ตอนที่ 523 คุณสมบัติ
หลินหยางมิสนใจสายตาแปลกจากผู้คนรอบข้าง
มองไปยังข้างกายยังมีโครงกระดูกที่ยังครบถ้วนสมบูรณ์มิแตกหักเหลืออีกสองร่าง
เขาทำการแยกชิ้นส่วนมันออกจากกันทันทีคงเหลือไว้เพียงแต่กระดูกซี่โครงทั้งหกและกระดูกสันหลังดังเดิม พร้อมกับเริ่มใช้ฝ่ามือของตนตัดผ่านผืนถ้ำงัดแงะเอาแผ่นเลือดออกมา
แม้ในสายตาพวกมันจะมองว่าโล่มนุษย์ที่หลินหยางเป็นผู้สร้างจะไร้ประสิทธิภาพในการป้องกัน แต่สำหรับเขานั้นเพียงเท่านี้ก็เกินพอที่จะรับมือกับการโจมตีอันรวดเร็วและรุนแรงจากค้างคาวปีกเหล็กตัวจิ๋วแล้ว
ถึงขนาดโล่มนุษย์นี้จะไม่สมดุลสักเท่าใด แต่พวกเขาก็มิได้ต่อสู้กับกองทัพกับร้อยนับพัน ศัตรูพวกเขามีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นและมันก็เป็นเพียงค้างคาวที่ขนาดตัวเล็กกระจ้อยร่อยซึ่งมีดีอยู่ที่ความเร็วและการโจมตีอันหนักหน่วง
หากผู้ใช้โล่มนุษย์ชิ้นนี้สามารถมองทันตามการเคลื่อนไหวของมันและใช้โล่มนุษย์สะกัดกั้นป้องกันการโจมตีได้ ไม่ว่าโล่จะมีขนาดเล็กหรือใหญ่ก็มีค่าเท่ากัน
สำหรับตอนนี้ไม่ว่าจะโล่เหล็กหรือโล่มนุษย์ที่น่าขยะแขยงก็คงมีค่าไม่ต่างกันมากเท่าใด ครานึงเจียวซิ่นเองก็เคยรับการโจมตีจากค้างคาวตัวจิ๋วโดยที่ถือโล่โลหะ
ครานั้นแม้แต่โล่เหล็กคู่มือที่ใช้สอยติดกายผ่านสมรภูมิมานับไม่ถ้วนรับการปะทะกับศัตรูมานับร้อยก็ยังมิบุบสลาย
แต่เมื่อถูกโจมตีด้วยค้างคาวตัวจิ๋ว โล่เหล็กใบดังกล่าวกลับกลายเป็นดาบสองคมที่ทำร้ายผู้ใช้เสียเองถึงแม้จะสามารถต้านพลังการโจมตีจากค้างคาวตัวจิ๋วรักษาชีวิตของมันได้ แต่แรงปะทะที่ได้รับมานั้นมิได้สูญสลายหายไปไหนเนื่องจากโล่เหล็กที่แข็งแรงทนทานนั้นมิได้ยุบบุบสลายไปแต่อย่างใด
ฉะนั้นแรงทั้งหมดจึงส่งต่อมายังมือผ่านแขนเลยผ่านไปยังร่างกายของเจียวซิ่นเอง เพราะอาการบาดเจ็บของเจียวซิ่นส่วนหนึ่งคงปฏิเสธมิได้ว่ามาจากโล่เหล็กในมือของมันเองที่ถูกแรงกระแทกอัดเข้ากับร่างกาย
ส่วนโล่มนุษย์ที่ถูกสร้างขึ้นมานี้ ปัจหลักก็คือการขาดแคลนสิ่งของป้องกันนั่นเอง
บนร่างกายกว่าห้าสิบคนที่ยืนอยู่ไม่มีโล่หรือชุดเกราะสำหรับป้องกันชีวิตเลยสักคนเดียว
ตัวหลินหยางเองก็มีเพียงดาบสั้นที่ติดตัวมาเท่านั้น มิทราบโล่โลหะทรงกลมที่ตนนำติดตัวมาด้วยมันหายไปไหนเสียแล้ว
ฉะนั้นหากพวกเขาได้เข้าปะทะกับค้างคาวตัวจิ๋วละก็คงหนีไม่พ้นต้องใช้เนื้อหนังของตนรับการโจมตีและตกตายไปในที่สุด
หลินหยางจึงสร้างโล่มนุษย์ชิ้นนี้ขึ้นมาแก้ขัดซึ่งอย่างน้อยมันก็ยังสามารถป้องกันการโจมตีได้ส่วนหนึ่ง
ถึงแม้จะไม่แข็งแรงทนทานอั่งเหล็กกล้าอย่างโล่โลหะ แต่โล่มนุษย์นี้ก็มีข้อดีในตัวของมันเอง นั่นเพราะมันถูกสร้างขึ้นมาจากกระดูกมนุษย์ทุกอย่างหากเทียบในด้านความแข็งแรงยังไงก็คงต้องยกให้โล่โลหะเป็นฝ่ายมีชัยเหนือกว่า
แต่หากเทียบในเรื่องความยืดหยุ่นแล้ว…แน่นอนต้องเป็นโล่มนุษย์ชิ้นนี้เท่านั้น!
ตอนที่ 524 ผู้ถูกเลือก
กระดูกซี่โครงของมนุษย์ที่นำมาสร้างเป็นโล่ชิ้นนี้สำหรับเจ้าของร่างของมันพึ่งถูกปลิดชีวิตได้มินาน
หากนับวันเวลาแล้วราวสองถึงสามวันไม่มากมิน้อย มันจึงมิต่างจากกระดูกในร่างที่มีชิวิตมากเท่าใด เลือดและไขกระดูกที่อยู่ภายในยังคงอยู่ครบมิสูญสลายไปมากเท่าที่ควร
กลับกันหากเป็นกระดูกที่ถูกทิ้งร่างมาเป็นเวลานานไร้เลือดหล่อเลี้ยงมันจะแห้งกรอบพุพังลงไปในที่สุด
รวมถึงแผ่นเลือดที่หลินหยางเป็นผู้นำมาหลอมรวมเข้ากับซี่โครงชิ้นนี้ ในตอนที่มันแข็งตัวเต็มที่บวกกับความหนาของตัวมันเองมันแทบมิต่างจากดินเหนียวที่มีส่วนผสมของปูนซีเมนต์เจือปน
ความแข็งของมันสามารถทุบหัวมนุษย์จนสลบได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียว โล่มนุษย์ชิ้นนี้จึงมีความยืดหยุ่นโอนอ่อนไปตามแรงกระแทกอย่างที่โล่เหล็กไม่สามารถทำได้ทั้งยังมีความแข็งแรงพอที่จะต้านการปะทะได้ส่วนหนึ่งจากแผ่นเลือดนั่นเอง
แต่หากมีตัวเลือกละก็หลินหยางคงมิเหลือบมองโล่มนุษย์ชิ้นนี้เสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่เป็นได้แค่ความเพ้อฝันเพราะมันไม่มีโล่เหล็กให้เลือกใช้แต่อย่างใด สำหรับตอนนี้โล่มนุษย์คือสิ่งป้องกันที่สามารถหาได้ในสถานที่อันมืดแปดด้านเช่นนี้
ใช้เวลาไม่นานก็สามารถประดิษฐ์โล่มนุษย์เพิ่มขึ้นมาอีกสองอันเสร็จสิ้น ตอนนี้หากรวมกับของเขาแล้วมีโล่มนุษย์อยู่ทั้งหมดสามชิ้น หนึ่งคือตัวเขาเป็นผู้ถือ ส่วนอีกสองนั้น…
หลินหยางมองไปยังกลุ่มคนตรงหน้า ซึ่งพวกมันล้วนหันหน้าหนีหลบสายตาอย่างว่องไวทุกผู้คนราวกับนัดแนะกันไว้…
‘พวกนายเอาไปใช้’ หลินหยางยื่นกระดูกซี่โครงมนุษย์ทั้งถูกแปะประกบติดด้วยแผ่นเลือดทั้งสองชิ้นให้แก่ ชายผู้มีระดับสี่และชายร่างท้วม
‘…’ พวกมันทั้งสองมิได้มีปฏิกิริยาแสดงออกถึงความดีใจเลยแม้แต่น้อยถึงจะทราบว่าโล่มนุษย์ที่หลินหยางมอบให้แก่พวกมันนี้สามารถปกป้องการโจมตีได้ก็เถิด…
ทั้งสองค่อยๆยื่นมือออกมารับโล่มนุษย์อันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งผู้ผลิตมันเป็นคนส่งมอบให้ด้วยตัวเองด้วยสีหน้าก้ำกึ่งพยายามปั้นยิ้มอย่างสุดชีวิต
แหมะ~
ทันทีที่มือของพวกมันทั้งสองจับบริเวณ’ที่จับ’ก็เกิดเสียงอันน่าขยะแขยงขึ้นมา ส่งผลให้เศษอาหารในกระเพราะที่ถูกย่อยไปเป็นที่เรียบร้อยเกือบสวนทางกลับออกมาทางปาก
หากมิเป็นเพราะอาหารขาดแคลนไม่มีให้เติมท้องว่างอีกพวกมันคงไม่ลังเลที่จะเทกระจาดอาเจียนอาหารในร่างออกมาเป็นแน่
ส่วนที่จับที่พวกมันกำลังจับอยู่นี้ก็คือกระดูกสันหลังนั่นเองแถมยังมีเศษเนื้อจากเจ้าของร่างเดิมติดอยู่ไปทั่วส่งกลิ่นเน่าเหม็น..
คนที่เหลือกว่าห้าสิบชีวิตที่มิได้เป็นผู้ถูกเลือกให้ถือโล่มนุษย์ที่ถูกรังสรรค์ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากหลินหยางแทนที่พวกมันจะเสียใจ กลับถอนหายใจอย่างโล่งอก
ส่วนชายผู้มีระดับสี่และชายร่างท้วมนั้นหากมีตัวเลือกให้แก่พวกมัน ก็คงเลือกขอยอมออกไปต่อสู้รบราฆ่าฟันโดยที่ไม่มีโล่ป้องกันภัยอันตรายเสียดีกว่า..
