บทที่ 178 พนันกันไหมหละ ?
เกาะเพลิงเมฆา , ที่ตระกูลเหอ
ในคฤหาสน์ยักษ์ที่งดงาม มีรูปภาพที่สวยงาม และอาหารผลไม้กับไวน์ที่มีกลิ่นหอม ก็ถูกวางทีละขวด
บรรยากาศในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความครึกครื้น เหอลั่ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขายื่นแก้วไปยังโม่ต้วนหุน
ผู้นำกองกำลังนักรบคนอื่นบนเกาะเมฆาเองก็ ดูตื่นเต้น ทุกครั้งที่พวกเขายื่นแก้วไปทางโม่ต้วนหุนพวกเขาก็จะทำอย่างอ่อนน้อมที่สุด
โม่ต้วนหุน นั่งอยู่ที่นั่งที่สูงที่สุดในคฤหาสน์ ใบหน้าของเขาดูไม่แยแสและไม่ขยับเลย แม้จะมีคนอวยพรให้เขา เขาก็ทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อย และดื่มไวน์ในแก้ว
ฉื่อหยานนั่งอยู่ข้างๆโม่ต้วนหุน ด้วยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขา เขาแอบสังเกต ทุกคนที่อยู่ในคฤหาสน์
คนเหล่านี้ต่างก็เป็นบุคคสำคัญบนเกาะเพลิงเมฆา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับโม่ต้วนหุน , พวกเขาทั้งหมดกลับสุภาพและยิ้มใอย่างประจบสอพลอ
เพียงโม่ต้วนหุน พยักหน้าให้พวกเขาเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะปลื้มเป็นอย่างมาก ,ฉื่อหยานมองดูพร้อมกับขบขัน
โม่ต้วนหุน จากตระกูลหยาง และเขาผู้นำของราชาชูร่าทั้งสามใน ทะเลเคียร่า เขามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ความจริงที่ว่าเขาเข้ามาที่ตระกูลเหอและร่วมดื่มกับคนเหล่านี้ ถือว่าเป็นเกียรติแก่ตระกูลเหอมาก แม้แต่คนที่มาเพื่อหารือเกี่ยวกับธุรกิจที่สำคัญกับตระกูลเหอ ก็ยังไม่ได้รับเกียรติเท่านี้
คนเหล่านี้อาจจะถือได้ว่ามีสถานะสูงมากบนเกาะเพลิงเมฆา แต่ถ้าเทียบกับโม่ต้วนหุน ก็มิอาจเทียบได้
พวกเขาไม่ได้มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าไปยังเกาะอมตะด้วยซ้ำ
ในอดีต พวกเขาเพียงแค่เคยได้ยินชื่อที่มีชื่อเสียงของโม่ต้วนหุนเท่านั้น และไม่เคยพบเขา วันนี้พวกเขาได้มีโอกาส พวกเขาจึงไม่ปล่อยไว้แน่ พวกเขาการประจบสอพลอทุกอย่างเพื่อที่พยายามจะพยายามใกล้ชิดกับโม่ต้วนหุน พวกเขาหวังว่าพวกเขาจะสร้างความประทับใจให้กับโม่ต้วนหุนได้
แม้ว่าเกาะเพลิงเมฆาจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ แต่มันจะเทียบอะไรได้กับตระกูลหยางในทะเลเคียร่า พวกเขาต้องเดินทางผ่านทะเลเคียร่าตลอดเวลา ถ้าวันหนึ่งพวกเขาถูกคนจากตระกูลหยางก่อกวน เพียงโม่ต้วนหุน พูดคำเดียว พวกเขาทั้งหมดก็จะหยุดก่อกวน
ดังนั้น เมื่อพวกเขาปฏิบัติกับโม่ต้วนหุน ก็อาจกล่าวได้ว่า พวกเขาพยายามกันอย่างสุดชีวิต เพียงเพื่อหวังว่าพวกเขาจะทำให้โม่ต้วนหุนประทับใจและจดจำพวกเขาได้ .
แน่นอน เพราะการกระทำเล็กๆ ของโม่ต้วนหุน ก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าแท้จริงฉื่อหยานเป็นใคร , พวกเขาก็ยังต้องระมัดระวัง เพื่อที่จะพยายามเอาใจโม่ต้วนหุน พวกเขาจะไม่ลืมชื่อฉื่อหยานแน่นอน พวกเขาจึงยื่นแก้วไปทางฉื่อหยานเช่นกัน
ฉื่อหยานไม่ได้ปฏิเสธพวกเขาใดๆ เมื่อใครก็ตามยื่นแก้วมาที่เขา เขาก็จะยื่นแก้วกลับไปแล้วยกดื่มอยากไม่หยิ่งพยอง
เพราะอุณหภูมิบนเกาะเพลิงเมฆานั้นสูงมาก ผลไม้เขตร้อนที่เติบโตในที่นี่จึงอุดมสมบูรณ์ พวกมันหวานและอร่อยเป็นอย่างมาก
ตามธรรมชาติฉื่อหยานไม่ใช่คนมีมารยาท เขาลิ้มรสผลไม้เหล่านี้ และดูมองไปรอบๆอย่างสบาย
ตรงกลางระหว่างงานเลี้ยง เหอลั่ว ออกคำสั่งให้หญิงงามหลายคนในชุดเปิดเผยเนื้อหนังและสวมผ้าคลุมหน้าบางและถือเครื่องดนตรีมาอย่างช้าๆ
หญิงสาวเหล่านี้มีดวงตาที่สดใสและเสน่ห์ผิวของพวกนางขาว แขน และ เอวดูยืดหยุ่น พวกนางกำลังเต้นอยู่ที่กลางคฤหาสน์ พวกนางบางครั้งก็ขยิบตาให้โม่ต้วนหุนและฉื่อหยาน ด้วยลักษณพที่ดูประจบประแจงเหมือนกับว่าพวกนางกำลังเสนอตัวเองอยู๋
โม่ต้วนหุน ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ สีหน้าของเขากลายเป็นแข็งทื่อ เหมือนกับว่าเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องเช่นนี้
สีหน้าของฉื่อหยาน ก็เฉยเมย เขาไม่ได้เปิดเผยธรรมชาติแท้จริงของเขา เขาเอาแต่ดื่มไวน์ของเขา ในขณะที่อมยิ้มและมองไปที่ร่างบางของหญิงงดงามบางคน
หญิงสาวทั้งเจ็ดดูอ่อนเยาว์และงดงาม ร่างของพวกนางโค้งเว้าได้ที่และหน้าอกของพวกนางเมื่อพวกนางกำลังเต้นรำอยู๋ , มันก็เด้งไปมาอย่างน่าหลงไหล
สิ่งที่หญิงสาวเหล่านี้ทำดูเหมือนว่าพวกนางจะรู้หน้าที่ของตัวเองดี พวกนางรู้ดีว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้าพวกนางนั้นทั้งหมดล้วนเป็นบุคคลสำคัญ
พวกนางจะเต้นไปมาและ ร่างกายของพวกนางก็จะไปอยู่ด้านหน้าของโม่ต้วนหุนและฉื่อหยาน , ส่วนที่โดดเด่นที่สุดในร่างกายของพวกนางถูกเน้นออกมา ดูราวกับว่าพวกนางนั้นได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งที่ต้องการ
เหอลั่ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เขาแอบสังเกต เมื่อใดก็ตามที่โม่ต้วนหุน และ ฉื่อหยาน แสดงความสนใจใครออกมา เขาก็จะจัดการส่งหญิงสาวคนนั้นไปหาฉื่อหยานและโม่ต้วนหุนในตอนกลางคืน เพื่อที่จะนำเสนอร่างกายของหญิงสาวที่งดงามเหล่านี้ให้โม่ต้วนหุนและฉื่อหยานได้ลิ้มรส
โม่ต้วนหุน นั้นไม่เคยแสดงออกว่าชื่นชอบหญิงสาวคนใด จุๆดนี้ นักรบส่วนใหญ่ของทะเลเคียร่าต่างก็รู้กันอย่างชัดเจน
เหอลั่วแอบสังเกตสักพัก และก็ได้รู้แล้วว่าโม่ต้วนหุน นั้นดูไม่สนใจหญิงงามจริงๆ เขาจึงคิดหาวิธีอื่นและโยนความคิดมี่จะใช้หญิงงามเอาใจโม่ต้วนหุนไป
แต่เขากลับสนใจไปที่ฉื่อหยานมากขึ้น
ถึงแม้ว่าฉื่อหยาน จะไม่ได้เปิดเผยธรรมชาติที่แท้จริงของเขา แต่เมื่อเห็นสิ่งที่สวยงามเหล่านี้ เขาก็ไม่ได้โกหกหรือปิดบังอะไร ดวงตาของเขามีลักษณะชื่นชม และเขาก็มองไปยังร่างของหญิงสาวที่งดงามเหล่านี้อย่างเปิดเผย
เหอลั่ว หัวใจของเขารู้สึกมีความสุข เขาก็ค่อยๆ มีความคิดปรากฏขึ้น เมื่องานเลี้ยงจบลง เขาวางแผนที่จะส่งหญิงสาวทั้งเจ็ดคนนี้ไปห้องของฉื่อหยาน และให้เขาเลือกพวกนางไป
ไม่นานนัก หญิงสาวทั้งเจ็ดก็จากไปอย่างเงียบๆ แต่ ก่อนที่พวกนางจะจากไป หญิงสาวเหล่านี้ก็แอบกระพริบตาให้กับฉื่อหยานด้วยความเสน่ห์หา
” หุหุ หญิงสาวทั้งเจ็ดของเราเปรียบได้กับดอกไม้ที่อยู่บนเกาะเพลิงเมฆา พวกนางล้วนเป็นหญิงพรหมจารี และเป็นหญิงที่สูงส่ง โดยปกติเมื่อแขกผู้มีเกียรติมา พวกนางจะเต้นรำเพียงเพลงเดียว และจากไปอย่างรวดเร็ว แต่ในวันนี้ ข้าเห็นว่านางทั้งเจ็ดนั้นค่อนข้างเอ็นดูน้องชาย พวกนางต่างก็มองไปที่นองชายเฉกเช่นโดดมนสะกด . ” หลังจากที่หญิงสาวเยาว์วัยที่งเจ็ดจากไป หัวเราะก็หัวเราะแล้วพูดเรียบๆ
มีรอยยิ้มอยู่บนริมฝีปากของ ฉื่อหยาน เขาส่ายหัวเล็กน้อย
แน่นอน เขารู้ว่าเหอลั่ว หมายถึงอะไร เขารู้ดีว่าหญิงสาวเหล่านี้ทั้งเจ็ดต้องเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดของเหอลั่ว . เหตุผลที่เหอลั่วชุบเลี้ยงหญิงพรหมจารีเหล่านี้ก็เพื่อ , ใช้พวกนางในเวลาที่สำคัญ ปกติเขาจะไม่เต็มใจที่จะส่งพวกนางออกไป หากเขายังไม่พบว่าแขกที่มาเยือนมิใช่บุคคลสำคัญจริงๆ
เมื่อเหอลั่ว กล่าวเช่นนี้ มันก็ชัดเจนแล้วว่า เขาต้องการที่จะเอาใจฉื่อหยานเป็นอย่างมาก ถ้าฉื่อหยานพยักหน้า เหอลั่วคงจัดการส่งหญิงสาวทั้งเจ็ดเหล่านี้มาที่ห้องทันที
ฉื่อหยาน รู้จุดประสงค์นั้นอย่างชัดเจน
ถ้าเป็นในอดีต ด้วยนิสัยของเขา เขาอาจจะไม่สนใจคนอื่น และอ้าแขนรับความสุขไว้ แต่ตอนนี้เซี่ยซินหยาน ยังไม่รู้สึกตัว และเนื่องนั่นก็เป็นเพราะนางพยายามจะช่วยเขา นี้ทำให้ฉื่อหยานรู้สึกกดดันอย่างมาในใจ เขาจึงไม่กล้าที่จะยุ่งกับหญิงสางคนอื่น และส่ายหน้าปฏิเสธเหอลั่วไป
เหอลั่ว แปลกใจเล็กน้อย เขาคิดว่า ด้วยอายุของฉื่อหยาน เขาไม่ควรทนต่อหญิงงามที่อยู่ตรงหน้าได้
หญิงสาวทั้งเจ็ดเหล่านี้ถูกเลือกมาอย่างระมัดระวังโดยเหอลั่วแต่ละคนมีลักษณะที่น่าสนใจที่สุดและมีร่างกายที่เร่าร้อนอีกทั้งพวกนางล้วนแต่ยังพรหมจรรย์อยู่ เหอลั่วมั่นใจในหญิงสาวเหล่านี้มาก แม้แต่เขา เมื่อหันไปมองหญิงสาวทั้งเจ็ดเหล่านี้ก็ยังยากที่เขาจะควบคุมตัวเองไหว
เขาแอบสังเกตฉื่อหยาน สักพัก ด้วยสีหน้าและแววตาของฉื่อหยาน เขาคิดว่าฉื่อหยานคงไม่ปฏิเสธข้อเสนอที่น่าสนใจนี้แน่นอน . ดังนั้น เมื่อฉื่อหยานหลัวส่ายหัว เขาจึงประหลาดใจเป็นอย่างมาก
” ท่านพ่อ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา เขายอมที่จะสูญเสียหญิงงาม ไม่น่าเชื่อจริงๆ ,ว่าเขาจะไม่สนใจบุปผาทั้งเจ็ดของเกาะเพลิงเมฆา ” แล้วในตอนนั้นเอง เหอซิงเหมิน เสีนงที่ไพเราะของนางก็ดังมาจากด้านหลังคฤหาสน์
เมื่อเสียงของนางดังออกมา เหอซิงเหมิน ก็ค่อยๆเดินเข้ามา และด้วยความงดงามของนาง ทุกคนล้วนตกตะลึง
เหอซิงเหมิน สวมชุดสีม่วงบางๆ ชายเสื้อถูกปักด้วยดอกไม้ที่สวยงาม ผมยาวของนางวางลงบนไหล่ของนาง เหมือนกับ ผ้าไหม และดวงตาของนางที่เรียวบางเต็มไปด้วยเสน่ห์ หลังจากถอดผ้าคลุมหน้า ก็เห็นแก้มของนางที่เป็นสีชมพูน่ารักได้อย่างชัดเจน ริมฝีปากงดงามจนทำให้ผู้มองแทบลุ่มหลง . ผิวของนางขาวเนียนราวกับหิมะ และส่องประกายออกมาเหมือนกับยก รูปร่างของนางดูโค้งเว้าและเร่าร้อน .
นางเดินเข้าไปในห้อง สายตาของนักรบที่เริ่มเมามายก็ส่องประกายออกมา .
สักพัก ห้องที่เคยเสียงดังเนื่องจากพูดคุยเรื่องไร้สาระ ก็กลายเป็นเงียบสงบ
แม้แต่ โม่ต้วนหุน เองก็เงยหน้าขึ้นมองที่เหอซิงเหมิน และประหลาดใจกับความงดงามที่น่าประทับใจของนาง
ฉื่อหยาน มองผ่านๆ ไปที่เหอซิงเหมิน ดวงตาของเขาก็ชะงัก และเป็นประกาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบหญิงสาวคนนี้นัก แต่เขาก็เพลิดเพลินกับความงดงามของนาง
เหอซิงเหมิน นั้นงดงามเป็นอย่างมากอาจเทียบได้กับเซี่ยซินหยาน .
เซี่ยซินหยาน ดูสูงส่งและสง่างามในขณะที่เหอซิงเหมิน คือมีเสน่ห์และน่าลุ่มหลง แม้ว่าลักษณะของพวกนางจะแตกต่างกันแต่พวกนางทั้งสองก็ล้วนงดงามเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าหรือร่างกายของพวกนาง ล้วนแต่สมบูรณ์แบบ
” เฒ่าเหอ สาวน้อยคนนี้โตขึ้น และงดงามเป็นอย่างมากจริงๆ ข้าสงสัยว่าบุตรชายของตระกูลใดกันที่จะได้รับความสุขจากนาง ” ผู้ชายที่ชื่ออู๋มู ที่กำลังหน้าแดงเพราะสุรา ช่วยไม่ได้ที่จะพูดชมออกมา ” ซิงเหมินนั้นเปรีนบได้กับไข่มุกที่สดใสในทะเลเคียร่าของเรา ลูกชายของข้าไม่ได้โดดเด่นอะไรและไม่ได้ถูกเลือกให้เข้าร่วมกับดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ดูเหมือนเขาคงจะไม่มีโอกาสนั้นแน่นอน”
” อู๋ มู เด็กหนุ่มในตระกูลเจ้า เขากล้าที่จะเอื้อมดอกฟ้าที่สูงส่งเช่นนี้รึ ? หึหึ ซิงเหมิน นางนั้น จะต้องกลายเป็นคนสำคัญในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์และ ทะเลเคีย แม้จะเป็นเด็กหนุ่มจากตระกูลเซี่ยหรือตระกูลหยาง ดินแดนปีศาจมหัศจรรย์เองก็คงไม่เห็นด้วยแน่ .
” ถูกต้อง ซิงเหมินนั้น เป็นสมบัติที่ล้ำค่าของดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ต้องเป็นนักรบหนุ่มที่แข็งแกร่งของดินแดนปีศาจมหัศจรรย์เช่นเซี่ยกุยเท่านั้น จึงจะมีความเป็นไปได้ที่ดินแดนปีศาจมหัศจรรย์จะเห็นด้วย และมีสิทธิที่จะสนใจซิงเหมิน . เหอลั่วท่านช่างโชคดีนัก ที่มีลูกสาวที่วิเศษเช่นนี้ “
หลายคนในคฤหาสน์ทั้งหมดต่างก็อมยิ้มและยกย่อง และชื่นชมว่าเหอลั่ว โชคดีเป็นอย่างมากที่มีลูกชาวเช่นนาง ที่ไม่เพียงแต่สวยงามอย่างเหลือเชื่อ แต่ยังมีจิตวิญญานต่อสู้แฝดของลมและน้ำ นางถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะที่มีศักยภาพเป็นอย่างมากและนั่นจึงช่วยให้ตระกูลเหอเป็นผู้ปกครองเกาะเพลิงเมฆา พลังอำนาจของพวกเขาจะต้องมีมากขึ้นแน่นอน เมื่อ เหอซิงเหมิน แข็งแกร่งขึ้น
เหอลั่ว หัวเราะ เขาก็ค่อนข้างมีความสุข เขากล่าวว่า : ” พวกเจ้าต้องขยันหน่อยหละ บางทีพวกเจ้าอาจจะให้กำเนิดเด็กที่แข็งแกร่งก็ได้ในอนาคต ฮ่าๆๆ “
เหอลั่ว จงใจหลบเลี่ยงคำพูดของเหอซิงเหมินที่กล่าวหาต่อ ฉื่อหยาน เขาไม่รู้ว่าฉื่อหยานเป็นใคร เขารู้เพียงว่าโม่ต้วนหุน นั้นให้เกียรติฉื่อหยานเป็นอย่างมาก นั้นก็เพียงพอแล้วที่ทำให้เขาไม่กล้าดูถูก ฉื่อหยาน
ฉื่อหยานขมวดคิ้ว เขาแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของเหอซิงเหมิน เขาเพียงแค่เหลือบมองอย่างเจ้าเลห์ไปทางเหอซิงเหมินและไม่ได้ทำอะไร
” เราสมควรพูดธุระของเราได้แล้ว ” โม่ต้วนหุน นั่งตัวตรง และพูดเบาๆ
ในสายตาของเขา เหอลั่ว และคนเหล่านี้ไม่มีความสำคัญใดๆเลย พวกเขาไม่ได้แม้กระทั่งมาจากดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ตอนนี้ เขาเป็นเพียงแค่รับมารยามของพวกเขาและไม่ได้พูดอะไรมาก ในงานเลี้ยง
เพราะเหอซิงเหมิน โดดเด่นและมีพรสวรรค์ บวกกับที่นางเป็นนักรบที่แข็งแกร่งในดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ อนาคตของนางนั้นไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้น โม่ต้วนหุน จึงให้เกียรติโดยไม่พูดขัดอะไรเล็กน้อย และจากนั้นเขาจึงค่อยเริ่มพูดเรื่องธุระของเขา เมื่อเหอซิงเหมิน ปรากฏ
” เอาหละ ” เหอลั่ว อมยิ้มและยืนขึ้น เขาชายตามองไปที่นักรบมากมายในคฤหาสน์ และยิ้ม ” นี่มันค่อนข้างดึกแล้ว พวกท่านกลับไปพักผ่อนเถอะ “
คนเหล่านี้เข้าใจดี ทุกคนลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงของเขา ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขากล่าวคำอำลากับ โม่ต้วนหุนและฉื่อหยาน
แท้จริงพวกเขานั้นต้องการจะอยู่ฟัง แต่โชคร้ายที่โม่ต้วนหุน ไม่ยอมพูดใดๆ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะกวนและอยู๋ต่อ ในช่วงเวลาเพียงครู่เดียว คนพวกนี้ก็ออกไปอย่างไร้ร่องรอย
ในไม่ช้า ก็เหลือเพียงอาหารและไวน์ในห้องที่กำลังถูกทำความสะอาดขึ้นโดยคนใช้ ไม่นานคนใช้เหล่านี้ก็จากไป
ทั้งหมดที่เหลือก็คือพ่อและลูกสาวตระกูลเหอ เหอซิงเหมิน ที่นั่งอยู่ด้านหน้าโม่ต้วนหุนและฉื่อหยาน
” ทำไมเจ้าถึงต้องการมายังเกาะเพลิงเมฆา ทำไมเจ้าถึงอยากไปที่ภูเขาไฟหมื่นไป ? ” เหอซิงเหมิน ดวงตาสดใส เสียงหวานของนางพูดขึ้นขณะที่จ้องไปยังฉื่อหยาน
” ข้อต้องการจะช่วยซินหยาน ” ฉื่อหยานขมวดคิ้วเข้าหากัน และพูดด้วยเสียงจริงจัง
” ภูเขาไฟหมื่นปีสามารถช่วยพี่ซินหยานได้งั้นรึ ? ” เหอซิงเหมิน ใยหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ นางส่ายหน้าและพูดอย่างเหยียดหยาม : ” ข้าเคยไม่เคยได้ยินเลยว่า ในภูเขาไฟสามารถรักษาวิญญานได้ ? “
” มีหลายสิ่งที่เจ้ายังไม่รู้ ” ฉื่อหยานพูอย่างราบเรียบ และเขาก็กล่าวว่า : ” ข้าบอกว่าช่วยนางได้ก็คือช่วยนางได้ เจ้ากล้าพนันกับข้าหรือไม่หละ ? “
” พนันงั้นรึ ? แล้วเราจะพนันอะไรกันดี ” เหอซิงเหมิน รู้สึกถูกกระตึ้น ขณะที่ดวงตาสดใสของนางเป็นประกาย
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 11 แล้ว มีถึงตอนที่ 461 แล้วจ้า ท่านใดสนใจเข้าร่วมกลุ่มอ่านเงือนไขได้ที่โพสปักหมุดของเพจเลยครับ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
