บทที่ 155 ข้าจะช่วยเจ้าเอง !
บนเรือเหล็ก
ฉื่อหยานดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ขณะที่เขาเดินเขาดูเหมือนกับยมทูต
มีศพนอนอยู่ทั่วดาดฟ้าเรือ
นักรบระดับหายนะสามคนถูกฆ่าตายอย่างง่ายดายโดยฉื่อหยาน และไม่มีใครเลยที่สามารถรับมือกับเขาได้เกินหนึ่งวินาที
ศพของหลินเสี่ยวชางกลายเป็นน้ำแข็งและพิงอยู่บนรถเข็น
ฮ่องกง และชายไว้หนวดต่างก็ถูกฆ่าโดยฉื่อหยาน
โดยเฉพาะฮ่องกง มันนั้นตกตายอย่างพิศดาร ขณะที่ร่างกายของมันกำลังจะลงไปในทะเล ร่างของมันก็เหมือนกับว่าถูกจับด้วยมือที่มองไม่เห็น และจากนั้นก็ถูกฉื่อหยานสับคอตาย
เหล่าโจรสลัดก็ได้กระโดดลงไปในทะเล ขณะที่ฉื่อหยานกำลังฆ่าโจรสลัดอีกห้าคนอยู่
หกคนที่เหลือได้หลบหนีกระโดลงไปในทะเล และว่ายหนีไปอย่างสิ้นหวัง
ฉื่อหยาน ไม่ปล่อยไป เขากระโดดลงไปในทะเลและไล่คนเหล่านั้น เหมือนกับฉลาม แล้วเขาก็ได้ฆ่าพวกมันทั้งหมด
หลังจากนั้นฉื่อหยานก็ขึ้นมาบนเรือด้วยบันไดเชือก
ลินดา ยังคงตกอยู่ในความประหลาดใจ นางมองไปที่เขาอย่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก .
นักรบกว่ายี่สิบคนถูกฆ่าตาย นักรบระดับหายนะสามคน นักรบระดับมนุษย์สิบคน และระดับก่อตั้งอีกนับสิบ . . . .
พลังปราณลึกลับของพวกมันทั้งหมดล้วนถูกดูดซึมโดยฉื่อหยาน !
หลังจากดูดซับพลังปราณลึกลับของพวกมัน ฉื่อหยานก็รู้สึกเจ็บชีพจรเล็กน้อย และอารมณ์เชิงลบของเขาก็ถูกกระตุ้นขึ้น
หลังจากขึ้นมาบนเรือ ฉื่อหยานก็ชายตามองไปที่ ลินดา และ เกิดความคิดดีๆขึ้น
ด้วยความช่วยเหลือของร่างกายลินดา เขาจะสามารถปลดปล่อยพลังงานเชิงลบและฟืนคืนพลังกลับมาเหมือนเดิมได้ !
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา เขาก็กำจัดมันออกไปไม่ได้อีก เมื่อเขามองไปที่ลินดา ฉื่อหยานก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนเหมือนกับไฟ
ลินดายังคงอยู่ในความตกใจ โดยไม่รู้ว่า ตั้งแต่ที่ฉื่อหยานได้ดูดซึมพลังงานเชิงลบมากเกินไป เขาก็ได้มีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับนาง
” เป็นเจ้านี่เองที่ช่วยข้าจากสัตว์อสูรเกล็ดเขียวพวกนั้น ” ลินดาดวงตาส่องประกายออกมา ” ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมรับมัน ? เจ้าเป็นถึงยอดฝีมือ ทำไมถึงเอาแต่อยู่เงียบๆบนเรือ ? เจ้าน่าจะฆ่าคาร์มอนได้อย่างง่ายดายหนิ.”
ฉื่อหยานขมวดคิ้ว และบอกออกไปอย่างเรียบเฉย ” พลังของข้านั้นน้อยนิด มันยังคงฟื้นฟูไม่สมบูรณ์ ” .
” นี่ยังไม่สมบูรณ์อีกรึ ! ” ลินดาก็ตกใจ ” ข้าสัมพัสได้ว่าเจ้าอยู่ในระดับหายนะ แต่เหตุใดเจ้าถึงฆ่าคนเหล่านี้ได้ง่ายดายนัก ? และพวกมันสามคนที่อยู่ในระดับหายนะ เช่นเดียวกับเจ้าก็ยังไม่สามารถรับมือกับเจ้าได้แม้แต่นิด “
ลินดา สูดหายใจเข้าลึกๆ และจ้องมองไปที่ฉื่อหยาน ด้วยดวงตาสดใสของนาง ” เจ้าเป็นใครกันแน่ ? เจ้ายังเด็กแต่กลับมีพลังที่แข็งแกร่ง เจ้าจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ “
” ข้าไม่ได้เป็นคนของทะเลไม่มีสิ้นสุด ” ฉื่อหยาน สั่นศีรษะของเขา และได้อธิบายว่า ” แต่เดิมข้าไม่ได้อยู่ที่นี่ ข้าพึ่งมาถึงได้ไม่นาน ถ้าข้าบอกเจ้าตอนนี้ไป เจ้าก็ไม่รู้อยู่ดีว่าข้าเป็นใคร”
ลินดาเดาว่าฉื่อหยานนั้นกำลังปกปิดอะไรบางอย่าง นางจึงถอนหายใจและส่ายหน้า ” ข้ารู้ เราคงไม่มีค่าในสายตาของเจ้าเลยสินะ เจ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ไม่ช้าก็เร็วข้าก็ต้องรู้อยู่ดี “
ฉื่อหยานนั่งอยู่บนเรือในขณะที่หายใจออกมาอย่างหนักหน่วงและเขาก็มองไปที่ลินดาด้วยความปรารถนาในดวงตาของเขา
ลินดา รู้สึกหวาดกลัว
นางคุ้นเคยกับดวงตาเช่นนั้นดี มันเป็นดวงตาที่ผู้ชายส่วนใหญ่มองนาง ! ลินดาเคยพบเจอมามาก นางจึงสังเกตุเห็นถึงตัณหาในแววตาของเขาได้อย่างชัดเจน !
” ไปสะ ! ในขณะที่ข้ายังมีสติอยู่ ! อยู่ให้ห่างจากข้าไว้ ! ” ฉื่อหยานตะโกนออกมา .
หลังจากดูดซับพลังงานมาเป็นจำนวนมาก ด้วยอารมณ์เชิงลบที่อยู่ในร่าง เขากำลังจะสูญเสียการควบคุมไปและเขาก็พยายามจะเลิกคิดถึงลินดา
เหตุผลที่เขามีความคิดกับลินดาก็เพราะถูกอารมณ์เหล่านั้นควบคุม และความคิดของเขาก็ถูกกลืนโดยความคิดที่ชั่วร้าย
” เกิดอะไรขึ้น ? ” ลินดาร้องออกมา ” เจ้าบาดเจ็บงั้นรึ ? “
ถ้าฉื่อหยานไม่ได้บอกนางไป บางทีนางอาจจะกลัวและหนีไปเอง
ฉื่อหยานดวงตาถูกเผาไหม้ด้วยกิเลส แต่เขายังคงขอร้องให้ลินดาหนีไป แต่นางก็ยังอยู่ ” ก่อนหน้านี้เจ้ายังดีๆอยู่เลย เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากัน ? ข้าควรทำอย่างไรเพื่อช่วยเจ้า ? “
” อย่ามายุ่งกับข้า ! ไปให้พ้นจากข้าสะ ! ” ฉื่อหยานตะโกนอีกครั้ง ” เจ้าจงหลบหนีไปให้ไวสะ ถ้าเจ้ายังไม่อยากสูญเสียพรหมจรรย์ของเจ้า ! “
ฉื่อหยานนั้นไม่อยากจะทำร้ายนางเขาจึงมัดตัวเอง
ลินดานั้นไม่ใช่เซี่ยซินหยาน ดังนั้น ฉื่อหยาน จึงไม่ไว้ใจนางให้รู้ถึงพลังแปลกประหลาดของเขา แม้ว่าโจรสลัดตะถูกฆ่าตายไปหมดแล้ว แต่ก็ยังคงมีโจรสลัดคนอื่นอยู่ ถ้ามันกลับมา มันจะยากสำหรับฉื่อหยาน ที่จะสู้กับมันขณะที่เขามัดตัวเอง
” อ้า ! ” ลินดา เอามือครอบปากและใบหน้าของนางก็แดง นางก้าวถอยหลังไปด้านหลังของเรือด้วยความประหลาดใจ
” ชิส์ ! ! ชู่ ! ! ! ! “
ในขณะนั้นเอง , ตะขาบก็โผล่มา
ตะขาบได้พ่นพิษไปที่ร่างของลินดา นั่นทำให้นางตกอยู่ในความหวาดกลัว
” อ้า ! ” ลินดาตะโกนร้องอีกครั้ง นางแกว่งมีดเพื่อต่อสู้กับตะขาบ
ร่างกายของลินดาทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยพิษสีเขียวที่มีกลิ่นชุน นางสะบัดมีดที่อยู่ในมือไปมาและร่างกายของนางก็ค่อยๆสูญเสียพลังไป
ฉื่อหยาน ที่หายใจหอบ ก็เห็นลินดาได้รับบาดเจ็บ เขายืนขึ้น รวบรวมพลังวิญญานและโจมตีไปที่วิญญานของตะขาบ
ขณะเดียวกัน ฉื่อหยานก็จับไปที่คทาเขี้ยวหมาป่าของชายไว้หนวดและพุ่งออกไปด้วยใบหน้าดุร้าย
หลังจากตกอยู่ในความตื่นตระหนก ลินดา ก็เห็นตะขาบตกมาจากกลางอากาศ และเห็นฉื่อหยานกำลังพุ่ง ด้วยความกลัวตะขาบจึงพยายามหลบหนี
เมื่อมันรู้ว่าคู่ต่อสู้ของมันคือฉื่อหยาน และรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่มาจากฉื่อหยาน มันจึงตกอยู่ในความหวาดกลัว
” วิ่ง ! ! ! ! ! วิ่งหนีไปสะ ! วิ่ง ! ” ฉื่อหยานถือคทาเขี้ยวหมาป่าพุ่งไปทางลิ้นดาและแทงมันไปที่ตะขาบ
เขาโคจรพลังของเขาและคทาเขี้ยวหมาป่าก็ส่องแสงออกมา
” ฟี่ ! “
เพียงฟาดออกไปที่หัวตะขาบไม่กี่ครั้งด้วยคทาเขี้ยวหมาป่า ร่างของตะขาบก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
ก่อนหน้านี้มันไม่ได้อ่อนแอเช่นนี้ แต่หลังจากที่โจมตีไปที่วิญญานของมันสองครั้ง มันจึงอ่อนแอลง
ทันทีที่ตะขาบตาย ฉื่อหยานก็ขว้างคทาเขี้ยวหมาป่าออกไปและมองไปที่ลินดาด้วยดวงตาที่ร้อนฉ่าของเขา
ลินดาตอนนี้ตกอยู่ในอาการมึนงงและร่างของนางก็อ่อนแรง นางรู้สึกเจ็บที่หัวใจของนาง ภายใต้สายตาของฉื่อหยานที่จ้องมายังใบหน้าซีดเซียว นางก็พึมพำ ” ข้าไม่รอดแล้ว… ฉื่อหยาน สัญญากับข้าที ว่าเจ้าจะช่วยลูกเรือของข้า อย่าปล่อยให้พวกเขาถูกฆ่าโดยโจรสลัด ได้โปรด ! “
ฉื่อหยาน หายใจออกมาอย่างหนักหย่วง ตาของเขากลายเป็นสีแดงฉาน และเขาก็ตะโกนออกมา ” ลินดา ข้าต้องการให้เจ้าช่วย !และ ข้าก็สามารถช่วยเจ้าได้ ! “
” อะ… อะไรนะ ? ” เสียงลินดาก็อ่อนแรงลง แต่ดวงตาของนางกลับส่องประกายออกมา, ” เจ้าหมายความว่สไง ? ที่ว่าสามารถช่วยข้าได้ ? พิษของตะขาบนั้นไม่สามารถรักษาให้หายได้ หากปราศจากยาแก้พิษจากขุมพลังทั้งสิบห้า เจ้ามีมันงั้นรึ ? “
” ไม่ใช่ ! ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ด้วยการที่เจ้าต้องหลับนอนกับข้า ” ฉื่อหยานขบฟันของเขาแน่นและใบหน้าของเขาก็ปรากฏรอยเส้นเลือดขึ้น ” เจ้าจะเลือกอะไรระหว่าง ชีวิต หรือ พรหมจรรย์ของเจ้า …”
ลินดา ตกตะลึง แววตาของนางส่องประกายอกมา ด้วยพลังชีวิตที่กำลังจะหมดไปจากร่างของนาง นางกระซิบกับฉื่อหยาน ” นี้เป็นครั้งแรกของข้า ได้โปรดอ่อนโยนด้วย “
ลินดาพูดออกไปพร้อมกับใบหน้าและลำคอที่แดงขึ้นของนาง
นางนอนอยู่บนดาดฟ้าเรือ โดยมีผมสีเกาลัดปกคลุมอยู่ที่ก้นของนาง ทำให้ส่วนโค้งเว้าของนางดูน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก
“อ๊าาาาาาาาา…….”
” ข้าบอกว่าเจ้าว่า ‘ อ่อนโยนกับข้าด้วย ‘ , ถ้าข้าไม่สามารถยืนได้ ข้าจะมีหน้าไปพบคนอื่นได้อย่างไร ? “
“อ๊าาาาาาาาา…….” เป็นเสียงของลินดาทีครางออกมา
ผ่านไปอย่างยาวนาน , เสียงหอบหายใจก็หายไป แล้วก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องของหญิงสาว
” ขอโทษ ข้าควบคุมตัวเองไม่ได้ ” เป็นเสียงหัวเราะของผู้ชายดังขึ้น “หึหึ ร่างกายของเจ้าเป็นไงบ้าง ? “
หญิงสาวเงียบไปสักพัก ขณะเดียวกันนางก็กำลังตรวจสอบไปที่ร่างกายของนาง จากนั้นนางกล่าวอย่างประหลาดใจ ” พิษได้หายไปแล้ว ! และดูเหมือนว่าพลังของข้าจะแข็งแกร่งขึ้น ! ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างภายในร่างกายของข้าเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น “
” อะไรนะ ! ” ฉื่อหยานอุทานออกมา และ หลังจากลังเลอยู่สักพัก เขาก็พึมพำ ” มิใช่ จิตวิญญานต่อสู้ของเจ้าหลอกรึที่ตื่นขึ้นมา ? “
” อ้า ! “
