บทที่ 23 สมาคมทหารรับจ้างที่น่ารังเกียจ !
จ้าวชินและหู้หลงพุ่งไปยังพุ่มไม้ด้านหน้า และยืรล้อมมู่หยู่เตี๋ยไว้
มู่หยู่เตี๋ยที่กำลังแอบมองอยู่ในพุ่มไม้เป็นเวลานาน ก็ลุกขึ้นอย่างเขินอาย นางออกมาอย่างรวดเร็วขณะเหลือบมองไปที่ฉื่อหยานอย่างหน้าแดง และนางก็เอามือจับไปที่แก้มของตัวเอง
แต่ไม่นานนางก็พบว่าความคิดของนางไม่ถูกต้อง ฉื่อหยานนั้นไม่ได้สนใจนางเลย เขากลับเอาแต่จ้องมองไปทางที่ลั่วฮ่าวพุ่งไปแทน , เหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังเฝ้ามองเหยื่อ
หลังจากที่โคจรพลังปราณลึกลับไปมาอย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดในการฝึกก่อนหน้านี้ก็ลดลงทีละน้อย ใบหน้าฉื่อหยานกลายเป็นจริงจังและยังคงจ้องไปทางลั่วฮ่าวพร้อมกับฟื้นฟูร่างกายไปด้วย .
” ไปตามหามัน ! อสรพิษอัคคีดูเหมือนอ่อนแอมากในตอนนี้ เราจับมันให้ได้ ! อย่าปล่อยให้มันหลุดมือไปเด็ดขาด ! “
” เอาลูกธนูไฟมา ! เร็วเข้า ! ! ! “
” ชู่ ! ! ชู่ ! “
จากป่าที่ห่างไกล มีเสียงถกเถียงดังลอยมา . ลูกศรพุ่งอย่างรวดเร็วผ่านอากาศไล่ตามเป้าหมายของมัน
” ฮู้วววววว ! “
จู่ๆ ก็ปรากฏเปลวไฟขึ้นในป่า เป็นเปลวไฟที่รุนแรงมันครอบคลุมพื้นที่ในป่าเวลาไม่นานและเกิดเป็นควันหนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ควันไฟกระจายไปทั่วป่าทำให้ยากที่จะหายใจ
” กัก กัก กัก ! ปัง ปัง ปัง ! ปัง ! “
เสียงของต้นไม้ระเบิดออกหลังจะถูกปักด้วยลูกธนู นักรบทั้งหมดเคลื่อนไหวมาพร้อมกันจากลำธาร และเกิดการประทะขึ้นในป่า
” ใครอยู่ตรงนั้น ! ” เสียงตะโกนอย่างไม่เป็นมิตรดังออกมาจากป่า ” นี่เจ้าต้องการจะขโมยผลงานของเรางั้นรึ ? “
” ไม่ใช่แน่นอน ได้โปรดท่านอย่าเข้าใจผิดไป ข้าแค่ไม่อยากให้อสรพิษอัคคีทำร้ายคนของข้า ข้าจะมาหยุดไม่ให้มันหลบหนีไปทางนั้นเท่านั้น” มันคือเสียงของ ลั่วฮ่าว . เขาดูเหมือนกำลังพูดขัดแย้งกับคนที่อยู่ไกลออกไป
” หึ ! พวกเราสมาคมทหารรับจ้าง ได้ไล่ตามเจ้าอสรพิษนี่มาครึ่งเดือนแล้ว เจ้าอย่าได้เข้ามาเกี่ยวข้อง ! “
” ข้าบอกว่า ข้าไม่สนใจเจ้าปีศาจระดับ 4 นั่นไงหละ ! ” ลั่วฮ่าวพูดอย่างดุดัน
” ลุงลั่วกำลังพูดกับใคร เราไปดูกันเถอะ ! ” มู่หยู่เตี๋ยยกหัวของนางจากพุ่มไม้และขมวดคิ้ว . นางเองก็เป็นกังวลอย่างมาก เพราะไม่รู้ว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นที่นั่น
” ตกลง เราไปดูกันเถอะ ! ” หู้หลงถอนหายใจออกมา ” ข้าเคยได้ยินเรื่องของสมาคมทหารรับจ้างมา พวกมันมีชื่อเสียงที่ไม่ดีนัก พวกเราต้องไม่ปล่อยให้พวกมันฉวยโอกาสจากลุงลั่ว “
” งั้นรีบไปกันเถอะ ! ” ได้ยินดังนั้น มู่หยู่เตี๋ยตกใจมากขึ้น
” ตกลง ! ” .
จ้าวชินพยักหน้าและพูดกับหู้หลง กับ ตี่ย่าหลาน ” พวกเจ้าจะปกป้องแม่นางมู้ไว้เมื่อถึงตรงนั้น เราต้องสนใจไปที่ความปลอดภัยของนางเป็นอันดับแรก ถึงแม้จะเกิดการต่อสู้ขึ้นก็ตาม . “
” อย่ามาพูดเหลวไหล ! พวกเราทุกคนรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว ” ตี่ย่าหลาน พูออย่างใจร้อน
ในขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ ทั้งสี่ค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปหาลั่วฮ่าว .
ฉื่อหยานไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลอะไรนัก เขาลุกขึ้นยืนหลังจากนั้นไม่กี่นาที
เขารู้สึกถึงความสั่นสะเทือนในพลังปราณลึกลับของเขาที่เส้นชีพจร เขาขยับมือและเท้าของเขาอย่างช้า ๆเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันยังคงมีความยืดหยุ่นหลังจากผ่านความเหนื่อยล้ามา จากนั้นเขาก็เดินตามทั้งสี่คนไปในเวลาไม่นาน
” ว้าว ! ! ! ” ชายคนหนึ่งตะโกนด้วยความประหลาดใจ ” หญิงงามนี่นา ฮ่าๆ ! อีกทั้งยังมีตั้งสองคน ข้าอยู่ที่นี่มาได้สองเดือน และไม่เคยพบหญิงงามเช่นนี้มาก่อนเลย”
” หัวหน้า ท่านสัญญาว่า ท่านจะให้พวกเราสมปรารถนา ท่านอย่าได้กลับคำเชียว ” .
” หุบปาก ! ! ! พวกเจ้าพวกไร้ประโยชน์ ! “
. . . . .
ฉื่อหยานเดินไปอย่างช้าๆ และเริ่มมองไปรอบๆด้วยสีหน้าจริงจัง
บนพื้นดินปรากฏร่างของอสรพิษอัคคีมีขนาดใหญ่และยาวถึงแปดเมตร มีลวดลายยาวตั้งแต่ลำตัวไปถึงหาง ลำตัวของมันเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีลูกศรปักอยู่ และมีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมากจากปากแผลขนาดใหญ่ที่อยู่ระหว่างตาของมัน
มีนักรบแปดคนสวมใส่เครื่องแบบทหาร กำลังยืนล้อมรอบอสรพิษอัคคีอยู่ พวกมันดูแข็งแกร่งและหยาบกระกร้าน พวกมันแต่ละคนต่างก็มีรอยสักที่บนแขนข้างซ้ายของตัวเอง พวกมันทั้งหมดล้วนมีระดับบ่มเพาะอยู่ในระดับก่อตั้ง
คนที่ถูกเรียกว่าหัวหน้านั้น มันมีผมสีน้ำตาลและทิ่มแหลมออกมาจากหัวเหมือนเข็มเหล็ก มีรอยแผลเป็นยาวที่แก้มซ้ายซึ่งลากยาวไปถึงคอของมัน ทำให้มันดูโหดร้ายเป็นอย่างมาก .
เมื่อฉื่อหยานมาถึง ก็เห็นพวกทหารรับจ้างเอาแต่จ้องมองมาที่มู่หยู่เตี๋ย และ ตี่ย่าหลาน ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยราคะ พวกมันดูหลงไหลไปกับความงามของทั้งสอง .
แต่คนที่ถูกเรียกว่าหัวหน้านั้นกลับไม่ได้มองไปที่หญิงสาวเลย มันกลับกำลังแลกเปลี่ยนสายตากับ ลั่วฮ่าวอยู่ . คนที่เป็นหัวหน้าเอามือข้างขวาจับไปที่ข้อมือ จากนั้นก็ปรากฏแสงสีเงินก็ประกายออกมา ในตอนนี้มันเตรียมพร้อมที่จะสู้แล้ว
” กลับบ้านไปจ้องมารดาของพวกเจ้าเถอะไป! ” ภายใต้สายตาจองทหารรับจ้างเหล่านั้นที่เต็มไปด้วยตัณหาตา ช่วยไม่ได้ที่ตี่ย่าหลานจะสาปแช่งออกไป
” ฮ่า ฮ่า หญิงสาวคนนี้ช่างอารมณ์ร้ายนัก ! ข้าหละชอบนางจริงๆ ” นักฆ่าป่าเถื่อนที่กำลังเปลือยหน้าอกที่มีขนขึ้นดกเต็มไปหมดพูด และระเบิดเสียงหัวเราะออกมา . เขาตบไปที่ต้นขาของตัวเองและตะโกน , ” หัวหน้า ข้าอยากได้นางผู้หญิงคนนี้ ! “
” เจ้าบัดซบ ! ” ตี่ย่าหลาน ดึงดาบออกจากข้างเอวของนาง และพุ่งออกไปทันที ” เจ้าทำได้ก็ลองดู มาดูกันว่าเจ้ายังจะมีความเป็นผู้ชายอยู่ไหม ! “
” ฮ่าๆ ข้าอยู่ตรงนี้ที่รัก เข้ามาเลย ! ” ชายร่างใหญ่หัวเราะอย่างสนุกสนานและพุ่งไปข้างหน้า
” ตูมู่ ! ” เบอร์นาร์ด ตะโกนออกมา แล้วเขาก็ลดเสียงของเขาลง ” อย่าพลีพล่ามไป ! ทุกอย่างสามารถพูดคุยกันได้ ! “
” ได้เลย หัวหน้า ! ” ผู้ชายที่มีขนขึ้นที่หน้าอก ชื่อ ตูมู่ มันแสยะยิ้มและจับไปที่ มือ และ ขา ของตี่ย่าหลาน และหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ” เจ้าจะรู้ว่าข้าเป็นผู้ชายหรือไม่ ตอนที่เราทั้งคู่ต่างเปลือยกาย หึหึ”
” ข้าจะตัดอัณฑะของเจ้าสะ ! ” ตี่ย่าหลานพูดตอบโต้
ช่างน่ารังเกียจนัก ! , มู่หยู่เตี๋ยขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดออกไป นางเพียงแค่คิดในใจและมองไปรอบๆ.
” เจ้าอยากจะลองดีงั้นรึ ! ” ลั่วฮ่าว กังวลเล็กน้อย เขารู้จักพวกทหารรับจ้างเป็นอย่างดี ทหารรับจ้างเหล่านี้ อยู่ที่นี่เพื่อฆ่าสัตว์อสูร ชีวิตพวกมันอยู่ในอันตรายเป็นอย่างมาก พวกมันอาจจะถูกฆ่าโดยสัตว์อสูรในเวลาใดก็ได้
ภายใต้ความกดดันเหล่านี้พวกมันไม่สนใจศีลธรรมหรือกฎหมาย และพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจ
มู่หยู่เตี๋ย และ ตี่ย่าหลาน นั้นทั้งสวยและน่ารักเป็นสิ่งที่หาได้ยากมากในพื้นที่แห่งนี้ ร่างกายที่อ่อนนุ่มของหญิงงามจะเป็นเครื่องอำนวยความสะดวกสบายที่ดีที่สุดสำหรับเจ้าพวกป่าเถื่อนเหล่านั้น ดังนั้น สำหรับลั่วฮ่าวแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่คนที่ดีนักในสายตาของเขา
ฉื่อหยานมายืนอยู่ข้างๆ ลั่วฮ่าว อย่างเงียบๆ และเริ่มสังเกตพวกคนสมาคมทหารรับจ้าง
” ตูมู่ ! ” คนที่มีแผลเป็นยาวบนใบหน้าคือหัวหน้าของสมาคมทหารรับจ้าง ชื่อ เบอร์นาร์ด มันตะโกนออกมาอย่างชั่วร้าย ” ใช้สิ่งนี้สะ ! ” ในเวลาเดียวกัน มันจ้องมองไปที่ลั่วฮ่าวกับฉื่อหยานด้วยสายตาที่เย็นชาและจากนั้นก็ปรากฏแสงสีเงินปรากฏที่ข้อมือของมัน .
” ได้เลย หัวหน้า ! ” ตูมู่ หยุดแกล้งตี่ย่าหลาน และสั่งให้คนของมันเดินไปทำบางอย่าง จากนั้น ทหารสามคนก็เดินเข้ามาพร้อมกับมีดในมือ . พวกมันผ่าฉีกผิวหนังของอสรพิษอัคคีและเลือดก็สาดกระเด็นเต็มไปทั่วร่างของพวกมัน , พวกมันชำแหละไปที่ดวงตาและดึงออกมา พวกมันทำอย่างระมัดระวังและคล่องแคล่ว
เบอร์นาร์ดและและทหารรับจ้างคนอื่นๆต่างก็จ้องไปที่ ลั่วฮ่าวและคนอื่น พวกมันพร้อมที่จะโจมตีพวกเขาตอดเวลา หากเห็นว่าลั่วฮ่าวกำลังเคลื่อนไหวใดๆ
มันจ้องเขม็งไปที่ลั่วฮ่าว ลั่วฮ่าวจับไปที่ดาบใหญ่ที่ส่องประกายของเขา และกล่าวว่า ” พวกข้าไม่ได้มีความสนใจในอสรพิษอัคคีแม้แต่น้อย หากเจ้ากำลังยุ่งอยู่ เช่นนั้นพวกข้าก็ขอตัว ” ลั่วฮ่าว รู้ว่าเบอร์นาร์ดนั้นรับมือได้ยาก เขาจึงไม่อยากจะมีปัญหานัก เขาเพียงแค่ต้องพาหมู่หยู่เตี๋ยไปยังที่ปลอดภัยเท่านั้น นั่นเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
เมื่เห็นพวกเขากำลังจะเดินจากไป เบอร์นาร์ดก็พูดขึ้น ” ช้าก่อน ! ” .
ลั่วฮ่าวสีหน้ากลายเป็นจริงจังและหันไปมองรอบๆ และกล่าวว่า ” เฮ้ สหาย ข้าไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหากับพวกเจ้า พวกเจ้าอย่าได้มากเกินไปนัก . “
” หึ . . . ” เบอร์นาร์ด แสยะยิ้ม กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาผ่อนคลาย ” สหายอย่าได้เข้าใจเราผิดไป ข้าแค่อยากจะทำข้อตกลงกับเจ้า ไม่มีอะไรอื่นอีก . “
” ข้อตกลงอะไร ? ” ลั่วฮ่าว ประหลาดใจ
” ดวงตางูอัคคี 1 ข้าง , เขี้ยวสามซี่ และหนังอสรพิษสองเมตร แลกกับหญิงสาวสองคน เป็นยังไง ? ” เบอร์นาร์ด ชี้ไปที่ มู่หยู่เตี๋ย และ ตี่ย่าหลาน แล้วยิ้ม ” คนของข้าไม่ได้แตะต้องผู้หญิงมานาน พวกมันจะต้องพอใจแน่นอน หญิงสาวทั้งสองแลกกับสิ่งที่ข้าเสนอไปนั่นมันเท่าเทียมแล้ว เจ้าคิดว่ายังไง ? “
” ไอ่เดรัจฉาน ! ” ตา ของหู้หลงลุกไฟไหม้ด้วยความโกรธ
จ้าวชินถอนหายใจ . มู่หยู่เตี๋ยกัดฟันของนางเช่นกัน ขณะที่ ตี่ย่าหลาน กวัดแกว่งดาบของนางและตะโกนออกมา , ” ถ้าเจ้ากล้าก็ลองดู ! “
แต่ฉื่อหยานนั้นกลับยืนเงียบ เขาจ้องมองไปที่หัวหน้าด้วยสายตาเย็นชา
ลั่วฮ่าว เหยียดมือของเขาออกไปเพื่อหยุดการกระทำของตี่ย่าหลาน และส่ายหัวของเขาให้กับนาง จากนั้นเขาก็หันไปรอบ ๆและกล่าวว่าเบอร์นาร์ด ” ข้าขออภัย พวกนางล้วนเป็นสหายของข้า ไม่ใช่สมบัติของข้า พวกนางไม่ใช่สิ่งที่สามารถซื้อขายได้ ” .
” ดี ! ไม่เป็นไร ” เบอร์นาร์ด พยักหน้า และพูดเรียบๆ ” เช่นนั้นก็ แล้วเจอกัน “
” แล้วเจอกัน ? ” ลั่วฮ่าว มองเข้าไปในตาของมัน แล้วตะโกนว่า ” งั้นพวกเราไปกันเถอะ ! “
ลั่วฮ่าว ถลึงตามอง ไปที่ตี่ย่าหลาน และแนะนำนางให้นางสงบ
จ้าวชิน และหู้หลง ทั้งสองคนนั้นโกรธเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี หลังจากที่เห็นแววตาของลั่วฮ่าว พวกเขาก็ไปยืรล้อมมู่หยู่เตี๋ยและจากไปทันที ฉื่อหยานจับมราจมูกตัวเอง และจากไปโดยไม่พูดอะไรเช่นกัน
. . . . .
” หัวหน้า แผนเดิมใช่หรือไม่ ? ” หลังจาก ลั่วฮ่าว และคนอื่น ๆ หายเข้าไปในป่าแล้ว ตูมู่ ก็พูดขึ้นและหัวเราะคิกคัก ” ข้ารู้ว่าท่านนั้นชอบหญิงสาวนิสัยอ่อนโยนนางนั้น ดังนั้น ข้าจะไม่ยุ่งกับเด็กสาวคนนั้นแน่นอน แต่นางโสเภณีที่เร่าร้อนนางนั่นหนะ หัวหน้า ท่านต้องยกนางให้กับข้า “
เบอร์นาร์ด ดวงตาของมันกลายเป็นเย็นชาและมันก็พยักหน้าเบาๆ ” รวบรวมชิ้นส่วนของอสรพิษนี้เสียก่อน แล้วค่อยไปทำในสิ่งที่เราทำกันเป็นประจำเถอะ หึหึ ! “
” ได้เลย ! ” ตูมู่ แสยะยิ้ม ” หญิงสาวนั้นอยากจะตัดไข่ของข้า ! คอยดูเหอะ ข้าจะขืนใจนางจนกว่าจะตายกันไปข้างเลยทีเดียวเชียว ! “
” นางเหมือนกับดอกไม้สวยงาม ที่มีหนามแหลมคม อีกทั้งนางยังอยู่ในนภาที่สามของระดับก่อตั้งด้วย . เจ้าต้องระวังนางให้มากไว้ อย่าได้ล้มเหลว ” เบอร์นาร์ด คำรามออกมา . ” จำเอาไว้ว่า ฆ่าพวกผู้ชายก่อน แล้วจึงค่อยเล่นสนุกกับพวกผู้หญิงที่หลัง และจงระมัดระวังให้ดี อย่าให้พวกมันหนีไปได้ “
” ขอรับ หัวหน้า !”
––––––––––––––––––––––––
ปล. ลงอีกที วันที่ 12/2/2560 จ้าา วันนั้นจะแถมโบนัสให้ด้วยนะเออ…… ตอนนี้นิยายเรามีกลุ่มลับแล้วนะครับ ภายในกลุ่มจะลงวันละ 2 ตอน ติดตามรายละเอียดได้ที่โพสปักหมุดของเพจเลยนะครับ
ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่ กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ
