บทที่ 224 ฝนอุกกาบาต
มีราชวังที่ผุพังอยู่เก้าแห่ง มีเสาหินคอยค้ำอยู่ รอบๆเต็มไปด้วยโครงกระดูกสีขาว แต่ละวังเป็นเหมือนกับภูเขาขนาดเล็ก
มีเสาหินมากมายล้มแตกหักอยู่ในพระราชวังทั้งเก้า ,มีราชวังอยู่สามแห่งที่ไม่มีเสาหินใดๆตั้งอยู่เลยโดยโดยปราศจากเสาค้ำดูเหมือนว่ามันจะพังลงมาเวลาใดก็ได้
” บ้าจริง ก่อนหน้านี้ต้องมีคนมากมายมาที่นี่แน่นอน กระดูกเหล่านี้มีความสะอาดมาก แม้แต่เสื้อผ้าของพวกเขาเองก็ถูกปล้นจนไม่เหลืออะไร ” หยางเค่อส่ายหน้าและบ่นเสียงดังขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆภายในราชวัง และไม่พบอะไรจากกระดูกพวกนั้นเลย
หลังจากฉื่อหยานมา แม้ว่าเขาจะไม่สำรวจ เขารู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีสมบัติใดๆอยู่ที่นี่
” แน่นอน ข้าบอกพวกเจ้าแล้ว ว่าเจ้าไม่เจออะไรที่นี่แน่นอน “หลี่เฟิงเกอขมวดคิ้ว ” กับดักและอุปสรรคภายในพระราชวังได้หายไปหมดแล้ว ถ้าเราสามารถเข้าไปได้ แน่นอนว่าคนอื่นก็เหมือนกัน แล้วจะมีอะไรเหลือให้พวกเจ้ากัน ? ครั้งสุดท้ายที่ข้ามาที่นี่ ข้าก็ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบอะไร หากเจ้าเจอบางสิ่งบางอย่างนี่สิแปลก ”
” ใช่ ที่นี่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก ดังนั้นที่นี่ต้องไม่มีอะไรเหลือแน่นอน ” หยางมู่พยักหน้าครุ่นคิดสักพัก แล้วกล่าวว่า : ” ข้าคิดว่า พานโจว และคนอื่นๆ จะมาถึงเร็วๆนี้ ที่นี่ค่อนข้างกว้าง ดังนั้นมันจึงดีที่จะรับมือพวกเขาที่นี่ เอาหละ ปัญหาคือเราไม่รู้ว่าจะรับมือกับจำนวนคนมากมายที่มากับเขาได้อย่างไร หากพวกเขามีจำนวนมากและพวกเขามาพร้อมกัน มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จัดการพวกเขา ” .
” เตรียมทางหนีไว้ก่อนดีกว่า ” หยางซู่ ลังเลนิดหน่อย ” ถ้าพวกเขามีมากเกินไป และเราอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เราจะต้องถอนตัวจากที่นี่ทันที จากนั้นค่อยหาโอกาสจัดการอีกที อย่างไรก็ตาม หุบเหวแห่งสนามนี้ล้ำลึกเป็นอย่างมาก และเรายังต้องอยู่ที่นี่อีกสามปี เราไม่จำเป็นต้องสู้กับพวกมันตรงๆก็ได้ ”
” พระราชวังทั้งเก้าแห้งนี้มีอาคมติดตั้งอยู่ แต่มันนั้นได้รับความเสียหายและใช้งานไม่ได้ ” เจียงหัวชวน ครุ่นคิดสักครู่ กล่าวว่า ” มันง่ายมากที่จะผ่านพระราชวังเท้าเก้าไป แต่เมฆสีเทานั้นหนาแน่นเป็นย่างมากและมีพลังจำนวนมากไหลอย่างผิดปกติ ข้าเชื่อว่ามีอุปสรรคบางอย่างอยู่ แต่เราต้องผ่านตรงนั้นหาเราต้องการที่จะหลบหนี ดังนั้นพื้นที่ที่อันตรายสำหรับเรา มันก็อันตรายสำหรับพวกเขาเช่นกัน ”
ฉื่อหยานมองไปยังพื้นที่ที่มีเมฆสีเทาหนา เมื่อเขาปล่อยจิตสำนึกออกไป เขาก็ไม่พบสัญญาณใด ๆของสิ่งชีวิต แต่เขารู้สึกได้ถึงการไหลของพลังแปลกประหลาดในที่แห่งนั้น
เหมือนกับว่า มันเป็นกับดักที่รอให้คนเข้าไป
“เราต้องมั่นว่ามีเส้นทางที่เราสามารถหลบหนีได้ ” หยางมู่พยักหน้าต่อเจียงหัวชวน .
” ขอรับ ข้าจะลองดูก่อน ” เจียงหัวชวน มุ่งหน้าไปทางนั้นคนเดียว หลังจากมองไปยังพื้นที่ของเมฆสีเทา เขาก็ลังเลอยู่สักพักแล้วพูดต่อหยางมู่ : ” พวกท่านนั้นมาครั้งแรก ข้าจะลองไปดูก่อนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายตรงนั้น หลังจาก นั้น ข้าจะติดต่อพวกท่านอีกที ”
หลังจากที่เจียงหัวชวนพูด เขาก็ก้าวเข้าไป หลังจากที่เขาก้าวเข้าไปร่างของเขาก็หายไปทันที
เหมือนกับว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง และร่างทั้งร่างของเขาก็หายไป
ฉื่อหยานสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากที่เขาเงียบสักพัก เขาก็ใช้จิตสำนึกตรวจสอบดู เขากลับไม่พบสัญญานสิ่งชีวิตมาจากเจียงหัวชวน .
น่าหวาดหวั่นนัก ฉื่อหยานตระหนักได้ว่าหุบเหวสนามรบนั้นเป็นสถานที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมากและเขาคงต้องระวังตัวมากขึ้น
หลังจากเวลาผ่านไป เจียงหัวชวนก็ออกมาอย่างทุลักทุเลร่างกายของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นและเส้นผมที่ยุ่งเหยิง เขาดูเหมือนพบเจอกับบางอย่างมา
” มันเป็นยังไง ? ” หยางมู่รีบถาม
” ห่าฝนอุกกาบาต ! ตอนที่ข้าเข้าไปก็มีอุกกาบาตขนาดใหญ่ตกลงมา , อุกกาบาตเหล่านั้นใหญ่และมีจำนวนมากมายนัก และผลกระทบของอุกกาบาตที่ตกลงมาก็ยังรุนแรงเป็นอย่างมากอีกด้วย ถ้าเราต้องการผ่านไปเราต้องเผชิญกับการโจมตีจากอุกกาบาตเหล่านั้น ถ้าเราประมาท เราจะต้องถูกอุกกาบาตเหล่านั้นทับแน่นอน ” เจียงหัวชวนดูมืดมน
” มีทางใดที่จะหยุดมันได้หรือไม่ ? “หลี่เฟิงเกอถาม
” ข้ายังไม่วิธีที่จะหยุดมัน แต่ข้านั้นต้องการที่จะกลับมาก่อน ข้าจะเข้าไปอีกครั้ง เพื่อหาวิธีให้เอง ” เจียงหัวชวน ส่ายหน้าเงียบๆ นั่งลงและกินเม็ดยาฟื้นฟู
” ที่นี่อันตรายจริงๆ ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะอยู่รอดในสนามรบนี้ว่างเปล่าแห่งนี้ ” หยางเค่อ อุทาน
” ใช่ ในหุบเหวสนามรบนั้นมีกับดักและอุปสรรคมากมาย มันเป็นเรื่องยากที่จะรับมือนัก ยากเสียกว่ารับมือกับพวกที่ตามล่าเราเสียอีก ” หยางมู่ยังดูแสยะ
หลังจากที่เจียงหัวชวน กลับเข้าไปสักพักเขาก็กลับมาอีกครั้ง
หลังจากนั้นเขาก็ออกมาอย่างทุลักทุเลอีกครั้ง แต่คราวนี้มีร่องรอยของเลือดที่ออกมาจากปากของเขา มันเหมือนกับว่าเขาถูกตีโดยอุกกาบาตนั้น
หลังจากออกมา เจียงหัวชวน ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เอากลืนเม็ดยาฟื้นฟูเข้าไป และตั้งสมาธิไปที่การฟื้นฟู
ฉื่อหยาน และคนอื่น ๆไม่ได้พูดอะไร พวกเขามองไปที่เจียงหัวชวนอย่างเงียบๆ
หลังจากกินยาฟื้นฟูไปสองเม็ด เจียงหัวชวน ก็ดูเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ ยังตกอยู่ในสภาพนี้ แล้วถ้าเป็นผู้ที่ไม่รู้อะไรแล้วเข้าไปซี้ซั่ว ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะรอดออกมาจากที่แห่งนั้น
กลุ่มอุกกาบาตเป็นหนึ่งในอุปสรรค์ที่พวกเขาพบในช่องว่างในสนามรบ และเจียงหัวชวน ที่มีระดับการบ่มเพาะในระดับปฐพีและเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ยังได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ แล้วพวกเขาหละจะผ่านที่แห่งนั้นไปได้อย่างไร ?
” ดูเหมือนที่หุบเหวสนามรบแห่งนี้จะไม่สามารถรู้รอดได้ง่ายๆเสียแล้ว ” หยางมู่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ” ข้าเคยได้ยินข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับมันมาก่อน แต่ข้าก็ไม่เชื่อและรู้สึกว่า ข่าวลือเหล่านั้นเป็นเรื่องที่เกินจริง แต่ตอนนี้ข้าก็ได้รู้ว่าข่าวลือเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าข้าไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ข้าก็คงโง่งมไปอีกนาน ”
” อืม ” ฉื่อหยานยิ้มๆและพูดว่า : ” ยิ่งอันตรายเท่าใด ก็ยิ้งเป็นประโยชน์ต่อเรา หากเรายังตาย แล้วคนเหล่านั้นที่ประสบปัญญาเช่นเดียวกับเราหละ หึหึ ข้าว่าความแข็งแรงโดยรวมของพวกเรานั้นมีมากกว่าพวกเขาแน่นอน ซึ่งนั้นก็หมายความว่า ในที่ๆแห่งนี้ พวกเขาจะต้องประสบการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่แน่นอน”
” ใช่ นั่นก็เป็นเหตุผลที่เรามาที่นี่ ” หยางซู่พยักหน้า” เพราะสถานที่แห่งนี้มันอันตรายเป็นอย่างมาก ที่แม้แต่เราก็ยังยากที่จะจัดการ
ขณะที่พวกเขาพูด เจียงหัวชวน ก็เปิดตาของเขา
” ท่านลุงเจียง เป็นเช่นไรบ้าง ? ” หยางเค่อ รีบถาม
พยักหน้า เจียงหัวชวนสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว ” ข้าเห็นสัญลักษณ์ที่ควบคุมอุปสรรคนี้อยู่ แต่มันมีตัวอักษรโบราณมากมายอยู่รอบๆมัน แม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้จักตัวอักษรโบราณเหล่านั้น ถ้าข้าไม่สามารถเข้าใจความหมายของตัวอักษรเหล่านั้นได้ มันก็เป็นเรื่องยากมากที่ข้าจะหยุดมันได้ ”
” ตัวอักษรโบราณ ” ฉื่อหยานประหลาดใจสักครู่ แล้วทันทีที่เขาถาม : ” เป็นอักษรโบราณแบบไหนรึ ”
” มันน่าจะเป็นอักษรรูปลิ่มที่มาจากสมัยโบราณ เป็นรูปแบบที่ใช้ในการวางอุปสรรค์และกับดัก อุปสรรค์ดั้งเดิมนี้มีเพียงอาจารย์ของข้าเท่านั้นที่เข้าใจอักษรโบราณเหล่านี้ ในกลุ่มพวกเราตอนนี้ แทบจะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับตัวอักษรโบราณขนาดนี้ ” เจียงหัวชวน ถอนหายใจ ” อาจารย์ของข้าเองก็ไม่ได้รู้เกี่ยวกับอักษรเหล่านี้มากมาย และข้าก็แย่กว่ามาก ”
.
” แล้วเราควรจะทำยังไงดี ? ” หยางเค่อ ตะลึง ” ถ้าเราไม่สามารถเข้าใจข้อความโบราณเหล่านั้นได้ เราก็จะไม่สามารถผ่านอุปสรรค์นี้ไปได้งั้นรึ ? ”
” ก่อนที่ข้าจะเข้าใจความหมายของตัวอักษรโบราณเหล่านั้น ข้าคิดว่าเราไม่ควรทำอะไรมาก มิเช่นนั้น มันก็จะยิ่งอันตราย ” เจียงหัวชวน พยักหน้าอย่างหมดหนทาง
” ท่านสามารถเขียนตัวอักษรโบราณที่ท่านพบได้หรือไม่ ? ” ฉื่อหยานพลันกล่าวว่า
ทุกคนก็แปลกใจ และมองแปลกๆไปที่ฉื่อหยาน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเขาถึงพูดแบบนั้น
” เสี่ยวหยาน เจ้าจะทำอะไรรึ ? ” หยางมู่ ตะลึง เขาถามว่า ” หรือว่าเจ้ารู้จักอักษรโบราณพวกนั้น ? ”
” เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าตัวอักษรโบราณเหล่านั้นเป็นหนึ่งในตัวอักษรที่ข้ารู้หรือไม่ ? ” ฉื่อหยานพยักหน้า
” อะไร ? เจ้าไม่รู้งั้นรึ ? ” หลี่เฟิงเกอรีบส่ายหน้า นางไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก ” เจ้าไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่หรือไม่ ? แม้แต่ท่านอาจารย์ของลุงเจียงยังรู้จักมันไม่มากนัก แล้วเจ้าจะรู้ได้อย่างไร ”
” ลุงเจียง เขียนตัวอักษรพวกนั้นให้ข้าดูได้หรือไม่ ? ” ฉื่อหยานพูดอย่างมั่นใจ
เจียงหัวชวน ยังสับสน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวว่า : ” มีเพียงตัวอักษรไม่กี่ตัวเท่านั้นที่ข้าเห็นในสัญลักษณ์นั้น ดังนั้นข้าจึงจำได้ดี ข้าแค่ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ถ้าอยากเห็น ข้าก็จะเขียนให้ท่านดู . ”
เจียงหัวชวน ก้มลงและใช้ กริชของเขาเขียนตัวอักษรแปลกๆ
” ผู้มาเยือน ! พัก ! ไฟ ! ลม ! ชีวิต ! ความตาย ! ”
ฉื่อหยานชี้ไปที่ตัวอักษรโบราณ บนพื้นดิน และอ่านทีละคำ ” นั่นคือทั้งหมดที่ข้ารู้ ”
ทุกคนตะลึง
” เจ้าไม่ได้พูดมั่วซั่วใช่หรือไม่ ? “หลี่เฟิงเกออุทาน
หยางมู่ หยางเค่อ และคนอื่น ๆ นอกจากนี้ก็แสดงสีหน้าออกมา ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปและพวกเขาก็สงสัยว่าจริงๆแล้วฉื่อหยานรู้จักตัวอักษรเหล่านั้นจริงหรือ ?
” คุณชายหยาน ท่านรู้จักอักษรเหล่านี้จริงๆรึ ? ” เจียงหัวชวน ดูตกใจ ลุกขึ้นมา พร้อมกับดวงตาของเขาที่ส่องประกาย
” ตามที่ข้าพูดนั่นแหละ ” ฉื่อหยานพยักหน้า ” ก่อนที่ข้าจะอายุ 17 ปี ข้าหมกวุ่นอยู่กับอักษรโบราณและสถานที่โบราณมากมาย และก็โชคดีที่ข้ารู้จักตัวอักษรเหล่านั้น ดังนั้นข้ามั่นใจแน่นอนว่าอักษรทั้งหกหมายความเช่นนั้น”
” ข้าจะเข้าไปอีกครั้ง ” เจียงหัวชวน ครุ่นคิดสักครู่ ก็กล่าวว่า ” เวลานี้ข้าจะลองเคลื่อนย้ายสัญลักษณ์นั้นดู ถ้าอักษรที่นายน้อยหยานบอกมาเป็นเรื่องจริง ข้าก็จะสามารถหยุดอุปสรรคนี้ได้ แต่ ถ้าสิ่งที่ท่านบอกมามันผิด ข้าก็คง…ไม่สามารถกลับมาได้แน่นอน ”
เจียงหัวชวน มองฉื่อหยาน อย่างลึกซึ้ง เหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปตามที่ได้ยิน พวกเขารู้ความหมายจากสิ่งที่เจียงหัวชวนพูดดี
” แน่นอน ที่ข้าพูดไปนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ” ด้วยสาบตาของทุกคนที่จ้องมา ฉื่อหยานก็ตอบอย่างใจเย็น : ” ไม่ต้องห่วงลุงเจียง ข้าไม่ทำร้ายท่านแน่านอน อักษรทั้งหกตัวที่ข้าพูดไป ไม่ผิดแน่นอน ”
” เอาล่ะ ! ” เจียงหัวชวน ตอบกลับ เขาไม่ลังเลและเข้าไปในอุปสรรค์อีกครั้ง
” เสี่ยวหยาน ” หยางมู่ ค่อย ๆพูด ดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุด เขาส่ายศีรษะยิ้มอย่างบิดเบี้ยว และไม่ได้กล่าวถ้อยคำต่อไปนี้
” ท่านรู้ว่าท่านเป็นกังวล ” ฉื่อหยานดูเฉยเมยและยิ้มจนเห็นฟัน ” พี่ใหญ่ ท่านเห็นข้าเป็นคนทำอะไรโดยไม่คิดงั้นรึ ? ”
หยางมู่รีบส่ายหน้า
” เอาหละ มั่นใจได้ ลุงเจียงจะต้องไม่เป็นอะไร ” ฉื่อหยานปลอบพวกเขา
” มีคนกำลังมา “หลี่เฟิงเกอตะโกน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ นางยืนอยู่บนเสาหินที่แตกหัก และมองไกลออกไป ใบหน้าของนางค่อยๆเปลี่ยนไป ” พานโจว กู่หลินหลง , ฉาวจื่อหลาน เซี่ยกุ่ย เหอซิงเหมิน , . . .
” เซี่ยกุย ! เหอซิงเหมิน ! ” ดวงตาของหยางมู่ก็เย็นชา เขา แสยะยิ้ม : “ดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ช่างกล้าจริงๆ เพื่อจัดการกับเรา ตระกูลหยาง พวกเขากลับกล้าหักหลังเรา”
” เหอซิงเหมิน มาด้วยหรือเนี่ย ? ” หยางซู่ ดวงตาเย็นชาและนางก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ กล่าวว่า ” ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางเองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ”
” ข้ารู้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับนางนั้นดีเช่นไร ” หยางมู่ถอนหายใจ ” แต่ในเวลานี้ ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าจะดีเพียงใด มันก็เป็นเหมือนเช่นเคย นางนั้นก็แค่แสร้งทำ เราจะไม่สู้กับนาง แต่ถ้านางต้องการจะฆ่าพกวเรา . . ตอนนั้นก็ลงมือซะ อย่าได้เมตตาเด็ดดขาด !”
” ข้ารู้ว่าควรทำเช่นไร ” หยางมู่ หายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้า
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 14 แล้ว มีถึงตอนที่ 613 แล้วจ้า ท่านใดสนใจเข้าร่วมกลุ่มอ่านเงือนไขได้ที่โพสปักหมุดของเพจเลยครับ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
