บทที่ 128 ต้องรอด !
ที่ด้านล่างของเรือเหล็ก
สาวกจากดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง เดินลงมาและยกกล่องไม้ขึ้นไปบนดาดฟ้า เตรียมที่จะเอาพวกมันไปยังหลุมฝันศพ .
32 กล่องไม้ถูกปิดสนิทและเต็มไปด้วยความเย็น
ในกล่องไม้ มีหินเย็นที่หนักอยู่ดังนั้นสาวกของดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง ยกไหวเพียง2-3 กล่องเท่านั้น
ฉื่อหยาน และเซียซินหยาน เดินออกจากห้องเล็ก ๆและมุ่งหน้าไปที่ดาดฟ้า ด้วยสีหน้าที่เศร้าหมองบนใบหน้าของพวกเขา
บนดาดฟ้าเรือ ฉื่อหยานเดินออกมา และพบว่าเรือได้เทียบท่ากับเกาะซึ่งมีขนาดใหญ่พอๆกับเมือง มันดูมืดทึบและเต็มไปด้วยพืชพรรณประหลาด
ภายใต้เกาะเต็มไปด้วยพลังปราณศพที่หนาแน่น มีหลายร้อยหลุมศพที่ถูกฝังอยู่บนเกาะที่โดยมีถ้ำแต่ละถ้ำที่เชื่อมโยงไปยังจุดศูนย์กลางของเกราะ
หลุมฝังศพบางแห่งมีขนาดใหญ่พอๆกับสนามบาสเกตบอล และบางแห่งก็มีขนาดเล็กเท่ากับห้องหนึ่งห้อง
เส้นทางยาวลึกไปยังหลุมฝังศพ ตามทางเต็มไปด้วยวัตถุแปลกประหลาด และเต็มไปด้วยหมอกสีขาว
หลุมฝังศพหลายร้อยแห่งถูกเชื่อมโยงโดยเส้นทางเส้นนี้
เกาะนี้ดูเหมือนกับใยแมงมุมขนาดใหญ่ และเส้นทางแต่สะเส้นก็เป็นเหมือนเส้นใบแมงมุม
ด้านนอกหลุมฝังศพและเส้นทางเต็มไปด้วยพืชสีเทาไม่มีสิ้นสุด ซึ่งมันดูน่ากลัว และหดหู่เป็นอย่างมาก
ที่ศูนย์กลางของเกาะนั้นเป็นหลุมฝังศพที่ใหญ่ที่สุด เป็นหอคอยหินที่ดูมืดมนและมีสาวกของนิกายซากศพยืนอยู่
สาวกของนิกายซากศพนั้นอยู่ในระดับ หายนะ และปฐพี พวกเขาเดินไปมาระหว่างหอคอยหินและหลุมฝังศพ
สาวกของนิกายซากศพถูกส่งไปเฝ้าที่ทางเข้าของหลุมฝังศพ และมีบางส่วนที่ยกหินเยือกแข็งและแมลงที่มีพิษอยู่ พวกเขาโยนวัสดุแปลกประหลาดไว้ตามเส้นทาง .
ทั้งเกาะเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ดูน่ากลัวเป็นอย่างมากประกอบไปด้วย สุสาน , พืชพรรณที่ดุร้าย และสาวกของนิกายซากศพที่ดูมืดมน
บรรดาสาวกของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง ยกกล่องไม้ลงมาจากเรืออย่างชุลมุน
สาวกหลายสิบคนของนิกายซากศพเปิดกล่องไม้ออก และหนึ่งในนั้นก็เขียนอะไรบางอย่างลงบนหนังสือ เพื่อบันทึกข้อมูลของ ‘ ศพ ‘
สาวกของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยางนั้นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี พวกเขาอธิบายเกี่ยวกับศพให้สาวกจากนิกายซากศพฟัง
สาวกผู้หญิงของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง ค่อนข้างระมัดระวังตัวเป็นอย่างมากเมื่อมาถึง และดูแปลกประหลาดไปเมื่อพวกนางพูดคุยกับสาวกของนิกายซากศพ
หลี่จวง และ จูเยี่ยหลู เป็นนักพรตของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง ก็ได้ลงมาจากเรือ พวกเขายืนอยู่ข้างกล่องเหล่านั้น และพูดกับนักรบจากนิกายซากศพ
ฉื่อหยานและเซี่ยซินเหยียน ะยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ พร้อมกับมีสีหน้าที่แปลกประหลาด
” นักพรตจู นั้นประทับใจเจ้าเป็นอย่างมาก นางยังคงต้องการให้เจ้าเป็นลูกศิษย์ของนาง ถ้าเจ้าต้องการหละนะ ” ที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉื่อหยานคือเสี่ยวฟงที่พยายามเกลี้ยกล่อมเขา” เพียงเจ้าพยักหน้า ข้าจะไปบอกนักพรตจูให้ ตกลงหรือไม่ ? “
ฉื่อหยานขมวดคิ้ว และชำเลืองมองไปที่จูเยี่ยหลู ที่ยืนอยู่ไกลๆ และเขาก็ส่ายหัว ” ขออภัยด้วย ข้าไม่อยากเข้าร่วมกับดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง “
เสี่ยวเฟิงก็ดูเศร้าหมองลงและ นางก็กล่าวอย่างเย็นชา ” เจ้าจะต้องเสียใจ ! “
” นี่เจ้าสองคนยังไม่ลงจากเรืออีกรึ รออะไรอยู่หละ ? ” หลี่ เหว่ย ได้เดินลงมาจากเรือและเขาก็แสยะยิ้ม ” เราจะพักที่นี่ 1 วัน และห้ามคนแปลกหน้าอยู่บนเรือ “
ฉื่อหยานขมวดคิ้วเข้าหากัน มองไปที่เซี่ยซินหยาน และกล่าวว่า ” ไปกันเถอะ “
ตอนนี้เขาทำได้เพียงเชื่อฟังพวกมัน
เซียซินหยาน ดูค่อนข้างเรียบเฉย และถึงแม้ว่านางจะเต็มไปด้วยความขยะแขยง แต่นางก็ต้องลงจากเรือด้วยกัน กับ ฉื่อหยาน
หลี่จวงและจูเยี่ยหลู , สองนักพรตของดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง จ้องมองมาทั้ฉื่อหยานและเซียซินหยาน ในขณะที่พูดคุยกับนักรบของนิกายซากศพ
นักรบที่มีใบ้หน้ายาวของนิกายซากศพ ก็มองไปที่ฉื่อหยาน และ เซียซินหยาน ดูเหมือนมันกำลังทำข้อตกลงบางอย่างกับหลี่จวงและจูเยี่ยหลู
ทั้งสามคนคุยกันสักพักแล้วก็พยักหน้าเหมือนกับว่าพอใจอะไรสักอย่าง
ไม่นาน หลี่จวงก็กล่าวออกมาเสียงดัง ” เราจะพักที่นี่กันสักสามวัน แล้วเราจึงจะค่อยออกเรือกัน “
” นักพรตหลี่ เราอยู่บนเรือได้หรือไม่ ? ” สาวกผู้หญิงถามออกมาอย่างอ้อนวอน
” ไม่ ! ” หลี่จวงถอนหายใจ และจ้องมองไปที่พวกเขาอย่างเย็นชา ” หนทางของเจ้ายังอีกยาวไกล เจ้าจะไม่สามารถพัฒนาการฝึกฝนได้ หากเจ้ายังกลัวเช่นนี้อยู่ . เจ้าต้องทำตัวให้แข็งแกร่งดังเหล็กไว้ คืนนี้ สาวกของนิกายซากศพจะพาเราไปเยี่ยมชมเหล่าทาสศพ คว้าโอกาสนี้ไว้ เป็นเรื่องยากมากที่ผู้คนในทะเลไม่มีสิ้นสุดจะได้เยี่ยมชม “
” ห๊ะ ! “
สาวกหลายคนของ ดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง กลายเป็นหวาดกลัวและริมฝีปากของเขาก็สั่นสะท้าน
สาวกของนิกายซากศพมองไปที่พวกเขาอย่างดูถูกและหยิบเอาแหวนเล็กๆออกมาจากสายคาดเอวของพวกเขายืนออกไป
” อ้า ! “
สาวกของดินแดนมหัศจรรย์หยินหยาง กรีดร้องออกมาอีกครั้ง
จากแหวนวงนั้น , มีศพในชุดสีขาวปรากฏขึ้น
ศพพวกนั้นดูเหมือนคนตาบอดและมันก็เดินโซเซเข้ามาหาพวกเขา
” ศพเหล่านี้เป็นศพมนุษย์ พวกมันพึ่งปรับแต่งได้ไม่นาน ดังนั้น แขนและขาของพวกเขายังคงแข็งตรึงอยู่ พวกเจ้าจะกลัวอะไร ? ” สาวกนิกายซากศพคนหนึ่งเหลือบมองไปที่สาวกของดินแดนมหัศจรรย์หยินหยางที่กรีดร้องออกมา ด้วยความเย็นชา ” ทาสศพพวกนี้เป็นสหายที่ดีที่สุดของเรา พวกเขาไม่สามารถทรยศพวกเราได้ “
เหล่าศพมนุษย์เคลื่อนไหวช้าๆและยกกล่องไม้ไปยังหลุมฝังศพ .
ภายใต้แสงจันทร์ ทาสศพถูกล้อมรอบไปด้วยพลังปราณศพ ทำให้พวกมันดูซีดและน่ากลั่วเป็นอย่างมาก
ฉื่อหยานขมวดคิ้วและมองดูเหล่าสาวกของนิกายซากศพนำศพออกไป
” เจ้าสองคน ” หลีจ้วงพูดไปที่ฉื่อหยาน และเซียซินหยาน ” พวกเจ้าก็ไปที่หลุมฝังศพสะ “
หลี่จวงไม่เคยคุยกับฉื่อหยาน และ เซียซินหยานแบบจริงจังมาก่อน เขายังคงพูดกับสาวกของนิกายซากศพอยู่
จูเยี่ยหลู มองไปที่ฉื่อหยาน และขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วจึงหันไปพูดกับสาวกนิกายซากศพ
พวกเขาทั้งสามคนนั้นกำลังเจรจาเรื่องราคาของศพกันอยู่
ฉื่อหยานเหยียดมือออกไปและคว้าไปที่เซียซินหยาน และพูดด้วยเสียงเบาๆ ” พวกเราหนีกันเถอะ , ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ” .
” พวกเราทำไม่ได้ ” เซียซินหยาน ส่ายหน้า ” มีศพน้ำอยู่ ! “
” เจ้ารู้ได้ยังไง ? “ฉื่อหยานสีหน้าเปลี่ยนไป เขามองไปรอบๆ ด้วยดวงตาของเขา
” มีสามศพน้ำด้วยกันเป็นอย่างน้อย ซึ่งมันสามารถดำน้ำลึกลงไปในทะเลได้ เราจะถูกจับได้ทันที หากเราออกไปตอนนี้ . ” เซียซินหยาน กล่าวเบาๆ
” แล้วเราจะทำยังไงกันดี ? “
” ไปกันเถอะไปที่หลุมฝังศพกันก่อน เมื่อกำจัดศพน้ำพวกนั้นได้แล้ว จะค่อยไปกัน”
” ตกลง “
หลี่เว่ย รักษาระยะห่างจากฉื่อหยานพอสมควร แต่มันก็ยังคงสังเกตเขาอย่างระมัดระวัง
” เจ้าสองคนไปได้แล้ว ไปดูวิชาปรับแต่งของพวกเขากัน นิกายซากศพนั้นไม่เพียงแต่ปรับแต่งซากศพที่ตายแล้วเท่านั้น แต่เขายังปรับแต่งศพที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นกัน เจ้ารู้ใช่หรือไม่อะไรคือซากศพที่มีชีวิตอยู่ ? มันหมายถึงการปรับแต่งมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่ให้กลายเป็นศพไงหละ นี่มันน่าสนใจเป็นอย่างมาก บางทีเจ้าทั้งสองออาจจะได้เห็นมัน “
หลี่ เว่ย ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ฉื่อหยาน สีหน้าเปลี่ยนไป และเขาก็รู้ถึงแผนการของหลี่เว่ยได้อย่างรวดเร็ว และรู้แล้วว่าทำไมหลี่จวงถึงหันกลับมามองเขาขณะที่พูดคุยกับอยู่สาวกนิกายซากศพ
หลี่จวง นั้นได้ขายพวกเขาให้กับนิกายซากศพแล้ว
ดวงตาของเซียซินหยานกลายเป็นเย็นชานางกัดริมฝีปากและเต็มไปด้วยความโกรธ
” อยู่ด้วยกันไว้ ” ฉื่อหยาน คว้ามือของนางไว้แน่นและพูดอย่างหนักแน่น ” ตราบเท่าที่เรามีชีวิตอยู่ จะต้องมีโอกาสแน่นอน ! “
เมื่อได้ยินดังนั้นเซี่ยซินหยานกูรู้สึกปลอดภัยขึ้น
” ตกลง ” เซียซินหยาน พยักหน้าเบาๆ เป็นครั้งแรกที่นางตอบฉื่อหยาน นางจับไปที่มือของฉื่อหยาน ” ข้าจะจำไว้ เราต้องรอด “
ฉื่อหยานรู้สึกปลื้มเป็นอย่างมากและเขาก็กล่าวออกไปด้วยความสุจ ” อย่าได้กังวล พวดเรารอดแน่นอน ! “
” ถ้าเราสามารถรอดได้ ข้าจะให้อภัยและยกโทษให้กับความหยาบคายของเจ้า……และข้าก็จะทำตัวดีๆกับเจ้า ” เซียซินหยาน ลังเลสักพักจากนั้นก็พูดออกมาเบาๆ
” พวกเราต้องหนีไปจากที่นี่ได้แน่นอน ! “
