิญญาณเพิ่มขึ้นทุกครั้ง

เขาจึงนำค่าสถานะอันหาได้ยากยิ่งกลับไปเพิ่มยังความเร็วดังเดิม

และเมื่อได้เผชิญกับการโจมตีอันไร้รูปแบบ ไม่มีขอบเขตดั่งความร้อนของเปลวไฟจากถ้ำมด เขาจึงเพิ่มค่าพลังป้องกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

อันตระหนักได้ว่าการโจมตีนั้นมิได้มีเพียงการโจมตีปกติทั่วไปดั่งการโจมตีทางกายภาพหรือพลังวิญญาณ โลกนี้ล้วนแล้วแต่มีทักษะหลากหลายนับพันนับหมื่นหรือเหยียบแสนชนิดที่มิจำเป็นต้องเข้าถึงตัวเป้าหมายก็สามารถสร้างความเสียหายได้

ภายในเมืองของเขาก็มีผู้ครอบครองทักษะที่คล้ายกันนี้เช่นกันนั่นคือฉางเปาผู้นำเมืองขึ้นของเขานั่นเอง

มันเป็นผู้ครอบครองทักษะศรวายุซึ่งเป็นทักษะระดับสองและตัวมันเลื่อนขั้นทักษะดังกล่าวจนขึ้นมาเป็นระดับสามในที่สุด

การโจมตีจากทักษะศรวายุนี้คล้ายกับว่าเป็นการบีบอัดอากาศโดยรอบตัวผู้ใช้กลายเป็นลูกธนูอากาศ สามารถบังคับได้ดั่งใจนึกไม่ว่าจะโจมตีหรือป้องกันก็ตาม

จากการทดลองทดสอบทักษะดังกล่าวกับท่อนไม้พบว่าการโจมตีจากลูกธนูอากาศนี้ต่างจากลูกธนูที่ถูกยิงออกจากคันศร เมื่อลูกธนูอากาศโจมตีถูกเป้าหมายแรงลมมหาศาลที่ถูกบีบอัดจนมีขนาดเล็กก็จะระเบิดออกคล้ายกับลมพายุขนาดจิ๋วฉีกกระชากบริเวณจุดโจมตี

มันมิสามารถป้องกันได้ด้วยเครื่องป้องกันธรรมดาอย่างโล่เหล็กหรือเกราะโลหะแต่สิ่งที่สามาถรป้องกันการโจมตีที่มองมิเห็นนี้ได้นั้นก็คือพลังป้องกันนั่นเอง

เมื่อฉางเปาลองใช้ทักษะดังกล่าวกับหลินหยางผู้มีพลังป้องกันสูงกว่าคนปกติหกสิบเปอร์เซ็นพบว่ามันสามารถสร้างบาดแผลให้แก่หลินหยางได้เหมือนกับที่มันโจมตีใส่ท่อนไม้ในก่อนหน้านี้แต่มิสามารถเจาะทะลุผิวกายของหลินหยางสร้างความบาดเจ็บให้แก่เขา

แต่อย่างน้อยมันยังสร้างความเจ็บปวดเจ็บแสบราวกับถูกฟาดด้วยแส้เส้นเล็กๆหลายสิบเส้น

ถึงฉางเปาจะมิได้ใช้กำลังเต็มที่ก็ตามทีแต่นั่นก็เท่ากับว่าพลังป้องกันที่หลินหยางถือครองสามารถต้านทานการโจมตีจากพลังไร้รูปได้ส่วนหนึ่ง คล้ายกับความร้อนความเย็นจากสภาพอากาศนั่นแล

มองดูกลุ่มคนทั้งยี่สิบที่มีพลังกายและความคล่องตัวสูงกว่ามนุษย์ปกตินี้ หลินหยางทำได้เพียงส่ายหัว

บางคนได้เพิ่มค่าสถานะที่มิได้สอดคล้องเหมาะสมกับตนเอง

อย่างชายคนหนึ่งผู้มีระดับสองมันมีร่างกายอ้วนท้วมสมบูรณ์แต่กลับเพิ่มค่าสถานะไปยังความเร็ว ถึงแม้มันจะเร็วขึ้นกว่าตอนปกติ แต่ก็มิสามารถตามการเคลื่อนไหวของคนธรรมดาที่มีร่างกายสมส่วนได้อยู่ดี

หากชายคนนี้รู้ซึ้งถึงความสำคัญของค่าสถานะแต่ละจุดที่กว่าจะหามาได้ละก็ มันคงต้องเสียใจในความโง่เขลาของตนเป็นแน่

ตอนนี้เขาแบ่งกลุ่มคนออกเป็นสามส่วนด้วยกัน หนึ่งคือผู้มีพละกำลังสูง สองรวดเร็ว และสามกลุ่มคนธรรมดาซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเต๋อหลง

กลุ่มคนถูกแบ่งอย่างเฉพาะเจาะจงเป็นที่เรียบร้อย

ตอนที่ 518 โครงกระดูก

‘ใครเป็นผู้ครอบครองทักษะบ้าง’ หลินหยางกล่าวถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

‘…’ ไม่มีเสียงตอบกลับจากจำนวนคนทั้งห้าสิบชีวิตแต่อย่างใด นั่นเพราะพวกมันไม่มีทักษะใดๆติดตัวเลยนั่นเอง

แกร๊ก~

ทันใดนั้นเองมีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากด้านข้าง หลินหยางมองไปยังจุดที่เกิดเสียงพลางยกมุมปากขึ้นสูง

มันคือกลุ่มชายทั้งห้าที่ได้รับหน้าที่ให้ไปเสาะหายุทโธปกรณ์สำหรับการต่อสู้นั่นเอง

สิ่งที่พวกมันนำติดตัวมาด้วยมิใช่สิ่งแปลกใหม่แต่เป็นโครงกระดูกรูปร่างมนุษย์ และมนุษย์ครึ่งสัตว์ บางร่างบนกระโหลกของมันมีเขางอกออกมาซึ่งดูแล้วคงจะเป็นเผ่ามนุษย์ครึ่งสัตว์เผ่าใดเผ่าหนึ่ง

บางร่างกระทั่งที่มีขนาดตัวเล็กมิสมส่วนแต่มันมิใช่เด็กมนุษย์ เพราะดูจากขนาดกระดูกของมันแล้วคงเลยช่วงโตเต็มวัยไปนานโข

หากนำไปเปรียบกับเผ่าที่เขารู้จักคงหนีไม่พ้นเผ่าคนแคระเป็นแน่ ซึ่งก็มิได้น่าแปลกใจสักเท่าไหร่

ภาพที่เขาเห็นตอนนี้คือชายทั้งห้าที่มาพร้อมกับสมาชิกกลุ่มใหม่อีกราวห้าคน และบนแผ่นหลังของพวกมันทั้งหมดล้วนแล้วแต่แบกร่างโครงกระดูกมาจนมิมีที่ว่าง

หากรวมแล้วโครงกระดูกจากพวกมันที่นำมามีทั้งสิ้นกว่าห้าร่างที่มีกระดูกอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์และกองกระดูกอีกหนึ่งที่กระจัดกระจายดูไม่ออกว่าชิ้นส่วนใดเคยเป็นของผู้ใดมาก่อน

ชายผู้ได้รับมอบหมายงานครั้งนี้พวกมันสามารถทำงานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีทั้งยังมีประสิทธิภาพมากกว่าครั้งก่อนเสียอีก

‘พวกนายทำได้ดีมาก’ หลินหยางวางมือบนไหล่ของพวกมันพลางตบเบาๆชื่นชมในความกล้าหาญเสียสละ

ชายทั้งห้ามีเพียงยิ้มแห้งตอบกลับเท่านั้น

พวกมันมิได้ดีใจกลับคำชมเชยที่หลินหยางมอบให้ หากเทียบกับการเสี่ยงอันตรายแล้ว มันเลือกขออยู่นิ่งๆรวมกลุ่มกับบุลคลอื่นเสียดีกว่า

ไม่รอช้าหลินหยางก้มลงไปง่วนอยู่กับซากโครงกระดูกเขางัดกระดูกบางตั้งแต่หัวไหล่ทั้งสองข้าง ส่วนคอและตั้งแต่สะโพกลงไปล้วนถูกกระชากออกจากกันเป็นชิ้นๆ

ส่งมอบมันให้แก่ผู้คนแจกจ่ายให้ครบมือ บางคนที่มีอาวุธกระดูกอันเก่าอยู่แล้วก็ยังเปลี่ยนไปใช้กระดูกชิ้นใหม่ที่มีความแข็งแรงและขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

จากโครงกระดูกหนึ่งร่างอันสมบูรณ์บัดนี้เหลือเพียงแค่ช่วงลำตัวเท่านั้น หรือก็คือกระดูกซี่โครงและกระดูกสันหลังที่ยังมิได้ถูกบิดหักออกไป

หลินหยางยกซี่โครงแผงนึงขึ้นมาถือด้วยมือทั้งสองข้างพลางเขย่ามันไปมาแสดงสีหน้าพึงพอใจ ส่งผลให้ฝูงชนมากกว่าห้าสิบชีวิตสับสนงงงวยในการกระทำอันวิปลาสของเขา

หลินหยางมิสนใจสายตาผู้อื่น เขามองลงไปบนพื้นถ้ำพลางเดินออกจากจุดดังกล่าวคล้ายกับเสาะหาบางอย่าง

ห่างจากจุดเดินราวสามเมตรเข้าใกล้จุดกึ่งกลางของถ้ำ หลินหยางเอื้อมมือลงจับต้องพื้นถ้ำคลำไปมา พลางกางมือเหยียดตรงเกร็งกำลัง

คนทั้งห้าสิบชีวิตยืนดูการกระทำของหลินหยางด้วยความฉงน พวกมันยังมิทราบถึงเจตจำนงและเป้าหมายของเขา

ฟุ่บ~

ชายหนุ่มใช้นิ้วทั้งห้าของตนแทงลงไปบนพื้นถ้ำอย่างรุนแรง!