บทที่ 154 ฆ่า !
ลินดาถูกประกบโดยชายไว้หนวด และฮ่องกง ขณะเดียวกันนางหยิบมีดขึ้นมาไว้ทั้งสองมือ
นักรบระดับมนุษย์ห้าคนที่อยู่ข้างหลังหลิงเสี่ยวชาง ก็ออกมายืนอยู่ข้างๆ ลินดา
เมื่อถูกล้อมรอบด้วยนักรบระดับหายนะสองคนและนักรบระดับมนุษย์ห้าคน มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่นางจะหลบหนีไป
หลิงเสี่ยวชาง นั่งพิงรถเข็นอย่างเป็นปลิ้ม ดวงตาเรียวของเขาโค้งงอขึ้นด้วยความเย็นชา
ฉื่อหยาน อยู่ห่างออกจากลินดามาประมาณเจ็ดเมตร เขาแสยะยิ้มแปลกๆและมองอย่างสงบไปที่พวกโจรสลัดที่ล้อมรอบลินดา
” เจ้าสารเลว ” ลินดา กัดริมฝีปาก ดวงตาสดใสของนางเต็มไปด้วยความโกรธ ” ถ้าข้าตายกลายเป็นผี ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่ “
ฉื่อหยานยิ้ม พยักไหล่และพูดว่า : ” อย่าโทษข้าเลย ข้านั้นยังอยากมีชีวิตอยู่ เพื่อที่ข้าจะได้มีชีวิตอยู่ ข้าสามารถทำได้ทุกอย่าง.”
” หน้าไม่อาย ” ลินดา ร้องออกมา และคมเสี้ยวก็พุ่งออกมาจากมีด ; มีดส่องแสงออกมาและก็เกิดแสงที่มีรูปร่างคล้ายริบบิ้น
ลินดาไม่ได้สนใจสิ่งที่โจมตีมาจากทั้งสองทาง นางวิ่งตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว
ฮ่องกง เป็นคนไปขวางนางไว้ หลังจากที่เห็นความดื้อรั้นของนาง มันก็ยิ้มแล้วเคลื่อนไหวทันที
ลินดาไม่ได้ใส่ใจฮ่องกงและวิ่งไปทางด้านข้างของมัน นางไม่ได้สนใจคทาที่ชายไว้หนวดโจมตีมาเลย นางพุ่งไปทางฉื่อหยานอยย่างเดียว
” ข้าจะฆ่าคุณ !” ลินดานั้นโกรธเป็นอย่างมาก หล่อนพุ่งออกมาจากกลุ่ม และพุ่งไปยังฉื่อหยานทันทีเหมือนกับสายฟ้า
ฉื่อหยานก็ตกใจและรีบไปทางหลิงเสี่ยวชาง เพื่อหลบเลี่ยงมันและ เขาตะโกนว่า ” หยุดนางเร็ว ! หยุดนางสะ !
เมื่อเหล่าโจรสลัดเห็นการแสดงออกของฉื่อหยาน พวกมันก็เต็มไปด้วยความดูถูก
หลิงเสี่ยวชาง ขมวดคิ้วและบัญชาจากรถเข็น ” จับนางไว้ !
นักรบระดับมนุษย์หลายคนที่อยู่หลัง หลินเสี่ยวชางก็วิ่งออกมาพร้อมกัน และยืนอยู่ข้างหน้าหลิงเสี่ยวชาง .
หลังจากเห็นลินดาวิ่งมาทางหลินเสี่ยวชางอย่างกล้าหาญ , ฮ่องกงและชายหนวดเคราก็ไม่ลังเล มันยิ้มออกไปมองไปยังลินดาที่พุ่งออกไป
ฉื่อหยานอยู่ห่างจากหลิงเสี่ยวชางเพียงสามก้าว . หลังจากการสังเกตไปที่ฮ่องกงและชายที่ไว้หนวด ‘ การแสดงออก ของเขาก็เหมือนครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง
‘ แน่นอน หลิงเสี่ยวชาง นั้นยากที่จะจัดการ .
ฮ่องกงและชายไว้หนวดนั้นดูมั่นใจเป็นอย่างมาก นั้นพิสูจน์ได้ว่า หลิงเสี่ยวชางแข็งแกร่งแค่ไหน เขาแข็งแกร่งมากกว่าพอที่จะจัดการกับลินดา เพราะพวกมันรู้ถึงพลังที่แท้จริงของ หลินเสี่ยวชาง ดังนั้นพวกมันจึงมองดูอยู่เฉยๆ และไม่ได้กังวลถึงเรื่องที่ลินดาจะโจมตีหลินเสี่ยวชางเลย .
ใยหน้าของฉื่อหยาน ก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ความคิดต่างๆปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในจิตใจของเขา เขาควบคุมพลังวิญญาณของเขา และไม่กล้าที่จะผ่อนคลาย
” ข้าจะฆ่าเจ้า !” ลินดานั้นรู้สึกเกลียดฉื่อหยานเป็นอย่างมาก จากส่วนลึกในหัวใจของนาง นางพุ่งไปที่ฉื่อหยานเหมือนกับเสือที่ดุร้าย , โดยไม่สนใจบาดแผลที่เกิดขึ้นบนร่างกายของนาง หรือสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆนาง
” หญิงสาวคนนี้ กล้าหาญยิ่งนัก ! “หลิงเสี่ยวชาง ยิ้ม เขาชายตามองไปที่ฉื่อหยาน และบอกว่า ” น้องชาย อย่ากลัวไป ไม่ว่าหญิงสาวคนนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด ยังไงสะนางก็ถูกจัดการอยู่ดี “
” ไม่ ผิดแล้ว ” ฉื่อหยานพยักหน้า ตาของเขาก็กลายเป็นเย็นชาและใบหน้าที่ตื่นตะหนกของเขาก็หายไป
หลิงเสี่ยวชาง มองไปที่ฉื่อหยาน เงียบๆ หลังจากที่เขาได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของฉื่อหยาน ดวงตาเรียวของเขาก็กลายเป็นจริงจัง
” ปัง ! “
ทันใดนั้น รถเข็นที่หลิงเสี่ยวชางนั่งอยู่ก็เกิดเสียงระเบิดออกมาและฝนลูกศรก็ถูกยิงไปที่ฉื่อหยาน
ฉื่อหยานแสยะยิ้มออกมาอย่างเฉยเมย
” เต้ง เต้ง เต้ง เต้ง !
ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงบางอย่างออกมาจากร่างกายของฉื่อหยาน
ด้วยจิตวิญญานกายาแข็ง , ธนูไม่สามารถทะลุผ่านร่างของฉื่อหยานได้มันทำได้เพียงฉีกเสื้อผ้าของเขาเท่านั้นและมันก็ตกลงพื้น
” ข้าคิดไว้แล้วว่าเจ้าคิดไม่ซื่อ ! ” หลิงเสี่ยวชาง หัวเราะและรถเข็นก็กลับมาเป็นเช่นเดิอย่างรวดเร็ว ” คนที่กล้าขึ้นมาบนเรือลำนี้ แน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่คนขี้ขลาด ! เจ้าคิดจะฆ่าข้างั้นรึ ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้ายังเด็กเกินไป “
หลิงเสี่ยวชาง หัวเราะอีกครั้ง และมันก็กดปุ่มบนรถเข็น
ตะขาบส่องแสงพุ่งออกมาจากใต้รถเข็น มันมีขนาดยาว 1.56 เมตรและส่งกลิ่นชุนออกมาอย่างรุนแรง เป็นตะขาบที่ปรากฏขึ้น และมันก็หายใจออกมาเป็นควันพิษพุ่งไปทางฉื่อหยาน
ฉื่อหยานร่างของเขาก็สะท้อนแสงออกมา และเขาก็หลบควันพิษแปลกประหลาดนั่น ด้วยการควบคุมของเขา หลุมแรงโน้มถ่วงก็เคลื่อนที่ไปยังหลิงเสี่ยวชางอย่างช้าๆ จู่ๆมันก็ตกลงมาจากบนฟ้า !
เมื่อหลุมแนงโน้มถ่วงตกลงมา หลิงเสี่ยวชางก็ติดอยู่ข้างใน
” กัก กัก กัก “
ภายใต้การหมุนของหลุมแรงโน้มถ่วงเสียงแตกหักก็ดังมาจากรถเข็น แต่หลิงเสี่ยวชาง ก็ยังไม่เป็นอะไร ใบหน้าของมันดูมืดมน
แล้วก็มีประกายแส่งส่องออกมาจากเกราะอ่อนของเขา เกราะอ่อนนี้ดูบอบบาง แต่มันก็ทนทานและปกป้องร่างกายของเขาอย่างแน่นหนา
ภายใต้หลุมแรงโน้มถ่วง , หลิงเสี่ยวชาง ไม่สามารถขยับร่างกายได้ แต่ร่างกายของมันนั้นยังคงปลอดภัย
ฉื่อหยานรู้ว่าพลังของหลุมแรงโน้มถ่วงลดลง และไม่สามารถฆ่าหลิงเสี่ยวชางได้ . เมื่อเขาเห็นหลิงเสี่ยวชาง ติดอยู่ข้่างใน โดยไม่ลังเล เขาก็โยนหินพระจันทร์สีเขียวออกไป
หินพระจันทร์สีเขียวกลายเป็นเส้นแสงที่หนาวเย็น และมันก็พุ่งเข้าไปยังหลุมแรงโน้มถ่วง
” ตูม ! “
ในวงหมุน พลังความเย็นระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ทำให้เกิดเป็นละอองฝนขึ้นและรแพร่กระจายไปทั่ววงหมุน
ร่างของหลิงเสี่ยวชาง ก่อนหน้านี้ยังคงปกติดี แต่หลังจากที่ถูกชโลมด้วยละอองฝนที่สร้างมาจากพลังความเย็นของเปลวเหมันเยือกแข็ง ร่างกายของมันก็ถูกแช่แข็งอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นเอง ไม่เพียง แต่หลิงเสี่ยวชาง จะกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง แม้แต่วงหมุนเองก็ถูกแช่แข็งโดยหินพระจันทร์สีเขียวก้อนเล็กด้วยนี่เช่นกัน
หลิงเสี่ยวชาง ที่กลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของมัน เหมือนกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของมัน
” พี่ใหญ่ “
” พี่ใหญ่ “
โจรสลัดที่อยู่บนเรือตะโกนออกมาและพุ่งไปที่ฉื่อหยาน
ฮ่องกงและชายไว้เคราที่มองไปยังลินดาอยู่ ก็หันมามองฉื่อหยานด้วยความโกรธ
เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเสี้ยววินาที นักรบที่อยู่บนเรือยังไม่ทันได้ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น พวกมันเห็นเพียงแค่หลิงเสี่ยวหัวเราะออกมาก่อนที่จะกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง
ฝูงชนได้ยินเสียงของหลิงเสี่ยวชาง หัวเราะเท่านั้น แต่พอหันกลับไปมองเขาอีกที เขาก็กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว
โจรสลัดบนเรือก็กลายเป็บ้าคลั่ง พวกมันไม่ได้สนใจลินดาอีกต่อไป พวกมันพุ่งไปทางฉื่อหยาน , และพยายามระวังไปที่การกระทำต่อไปของฉื่อหยาน
ฉื่อหยานก็พุ่งออกไปเหมือนเสือชีตาห์ และเข้ามาในหลุมแรงโน้มถ่วง เขาส่งพลังวิญญานออกมาจากร่างของเขา และจู่โจมไปยังนักรบระดับมนุษย์ที่พุ่งเข้ามา
นักรบคนนี้อยู่ในนภาที่สามของระดับมนุษย์ สมองของมันระเบิด และเลือดก็ไหลออกมาจากดวงตา หู และจมูก ของมัน . . . . . . . ด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก .
” แกร๊กกก “
ฉื่อหยานยื่นมือออกไปและสับไปที่คอของมัน หลังจากที่เขามาถึงอย่างรวดเร็ว เขาก็มองไปที่หลิงเสี่ยวชางที่อยู่ด้านหลัง . เขารวบรวมพลังงานเชิงลบ และเจาะเข้าไปยังกะโหลกของหลิงเสี่ยวชาง .
“กัก กัก กัก “
กะโหลกศีรษะของหลิงเสี่ยวชาง , ที่ได้กลายเป็นน้ำแข็งก็แตกออกเป็นชิ้นๆ หลังจากที่ฉื่อหยานทุบไปที่หัวของมัน
ฉื่อหยานก็มองไปอย่างเย็นชา หลังจากเห็นกะโหลกแตกเป็นชิ้นๆ เขาก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆในใจและมองไปที่ตะขาบที่อยู่ด้านหน้าของเขาที่กำลังเลื่อยไปมาอย่างสับสน และเขาพลังวิญญานของเขาก็พุ่งออกไป
พลังวิญญาณเป็นเหมือนกับดาบที่แหลมคม ซึ่งเต็มไปด้วยพลังความเย็นจากเปลวเหมันเยือกแข็ง มันทิ่มแทงไปยังวิญญานของตะขาบ
หลังจากโจมตีไปที่วิญญานของตะขาบ มันดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
‘จิ จิ ‘
ด้วยอาการบาดเจ็บทำให้มันหวาดกลัว , ตะขาบไม่สนใจหลิงเสี่ยวชาง อีกต่อไป ; ทันทีมันก็กลายเป็นแสงและพุ่งไปยังท้ายเรือ
ฉื่อหยานมองไปอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่าเขาจะเพลิดเพลินกับการค้นพบพลังปราณลึกลับของหลิงเสี่ยวชางและนักรบระดับมนุษย์ เขาดูดซับพลังเหล่านั้นเข้ามาในร่างอย่างเงียบๆ และหมอกสีขาวก็ปกคลุมร่างกายของเขา ความกระหายเลือด ความรุนแรง โหดร้าย และคลื่นพลังที่ชั่วร้ายก็ลุกขึ้นมาจากร่างของเขา
‘ บูม ! บูม !
มือซ้ายของเขาปรากฏผนึกแห่งความตายขึ้นเจ็ดดวง ผนึกแห่งความตายทั้งเจ็ดดวงพุ่งไปยังโจรสลัดที่พุ่งเข้ามาด้านหน้าของเขา
ก่อนที่พวกมันจะถึงตัว ฉื่อหยาน นักรบระดับมนุษย์สามคนก็หยุดเท้าลง และที่หน้าอกของพวกมันก็ปรากฏหลุมเป็นรูปฝ่ามือขึ้น ผนึกแห่งความตายเจ็ดดวงพุ่งผ่านทะลุร่างของนักรบทั้งสาม . . . . . . .
ผนึกแห่งความตายไม่หยุดเพียงแค่นั้น มันยังพุ่งต่อไปที่หน้าอกของชายไว้เครา
ภายใต้พลังของผนึกแห่งความตาย ร่างใหญ่ของชายไว้เคราก็กระเด็นถอยหลังไป และผนึกก็ได้เจาะเข้าไปในร่างกายของมันและทำลายพลังของมัน
ชายไว้เคราตกตายทันที ก่อนที่มันจะตกกระแทกพื้น ตาของมันกลายเป็นสีขาวโพลนเหมือนกับวิญญานหลุดออกจากร่าง
ผนึกแห่งความตายนั้นทรงพลังยิ่งนัก มันสามารถฆ่าชายไว้เคราที่อยู่ในระดับหายนะได้หลังจากที่ทะลุผ่านร่างของนักรบระดับมนุษย์มาสามคน
หลังจากที่พวกมันตาย พลังปราณลึกลับของพวกมันก็ไหลเข้าไปในร่างของฉื่อหยาน
บนดาดฟ้าเรือที่เต็มไปด้วยศพ คลื่นพลังที่ดุร้ายของฉื่อหยานก็ประทุออกมา ; เขาเป็นเหมือนปีศาจอสุราที่ปรากฏขึ้นมาจากทะเลเลือด และผนึกแห่งความตายก็ปรากฏขึ้นบนมือเขาอีกครั้ง
” บูม ! ตูม ! “
คราวนี้ หลังจากผนึกแห่งความตายพุ่งออกไป , โจรสลัดห้าคนร่างของพวกมันก็เป็นรูและตกตายอย่างอนาถทันที
ฉื่อหยานมองไปอย่างเย็นชา ในขณะที่เขาเดินอยู่บนดาดฟ้าที่เต็มไปด้วยศพ เขารวบรวมพลังงานเชิงลยและควบคุมวงหมุนแรงโน้มถ่วงที่มองไม่เห็น
โจรสลัดก็ลอยขึ้นไปในอากาศทีละคน ร่างของมันหมุนไปมาในวงหมุน
ฉื่อหยาน ดูสงบ ขณะที่เขาเดินไปที่หลุมแรงโน้มถ่วง เขาเหยียดแขนของเขาออกไปและกระชากคอของโจรสลัดทีละคน ‘
บนเหล็กเรือ โจรสลัดที่เหลือก็ตกอยู่ในความหวาดกลัวและก้าวถอยหลังไป
ฮ่องกงเองก็ตกใจเช่นกัน หลังจากที่หลิงเสี่ยวชาง และชายไว้เครา ถูกฆ่าตายการแสดงของมันก็เปลี่ยนไป ฮ่องกง เข้าใจถึงสถานการณ์ที่น่ากลัวเช่นนี้ดี มันรีบก้าวกลับไปและตะโกนออกมา ” พี่น้อง ถอย ! “
ฉื่อหยานมองไปที่มันอย่างเย็นชา
ฮ่องกง ที่กำลังจะกระโดดลงทะเล ร่างของมันก็ลอยขึ้น เหมือนกับว่า มันถูกจับแน่นโดยมือที่มองไม่เห็น
ฉื่อหยานมองไปอย่างเย็นชา เค้าค่อยๆเดินตรงไปยังฮ่องกงที่ดิ้นรนไปมาและเขาก็แทงนิ้วของเขาไปยังคอของฮ่องกง
ลินดา ตกตะลึง และลืมที่จะจัดการกับโจรสลัดที่กำลังหลบหนีด้วยความหวาดกลัว นางจ้องไปที่ฉื่อหยาน ; ด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นในหัวใจของนาง
