บทที่ 164 ข้อตกลง
ทางทิศใต้ของ ทะเลเหิงลั่ว , ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส สีของท้องฟ้าและทะเล ผสานรวมกัน ทำให้ดูเหมือนโลกทั้งใบเป็นสีฟ้า
ภายใต้กลุ่มเมฆสีขาว ค้างคาวโลหิตครามนับสิยกำลังแบกนักรบชูร่าไปที่เกาะเมฆาอย่างช้าๆ
บนร่างของค้างคาวโลหิตคราม นักรบชูร่ายืนอยู่ด้วยสีหน้าเย็นชา จิตสังหารที่ชั่วร้ายลอยออกมาจากพวกเขาอย่างกับว่าพวกเขาพึ่งผ่านสมรภูมิเลือดมา
ที่ด้านหน้า เป็นค้างคาวโลหิตครามระดับหก โม่ต้วนหุนหลี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาราวกับว่าเขากำลังหลับอยู่
ที่อยู่ด้านหน้าค้างคาวโลหิตคราม มีราชสีห์ขนสีขาวบริสุทธิ์กำลังบินอยู่ ราชสีห์ที่บินอยู่นี้เกิดมาพร้อมกับปีกที่มีขนาดกว้างมันส่องประกายสายฟ้าออกมา และขณะที่กระพือปักจะเกิดเป็นลมที่รุนแรงและเสียงดังคล้ายกับฟ้าผ่า
ราชสีห์วายุอัศนี เป็นสัตว์อสูรระดับหก มันเร็วดุจสายลมและปีกของมันก็มีสายฟ้าประกายออกมา มันเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดจากดินแดนอสูรมหัศจรรย์ในทะเลเคียร่า
บนราชสีห์วายุอัศนี มี สองสาวนั่งอยู่ ทั้งคู่สวมผ้าคลุมหน้า และนัยน์ตาของพวกนางก็ส่องประกายเหมือนอัญมณี คอขาวราวกับหิมะของพวกนางเปิดเผยออกมา มันดูละเอียดอ่อนเป็นอย่างมากเมื่อกระทบกับแสงอาทิตย์
” พี่สาวซินหยาน , ทำไมท่านถึงต้องการมาที่นี่รึ ? ” เหอซิงเหมินเยือดแขนออกพร้อมกับพูดอย่างเฉื่อยชา ” ไม่มีอะไรบนเกาะเมฆเลยมันมีเพียงกองหินโง่ๆเท่านั้น และท่านเองก็ไม่ได้สนใจมัน แล้วทำไมเราต้องเสียเวลามาที่นี่ด้วย “
” ข้าไม่ได้ขอให้เจ้าตามข้ามาที่นี่เสียหน่อย ” เซี่ยซินหยาน ขดริมฝีปากของนาง แล้วพูดเบา ๆ ” เจ้าอยากมากับข้าเอง แทนที่จะในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ และข้าก็ไม่ได้บังคับเจ้า เจ้าเต็มใจมาด้วยตัวเอง ”
เหอซิงเหมิน ทำสายตาเจ้าเล่ห์จ้องไปที่นางและยิ้มบางๆ ” ในสามปีที่ผ่านมา แทนที่ท่านจะกลับไปที่ตระกูลเซี่ย ท่านกลับยืนกรานจะตามตระกูลหยางไปจัดการกับตระกูลกู่และตระกูลตงฟาง . เพราะเหตุใดรึ ? ข้าหละสงสัยจริงๆ ข้าได้ยินมาว่าท่านกำลังตามหาชายคนหนึ่งอยู่จริงรึ ? “
คิ้วงามของเซี่ยซินหยานก็ขมวด , ” เจ้าได้ยินมาจากใคร ? “
” นี่ ท่านไม่ต้องรู้หลอก” เหอซิงเหมินมองไปด้วยดวงตาที่สวยงามและกำลังยิ้มขณะที่ผมของนางปลิวตามลมในทะเล ร่างกายที่โค้งเว้าของนาง สวมใส่ด้วยชุดหนังรัดรูป ผิวขาวนวนของร่างกายนางส่วนใหญ่เปิดเผยออกมาทำให้ดูเร่าร้อนเป็นอย่างมาก ” พี่สาวซินหยาน ที่ข้าพูดจริงหรือไม่ ? “
” ถ้าเจ้าไม่บอกว่ารู้มาจากใคร ข้าก็จะไม่บอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ” เซี่ยซินหยาน ยิ้มในใจ ” เป็นศิษย์พี่เซี่ยกุยรึ ? เขาต้องการที่จะให้เจ้ามาสืบเรื่องของข้า , ใช่หรือไม่ ? “
” พี่ซินหยานท่านนี่ฉลาดจริงๆ ” เหอซิงเหมิน หลี่ตาลง . นางไม่ได้พยายามที่จะปฏิเสธเลย และริมฝีปากของนางก็ยิ้มอย่างระเอียดอ่อน ” ศิษย์พี่ของข้านั้นทำเพื่อเจ้าอย่างมาก ตลอดหลายปีเขาเอาแต่ตามตื้่อท่าน แต่ท่านก็ไม่ตอบสนองๆแก่เขาเลย ตั้งแต่ที่ท่านออกทะเลไปหาประตูสวรรค์ปลอมและกลับมา ท่านไม่สนใจเขายิ่งกว่าเดิมเสียอีก ศิษย์พี่ของข้าไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างมากที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วในที่สุดเขาก็ได้ยินมาว่าเมื่อตอนที่ท่านอยู่ที่ห่างไกลออกไป ท่านได้พบกับเด็กหนุ่มที่พลัดพรากจากตระกูลหยางเป็นเวลาหลายปี และข้าก็ได้ยินมาเด็กหนุ่มคนตายไปแล้ว . . . . . . . “
” ใครบอกกันว่าเขาตาย ? ” เซี่ยซินหยานพูดตอบกลับทันที และนางก็พูดตะคอก ” ถึงแม้ว่าเขาจะตายแล้ว ! ข้าก็ไม่มีวันยอมรับเซี่ยกุยอยู่ดี ! “
” พี่ซินหยาน ท่านเป็นอะไรกับชายคนนั้นรึ ? ” เหอซิงเหมิน อุทานถามออกมา คราวนี้ตัวนางเองนั้นที่เป็นฝ่ายอยากรู้อย่างแท้จริง ” ก่อนหน้านี้ข้าก็แค่หยอกท่านเล่น ถึงแม้ว่าศิษย์พี่ของข้าจะเป็นคนพูดเรื่องนี้ ข้าก็ไม่เชื่อหลอกว่าพี่ซินหยานนั้น จะชอบชายที่อยู่ในนภาแรกของระดับหายนะ ข้าได้ยินว่าเขาอยู่ในที่ที่ห่างไกล มาโดยตลอด พี่สาวซินหยานท่านรู้จักเขาเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น . . . . . . . มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? “
เหอซิงเหมิน แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจขณะที่นางนั่งตัวตรงและต้องการรู้เรื่องนี้เป็นอย่างมาก
เงาร่างของฉื่อหยานก็ปรากฏในจิตใจของ เซี่ยซินหยาน . . . . . . .
ภายใต้การจ้องมองของเหอซิงเหมิน คิ้วสวยของเซี่ยซินหยานที่กระพือไปตามลมดูเศร้าหมองเป็นอย่างมาก ดวงตาที่ใสและสวยงามของนาง ก็เริ่มเต็มไปด้วยความกังวล นางเริ่มที่จะนึกถึงความทรงจำบางอย่าง เหมือนกับว่านางไม่สนใจทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว
เหอซิงเหมิน มองดูเซี่ยซินหยานอย่างเงียบๆ จิตใจของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับชายคนที่เซี่ยซินหยานห่วงใยอยู่ตลอดเวลา นางสงสัยเขาใช้วิธีอะไร ถึงได้ทำให้คุณหนู่ที่สูงส่งจากตระกูลเซี่ยจำอย่างไม่ลืมเลือน .
ศิษย์พี่เซี่ยกุย นั้นมีความสามารถที่น่าตื่นตระหนก ในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ไม่ใช่เพียงแค่หน้าตาดีอย่างเดียว พลังของเขาเองก็แข็งแกร่งเช่นกัน เขาเป็นลูกศิษย์ของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์
เหอซิงเหมิน รู้ดีว่าศิษย์พี่ของนางนั้นมีเสน่ห์มากเพียงใด นางรู้มาว่าศิษย์หญิงสาวมากมายนั้นได้ แอบหลงรัก เซี่ยกุย
ถ้าคนที่สมบูรณ์เช่นนี้ ไม่อยู่ในสายตาของเซี่ยซินหยาน แล้วฉื่อหยานนั้นเป็นเช่นไร ? ขนาดเขาได้ตกตายไปนานแล้ว เขาก็ยังอยู่ในใจของเซี่ยซินหยานไม่มีวันลืม
” ฮ๊ายย… แย่นักที่เขาตายไปแล้ว ไม่งั้น ข้าอยากจะลองพบเขาดู ข้าอยากรู้ว่าเขาพิเศษเช่นไร “หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เหอซิงเหมิน ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง นางส่ายหน้าแล้วพึมพำว่า ” ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าศิษย์พี่ของข้า ศิษย์พี่ของข้าอยู่ในนภาที่สองของระดับปฐพี ไม่ว่าเจ้าคนนี้จะเป็นใครก็ไม่สามารถเทียบได้กับศิษย์พี่แน่นอน “
เซี่ยซินหยาน ขมวดคิ้วขณะที่นางพูดเบาๆ ” แน่นอน ระดับการบ่มเพาะของเขาไม่ได้สูงเท่าเซี่ยกุย . “
” แน่นอนสิ ศิษย์พี่ของข้าเป็นคนบ้าคลั่งการฝึกบ่มเพาะมากในทะเลเคียร่า ด้วยอายุยี่สิบเจ็ดปี เขาสามารถอยู่ในนภาที่สองของระดับปฐพีได้ ด้วยอายุเพียงแค่เท่านี้หาได้ยากมากที่จะมีใครมีระดับการบ่มเพาะเช่นเขา . ” เหอซิงเหมิน ยิ้มขณะที่นางมองไปที่เซี่ยซินหยานที่อยู่ข้างๆ ” พี่สาว ซินหยาน เช่นนั้นเขาจะเทียบได้กับศิษย์พี่ของข้าได้อย่างไร ? “
” เขาเริ่มฝึกฝนเมื่ออายุได้ 17 ปี เขาใช้เวลาเพียงแค่ปีเดียวเพื่อเข้าสู่นภาแรกของระดับหายนะ เขาได้ครองครองจิตวิญานต่อสู้อย่างต่ำสามอย่าง . ” เซี่ยซินหยาน ไม่แม้แต่จะมองเหอซิงเหมิน ขณะที่นางพูดออกมาอย่างเย็นชา ” พูดถึงความสามารถและความเร็วในการพัฒนา อย่าว่าแต่ในเคียร่าทะเลเลยแม้ตาชายทุกคนที่อยู่ในทะเลไม่มีสิ้นสุดก็มิอาจเทียบเขาได้ ! “
เหอซิงเหมิน ก็ตกใจ
หลังจากนั้นไม่นาน หล่อนก็มองเงียบๆไปที่โม่ต้วนหุน ที่อยู่ไกออกไปล นางเดาะลิ้นของนางอย่างเงียบ ๆและพึมพำภายใต้ลมหายใจของนาง : ” จริๆหรือเนี่ย ! โชคดีที่หมอนั่นไม่อยู่แล้ว ไม่งั้นถ้าตระกูลหยางคงมีคนบ้าและโหดเหี้ยมเช่นนี้เพิ่มอีกแน่ๆ พระเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่าอนาคตเขาจะน่ากลัวเช่นไร . “
” เขายังไม่ตาย .
เซี่ยซินหยาน ได้สูดลมหายใจเข้าและพูดเบา ๆ ” เมื่อตระกูลหยางได้รับข่าวจากข้า หัวหน้าตระกูลหยางได้ใช้หยดเลือดอมตะสามหยดเพื่อพยากรณ์ และมันก็แสดงว่าเขานั้นยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . และยังปกติดีอีกด้วย ! นี่แสดงให้เห็นว่าหลังจากผ่านมาสามปี เขาจะต้องปรากฏตัวขึ้นที่เกาะเมฆา ,ตอนนี้เขาสมควรอยู่บนเกาะเมฆษแล้ว “
” ใช้หยดเลือดอมตะสามหยดเพื่อต้องการรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ไหมนะรึ ! ? หยางชิงตี้คงจะสนใจเขามากสีนะ ” เหอซิงเหมิน อุทานออกมาและในที่สุดก็พยักหน้า ” แน่นอน เพียงแค่เริ่มฝึกฝนได้ปีเดียว ก็สามารถเข้าสู่นภาแรกของระดับหายนะ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตระกูลหยางจะทุ่มสุดตัวเท่าใดเพื่อคนบ้าเช่นเขา ” .
คิ้วสวยของเซี่ยซินหยานขมวดลงเล็กน้อยนางถอนหายใจออกมา ” แต่ท่านหัวหน้าของตระกูลหยาง กล่าวว่า การเดินทางครั้งนี้ จะเป็นอันตรายอย่างมาก เขากล่าวว่า จะเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้นบนเกาะ ซิงเหมิน ถึงข้าจะมาแต่เจ้าก็ไม่เห็นต้องมาด้วยเลย ตอนนี้เจ้าก็รู้สถานการณ์แล้ว ยังไม่สายเกินที่จะเจ้าจะกลับไปนะ . “
” ไม่ ไม่ ไม่ ! “
เหอซิงเหมิน ก็ส่ายศีรษะ นางยิ้มให้อย่างนุ่มนวล ” ท่านก็รู้ว่าข้าชอบเสี่ยงอันตราย ตั้งแต่ที่ท่านบอกว่าชายคนนั้นอยู่บนเกาะ ข้าก็รู้สึกอยากไปเห็นด้วยตาตัวเอง หลังจากที่ได้ฟังท่านพูดชมเขามากมาย ข้าก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นว่าเขาเป็นเช่นไร ข้าอยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงกันถึงดูดดึงใจ พี่สาวซินหยานของข้าได้เช่นนี้ พี่สาวซินหยานท่านได้กับเขาแล้วรึ ? ทำไมท่านถึงปกป้องเขามากเช่นนี้หละ ? “
คอของเซี่ยซินหยาน ก็กลายเป็นสีแดง นางหลี่ตาไปที่เหอซิงเหมิน แล้วก่นด่าอย่างรุนแรง ” ผู้หญิงน่าไม่อาจ ถ้าเจ้ายังเอาแต่พล่ามเช่นนี้ เชื่อหรือไม่ว่า ข้าจะโยนเจ้าลงทะเลเดียวนี้ ! “
” เฮ้ เฮ้ เฮ้ ! ” เหอซิงเหมิน ยิ้มและตะโกนว่า ” ท่านควรรู้ไว้ว่าราชสีห์วายุอัศนีนี่เป็นของข้า ท่านไม่ควรหยาบคายกับข้านะ ข้ารู้ ข้าพูดจี้ใจดำท่านใช่ไหมละ ? โอ้พี่สาวซินหยาน , ท่านมีอะไรกับเขาแล้วจริงๆสินะ ! อืม , แม้แต่ข้ายังไม่เคยสัมพัสพี่ซินหยาน ถ้าข้าเจอเขา ข้าจะจัดการเขาแน่นอน “
” ฉันขี้เกียจจะพูดกับเจ้าแล้ว ” เซี่ยซินหยาน ก็หันหน้าหนีไป ดูเหมือนนางจะรู้แล้วว่า หญิงสาวคนนี้รับมือยากเพีบงใด
” อีกเจ็ดวันเราจะไปถึงเกาะเมฆา ” ตอนนั้นเอง โม่ต้วนหุน ที่อยู่ในด้านหน้าของพวกนางก็หันหลังกลับมาและกล่าวว่า : ” การเดินทางครั้งนี้เต็มไปด้วยอันตรายนับไม่ถ้วน ถึงแม้ว่าข้าจะเตรียมรับมือไว้แล้ว แต่ข้าก็ยังไม่รับประกันว่า พวกเราจะปลอดภัย ข้าหวังว่าพวกเจ้าทั้งสองจะรู้ว่า การเดินทางครั้งนี้ ชีวิตพวกเจ้าจะตกอยู่ในอันตราย จากนี้ไปพวกเจ้าควรจะระวังให้มากขึ้น แม่นางเซี่ย เจ้าคงตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเสี่ยวฮานยี่ด้วย ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผู้ใดมาโจมตีเราระหว่างทาง”
หลังจากโม่ต้วนหุน กล่าวออกมา ดวงตาเซี่ยซินหยาน ก็เปลี่ยนไปทันทีแล้วนางก็ตอบกลับ ” ข้าเข้าใจแล้ว “
เหอซิงเหมิน เดาะลิ้นเบาๆ นางทำหน้าล้อเลียนไปที่ โม่ต้วนหุน แล้วหัวเราะคิกคัก . นางนั้นไม่ได้กลัวเขา แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรและเงียบลง เช่นเดียวกับเซี่ยซินหยาน
ในใจของนางเต็มไปด้วยความสับสน นางไม่ได้รู้ว่าฉื่อหยานเป็นคนเช่นไร เขาทำเช่นไรกันถึงทำให้เซี่ยซินหยานไม่ลืมเลือนเช่นนี้ .
เกาะเมฆา
บนต้นไม้โบราณ , ฉื่อหยาน ยังคงพูดคุยอยู่กับเปลวเหมันเยือกแข็ง
” ถ้าได้ไข่มุกรวมวิญญานมา ข้าต้องการพลังวิญญานในไข่มุก 70 เปอเซนต์ แล้วพลังวิญญานในไข่มุกที่เหลือ 30 เปอเซนก็จะเป็นของเจ้า ! ” ฉื่อหยานส่งข้อความพลังวิญญานออกไป : ” ข้ามีร่างกายมีเนื้อมีหนัง ข้าต้องเสี่ยงอันตรายมาก และข้าก็มีโอกาศตกตายหายไป ส่วนเจ้าซ่อนอยู่ในแหวนดังนั้นเจ้าจึงไม่ต้องเผชิญหน้ากับอันตราย นอกจากนี้ รูปแบบพิเศษ คือ พลังชีวิตของเจ้ายังพิเศษ เจ้าไม่มีวันสลาย. นั่นก็เท่ากับว่า ข้าต้องเผลิญอันตรายมากกว่าเจ้าเพราะเหตุนี้ข้าต้องได้รับพลังวิญญานมากกว่า “
” เจ้านี่โลภมากยิ่งนัก ” เปลวเหมันเยือกแข็งตะโกนออกมาจากในแหวสายโลหิต ” เจ้าบอกว่าต้องใช้ร่างกายงันรึ ? หากไม่มีวิธีการและพลังของข้า เมื่อเจ้าเข้าใกล้ไข่มุกรวมวิญญาน มันก็จะแยกวิญญานออกจากร่างเจ้า ! ถ้าข้าไม่บอกเจ้า เจ้าก็คงไม่รู้แน่ว่ามีไข่มุกรวมวิญญานอยู่ ! “
” หยุดพล่ามได้แล้ว ข้าต้องการ 70 เปอร์เซ็นต์ “
” ข้าต่างหารที่สมควรจะได้ 70 เปอร์เซ็นต์ ” เปลวเหมันเยือกแข็งตอบโต้อย่างบ้าคลั่ง มันปล่อยพลังความเย็นออกมาจากภายในเส้นเลือดที่แหวน ” เจ้าจะได้รับมากสุดแค่ 30 เปอเซนเท่านั้น ! หรือถ้าเจ้าไม่ทำอะไรเลย มันจะฆ่าเจ้าแน่นอน ! “
” หลังจากที่ข้ารอดมาได้ ” ฉื่อหยาน แสยะยิ้ม ” ไข่มุกรวมวิญญานก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ของข้าอีกแล้ว เมื่อข้าก้าวเข้าสู่ระดับรู้่แจ้ง ข้าก็สามารถสร้าง ห้วงจิตสำนุึกได้ด้วยตัวเอง ข้าไม่จำเป็นต้องรีบ “
” หยุดเล่นลิ้นได้แล้ว ! ฮ่า ฮ่า “เปลวเหมันเยือกแข็งหัวเราะอย่างน่ารังเกียจ ” เจ้าไม่สามารถโกหกใจของเจ้าได้ ข้ารู้ว่าจริงๆแล้วเจ้าคิดอะไรอยู่ เจ้าไม่ยอมปล่อยไข่มุกรวมวิญญานไปง่ายๆแน่ ! ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการมัน ! “
ฉื่อหยานยิ้มอย่างบอกบุญไม่รับ . เค้าไม่รู้ว่ามาก่อนเลยว่าเปลวเหมันเยือกแข็งสามารถรับรู้ความในใจของเขาได้
หลังจากช่วงเงียบสักพัก , ฉื่อหยาน ก็กล่าวอีกว่า : ” ข้าต้องการ 60 เปอเซน ส่วน ที่เหลือ 40 เปอร์เซ็นต์ จะเป็นของเจ้า”
” ระดับการบ่มเพาะของเจ้าต่ำเกินไป เจ้าไม่สามารถรับพลังวิญญานจากไข่มุกรวมวิญญานได้ถึง 60 เปอเซนแน่นอน ” เปลวเหมันเยือกแข็งล้อเลียน ” เจ้าจะต้องถูกพลังวิญญานนั้นจัดการ เจ้าเด็กน้อย หากเจ้าโลภเกินไปมันก็จะเป็นอันตรายต่อเจ้าเท่านั้น . “
” เอาอย่างนี้ ” ฉื่อหยานพูดออกมาด้วยความสุข ” ข้าจะเอาเท่าที่ข้าสามารถดูดซับได้ ? ที่เหลือจากการดูดซับของข้าทั้งหมดเป็นของเจ้า “
” ตกลง ! ” เปลวเหมันเยือกแข็งตอบกลับทันที “ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการจะแบ่งพลังวิญญานจากไข่มุกรวมวิญญานให้กับ กับ เซี่ยซินหยาน หญิงสาวของเจ้า ข้ารู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้อยู่ในหัวใจของเจ้าเสมอ นางนั้นมีระดับการบ่มเพาะมากกว่าเจ้า ดังนั้น พลังวิญญานของนางจึงแข็งแกร่งกว่าเจ้านัก ! . . . . . . . แต่นี่สำหรับเจ้าเท่านั้น ! แน่นอนว่า ! เจ้าสามารถดูดซับได้เท่าที่เจ้าต้องการ ! แต่พลังวิญญานที่เหลือจะต้องเป็นของข้า ไม่ใช่นาง “
” ตกลง ! “
” ตกลง ! “
