บทที่ 115 ฆ่าให้หมด !
พลบค่ำ
ท้องฟ้าปกคุลมด้วยเมฆดำทึบ ดูหน่าแน่นเหมือนกับว่าพายุกำลังจะมา มันดูเศร้าหมองและหดหู่ .
ค้างคาวโลหิตครามกำลังบินอยู่บนเส้นขอบฟ้า และค่อยๆมาที่เมืองเทียนหยุน
สิบนาทีต่อมา ค้างคาวโลหิตครามมาถึงที่บ้านตระกูลฉื่อ
มีผ้าขาวผูกอยู่ทุกบ้านเรื่อนในระแวก และอากาศก็เต็มไปด้วยความรู้สึกหดหู่และมืดมน .
สมาชิกทั้งหมดของตระกูลฉื่อต่างตกอยู่ในความทุกข์ เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงร้องสะอื้นดังออกมาจากทุกบ้านเรือน
ฉื่อหยานที่อยู่บนค้างคาวโลหิตคราม สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครื้ม
หลังจากมองลงไป เขาก็ตระหนักว่าได้ว่าพวกเขากำลังจัดงานศพกันอยู่ ดูจากพิธีกรรมแล้ว มันต้องเป็นใครบางคนที่สำคัญแน่นอน
ในที่ดินที่กว้างขวางของตระกูลฉื่อ สมาชิกตระกูลทั้งหมดสวมเครื่องแบบสีดำและจมอยู่ในความเศร้าโศก ลูกหลานของฉื่อเตี่ยนั้นตกอยู่ในความเศร้ายิ่งกว่า .
ค้างคาวโลหิตครามที่อยู่เหนือบ้านเรื่อน ก็ดึงดูดความสนใจของพวกเขาและพวกเขาก็เดินออกมาดู
ฉื่อหยานเดินตรงไปยังฉื่อเจี้ยน , พร้อมกับเสี่ยวฮานยี่ และถามว่า ” ท่านปู่เกิดอะไรขึ้น ?? “
” คุณชายหยาน , ท่านหัวหน้ารองตายแล้ว และบิดาของเจ้าก็บาดเจ็บมากเช่นกัน ตอนนี้เขายังไม่ได้สติ ” ฮั่นจงกัดฟันของเขาแน่นและกล่าวอย่างเป็นทุกข์ ” เป็นตระกูลหลิงและตระกูลโม่ที่ทำเช่นนี้! “
” ว่าไงนะ ? “ฉื่อหยานสีหน้ากลายเป็นดุร้าย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และถามฉื่อเจี้ยนอีกครั้ง . ” ท่านปู่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ! “
ฉื่อเจี้ยนตากลายเป็นสีแดงแล้วเขาชายตามองไปที่เสี่ยวฮานยี่ อย่างรวดเร็วและเล่าเรื่องทั้งหมด
” ตระกูลหลิง ! ตระกูลของโม่ !! ” ฉื่อหยาน คำรามออกมา ” แค้นต้องชำระ เลือดต้องล้างด้วยเลือด ! ! “
ซั่วชูที่ยืนอยู่ข้างๆก็มองไปที่เสี่ยวฮานยี่ และถามเบาๆ ” เจ้าหนู พวกเขาเป็นใครรึ ? “
” ท่านหัวหน้าตระกูล ท่านหัวของตระกูล ! “
ตอนนั้นเองเสียงร้องก็ดังมาจากข้างนอก เป็นนักรบตระกูลฉื่อที่เดินเข้ามาด้วยความโกรธ และกล่าวว่า ” ตระกูลหลิงและตระกูลโม่ได้ส่งการ์ดงานแต่งมา พวกมันบอกว่า เชาฟง และโม่หยานหยู่กำลังจะแต่งงานกันวันนี้ และพวกมันต้องการให้ท่านไปเข้าร่วม “
” งานแต่งรึ ! ” ฉื่อเจี้ยนรู้สึกหงุดหงิด ” ฉันจะไปทำลายมันสะ “
” ลุงเสี่ยว ข้าต้องการให้ทั้งสองตระกูลกลายเป็นทะเลเลือด , และต้องการให้งานแต่งเป็นงานศพ ! ” ฉื่อหยานพูดสวนขึ้นมา และเลียริมฝีปากของเขาด้วยใบหน้าที่น่ากลัว
” นั่นง่ายดายเหมือนตัดเค้ก ” เสี่ยวฮานยี่ ยิ้ม ” คืนนี้ ! ข้าจะส่งนักฆ่าอสูรไปเยือนพวกมัน อันดับแรกไปที่ตระกูลหลิง ต่อมาก็ตระกูลโม่ และสุดท้ายก็ไปที่ตระกูลเป่ยหมิง เราจะฆ่าพวกมันให้หมด ! “
ซั่วชู จ้องมองเสี่ยวฮานยี่ ด้วยความประหลาดใจ
” ท่านปู่ ขึ้นค้างคาวโลหิตครามเถอะ เราจะไปที่ตระกูลหลิงกัน ยอดฝีมือของพวกมันต้องมารวมกันในคืนนี้แน่ เราจะจัดการล้างบางพวกมันทั้งหมดในทีเดียว ! ” ฉื่อหยานกล่าวด้วยน้ำเสียงดุร้าย
” เจ้าหมายความว่ายังไง ? ” ฉื่อเจี้ยนจ้องไปที่เสี่ยงฮานี่ยี่ด้วยความสงสัย
” นี่เป็นพันธมิตรของเรา ! ” ฉื่อหยาน อธิบายง่ายๆ แล้วก็ขึ้นค้างคาวโลหิตครามตามเสี่ยวฮานยี่ไป และเขาก็พูดกระตุ้นนักรบทุกคน ” นักรบที่มีระดับมากกว่าระดับมนุษย์ขึ้นไป มาขึ้นค้างคาวโลหิตครามสะ วันนี้พวกเราจะไปฆ่าพวกมันให้หมดกัน ! “
บรรดาผู้คนในตระกูลฉื่อต่างก็ตกตกใจในตอนแรก จากนั้นสัญชาติญานและจิตวิญญานของพวกเขาก็ตื่นขึ้นจากคำพูดของฉื่อหยานและพวกเขาก็เดินไปที่ค้างคาวโลหิตคราม
” ข้ารับใช้อสูรควบคุมค้างคาวโลหิตครามสะ ,และ ดูแลของพวกเขาด้วย . ” เสี่ยวฮานยี่ สั่งเบาๆ และยิ้มให้ กับ ฉื่อเจี้ยน , ” ท่านหัวหน้าตระกูลฉื่อ ข้าว่าคุณชายไห่ได้บอกท่านแล้วว่าข้าเป็นใคร ท่านเป็นคนเลี้ยงเขามาเขาย่อมเป็นบัตรชายของท่าน ดังนั้นก็เท่ากับว่าท่านเป็นสมาชิกตระกูลหยางเช่นกัน เราจะช่วยท่านล้างแค้นทั้งหมดเอง ! “
ฉื่อเจี้ยนร่างกายก็สั่นสะท้านและ เขาก็ตะโกนว่า ” ขอบคุณมาก ! “
” ขึ้นสัตว์อสูรสะ ! เราจะไปที่ตระกูลหลิงกัน ! ” ฉื่อหยานตะโกนออกมา ” พวกมันจะต้องชดใช้ ข้าจะให้พวกมันได้ชดใช้ที่สังหารท่านปู่รองของข้า ! “
ยอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลฉื่อก็ขึ้นไปบนหลังของสัตว์อสูรด้วยคำสั่งของฉื่อเจี้ยน
ซั่วชูลังเล แต่เขาก็ปีนขึ้นไปบนค้างคาวโลหิตครามเช่นเดียวกับยอดฝีมือจากตระกูลซั่ว
” ฮุววว ! ฮูวว ! “
ค้างคาวโลหิตครามพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับแบกเหล่าผู้คนที่มีสีหน้าโกรธเคืองและมุ่งยังตระกูลหลิง
ที่ตระกูล หลิง
หลิงจื้อได้สนทนากับโม่ตั่ว และบูโบ้อย่างมีความสุขอยู่ในห้องนั่งเล่นของมัน
หลิงเชาฟง ภูมิใจมากที่ได้เกี่ยวดองกับตระกูลโม่ และมันก็หัวเราะลั่นตลอดเวลา
วันนี้เป็นงานแต่งของมัน และความฝันของมันที่จะได้ครอบครองโม่หยานหยู ในที่สุดก็เป็นจริง
” น้องโม่ เจ้าคิดว่า ฉื่อเจี้ยน จะมาหลังจากที่เห็นการ์ดเชิญของเราหรือไม่ ? ” หลิงจื้อ และโม่ตั่ว ยิ้ม และหัวเราะออกมา
” ข้าหละอยากเห็นพวกมันจริงๆ ! ” โม่ตั่วถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าหมองและกล่าวว่า ” มันยังไม่จบเท่านี่ ! หลังจากคืนนี้ ข้าจะสู้กับตระกูลฉื่อ ข้าจะทำลายมันทีละน้อย และให้ ฉื่อเจี้ยน ได้รู้ว่าความรู้สึกในการสูญเสียลูกชายและหลานชายเป็นเช่นไร และสุดท้าย ข้าก็จะฆ่ามันด้วยมือของข้าเอง ! “
” ท่านหัวหน้าตระกูลโม่ เจ้าอย่าได้ลืมสัญญาที่ท่านให้ไว้กับข้าหละ . ” บูโบ้ ที่มีร่างกายผอมแห้ง สวมชุดสีดำแดง มีจมูกแหลมที่มีสีเขียวอ่อน ก็มีประกายปรากฏขึ้นในดวงตาของมัน
” ท่านปรมจารย์แห่งหุบเขา ไม่ต้องห่วง เมื่อตระกูลฉื่อถูกทำลาย ข้าจะทำตามที่สัญญาไว้ ” โม่ตั่วตอบกลับด้วยความเร่งรีบ
บูโบ้พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ
” เชาฟง พอแล้ว อย่าดื่มมากเกินไป เจ้าต้องดูแลเจ้าสาวของเจ้าในคืนนี้อีก ฮ่าๆ ปู่อยากให้เจ้ามีบุตรให้เร็วที่สุด ” เห็นหลิงเชาฟง หน้าแดง หลิงจื้อก็เตือนเขาด้วยรอยยิ้ม
” ฮ่าๆๆ ทุกๆคน ข้าเชาฟง ขอตัวก่อนหละ หยานหยู่กำลังรอข้าอยู่ ” หลิงเชาฟง มือของมันถือถ้วยเหล้าอยู่ที่หน้าอกของมันและมันก็เดินออกจากห้องที่สว่างที่ละก้าว
ไม่นาน หลิงเชาฟง ก็มาถึงห้องหอ และเห็นโม่หยานหยูนั่งอยู่พร้อมกับมีม่านสีแดงปิดใบหน้าอยู่
” หยานหยู คืนนี้เจ้าต้องเป็นของข้า ข้ารอเวลานี้มานานแล้ว ” หลิงเชาฟง เดินไปเปิดม่านที่ปิดหน้าโม่หยานหยู และจ้องมองไปที่นาง ด้วยความหลงไหล
วันนี้โม่หยานหยูดูมีเสน่ห์มากกว่าที่นางเคยเป็น ด้วยการแต่งหน้าที่เหมาะสม ทำให้ดวงตาคู่สวยของนางดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น
” เชาฟง สัญญากับข้าก่อนว่าเจ้าจะฆ่าตระกูลฉื่อให้ข้า พ่อข้าถูกพวกมันฆ่าตาย และเจ้าก็แต่งงานกับข้าแล้ว และเจ้าก็ต้องช่วยข้าด้วยหละ ” โม่หยานหยูพูดเบาๆ
” ไม่ต้องห่วง พวกตระกูลฉื่ออยู่ได้อีกไม่นานหลอก หลังจากคืนนี้ไป เราสองตระกูลจะรวมเป็นหนึ่งและเราก็จะลงมือทันที . ” หลิงเชาฟง พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ” หยานหยู , เพื่อเจ้าแล้ว ข้าสามารถทำได้ทุกอย่าง ดูอย่างเมื่อตอนที่ข้าลงมือกับหยางไห่สิ เจ้าควรรู้ไว้ว่าข้ารักเจ้าเพียงใด .
” เข้าใจแล้ว ข้ารู้แล้วว่าเจ้าดีกับข้าเพียงใด ” โม่หยานหยูพยักหน้าเบาๆ
” หลิงจื้อ ! โม่ตั่ว ! ส่งชีวิตของพวกเจ้ามา ! “
ในตอนนั้นเอง ที่ตระกูลหลิง ก็เป็นเสียงของฉื่อเจี้ยนที่คำรามออกมา .
” ว้าว ! ว้าว ! รื่นเริงกันจริง แต่เร็วๆนี้มันก็จะกลายเป็นสุสานแล้ว ! ” เสี่ยวฮานยี่ หัวเราะเหมือนกับภูติผีดังก้องไปทั่ว คนที่อยู๋ด้านล่างต่างก็รู้สึกมึนงง อยู่ในหัวของพวกเขา
” เจ้าจะเข้ามา หรือให้ข้าไปหาเจ้าก็ย่อมได้ ! ฉื่อเจี้ยน , วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเจ้า ” โม่ตั่วตระโกนออกมาด้วยสีหน้าที่บ้าคลั่ง
หลังจากนั้นก็มีค้างคาวเลือดสีฟ้าโผล่จากเมฆตัวหนึ่ง
เป็นข้ารับใช้อสูรที่อยู่บนค้างคาวโลหิตครามด้วยหน้าตาที่ดุร้ายและจ้องมองพวกนั้นอย่างดูถูก และเริ่ม เลียริมฝีปากของตนเหมือนกับว่าได้มางานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่
” ฆ่าพวกมันให้หมด ! “
เสี่ยวฮานยี่ สั่งออกมาเรียบๆ และกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับ คลื่นโลหิตสามสายที่ไหลไปยังฝูงชน
” ปัง ปัง ปัง ! “
อาคารหินที่อยู่ตระกูลหลิงก็ระเบิดออกครั้งแล้วครั้งเล่าและมีหินแตกกระจายไปทั่ว
คลื่นโลหิตสามสายตกมาจากท้องฟ้า และทำให้ตระกูลหลิงเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด นักรบทุกคนที่จมอยู่ในนั้นก็ร้องโหยหวนออกมา
ข้ารับใช้อสูรขึ้นไปบนค้างคาวโลหิตครามและบินขึ้นเหนือคลื่นโลหิตสามสาย เมื่อพวกเขาเห็นนักรบคนใดกระโดดขึ้นมา พวกเขาก็จะตัดหัวของพวกมันออกทันที
งานแต่งงานนี้ได้กลายเป็นเหมือนโรงฆ่าสัตว์สำหรับข้ารับใช้อสูร ซึ่งมีหัวของคนลอยกระจายไปทั่ว
ก่อนที่ฉื่อเจี้ยนจะเริ่มลงมือ เขาก็พบว่านักรบของตระกูลหลิงและตระกูลโม่ ได้ตกตายไปแล้ว ส่วนพวกข้ารับใช้อสูรก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขขณะที่กำลังสังหารเหล่าคนที่อยู่ด้านลาสง
พวกมันทั้งหมดถูกฆ่าตายอย่างต่อเนื่อง
สีหน้าของซั่วชูก็เปลี่ยนไป แสงที่แปลกประหลาดก็แวปออกมาจากตาของเขา เมื่อเขาเห็นเหล่าผู้คนถูกสังหารอย่างง่ายดาย เขาก็รู้สึกกังวล ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เสี่ยวฮานยี่ ด้วยความกลัว
ซั่วชูในที่สุดเขาก็ได้เห็นความโหดเหี้ยมของนักรบจากทะเลไม่มีที่สิ้นสุด
ยืนอยู่เหนือเสี่วฮานยี่ เป็นฉื่อหยาน ที่ดูเย็นชาพร้อมกับมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากของเขา เขามองไปที่ข้ารับใช้อสูรที่กำลังกระทำเช่นเดียวกับโรงฆ่าสัตว์ และเขาก็สูดเอากลิ่นเลือดเข้าไปลึกๆ เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขาเองก็ต้องการที่จะฆ่าเช่นกัน
” นายน้อยหยาน ไม่ต้องถึงมือท่าน พวกเราจะจัดการเอง . ” ในขณะเดียวกัน ฆ่าเสี่ยวฮานยี่ ก็ยิ้มให้ฉื่อหยาน ” พวกเราจะฆ่าพวกมันให้หมดทั้งตระกูล ข้ารับใช้อสูรทุกคนก่อนที่จะมาเป็นข้ารับใช้อสูรได้ต้องสังหารคนมาแล้วหนึ่งร้อยคน พวกมันต้องฆ่าอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อที่จะมาเป็นข้ารับใช้อสูร”
” ตกลง ” ฉื่อหยานพยักหน้า
เสียงร้องไห้และโหยหวนดังออกมาจากทั่วทุกมุมของตระกูลหลิง ไม่มีใครที่อยู่บนค้างคาวโลหิตครามต้องลงไปเลย เพียงแค่อยู่บนอากาศ และฟาดลงไปที่พวกมันที่อยู่ใกล้ๆ
บรรดานักรบของตระกูลหลิงและตระกูลโม่ที่พยายามจะหลบหนี ก็จะถูกจับโดยค้างคาวโลหิตครามและถูกยกขึ้นในอากาศ จากนั้นพวกมันก็จะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆและถูกกัดกินโดยค้างคาวโลหิตคราม
ค้างคาวโลหิตคราม ไม่ใช่สัตว์อสูรพาหนะของข้ารับใช้อสูรเท่านั้น แต่มันยังเป็นสัตว์ที่ตะกละเป็นอย่างมากเช่นกัน
นี่เป็นโอกาสใหญ่สำหรับค้างคาวโลหิตครามที่จะได้กินอาหารดีๆเช่นนี้
เสี่ยวฮานยี่ที่นั่งอยู่บนค้างคาวโลหิตครามก็พบว่าพลังงานเชิงลบกำลังไหลไปที่ร่างกายของฉื่อหยานจากทุกทิศทาง
ทั่วทั้งพื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยศพ หลังจากที่พวกมันทั้งหมดส่วนใหญ่ถูกฆ่าตาย ทันทีพลังปราณลึกลับของพวกมันก็ไหลออกมา เหมือนกับน้ำท่วม แม้ว่า ฉื่อหยาน จะอยู่สูงขึ้นไปบนอากาศ เขายังรู้สึกได้ถึงพลังจำนวนมากและเขาก็ดูดซับมันเข้าไป .
” แย่แล้ว ! “
หน้าฉื่อหยานก็เปลี่ยนไป
พลังงานเชิงลบนั้นมีมากเกิน เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไป เส้นชีพจรของเขาขยายกว้างขึ้น และเขาก็รู้สึกว่า มันเกือบจะระเบิดออกมา
” ลุงเสี่ยว ข้าขอตัวไปห้องหอก่อนหละ ข้าจะ ‘ สนุก ‘ กับเจ้าสาวเสียหน่อย ” ฉื่อหยาน คำราม
