ตอนที่ 59 ออร์ค(ตอนต้น)
ทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมกว่าหกสิบคนวิ่งกรูกันเข้าไป ช่วงที่ออร์คตนนั้นยังพะวงกับห่าลูกศรอยู่ พวกเขาก็เข้าไปในระยะประชิด อาวุธที่พวกเขาใช้ส่วนใหญ่จะเป็นดาบยาว ค้อน และหอกเพราะระยะการโจมตีที่กว้างและไกลจึงปลอดภัยกว่าการใช้ดาบสั้นที่ระยะโจมตีกระชั้นชิด
“โจมตี!!” หลินหยางตะโกนลั่นเมื่อเข้าระยะโจมตีที่ต้องการ
เหล่าเอลฟ์หยุดยิงธนูเพื่อป้องกันการยิงถูกพวกเดียวกัน หลินหยางและพวกมุ่งโจมตีไปที่ข้อเท้าของมันพวกเขาฟาดฟัน ทุบแทงกระหน่ำไปที่จุดเดียวกัน หลินหยางใช้ดาบฟันสุดแรงพร้อมกับใช้ทักษะหลอมไฟ
ฉึก!!
เขาฟันลงไปที่บริเวณหลังข้อเท้าของเป้าหมาย แต่ทว่าแม้จะฟันจนสุดแรงการโจมตีของเขากลับสร้างบาดแผลให้มันไม่ลึกเท่าที่หวังดาบของเขาเจาะลงบนผิวหนังของมันราวคืบนึงเท่านั้น เทียบกับขนาดตัวของมันยังไม่เพียงพอที่จะให้มันบาดเจ็บร้ายแรงได้
ค๊ากก~~
ออร์คเมื่อรู้ตัวว่าถูกโจมตีมันจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นผู้คนใต้ฝ่าเท้ามัน หวังจะใช้ดาบหินอันมโหฬารทุบปลิดชีวิตพวกมดปลวกที่จู่โจมให้สิ้นชีวีเสีย
“ว๊ากกก~” หลินหยางเมื่อเห็นดังนั้นเขาเร่งใช้ทักษะราชสีห์คำรามทันที เสียงตะโกนของเขาก้องกังวาลไปทั่วผืนหญ้า เจ้าออร์คตัวอ้วนที่เป็นเป้าหมายชะงักไปชั่วครู่เพียงชั่วครู่เท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอให้พวกเขาถอยล่นกลับไปตั้งหลักได้
ทักษะราชสีห์คำรามระดับสามขั้นที่สี่เมื่อรวมกับพลังวิญญาณที่มีถึง 1.6 ของเขากลับไม่สามารถทำให้มันบาดเจ็บได้ทั้งที่ออร์คตนนี้มิได้มีพลังวิญญาณเลย แค่เพียงทำให้ชะงักหยุดเคลื่อนไหวเท่านั้น
หลังจากการใช้ทักษะไปข้างต้นแม้จะไม่เป็นที่พึงพอใจแต่ชายหนุ่มก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนเป็นเรี่ยวแรงที่ถูกสูบหายไปกว่าครึ่ง
เมื่อหลินหยางกับทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมถอยล่นออกมาแล้ว ทีมก่อสร้างก็เริ่มโจมตีโดยรถยิงธนูต่อ การโจมตีของพวกเขานั้นแม้จะรุนแรงแต่ก็ต้องใช้เวลาในการผลัดลูกศรเมื่อยิงหมดทั้งสามลำก็ถึงคิวของเหล่าเอลฟ์โจมตีเพื่อให้มันมิได้มุ่งเป้าไปที่ทีมก่อสร้าง เพื่อให้พวกเขามีเวลาพอจะใส่ลูกศรชุดใหม่
หลินหยางนำทีมถอยกลับมาได้อย่างปลอดภัย พลางเช็ดเหงื่อไคลบนใบหน้าร่างกายตอนนี้เขาทราบแล้วว่าเหตุใดพวกราชสีห์ตาเดียวไม่สามารถใช้ทักษะราชสีห์คำรามได้อย่างต่อเนื่อง
“บุก!!” เมื่อเห็นว่าออร์คมันเริ่มจะเดินเข้าใกล้เหล่าเอลฟ์ขึ้นเรื่อยๆ หลินหยางจึงออกคำสั่งให้ทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมเข้าโจมตีทันที เขาไม่สามารถหยุดพักการโจมตีได้มิเช่นนั้นต้องมีผู้สูญเสียเป็นแน่ หากพวกเขาถอยเจ้าออร์คตนนี้คงไล่ฆ่าอย่างง่ายดายดังเช่นกองกำลังก่อนหน้าพวกเขาที่สูญเสียกำลังคนไปกว่าหนึ่งในสาม จากร้อยคน
“โจมตีไปที่ข้อเท้าข้างขวา” หลินหยางตะโกนระบุเป้าหมายที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้นระดมกำลังโจมตีไปที่ข้อเท้าเพียงข้างเดียวโดยกำลังพลกว่าหกสิบรายกระหน่ำฟันแทงผลัดกันโจมตีย้ำอย่างไม่ปราณี ต่อให้การโจมตีของพวกมันจะไม่รุนแรงสักเท่าไหร่ทว่าเมื่อย้ำซ้ำบ่อยครั้งเข้าผิวหนังของเป้าหมายก็เริ่มถลอกปอกเปิกจนกระทั่งสามารถทะลวงผิวกายหนาๆของมันได้ในที่สุด
หลินหยางแสยะยิ้มพร้อมกันนั้นเค้นกำลังทั้งหมดรวมไว้ในการโจมตีเดียวฟันเข้าใส่รอยแผลของมันที่ไร้ผิวหนังหุ้ม
ฉวั๊ะะะ~
เพียงแค่การโจมตีเดียวคมดาบของหลินหยางก็สามารถทะลวงเข้าไปในข้อเท้าของมันมากกว่าครึ่งเล่มจนเกือบจะตัดขาของมันได้สำเร็จ
ตึงง~
ร่างกายใหญ่ยักษ์ล้มทั้งยืนเนื่องจากเส้นเอ็นส่วนข้อเท้าถูกตัดอย่างฉับพลัน
เมื่อมันรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว มันที่มัวสนใจกับเหล่าเอลฟ์ ถูกลอบโจมตีอย่างไม่รู้ตัวข้อเท้าของมันตอนนี้มิได้ขาดออกแต่ก็มิได้ต่อกันดังเดิมมันขาดวิ่นห้อยต่อกับขาของตน
ค๊ากกกก~~
อยู่ๆออร์คตัวอ้วนที่นอนอยู่บนพื้นเงื้อดาบขึ้นสูง ชี้ปลายดาบไปบนท้องฟ้าส่งเสียงร้องก้องกังวาลไปทั่วทุ่งหญ้า
หลินหยางเห็นดังนั้นเขาขมวดคิ้ว
“รีบถอยเร็ว” หลินหยางรีบใช้ทักษะราชสีห์คำรามที่เขามิอยากใช้เพราะมันกินพละกำลังของเขามากเกินไป แต่เขาตัดสินใจใช้อย่างรวดเร็วเพื่อสกัดการเคลื่อนไหวมันอีกครั้ง แต่ก็ได้เพียงชั่วครู่เช่นเคย
จากภาพที่เขาเห็นเจ้าออร์คตนนี้มันกำลังจะใช้ทักษะโจมตี!!
ตู้มมมม~~
‘จำนวนประชากรของเมืองเหลือ 48 คน’
มีเสียงที่มิอยากได้ยินดังขึ้นในหัวของเขา!!
ตอนที่ 60 ออร์ค(ตอนกลาง)
อ๊ากก~
เสียงแห่งความเจ็บปวดดังประสาน พื้นดินที่เขายืนอยู่ตอนนี้มันกลายเป็นหนามงอกออกมาแทงเข้าไปที่บริเวณลำตัวของพวกเขาบางคน มีผู้บาดเจ็บกว่าสิบคนผู้เสียชีวิตสามคนเป็นมนุษย์หมาป่าสามตนและมนุษย์ที่เป็นพลเมืองของเขาอีกหนึ่งคน!!
“ฮึ่ม” หลินหยางเค่นเสียงอย่างอาฆาตเจ้าออร์คตนนี้พละกำลังมันช่างมหาศาลเสียจริงแม้จะถูกโจมตีจนล้มพับมิสามารถลุกขึ้นได้มันก็ยังมิได้สิ้นฤทธิ์ แถมยังสามารถตอบโต้พวกเขาได้อีกด้วย การที่ต้องเสียกำลังคนไปถึงสามคนนับว่าเป็นความเสียหายที่ใหญ่หลวงยิ่งนักเพราะแต่ละเมืองจะมีประชากรอยู่ที่ห้าสิบคน มันไม่สามารถเพิ่มได้มีเพียงแต่ลดลงเท่านั้น
ตั้งแต่อยู่มากว่าเดือนร่างกายของพวกเขาราวกับถูกหยุดเวลาเอาไว้มิสามารถเติบโตต่อได้ เหล่าสตรีไม่มีประจำเดือนและตกไข่อย่างที่ควรเป็นเพราะเหตุนี้แม้พวกเขาต้องการเพิ่มประชากรก็มิสามารถทำได้เพราะผู้หญิงไม่สามารถตั้งท้องได้!!
หลินหยางเมื่อรู้ว่ามันสามารถมีทักษะที่ทำให้สามารถโจมตีได้ไกลเขาจึงให้คนของเขาทั้งหมดถอยล่นออกมาทั้งสามทีม
เจ้าออร์คตนนั้นแม้จะมีถูกโจมตีจากรถยิงธนูอยู่หลายระลอกโดยมีหอกปักอยู่บนตัวของมันกว่าสิบเล่มและมันยังถูกห่าลูกศรจากเหล่าเอลฟ์อีกนับปักทั่วตัวจนคล้ายเม่น แต่การโจมตีที่รุนแรงที่สุดนั้นมาจากทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมเพราะบาดแผลที่ข้อเท้าของมันนับว่าสาหัสยิ่งนัก เท้าห้อยรุ่งริ่งมีเพียงผิวหนังบางส่วนที่ยังเชื่อมระหว่างขาและเท้าของมันและมีเลือดไหลออกไม่หยุด แต่หากดูจากขนาดตัวของมันก็ยังมิเพียงพอที่จะทำให้มันสิ้นชีวิตได้
แต่เขาก็ยังไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไปปลิดชีวิตมันเพราะการโจมตีเมื้อครู่ถึงกับทำให้ทีมของเขาเกิดการสูญเสีย
“ช่วยคนเจ็บ ใครบาดเจ็บหนักให้นำกลับเมือง นำร่างผู้เสียชีวิตกลับเมืองไปด้วยเราจะทำพิธีให้เขา” หลินหยางออกคำสั่ง หากยังบังคับให้พวกเขาต่อสู้รังแต่จะเป็นภาระเท่านั้น
“เหลือหอกอยู่เท่าไหร่” หลินหยางถามแก่หลิวเจี่ยหัวหน้าทีมก่อสร้าง
“ยังเหลืออีกมากครับพี่หยาง” หลิวเจี่ยกล่าว
หลินหยางรวบรวมหอกที่ผู้บาดเจ็บของทีมระยะใกล้เคยใช้ เพื่อมาเป็นลูกศรให้แก่รถยิงธนู เหล่าเอลฟ์ก็ยังมีลูกธนูอยู่อีกมาเพียงแต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถเข้าไปโจมตีออร์คตนนั้นได้ เขามิทราบว่าทักษะที่มันได้ใช้ไปเมื่อครู่มีข้อจำกัดอะไรหรือไม่หากเขาบุ่มบ่ามเข้าไปในระยะอาจจะเกิดการสูญเสียอีกก็เป็นได้ ฉะนั้นเขาจึงต้องคิดแผนการใหม่ที่จะใช้ปลิดชีวิตของออร์คตัวอ้วนนี้
เส้นเอ็นข้อเท้าของออร์คขาดออกมันจึงไม่สามารถใช้ขาข้างนั้นได้อีก มันยังคงพยายามพยุงตัวเพื่อจะลุกขึ้นแต่มันทำได้เพียงแค่นั่งเท่านั้น ยังมิสามารถยืนได้
บนทุ่งหญ้าเขียวขจี ห่างจากออร์คตนนั้นไม่ไกล
“หลิวเจี่ย คุณเตรียมตัวหรือยัง” หลินหยางกล่าวถาม
“พร้อมครับ!” หลิวเจี่ยหัวหน้าทีมก่อสร้างตอบกลับอย่างหนักแน่น
“ดี พวกเราไป” หลินหยางและหลิวเจี่ยมุ่งหน้าไปทางออร์คตนนั้น ตอนนี้หลิวเจี่ยมิใช่ช่างก่อสร้างที่ขลาดเขลาอีกต่อไปแล้วเขาได้ร่วมรบกับหลินหยางมาหลายศึกจิตใจของเขามิได้ด้อยไปกว่าทีมระยะใกล้คนอื่นๆเลย
พวกเขาไปกันเพียงสองคนเท่านั้นเขาไม่ได้พาทีมที่เหลือไปด้วยเพราะเกรงว่าหากออร์คใช้ทักษะเมื่อครู่ต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายเป็นแน่ เขาตั้งใจจะปลิดฉากการต่อสู้นี้ด้วยจำนวนคนเพียงสองคน!!
