เทพเจ้าล่าสังหาร – บทที่ 150 ต่อสู้ใต้ทะเล

บทที่ 150 ต่อสู้ใต้ทะเล

ตอนเช้าตรู่

เรือแล่นไปตามทางที่เต็มไปด้วยหมอก หมอกปกคลุมปกคลุมไปทั่วทะเล ลินดา และคนอื่น ๆใบหน้าพวกเขากลายเป็นน่าเกลียดและใบหน้าของเหล่านักรบในระดับก่อตั้งก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาแสดงออกเช่นนี้

อยู่ข้างหลังเรือ มีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวรวมกันอยู่หกสิบตัว , และก็มีพวกมันสี่ตัวที่อยู่ในระดับสี่

ในทะเลใส มันเป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการกับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวเหล่านี้และตอนนี้รอบๆเรือก็เต็มไปด้วยหมอกหนาอีก หากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวเริ่มโจมตี จะเป็นการยากมากที่จะรับมือพวกมัน

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวนั้นอยู่ที่ใต้ทะเลซึ่งไม่มีหมอก

ดังนั้น พวกสัตว์อสูรเกล็ดเขียวที่อยู่ใต้ทะเลจึงไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากหมอกหนา

บางครั้งสิ่งที่คุณกลัวมักจะกลายเป็นจริงเสมอ !

ตอนนั้นเอง ลินดาและคนอื่นๆก็ตกใจ สัตว์อสูรเกล็ดเขียวรวมที่ตัวกันอยู่ด้านหลังเรือประมาณร้อนเมตรก็เคลื่อนไหวด้วยความเร็ว

ทีละตัว สัตว์อสูรเกล็ดเขียว ก็พุ่งเคลื่อนทีอย่างรวดเร็วและพุ่งมาเหมือนกับลูกศร

” ระวัง ! ! ! ! ! ! ! ! ” ลินดาร้องออกมา ” มีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับวสี่อยู่ด้วย ทำยังไงก็ได้ให้เราไม่ต้องจมน้ำ หาโอกาสและล่อพวกมันออกไปสะ ! ” .

เป็นเสียงตะโกนของลินดาที่ฟังดูอ่อนล้าเล็กน้อย

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่นั้นถือว่าเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงในทะเล ถึงแม้ว่านางจะไม่ได้อยู่ใต้น้ำ นางก็ยังไม่สามารถเอาชนะมันได้

นอกจากนี้สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ยังมีความคิดเป็นของตัวเอง พวกมันนั้นไม่ได้โผล่ออกมาจากทะเล และเลือกที่จะโจมตีเรือขณะที่อยู่ในทะเล ถ้าเรือถูกทำลาย พวกเขาจะต้องจมน้ำและถูกฆ่าแน่นอน

ลินดา ไม่อาจจะหยุดสัตว์อสูรเกล็ดเขียวไม่ให้โจมตีเรือได้ เสียงของนางตะโกนออกมาด้วยความอ่อนล้า

ฉื่อหยานขมวดคิ้ว และเขาก็ถอนหายใจออกมา ในใจของเขารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ทุกคนบนเรือกำลังประสบกับปัญหาร้านแรง

แล้วเขาก็แน่ใจว่า หลังจากนี้ สัตว์อสูรเกล็ดเขียวจะว่ายไปรอบๆและล้อมรอบเรือไว้แน่นอน จะไม่มีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวแม้แต่ตัวเดียวที่ขึ้นมาจากน้ำ

ด้วยการปรากฏตัวของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับ4 , สัตว์อสูรเกล็ดเขียวที่เหลือก็เหมือนกับว่ามีความคิด พวกมันไม่พลีพล่ามจู่โจมทันที พวกมันเอาแต่ล้อมรอบเรือไว้เงียบๆเหมือนกับว่ากำลังรออะไรบางอย่าง

” แกร๊กกก แกร๊กกก แกร๊กก ! ! “

เสียงที่น่าขนลุกดังออกมาจากใต้เรือ ใบหน้าของผู้คนบนดาดฟ้ากลายเป็นซีดเซียว

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่นั้นได้เริ่มโจมตีไปที่เรือ

เมื่อเรือถูกเจาะ และ จมลงไปในทะเล นั่นก็จะเป็นโอกาสของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวทันทีและเมื่อพวกเขาตกอยู่ในทะเล ก็จะไม่มีใครที่สามารถหลบหนีจากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวได้แน่นอน

สีหน้าของ ลินดา ก็เปลี่ยนไป ดวงตาที่สวยงามของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่นางก็ยังตะโกนออกมา ” ไปที่ขอบเรือและโจมตีไปที่สัตว์อสูรเกล็ดเขียวในทะเลสะ ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด ! “

” ขอรับ ! ! ! ! “

” น้องลินดา เราเชื่อในตัวเจ้า !

” บ้าจริง ! แม้ว่าข้าจะต้องตาย อย่างน้อยข้าก็ต้องฆ่าสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามสักครึ่งนึงก่อนหละ ! “

ลูกเรือบนดาดฟ้ามีกำลังใจมากขึ้น พวกเขาไปยืนที่ขอบของดาดฟ้าและโจมตีไปที่สัตว์อสูรเกล็ดเขียวที่อยู่รอบๆเรือ แสงของพลังโจมตมากมายพุ่งลงไปในทะเลมีโดยเล็งไปที่สัตว์อสูรเกล็ดเขียว

มีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวไม่กี่ตัวที่อยู่ใกล้กับผิวน้ำ พวกมันถูกแทงโดยลินดา และทันทีท้องของพวกมันก็แบะออก และตกตายทันทีด้วยการโจมตีที่รุนแรงของนาง

แต่การโจมตีของนักรบที่เหลือนั้นทำอะไรได้ไม่ค่อยมาก

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวที่ซ่อนอยู่เมื่อถูกโจมตี มันก็พุ่งกลับลงไปในทะเลลึก

เมื่อสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอยู่ลึกไปไกลกว่าสิบเมตร การโจมตีของพวกเขาก็กลายเป็นไร้ผลโดยน้ำทะเล และไม่สามารถทำอะไรใดๆแก่สัตว์อสูรเกล็ดเขียวได้เลย

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สัตว์อสูรเกล็ดเขียวก็เริ่มดำน้ำลงไป

ในทะเล น้ำสาดกระเซ็นไปทั่ว แต่ไม่มีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวแม้แต่ตัวเดียวที่บาดเจ็บ สัตว์อสูรเกล็ดเขียวทั้งหมดดำลงไปในทะเลและจ้องมองขึ้นมาที่ลูกเรืออย่างร่าเริง

จู่ๆลินดาก็หมดแรง

พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยหากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวไม่ว่ายขึ้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ที่ยังอยู่ใต้เรือและกำลังโจมตีเรือ หากใต้ท้องเรือแตกหละก็ พวกเขาต้องถูกฆ่าแน่นอน

ฉื่อหยานก็ลุกขึ้นยืนอย่างเงียบๆ และเดินมาที่ดาดฟ้าและมองไปยังสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอย่างเงียบๆ

ถ้าสัตว์อสูรเกล็ดเขียวไม่ฆ่าใครสักคนบนเรือหละก็ เขาก็จะไม่สามารถสร้างพลังงานเชิงลบได้ และโดยปราศจากพลังงานเชิงลบ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถสร้างหลุมแรงโน้มถ่วงได้

ฉื่อหยานสีหน้ากลายเป็นบึ้งตึงและเขาก็มองไปที่ คาร์มอนและคนอื่น ๆ อย่างเย็นชา ด้วยความโหดร้ายที่รุนแรงขึ้นจากในหัวใจของเขา

นอกเสียว่าจะมีคนตาย เขาถึงจะจัดการกับสถานการณ์เช่นนี้ได้ และใครคนนั้นต้องตายเดียวนี้ ไม่งั้นหากใต้ท้องเรือ ต่อให้มีคนตายมากเท่าใด มันก็สายเสียแล้ว

ฉื่อหยานทันทีก็พร้อมลงมือ ! !

” ลงไปในทะเลสะ แทนที่จะรอความตาย มันจะดีกว่าหากเราลงไปสู้กับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวในทะเล ยังไงสะ ถ้าท้องเรือถูกทำลาย เราก็จะจมลงไปในทะเลอยู่ดี มันคงจะดีกว่าถ้าเราเริ่มสู้กับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวก่อนที่ท้องเรือจะถูกทำลาย ” ลินดาดูหมดหวัง และนางก็ตัดสินใจออกไปอย่างหมดหนทาง

ต่อสู้กับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวในทะเล แน่นอนว่าเป็นการตัดสินใจที่ไม่ฉลาด ลินดานั้นเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าใครๆ แต่ตอนนี้นางไม่มีทางเลือกอื่น นางเพียงแค่ต้องการเสี่ยงโชคกับการตัดสินใจครั้งนี้

” เอาล่ะ ! ! ! ! ” นักรบทุกคนบนเรือก็เริ่มกลายเป็นคลั่ง ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้ โดยไม่มีคำสั่งใดๆนักรบสามคนก็กระโดดลงไปในทะเล

คาร์มอนลังเลสักพัก แต่ในที่สุดเขาก็กระโดดลงไปในทะเล

” สู้มัน ! ! ! ” ลินดาตะโกนออกมา และพร้อมที่จะกระโดดลงไปในทะเล

ฉื่อหยานก็เข้ามาใกล้นาง เขาขมวดคิ้วไปที่นางอย่างลังเล

แม้ว่าลินดาดูเหมือนก้าวร้าว แต่นางรู้ดีว่าถ้านางกระโดดลงไปในน้ำ นางจะต้องตายแน่นอน นางชะงักไปชั่วขณะ และมองไปที่ฉื่อหยานที่เฉยเมย ราวกับว่านางกำลังรออะไรบางอย่าง

แต่ฉื่อหยานนั้น ไม่ได้ทำอะไรเลย เขาส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจออกมา

ใบหน้าของลินดาก็กลายเป็นเศร้าโศก ความหวังที่อยู่ในสายตาของนางก็เลือนลาง และนางก็กระโดดลงไปในทะเลและต่อสู้กับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวพร้อมกับคนอื่นๆในทะเล

นางหวังว่าฉื่อหยานจะเป็นกำลังสำคัญ และจะสามารถช่วยให้พวกเขารอดจาดวิกถตครั้งนี้

นางนั้นได้วางความหวังสุดท้ายของนางไว้กลับฉื่อหยาน แต่นางกลับถูกฉื่อหยานถอนหายใจกลับมา

ลินดา ความหวังสุดท้ายของนางได้หายไป และในที่สุด นางก็ไม่หวังอะไรอีก และโดดลงไปในทะเลเพื่อตายร่วมกับลูกเรือของนาง

ฉื่อหยานมีการแสดงออกที่ซับซ้อน เขามองไปบนเรือที่ว่างเปล่า เขาลังเลเล็กน้อย และจู่ๆ เขาก็กระโดดลงไปในทะเล

เมื่อมองไปที่ลินดา ก่อนที่นางจะกระโดดลงไปในทะเล นางนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความโศกเศร้า แต่นางก็ยังกระโดดลงไปในทะเล อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกพวกนั้น เขาก็รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที

แม้จะเพื่อลินดา หรือ เพื่อตัวเอง ฉื่อหยานจัต้องทำอะไรสัก

” ตูม ! “

ฉื่อหยาน กลั้นหายใจ และดำลงไปในทะเล ดวงตาของเขาดูเย็นชาผิดปกติในทะเลลึก

เป็นพลังงานเชิงลบ ความสิ้นหวังและความเกลียดชังที่ลอยมาจากทะเลลึก และเริ่มไหลเข้ามายังเส้นชีพจรของเขา

นักรบผู้ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ คาร์มอนต่างก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ โดยสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ และเขาเองที่เป็นเหยื่อรายแรกในทะเล

ขณะที่ ลินดา และ คนอื่นๆ กระโดดลงไปในทะเล สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ก็หยุดโจมตีไปที่เรือ และ ว่ายกลับมาล้อมรอบลินดาและคนอื่นๆ

เรือ ไม่ใช่เป้าหมายของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอีกต่อไป , เหตุผลที่พวกมันโจมตีเรือก็เพื่อบังคับให้ ลินดา และคนอื่นๆ กระโดดลงมาทะเล

และตอนนี้ , ลินดาและคนอื่นๆ ก็ได้อยู่ในทะเลเรียบร้อยแล้ว ด้วยธรรมชาติของสัตว์อสูรเกล็ดเขียว โดยไม่เสียเวลาใดๆพวกมันเลิกสนใจเลือกและว่ายมาล้อมรอบลินดาและคนอื่นๆทันที

ในทะเลสัตว์อสูรเกล็ดเขียวรวดเร็วเหมือนลูกศร ความเร็วของพวกมันรวดเร็วเป็นอย่างมาก ! !

พลังของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามนั้นแข็งแกร่งกว่าตอนอยู่บนบกมากนั้น

คาร์มอนและคนอื่นๆ ที่อยู่ในระดับมนุษย์ หลังจากกระโดดลงไปในน้ำ ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ลดลงอย่างมาก และพวกเขาก็แทบจะไม่สามารถรับมือกับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามได้เลย

และในทะเลก็ยังมีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่อีกด้วย

สำหรับพวกเขา การปรากฏตัวของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ทั้งสี่ตัวในทะเล ‘ เป็นเหมือนกับภูเขาทั้งสี่ซึ่งไม่สามารถทำลายได้

” อ๊าาาาาา ! “

เป็นเสียงกรีดร้องแห่งความสิ้นหวังอีกเสียงที่ดังขึ้น มันดังมาจากนักรบที่อยู่ใกล้ๆ คาร์มอน ผู้ชายคนนี้พุ่งเข้าไปยังฝูงสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอย่างบ้าคลั่ง และถูกกัดกินโดยสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามห้าตัว แขนและขาของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และร่างของเขาก็ถูกแยกเป็นสองส่วนในทะเล

หลังจากที่เขาตาย พลังปราณลึกลับในร่างกายของเขาก็ถูกดูดซับโดยฉื่อหยานที่ค่อยๆเข้ามาใกล้

ในเส้นชีพจรของเขาหลังจากที่ได้รับพลังปราณลึกลับมาจากนักรบทั้งสอง พลังงานเชิงลบไปกระจายไปทั่วร่างเขา แม้จะไม่มาก แต่มันก็เพียงพอสำหรับให้ฉื่อหยานสร้างเป็นหลุมแรงโน้มถ่วงได้

ตามที่เขาต้องการ ฉื่อหยานค่อยๆหลอมรวมพลังปราณลึกลับ และพลังงานเชิงลบของเขาและสร้างเป็นวงหมุนแรงดึงดูดขนาดใหญ่่ขึ้น

วงหมุนแรงดึงดูด ไม่สามารถมองเห็นได้ เพราะมันถูกสร้างขึ้นมาใต้น้ำ น้ำที่อยู่ข้างใต้เริ่มหมุนเกลียวเป็นพายา และก็ค่อยๆเกิดเป็นน้ำวนขึ้น

” ฉึก ฉึก ! ! “

ในทะเล ลินดา โบกมือไปมา กริชคู่ของนางที่เหมือนงูก็ร่ายรำไปมา นางฆ่าสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามบางตัวที่ว่ายมายังนาง

ทันทีสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ก็จ้องไปที่ลินดา และพวกมันตัวหนึ่งก็พุ่งมาทางนางด้วยความรวดเร็ว

” ปุ ปุ “

ในน้ำ , ลินดาควบคุม ” อสรพิษคู่เกี่ยวพัน “ของนาง และ ปล่อยคมเสี้ยวที่เหมือนกับ ดาบคมไปที่สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่

ด้วยการที่มันเป็นสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ ผิวหนังของพวกมันจึงหนาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันมากระดับสามมากนัก คมเสี้ยวมีดของลินดาอาจจะสามารถสังหารสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสามได้ แต่มันก็ไม่สามารถทะลุผ่านเกล็ดของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ได้ ทำได้เพียงสร้างเป็นลอยลึกบนเกล็ดของมัน

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่อีกตัวที่ดูอยู่เงียบๆไปว่ายไปหานาง

มันอ้าปากของมันและฟันของมันที่เหมือนกับใบมีดคมเรียงเป็นแถว ก็พุ่งตรงไปยังเอวของลินดา .

เพียงนางโดนกัดแค่ครั้งเดียว ร่างกายอ่อนนุ่มและงดงามของลินดาจะต้องแยกออกเป็นสองส่วนแน่นอน แล้ว ร่างที่งดงามของนางที่ขาดเป็นสองส่วนก็จะลอยอยู่ในทะเล

ตอนนั้นเอง , ลินดาก็กำลังต่อสู้กับสัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่ตัวหนึ่งอยู่ ภายใต้การโจมตีของมันนางนั้นก็รับมืออย่างยากลำบากแล้ว

นางนั้นเห็นการโจมตีจากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอีกตัวหนึ่ง แต่นางก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ลินดา ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง สีหน้าดูเป็นทุกข์ นางเห็นการโจมตีจากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอีกตัวหนึ่งมาทางด้านขวาของนาง แต่ไม่สามารถทำอะไรได้

ตอนนั้นเอง

พายุทอร์นาโดที่ลึกลับก็ปรากฏขึ้นในทะเลและมันก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดเป็นคลื่นขนาดใหญ่ขึ้นตลอดทาง และกวาดทุกอย่างที่มันผ่าน

เมื่อฟันที่แหลมคมของสัตว์อสูรเกล็ดเขียวตัวที่สองอยู่ห่างจากร่างของลินดา 3 เมตร มันก็ถูกซัดขึ้นโดยพายุทอร์นาโดและถูกบังคับให้เข้ามายังพายุที่รุนแรง

ลินดา ตกใจเป็นอย่างมาก นางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นางพยายามที่จะหลีกเลี่ยงพายุทอร์นาโดที่กลืนกินสัตว์อสูรเกล็ดเขียวนี่

อย่างไม่คาดคิด

พายุทอร์นาโดเหมือนกับว่ามันมีความคิด มันได้เปลี่ยนทิศทางโจมตีอย่างรวดเร็ว มันเลยผ่านไปทางด้านข้างของนางและกลืนกินสัตว์อสูรเกล็ดเขียวอีกตัวที่สู้กับนางอยู่

สัตว์อสูรเกล็ดเขียวระดับสี่สองตัว ภายในเพียงไม่กี่วินาที ก็ถูกกลืนโดยทอร์นาโดลึกลับปรากฏตัวขึ้น

ลินดา รอดตาย นางได้หลยหนีออกมาจากขอบเขตของความตาย และ มองไปยังพายุที่บ้าคลั่งในทะเลด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าที่สวยดงามของนางเต็มไปด้วยความสับสน

จู่ๆ ก็มีร่างปรากฏอยู่ในสายตาของนาง

” นี่ เขาก็กระโดดลงมารึ ! ลินดา ตกใจเป็นอย่างมาก นางมองไปบังใบหน้าที่เย็นชาของฉื่อหยานที่อยู่ในน้ำ ด้วยความแปลกปละหลาดใจที่ปรากฏอยู่ในหัวใจของนาง ” บางที , พายุนั่น , จะเป็นฝีมือเขารึ “