เทพเจ้าล่าสังหาร – บทที่ 13 ฆ่าทันที

ในตอนนี้ผู้อ่าน อาจจะอ่านแล้วงงๆ เนื่องจากว่าวิธีการแปลของทางอิ้งในตอนนี้มันแปลกๆ ไม่รู้ใช่คนเดียวกันหรือเปล่าที่แปล เพราะผมอ่านผมก็งงเช่นกัน ขออภัยในที่นี้ด้วย

––––––––––––––––––––––––

บทที่ 13 ฆ่าทันที

ฉื่อหยานไม่สามารถควบคุมความกระหายเลือดได้อีกต่อไป เขาหอบหายใจอย่างหนัก และจู่ๆก็กระโดดลงมาจากพุ่มไม้หนา . พลังปราณลึกลับไหลในแขนข้างขวาของเขาเป็นคลื่นพลังที่ดุร้ายและเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันอย่างรุนแรงเหมือนมันกำลังจะละเบิดออกมาจากภายใน

” บัดซบ ! “

นักรบตื่นตัวทันที และตะโกนเสียงดังเพื่อขอความช่วยเหลือ ที่บนหัวมัน ฉื่อหยานกระโดดจู่โจมลงมา พลังปราณลึกลับก่อตัวขึ้นเป็นหมอกควันหนา รอบๆแขนของเขา ฉื่อหยานโคจรพลังปราณลึกลับให้รูปร่างมันออกมาเหมือนแห ซึ่งพันกันแน่นไปที่หัวนักรบทันที

ในช่วงเวลานั้น คลื่นความรู้สึกเชิงรบที่รุนแรงผสมกับความแค้นและความสิ้นหวังที่มากมาย ก็แล่นเข้าไปในจมูก และ ปาก ของนักรบตระกูลโม่ มันรู้สึกเหมือนกับว่า มันกำลังยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเลือดและมีภูติผีนับพันพุ่งมาหามัน และภูผีจับเหล่านั้นก็จับไปที่มัน และฉีกกระฉากมันเป็นชิ้นๆ มันไม่สามารถขยับได้ ไม่ว่ามันจะพยายามแค่ไหนก็ตาม

” ตุบ ! “

ฉื่อหยานเอากำปั้นที่แข็งเหมือนเหล็กทุบไปที่กะโหลกของนักรบด้วยพลังที่แข็งแกร่ง เกิดเป็นเสียงที่ดังชัดเจน กะโหลกของนักรบระเบิดออกมา มันไม่ได้แม้แต่จะกรีดร้องออกมาก่อนที่มันจะสิ้นลมหายใจสุดท้ายในชีวิต พลังปราณลึกลับของมันลอยออกมาและซึมเข้าไปในเส้นชีพจรของฉื่อหยานทันที

นักรบอีกคน ที่ชื่อ เจิ่นไท มองมาอย่างหวาดกลัวทันทีและตั้งใจจะจุดระเบิดควีนสีฟ้าของมัน ระเบิดควันสีฟ้าพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและระเบิดกลายเป็นแสงสว่างสีฟ้าสว่างกว่าดวงอาทิตย์

” ดูนั่น ! ! ! ตรงนั้น ! “

โม่หยานหยูเห็นแสงสีฟ้านางก็ตื่นเต้น นางหันไปรอบ ๆและรีบพุ่งไปในทิศทางนั้นอย่างไม่รีรอ อาจารย์ การู ไม่ได้ตามไปทันที เขา แสยะยิ้มอยู่ สักพัก แล้วจึงตามโม่หยานหยูไป .

” เจ้าบัดซบ ! มาดูกันว่าตอนนี้เจ้าจะหนีไปไหนได้ ! ” หลังจากปล่อยระเบิดควันสีฟ้า , เจิ่งไทไม่ได้กลัวเหมือนก่อนหน้านี้ เขาจ้องฉื่อหยานด้วยสายตาที่เยาะเย้ย ” พวกเราตามหาเจ้ามาตลอด ในที่สุดเจ้าก็ออกมา คราวนี้เจ้าจะหนีไปไหนได้ ? “

ฉื่อหยาน หายใจอย่างหนัก ด้วยความกระหายเลือดที่มากขึ้นและเข้มข้นมากขึ้นในสายตาของเขา ฉื่อหยานรู้สึกถูกกระตุ้นด้วยอะไรบางอย่างที่ไม่มีวันสิ้นสุดอยู่ในอกของเขา พลังปราณลึกลับของนักรบที่ตายไปพุ่งเข้าไปในร่างกายของฉื่อหยาน หลังจากที่มันตาย มันได้เพิ่มเชื้อเพลิงให้กับความปรารถนาที่จะฆ่า มันกระตุ้นอย่างรุนแรงในร่างกายเขา มันเหมือนมีเสียงกระซิบอยูาข้างหูของเขาอย่างต่อเนื่อง ทำเขาเริ่มลุ่มหลงในความกระหายเลือดของเขา

เมื่อเห็นว่าฉื่อหยานกำลังยืนหอบ แทนที่มันจะวิ่งหนี เจิ่งไทกลับรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย มันรักษาระยะห่างของมันจากฉื่อหยาน และพูดเยาะเย้ย ” นี่ เจ้าหนะไม่รอดแน่… แม่นางโม่และอาจารย์การู กำลังจะมาที่นี่ในอีกไม่ช้า เจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน ! “

ด้วยเสียงคำรามที่ออกมาจากคอของเขา ฉื่อหยานก็พุ่งไปที่เจิ่งไททันที ดุจสัตว์ป่าที่ถูกขังอยู่ในกรง มีแสงสีขาวเป็นควันรอบแขนขวาของเขาซึ่งดูเหมือนงูขนาดยักษ์ งูนั่นได้ลอยออกมาและพุ่งไปที่คอของเจิ่งไท

เจิ่งไทได้เตรียมรับมือไว้อยู่แล้วแล้ว เขาไม่ได้ตอบโต้ฉื่อหยานโดยตรง เขาเคลื่อนไหวถอยออกไปไม่กี่เมตร

แต่ควันสีขาวที่เหมือนงูนั้นก็ไม่ง่ายที่จะกำจัด มันไล่ตาม เจิ่งไทราวกับว่ามันมีชีวิต แม้ว่าเจิ้งไทจะหลบไปข้างหลังเพียงใด มันก็ไม่ยอมแพ้ และยังตามเจิ้งไทไป มันตั้งใจที่จะห่อเจิ้งไทไปรอบๆให้เหมือนรังไหม

เจิ้งไทรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย มันสูดลมหายใจเข้า และเริ่มใช้ดาบคมในมือของมันฟันไปที่งู

งูควันสีขาวถูกตัดครึ่งทันที แต่มันไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้นนั้น งูควันที่ถูกฟันเป็นสองส่วนพุ่งไปหาเจิ้งไท้และเริ่มที่จะห่อไปรอบๆแขนทั้งสองของมัน ในตอนนั้น คลื่นวิญญานชั่วร้ายสองสายก็พุ่งเขาไปในหัวของเจิ่งไท ร่างกายของมันแข็งทื่อ ทั้งดวงตาของมันเต็มไปด้วยฉากนองเลือดและโครงกระดูกที่น่าขนลุก มันรู้สึกพลังในร่างกายมันทั้งหมดถูกปิดกั้น

” บูม ! “

ฉื่อหยานมาถึงตรงหน้าเจิ่งไท และต่อยไปที่หน้าของมันด้วยแรงทั้งหมดในกำปั้นขวาของเขา ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เลือดและพลังปราณลึกลับก็ระเบิดออกมาจากกำปั้นของฉื่อหยาน และเจาะตรงเข้าไปที่หัวของเจิ้งไท

มีเลือดท่วมไปทั้งใบหน้าของมัน รวมทั้งความหวาดกลัวมที่ไม่น่าเชื่อปรากฏขึ้นในตาของมัน เจิ้งไทรู้สึกเย็นยะเยียบไปทั่วร่างกายของมัน แล้วมันก็ทรุดลงหน้าคว่ำลงพื้นดิน พลังปราณลึกลับของมันพุ่งออกไปเหมือนเหล่านั่นรบที่ตกตายไปก่อนหน้านี้

ร่างของนักรบทั้งสองค่อยๆ กลายเป็นมัมมี่ โดยไม่มีร่องรอยของเลือดบนใบหน้า พลังปราณลึกลับของพวกมันทั้งหมดถูกดูดออกไป

แม้จะมีความกระหายเลือดที่รุนแรงคำรามอยู่ในใจของเขา ฉื่อหยานก็ยังคงรักษาสติของเขาไว้ได้และตรวจสอบทรัพย์สินของนักรบทั้งสองที่ตายไป เขารวบรวมมันทั้งหมด ทั้งอาหารและเหรียญคริสตัล

และจึงปีนกลับขึ้นไปบนต้นไม้เก่าแก่อีกตนั้งเหมือนลิงที่ว่องไว เขาซ่อนตัวอยู่ในกิ่งที่มีใบไม้เป็นพุ่มหนา และบังคับให้ตัวเองสงบลง

แต่ความกระหายเลือดยังคงอยู่ในจิตใจของเขา ฉื่อหยานนั่งอยู่ตรงนั้น และเริ่มโคจรพลังปราณลึกลับของเขา พลังปราณลึกลับที่ไหลอยู่ภายในแขนข้างขวาของเขาเมื่อครู่ ก็ค่อยๆ โคจรเข้าไปที่ท้องของเขา และจากนั้นแขนข้างขวาของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

ฉื่อหยานพยายามเป็นอย่างมากที่จะควบคุมลมหายใจและดึงควันสีขาวที่ชั่วร้ายให้กลับมาที่ร่างของเขา ความปรารถนาที่จะฆ่าของเขาก็ค่อยๆหายไปจากสายตา มองผ่านใบไม้หนา ฉื่อหยานมองไปที่การเคลื่อนไหวข้างใต้อย่างตั้งใจ

ไม่นาน ฝูงชนก็เริ่มรวมตัวกันใต้ต้นไม้ สองคนแรกเป็นนักรบจากตระกูลโม่เหมือนเจิ่งไท , พวกมันยังอยู่ในนภาที่ 2 ของระดับ เริ่มต้น และไม่สามารถปลดปล่อยพลังปราณลึกลับของพวกมันออกจากร่างกายของพวกมันได้ พวกมันมองไปรอบๆอย่างระวังเมื่อพวกมันมาถึง และพวกมันยังคงมองหาร่องรอยของฉื่อหยาน เพราะกลัวเขาจะลงมืออีกครั้ง

สักครู่ โม่หยานหยูและอาจารย์การู หนึ่งในนั้นก็มาถึง โม่หยานหยูมาถึงก่อน นางมองอย่างรวดเร็วไปที่ร่างที่แห้งเหี่ยวทั้งสองร่างบนพื้น และกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น ” ถูกต้อง ! ย่อมเป็นฝีมือของมัน ! ” แสงที่เย็นชาและกระหายในการฆ่าเริ่มแพร่กระจายไปในดวงตาของนาง นางเคลื่อนไหวไปรอบ ๆพยายามที่จะหาร่องรอยของเขา นางตรวจสอบใบไม้และกิ่งก้าน , พยายามมองให้ออกว่าเขาหนีไปทางไหน ?

ก่อนหน้านี้ หากฉื่อหยานพยายามที่จะหนี เขาจะต้องทำลายกิ่งของต้นไม้และทิ้งรอยเท้าไว้เบื้องหลังเป็นแน่และไม่มีหนทางที่เขาจะปกปิดร่องรอยของเขาได้

โม่หยานหยูพูดถูกเกี่ยวกับเรื่องนั้น

แต่น่าเสียดาย ฉื่อหยาน ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย แต่เขาซ่อนตัวบนต้นไม้เก่าแก่มาตลอด โม่หยานหยูยังคงวพยามตามหาไปทุกที่ แต่ไม่เจออะไร ใบหน้าสวยของนางกลายเป็นบึ้งตึงน่าเกลียดทันที ” ให้ตายเถอะ ! บ้าจริง ! ไม่มีร่องรอยของมันเลย ! “

หลังจากที่อาจารย์ การู มาถึง มันก็มองไปรอบๆ ด้วยสายตาที่หลักแหลมของมัน และก็มองขึ้นไปบนต้นไม้และตะโกน ” ไอ้เจ้าบัดซบ ! ! ไสหัวออกมาจากต้นไม้ได้แล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าจะหนีไปได้งั้นรึ ? “

ฉื่อหยานประหลาดใจกับปฏิกิรยาของอาจารย์การู ช่วยไม่ได้ที่เขาจะเสียการควบคุม แสงเย็นเฉียบพุ่งออกมาจากตาดำของเขา ความกระหายในการฆ่าฟันที่เขาได้ควบคุมไว้ในร่างก่อนหน้านี้ถูกปลดปล่อยออก !

” ข้าว่าแล้วเชียว ! ” อาจารย์การูแสยะยิ้ม ในทันทีระเบิดสีเทาที่น่าขนลุกปรากฏขึ้นในมือของมัน ระเบิดถูกปาไปยังบนต้นไม้ที่ฉี่หยานซ่อนอยู่

” แก ไอ้สารเลว ! ดูสิตอนนี้แกจะไปซ่อนที่ไหนได้ !? ” โม่หยานหยูพูดด้วยใบหน้าที่น่ากลัว และยังปลดปล่อยพลังของเธอไปยังบนต้นไม้ [ อัศนีขจีสังหาร ] เป็นลำแสงสีเขียวที่ผสมไปด้วยสายฟ้า

” วู้ ! ! ! ! ! “

ฉื่อหยาน กระโดดออกมาจากต้นไม้ เขาไม่ได้มองไปที่โม่หยานหยูและอาจารย์การู ทั้งหมดที่เขาทำเมื่อเขาออกมา คือพุ่งไปที่บนต้นไม้หนาต้นต่อไปทันที

อย่างไรก็ตาม ทั้ง โม่หยานหยูและอาจารย์การู เป็นนักรบในระดับ ก่อตั้ง ซึ่งเหนือกว่าฉื่อหยานที่อยู่ในระดับเริ่มต้น หากฉื่อหยานไม่ได้ลอบโจมตีก็ไม่มีทางที่ฉื่อหยานจะเผชิญหน้ากับพวกมันตัวต่อตัวได้เลย และนั่นไม่ใช่เพียงคนเดียว แต่เป็นสองคน

” อย่าปล่อยให้มันรอดไปได้ ! ” โม่หยานหยูตะโกนเสียงดังพลางพุ่งตามฉื่อหยานไป , ในขณะที่นักรบสองจากตระกูลโม่ก็ตามมาข้างหลัง

อาจารย์การู ไม่ได้ไล่ตามฉื่อหยานทันที มันยืนดูต้นไม้เก่าแก่ที่ถูกระเบิดสีเทาทำลายอย่างสมบูรณ์ โบกมือ และเรียกระเบิดสีเทาที่น่าขนลุกกลับมาในฝ่ามือของมัน มันแสยะยิ้ม อีกครั้ง แล้วตามโม่หยานหยูด้วยความเร็วเหมือนแสง

สองนักรบของตระกูลโม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง โม่หยานหยูและอาจารย์การู ที่กำลังไล่ตามฉื่อหยานอยู่ หนึ่งในนั้นได้มาถึงอย่างรวดเร็ว

” บูม ! “

ลูกบอลสีฟ้าสดใสพลันระเบิดตรงหน้าโม่หยานหยูและอาจารย์การู มันส่องแสงสีฟ้าสว่างจ้าเกือบทำให้พวกมันทั้งสองตาบอด โม่หยานหยูและอาจารย์การู กำลังสนใจแต่จะตามฉื่อหยานไป โดยไม่ใส่ใจสิ่งรอบๆ เมื่อพวกมันเห็นระควันสีฟ้าระเบิดอยู่ข้างหน้า พวกมันตกใจเป็นอย่างมากและพวกมันก็หลับตาลงทันที

และพวกมันชนเข้ากับต้นไม้ยักษ์ทั้งสองต้น และกว่าที่พวกมันจะสามารถฟื้นสายตาของตัวเองได้ ฉื่อหยานก็อยู่ห่างออกไปแล้ว

” ระเบิดควันสีฟ้า ! บ้าจริง ! “โม่หยานหยูตะโกนและยังคงไล่ตามฉื่อหยานไปด้วยสีหน้าโกรธ

เห็นได้ชัดว่าอาจารย์การู ก็หงุดหงิดเช่นกัน มันสบถอะไรบางอย่างออกมา ทันใดนั้นมันก็พุ่งไปข้างหน้าผ่านโม่หยานหยูไป . คราวนี้มันไม่ได้เก็บพลังที่แท้จริงของมันเอาไว้อักแลว ” ไอ้สารเลว! คราวนี้ ข้าจะทำให้เจ้าต้องร้องขอความเมตตา !”

” บูม ! “

ระเบิดควันสีฟ้าอีกลูกก็ระเบิดต่อหน้ามัน แต่คราวนี้ อาจารย์การูเตรียมรับมือไว้แล้ว เขาหลับตาลงช่วงหนึ่งและยังคงไล่ตามฉื่อหยานหลังจากที่แสงว่างของระเบิดควันสีฟ้าก็ค่อยๆจางลงไปแล้ว

อาจารย์การูเป็นนักรบในระดับ ก่อตั้ง พลังของมันนั้นสูงกว่าฉื่อหยานมากมายนัก มันพุ่งมาเหมือนสายลม ที่รวดเร็ว หลังจากที่ระเบิดควันสีฟ้าลูกที่สองได้ระเบิดไป มันก็ลดช่องว่างระยะ ระหว่างมันกับฉื่อหยาน ลง ได้อย่างรวดเร็ว

ระเบิดสีเทา ! อาจารย์ การู เรียกระเบิดสีเทาภายในฝ่ามือของมันอีกครั้ง ใบหน้าของมันกลายเป็นขั่วร้ายและมันก็ยกมือของมันขึ้นเมื่อมันอยู่ห่างจากฉื่อหยาน ประมาณ 20 เมตร

บูม ! ระเบิดสีเทาถูกขว้างออกไป เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ พุ่งไปที่ด้านหลังของฉื่อหยาน

” บูม ! “

ฉื่อหยานปล่อยระเบิดควันสีฟ้าอีกครั้ง ระเบิดควันสีฟ้าและระเบิดสีเทาเข้าประทะกัน และระเบิดออกมาเป็นแสงสีเขียวอ่อนปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าทั้งหมด แสงสีเขียวตกลงมาในป่าและเริ่มเกิดเป็นไฟลุกลาม

ต้องขอบคุณระเบิดควันสีฟ้า , ที่ทำให้ฉื่อหยาน มีเวลาที่จะหลบหนี เขายังคงวิ่งไปข้างหน้าเหมือนกับว่าเขากำลังอยู่นรก เมื่อเขารู้สึกว่าอาจารย์ การู กำลังใกล้เข้ามา เขาก็จะปล่อยระเบิดควันสีฟ้าที่เขายึดมาได้จากนักรบก่อนหน้านี้ออกไป เพื่อซื้อเวลาให้ตัวเองหลบหนี

แต่ในที่สุด ระเบิดควันสีฟ้าทั้งหมดที่อยู่ในมือของฉื่อหยานก็หมดไป ในช่วงเวลานั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังงานแปลกๆที่อบอุ่นจากเส้นชีพจรไหลไปทั่วร่างกายของเขา พลังปราณลึกลับที่เขาดูดซับมาจากนักรบทั้งสองคนที่ตกตายไป มันกำลังกลั่นอยู่ใร่างกายของเขาและกำลังจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของ พลังปราณลึกลับของเขาเองภายในช่องท้องของเขา มันเพิ่มพลังของเขาไปยังระดับถัดไป

ในทันที ฉื่อหยานหันไปรอบ ๆและพุ่งกลับไปหาอาจารย์ การู ราวกลับว่าเขากำลังบ้าคลั่ง !

อาจารย์ การู แสยะยิมอย่างน่ากลัวบนใบหน้าของมันอีกครั้ง มันไม่ได้ตกใจเลย มันค่อยๆโคจรพลังปราณลึกลับภายในร่างกายของมัน มันเตรียมแผนรับมือกับเขาไว้แล้ว ภายในไม่กี่วินาที ร่างกายของมันก็ถูกปกคลุมด้วยชั้นของแสงสีดำ หนาครึ่งเมตร

มันใช้พลังปราณลึกลับเพื่อปกป้องร่างกายของมัน

ฉื่อหยาน ตกใจเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ชะลอตัวลงเพราะเรื่องนั้น เขากลับโคจรพลังปราณลึกลับให้เข้มข้นขึ้นไปยังมือซ้ายของเขา ฉื่อหยานไม่ได้ปล่อยมันไปด้านหน้าทันที เขาอัดแน่นมันไว้ที่กำปั้นเหล็กของเขาให้เป็นเหมือนมีดที่แหลมคม และเขาก็แทงไปที่หน้าท้องของอาจารย์การู

ด้วยสีหน้าดูถูกในสายตาของมัน อาจารย์การู ไม่ได้ขยับหลบแม้แต่นิดเดียว เหมือนกับว่าเขากำลังรอให้ฉื่อหยานจู่โจมเข้ามา

” บูม ! “

หนึ่งในชั้นของแสงสีดำที่ครอบคลุมร่างกายอาจารย์ การู , ฉื่อหยานรู้สึกเหมือนเขาแทงไปที่ชั้นของผ้าฝ้าย เขาโจมตีโดนเพียงชั้นแสงสีดำเท่านั้น เขาไม่สามารถทำร้ายร่างกายอาจารย์การูได้เลย

” ฮึ่ม ! เจ้าเป็นเพียงนักรบระดับเริ่มต้น ! ต้องการที่จะทำลาย [โล่แสงมืด] ของข้า ? มันไม่ง่ายขนาดนั้นหลอก ! ” อาจารย์การูแสยะยิ้ม และคลื่นระเบิดสีเทา ก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือของมัน อยู่ที่หน้าอกของ ฉื่อหยาน

ฉื่อหยานปะทะกับมันทันที ด้วยคลื่นพลังที่รุนแรงกระแทกลงมาที่หน้าอกของเขา ฉื่อหยาน กระเด็นไปข้างหลัง ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาจะได้ยินเสียงกระดูกแตกหักอยู่ภายในหน้าอกของเขา

เขาล้มลงบนพื้น ฉื่อหยานรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเขาได้แตกเป็นเสี่ยงๆและรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด

” เจ้าโง่ ! เจ้าคิดยังไงมาแลกกับข้า ” อาจารย์การู ส่ายหัว แล้วค่อยๆ เดินไปหาฉื่อหยานด้วยใบหน้าเข้ม ” เจ้าเด็กน้อย กลับมาเป็นทาสยาสะ และอย่าพยายามที่จะหนีอีก เจ้าควรรู้ไว้ว่า ข้านั้นไม่ได้จู่โจมเจ้าด้วยพลังทั้งหมดของข้า มิเช่นนั้น เจ้าคงได้ตกตายไปแล้ว “

” อีกครั้ง ! “

ฉื่อหยาน ลุกขึ้นยืน เขาเช็ดเลือดจากริมฝีปากของเขาและวิ่งเข้าไปหาอาจารย์การูอีกครั้งด้วยสายตาที่ดูหน้ากลัว

” หึม ! เจ้าอยากตายนักรึ ? ย่อมได้ ! ” อาจารย์การู หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่หลบซ่อน เขาเปิดใช้งาน [ โล่แสงมืด ] อีกครั้ง ทั้งร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยแสงสีดำทันที

ฉื่อหยาน ชูกำปั้นขวาของเขาและพุ่งไปที่อาจารย์ การู ราวกับว่าเขาต้องการที่จะโจมตีอีกครั้ง

อาจารย์ การูแสยะยิ้ม ” เข้ามาเลยเจ้าเด็กน้อย ! ครั้งนี้เจ้าจะได้ตายสมใจ ! “

ฉื่อหยาน พุ่งไปข้างหน้า และก็มีบางอย่างแปลกๆ ขึ้นกับมือขวาของเขา ก่อนที่เขาจะจู่โจมไปที่ [ โล่แสงมืด ] ของอาจารย์การู ชั้นของแสงสีขาวปรากฏรอบกำปั้นขวาของเขา เป็นคลื่นพลังที่แข็งแกร่งและเป็นพลังงานเชิงลบ รวมกับความสิ้นหวัง ความกลัว และ ความกระหายในการฆ่า มันพุ่งออกไปทันที

อาจารย์ การู เริ่มรู้สึกเป็นกังวล แต่มันก็สายเกินไปที่มันจะทำอะไรได้

เวลาต่อมา พายุของพลังงานเชิงลบที่น่ากลัวที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ประทะเข้ากับ [ โล่แสงมืด ]ของอาจารย์การู [โล่แสงมืด ] ที่เต็มไปด้วยพลังจากนักรบในระดับก่อตั้ง พลันแตกเป็นชิ้นๆภายในไม่กี่วินาที วิญญาณที่ชั่วร้ายพัวพันรอบๆฉื่อหยาน และกำปั้นของเขาก็ได้ชกไปที่ร่างกายของอาจารย์การู , พายุพลังงานเชิงลบผ่านเข้ามาในร่างกายของมันดุจคลื่นพลังที่บ้าคลั่ง

ภายใต้การครอบงำของพลังงานเชิงลบ อาจารย์ การู จิตใจและร่างกายของมันกลายเป็นแข็งทั้งหมด มันไม่มีเวลาที่จะตอบสนองหรือป้องกันใดๆ

ฉื่อหยานหยิบกริชที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อด้านซ้ายและขวาของเขาออกมา ตัดผ่านไปที่คอของอาจารย์การู . กระแสเลือดที่อบอุ่นพรั่งพรูออกมาจากคอของ การู กระเซ็นทั่วร่างกายของ ฉื่อหยาน

หัวของมันลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงบนพื้น กระดอนไปไกลสามเมตร

พลังปราณลึกลับในร่างกายของการู พุ่งพลานอย่างบ้าคลั่งออกมา ผสมกับความกลัวและความคิดภายในจิตใจของการู ก่อนที่มันจะสิ้นลมหายใจ พลังปราณลึกลับของมันกำลังไหลเข้าไปในเส้นชีพจรของฉื่อหยาน

ฉื่อหยานรู้สึกถึงคลื่นพลังงานที่แข็งแกร่งได้อย่างชัดเจน เป็นคลื่นพลังปราณลึกลับที่แข็งแกร่ง ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น

มันแตกต่างจากนักรบที่ชื่อเจิ่งไทก่อนหน้านี้ การู นั้นเป็นนักรบในระดับก่อตั้ง .

พลังปราณลึกลับภายในร่างกายของมันหนาแน่นและเข้มข้นเป็นอย่างมาก พลังปราณลึกลับที่ฉื่อหยานได้ดูดซับจากมันหลังจากที่มันตาย เป็นพลังที่แข็งแกร่งกว่าของนักรบคนอื่นๆที่เขาดูดซับมาก่อนหน้านี้ยิ่งนัก

ฉื่อหยาน ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาไม่ขยับไปไหน เขาใช้เวลาเกือบนาทีเพื่อซึมซับพลังปราณลึกลับในร่างของอาจารย์การู .

หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าของอาจารย์การูขึ้นมา ฉื่อหยานรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาเริ่มเจ็บปวดขึ้น และเขาได้สูญเสียการควบคุมแขนและข้าของเขาไป โดยเฉพาะแขนข้างขวาของเขา ซึ่งเขาได้ใช้มันในโจมตีก่อนหน้านี้ เขาไม่สามารถสัมพัสได้ถึงพลังใดๆในข้างแขนขวาของเขาเลย นี้ย่อมผลข้างเคียงหลังที่เขาต้องเผชิญหลังจากปลดปล่อยการโจมตีนั้นออกไป

” อย่าให้มันหนีไปได้ ! “

ไม่ไกลจากข้างหลัง เขาได้ยินเสียงตะโกนของโม่หยานหยู . แม้ว่าระเบิดควันสีฟ้าหลายลูกจะสามารถทำให้นางช้าลงได้ แต่เมื่อนางจัดการกับมันได้แล้ว นางย่อมตามมาอย่างรวดเร็วในไม่กี่นาที

ดูเหมือนว่านางนั้นจะไม่ได้มาคนเดียว มีนักรบตระกูลโม่คนอื่นๆตามหลังเธอมาด้วย แต่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ในตอนนี้ ฉื่อหยานรู้สึกว่าพลังงานในร่างกายของเขากำลังถูกปิดกั้น ในตอนนี้เขาไม่สามารถประมือกับโม่หยานหยูไ หรือพวกนักรบโดยตรงได้ ฉื่อหยานหยิบกระเป๋าเป้ของอาจารย์การูมาสะพายบนหลังา , และกระโดดเข้าไปในพุ่มไม้หนาทันที และเริ่มวิ่งเหมือนกับว่าเขากำลังตกอยู่ในนรกอีกครั้ง

––––––––––––––––––––––––

ปล. ขอโทษทีผิดนัด และมาลงในวันนี้เนื่องจากเมื่อวานเน็ตดับทั้งวัน ลงอีกทีวันที่ 25/1/2560

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่ กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ