แค่กก~
ชายหนุ่มสำลักอาการบาดเจ็บส่งเสียงไอด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก มองเห็นการกระทำของเจ้าปีศาจที่กำลังโลมเลียเลือดของเขาอย่างเอร็ดอร่อยเช่นนี้มิทำให้เขารู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย
คิคิ~
สำหรับปฏิกิริยาของเจ้าปีศาจ บัดนี้มันมิได้รุกคืบหน้าเข้าหาฝ่ายตรงข้ามต่อ ราวกับว่าการรุกบุกเข้าหาอย่างต่อเนื่องเมื่อครู่เป็นการเล่นสนุกสำหรับมัน
เมื่อมันสามารถสร้างบาดแผลให้ฝ่ายตรงข้ามได้สำเร็จ
ตอนนี้มันยืนมองสีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดของชายหนุ่ม ยิ่งมันเห็นชายหนุ่มแสดงความเจ็บปวดออกมามากเท่าใด มุมปากทั้งสองข้างของมันก็ยิ่งยกสูงขึ้นพร้อมกับส่งเสียงราวกับกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน
หลินหยางใช้หลังมือเช็ดคราบเลือดบนคอของตนด้วยสีหน้ามืดหม่นเคร่งเครียด
เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าศัตรูตนนี้มิสามารถต่อกรได้ด้วยตนเพียงลำพัง พลังฝีมือทั้งสองฝ่ายห่างชั้นกันเกินไปอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากมันได้ลิ้มรสชาติเลือดแสนอร่อยด้วยสีหน้าพึงพอใจจนเกลี้ยงไม่เหลือหลอหยดเลือดใดๆที่เกาะอยู่บนมือของมันอีก มันค่อมหลังลดตัวลงต่ำกางมือทั้งสองข้างของตนออกกว้างขนานลำตัวเกร็งนิ้วทั้งสองมือสร้างกรงเล็บ
เพียงแค่ดูจากท่าทางของมันก็มิจำเป็นต้องคิดหาคำอธิบายใดๆเลย มันกำลังตั้งท่าเตรียมโจมตี!
บัดนี้ผมยาวของมันแหวกกลางหน้าตาของมันไม่ผิดไปจากเดิมที่เห็นคราวก่อน มุมปากสองข้างมีของเหลวใสเหนียวไหลย้อยยืดน่าขยะแขยง ดวงตาหรี่เล็กจ้องมองมาตรงหน้าราวกับตัวมันเป็นหมาป่าหิวกระหายจ้องมองเหยื่อซึ่งก็คือหลินหยาง
เห็นดังนั้นหลินหยางไม่รอคอยให้ฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้เปิดฉากโจมตี เขากระโดดถอยหลังออกจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว
ฟวับ~
ตรงจุดเดิมของชายหนุ่มเกิดเสียงหวีดหวิวฉีกกระชากชั้นบรรยากาศเกิดขึ้น ต้นเหตุมาจากใครมิได้นอกจากเจ้าปีศาจแวมไพร์!!
เจ้าปีศาจตนนี้ใช้กรงเล็บทั้งสองข้างควงคว้านอากาศมาจากด้านข้างซ้ายขวาบรรจบลงอากาศว่างเปล่าตรงกลางห่างจากร่างของมันราวหนึ่งเมตร ซึ่งจุดดังกล่าวเมื่อครู่มีร่างเหยื่อของมันยืนอยู่นั่นแล
หลินหยางลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาสามารถเลี่ยงการโจมตีของมันได้โดยการคาดการณ์กระทำของมันล่วงหน้า ด้วยการกระทำเช่นนี้ทำให้ตนต้องเคลื่อนที่ก่อนฝ่ายตรงข้ามนำไปก่อนครึ่งขั้น บวกกับการคาดคะเนที่แม่นยำถึงกระกระทำต่อไปของฝ่ายตรงข้ามซึ่งมิได้ยากเย็นอันใด เป้าหมายของมันเป็นที่แน่ชัดอยู่แล้วนั่นก็คือชีวิตของเขานั่นเอง
หากชายหนุ่มช้ากว่านี้เพียงเสี้ยววิ ชั้นบรรยากาศที่ถูกฉีกกระชากไปเมื่อครู่อาจหมายถึงร่างกายของเขาเสียเองที่ถูกกรงเล็บของศัตรูฉีกร่าง
คิ๊คิคิ~
ปีศาจแวมไพร์ส่งเสียงหัวร่ออย่างตื่นเต้นเบิกบานสนุกสนาน เสียงของหัวเราะของมันในครานี้ดังกว่าครั้งไหนๆ ยิ่งมายิ่งชอบใจ ดูเหมือนมันจะถูกใจกับเหยื่อรายนี้เสียเหลือเกิน
มันตบเท้าเดินหลังค่อมด้วยท่าเตรียมโจมตีต้วมเตี้ยมเข้าไปยืนอยู่ในจุดเดิมของหลินหยางซึ่งห่างกับชายหนุ่มราวหนึ่งเมตร บัดนี้ของเหลวจากมุมปากเสมือนน้ำลายของมันไหลยืดย้อยลงบนพื้นเป็นทางยาว
หลินหยางยืนจ้องมองศัตรูของตนไม่หลบสายตา เฉกเช่นเดียวกันมันจ้องเขาด้วยใบหน้าวิปริตผิดแปลกมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า
วูบ~
การโจมตีของมันยังเป็นเช่นเดียวกับสองครั้งก่อน โดยเป้าหมายครานี้คือช่วงล่างบริเวณหน้าท้อง กรงเล็บตะปบอากาศอันว่างเปล่ามิโดนร่างของชายหนุ่มที่กระโดดหนีถอยหลังสามารถหลบไปได้อย่างหวุดหวิดอีกครั้ง
คิ้วสองข้างของหลินหยางถอนห่างออกจากกันเล็กน้อย ตอนนี้ความกดดันที่เผชิญลดลงไปบ้างเล็กน้อย หากสามารถคาดเดาทิศทางและการโจมตีของศัตรูตรงหน้าได้มันก็มิใช่เรื่องยากที่จะหลบเลี่ยงจุดปะทะ
ฟุบ~
เป็นอีกครั้งของการโจมตีจากกรงเล็บในแนวขวางโดยมีเป้าหมายบริเวณหน้าอกค่อนลำคอของชายหนุ่ม ทว่าเสมือนเป้าหมายของมันจะไกลห่างออกไปเรื่อยๆ ยิ่งมายิ่งเลือนลาง
ไม่ว่าจะโจมตีไปมากเท่าใดเพิ่มความเร็วจนภาพร่างพร่าเลือนราวควันอากาศ แม้จะรวดเร็วถึงเพียงนั้นก็มิสามารถโจมตีถูกเป้าหมายร่างชายหนุ่มตรงหน้าได้เลยแม้ปลายเล็บ
หลินหยางยิ่งมายิ่งผ่อนคลาย กลับกันแวมไพร์ปีศาจยิ่งนานเข้ายิ่งร้อนลน มันตวัดกรงเล็บทั้งซ้ายขวาตะปบอากาศอันว่างเปล่าหลายคราอย่างต่อเนื่องทั้งรุกคืบเข้าหาศัตรูตนอย่างไม่ลดละ เป้าหมายของมันเองก็มิหยุดยอมปล่อยตนถูกทำร้ายคอยทิ้งระยะห่างสร้างระยะปลอดภัยให้แก่ตน
ไม่ว่ามันจะเปลี่ยนกระบวนท่าโจมตีจากมุมต่ำหรือโฉบอากาศหมายโจมตีศรีษะของฝ่ายตรงข้ามไปกี่คราก็มิเป็นผล
ถ้ามันสังเกตุให้ดีจะพบว่าก่อนที่กรงเล็บของมันจะได้เงื้อง้างโจมตีออกไป ร่างของชายหนุ่มจะผละถอยออกจากจุดดังกล่าวก่อนที่กรงเล็บของมันจะได้ออกจากฝักเสียอีก
หากมันเห็นอาการสีหน้าของชายหนุ่มที่แสดงออกบัดนี้คงทำให้มันเกรี้ยวโกรธขึ้นอีกนับสิบเท่าเป็นแน่ เพราะตอนนี้มุมปากของหลินหยางกำลังยิ้มอยู่!
มิผิด แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเป็นฝ่ายตั้งรับการโจมตีที่หมายมั่นปลิดชีวิตตนอยู่เบื้องหน้า แต่บนใบหน้าของชายหนุ่มมีรอยยิ้มย่องประดับอยู่
ทุกคราที่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของศัตรูของตนได้ ความกดดันที่เคยมีค่อยมลายหายไปทีละเล็กละน้อย
แวมไพร์ปีศาจมิได้ลดละความพยายามมันยิ่งปะตบอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรง หากโดนซักคราคงไม่เพียงแค่บาดเจ็บอย่างแน่นอน ซึ่งดูแล้วไม่มีทีท่าว่าการถาโถมโจมตีของมันจะมีวี่แววจะโดนเป้าหมาย
“ฮิ” หลินหยางกระโดดถอยหลังอย่างราบเรียบเผลอพ่นเสียงหัวเราะที่มิสามารถกลั้นไหว บัดนี้สามารถเรียกได้ว่าเขาอ่านทางการโจมตีของมันออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
เมื่อครู่ด้วยความกดดันทำให้ชายหนุ่มมิได้สังเกตุสภาพแวดล้อมรอบกายกังวลเกินเหตุจึงทำให้เขาร้อนลนมิทราบต้องรับมือเช่นไรกับศัตรูตรงหน้า แต่เมื่อเจ้าปีศาจแวมไพร์ตนนี้โจมตีติดต่อกันมาอย่างต่อเนื่องทำให้หลินหยางฉุกคิดขึ้นมาได้ในทันทีว่าศัตรูของเขาสามารถโจมตีได้เพียงแต่ด้านหน้าเท่านั้น!!
ด้วยผนังถ้ำซ้ายขวาที่ห่างกันมิถึงหนึ่งเมตรเป็นตัวจำกัดบริเวณแต่กระนั้นมันก็ยังมีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับหลินหยางที่เป็นฝ่ายตั้งรับ
หลินหยางมิจำเป็นต้องหวาดระแวงด้านซ้ายและขวาของตนเพราะผนังหินของถ้ำเสมือนเป็นโล่ป้องกันตามธรรมชาติที่บีบบังคับให้ศัตรูตัวฉกาจของเขามิสามารถโจมตีโอบอ้อมมาได้นั่นเอง
เมื่อเป็นเช่นนี้แม้มันจะมีความเร็วหรือพลังโจมตีมากมายมหาศาลมากเพียงใดก็มิใช่ปัญหา ไม่ว่ามันจะโจมตีมาจากมุมต่ำหรือด้านบนสิ่งที่ชายหนุ่มต้องทำก็เพียงแค่ถอยให้พ้นจากจุดปะทะเพียงแค่นี้ตัวเขาก็นับว่าไร้อันตรายหายห่วงอย่างแน่นอน
ฟวุบ~
ปลายเล็บเฉี่ยวใบหน้าหลินหยางไปอย่างหวุดหวิดพร้อมลมที่เกิดขึ้นมาจากการกระทำของมันพัดเส้นผมหลินหยางปลิวไสว
ค๊าาา~
แวมไพร์ปีศาจส่งเสียงร้องทุ้มต่ำแสดงออกถึงความไม่พอใจที่มิสามารถโจมตีถูกเป้าหมาย การโจมตีของมันยิ่งสะเปะสะปะไม่มีจังหวะถาโถมโจมตีอย่างบ้าคลั่งสับฝีเท้ารุกคืบอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เสมือนมันวิ่งเข้าประชิดศัตรูอย่างไม่ลดละ ส่วนชายหนุ่มใช้เพียงปลายเท้าแตะเหยียบลงบนพื้นเพื่อยันตัวกระโดดถอยหลังสร้างระยะห่างมิปล่อยให้มันเข้าใกล้ตนได้เช่นกัน
หลักจากหลบเลี่ยงการโจมตีของศัตรูได้อย่างต่อเนื่องบัดนี้การเคลื่อนไหวของหลินหยางเป็นไปตามธรรมชาติมากขึ้นมิเร่งเร้าดังเดิม
บัดนี้ชายหนุ่มสามารถมองศัตรูออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ทว่า…จนถึงบัดนี้เขาทำได้เพียงเป็นฝ่ายรับเท่านั้น แม้จะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีได้ตลอดรอดฝั่งแต่นั่นไม่ทำให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายมีชัยไปเหนือมันได้ หากเขาต้องการพิชิตปลิดชีพศัตรูตรงหน้าเขาจักต้องเป็นฝ่ายรุกโจมตี!
เขาสามารถคุมกระดานหมากนี้ได้เกือบสิบส่วน ขาดแต่เพียงการตอบโต้โจมตีกลับเพียงเท่านั้น
อนึ่งเป็นเพราะสมรภูมิเผชิญหน้าของทั้งสองเองก็มีส่วนให้ชายหนุ่มที่ภาษีเหนือกว่าศัตรูเช่นกัน เดิมทีเขาคิดเปิดโอกาศหาทางหนีหลีกเลี่ยงการปะทะซึ่งหน้ากับแวมไพร์ปีศาจ แต่ถ้าเกิดว่าเขาสามารถหนีไปยังส่วนลึกตามที่หวังได้จริงแม้จะมีกำลังรบเพิ่มขึ้นจากเหล่าผู้รอดชีวิตมาสมทบก็ใช่ว่าจะสร้างความได้เปรียบให้แก่พวกเขา
ด้วยพื้นที่ที่กว้างขวางในส่วนลึกสุดของถ้ำอาจทำให้เจ้าแวมไพร์ตนนี้ดึงความเร็วสูงสุดของตัวมันเองออกมาได้ถึงขีดสุด ความมืดเองจะเป็นตัวกลบสร้างความกลมกลืนให้มันสามารถโจมตีพวกเขามาได้หลากหลายทิศทางยากที่จะตรวจจับและรับมือเสมือนปลาได้น้ำ
ทางเดินภายในถ้ำนี้เหมาะสำหรับการต่อสู้กับแวมไพร์ปีศาจมากที่สุด แน่นอนหลินหยางย่อมมิปล่อยให้ความได้เปรียบนี้หลุดมือไปแน่
สำหรับตอนนี้แม้จะเผชิญหน้ากับศัตรูเพียงลำพังก็ยังมิได้นับว่าลำบากลำบนอะไรมากนัก นอกจากรอยแผลบนคอจากกรงเล็บในคราที่พลาดท่า ก็ยังไม่มีร่องรอยบาดแผลอื่นใดเพิ่มขึ้นมาอีก
ถึงระดับที่ต่างกันเกินสองเท่าแต่ผลลัพธ์ยังไม่แน่ว่าดีหรือร้าย
เขากระชับดาบสั้นในมืออีกครา หันปลายแหลมไปทางข้างหน้าเพิ่มแรงบีบมือแน่นเผยให้เห็นเส้นเลือดปูดโปน
หลังจากดูเชิงมานมนาน บัดนี้ได้เวลาสวนกลับแล้ว!
