บทที่ 244 กลั่นหลอมรวมห้าปีศาจ
ในห้องหินขนาดใหญ่ที่มีแสงไฟสลัว
ฉื่อหยานควบคุมลมหายใจของเขาและหยุดกระตุ้นความรู้สึกของเขา ดวงตาของเขาส่องประกายออกมา แสงสีสดใสสองไปอยู่ในห้องที่มืดมิดทำให้ดูหรูหรา
นิ้วของเขาค่อย ๆลูบไล้ไปที่แหวนสายโลหิตอย่างหวงแหนจิตสำนึกของเขากำลังพัวพันอยู่กับแหวนสายโลหิต โลกที่อยู่ในภายแหวนค่อยๆปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา
ด้วยจิตใจผ่อนคลาย โลกที่อยู่ในแหวนสายโลหิตนั้นดูเหมือนไม่มีสิ้นสุด ,มัน เงียบ ว่างเปล่า และเวิ้งว้าง
ในโลกแห่งนี้มีพื้นที่แปลกกันไปสามพื้นที่ พื้นที่หนึ่งเย็นไปถึงไขกระดูก อีกพื้นที่ร้อนระอุ และอีกพื้นที่คือพื้นที่ไม่สามารถการณ์คากเดาได้มันแปรปรวนและไม่แน่นอน
เปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิง , ดาบผลึกไฟยักษ์ พวกมันถูกแบ่งออกเป็นสามพื้นที่ อยู่ภายใจโลกของแหวนสายโลหิต ด้วยแหวนสายโลหิต เปลวเหมันเยือกแข็งถูกล้อมรอบด้วยหทอกสีเทาที่คลุทเครือ ซึ่งทำให้มันไม่สามารถปล่อยพลังความเย็นออกมาได้
ฉื่อหยานส่งจิตสำนึกไปที่มัน แต่ว่าเปลวเหมันเยือกแข็งกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆกลับมา
ตรงข้ามกับพื้นที่ ที่มีแสงส่องเจิดจ้า เขาสัมพัสได้ถึงจิตสำนึกที่น่าอัศจรรย์ที่ชัดเจนในพื้นที่แห่งนั้น หลังจากแกนเพลิงได้ดูดซับพลังแสงอาทิตย์ตากตะวันกลั่นวิญญานมา แกนเพลิงก็เปลี่ยนแปลงไปมาก จิตสำนึกของมันค่อยๆปรากฏขึ้นอย่างสมบูรณ์และเหมือนกับว่ามันมีความคิดเป็นของตัวเอง
เขาส่งจิตสำนึกของเข้าไปยังพื้นที่แต่ละแห่ง เมื่อจิตสำนึกของเขาเข้าไป ฉื่อหยานก็พบว่า พื้นที่ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟลุกโชนและมีแสงเจิดจ้านั้นร้อนเป็นอย่างมาก ถ้าร่างกายและจิตวิญญาณของเขาไม่ได้รับการปรับแต่งจากพลังแสงอาทิตย์ และถ้าพลังดวงอาทิตย์ไม่ได้เกิดขึ้นในจิตสำนึกของเขา จิตสำนึกของเขาคงจะถูกเผาเป็นเถ่าถ่านไปแล้ว
เปลวไฟลุกโชนส่องสว่างจ้า กลางทะเลเพลิง เต็มไปด้วยพลังไฟที่รุนแรง ราวกับว่ามันสามารถเผาทุกอย่างให้เป็นจุลได้
” ท่าน . . . ท่านมาที่นี่ . . . . . . . ” จู่ๆ จิตสำนึกที่อ่อนแอจากแกนเพลิงก็ค่อยๆ ส่งเข้าเข้ามาในวิญญานของฉื่อหยาน
ในห้องหินมืด ฉื่อหยานดวงตาก็ส่องประกายออกมา ร่างกายของเขาสั่นเทาเล็กน้อย .
นี่เป็นครั้งแรกที่แกนเพลิงสื่อสารกับเขา !
นั่นหมายความว่า ในเวลานี้จิตสำนึกของมันได้ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว มันก็หมายความว่า แกนเพลิงจะกลายเป็นเหมือนเปลวเหมันเยือกแข็ง และสามารถคุยกับเขาได้ตลอดเวลา
” เจ้า ในที่สุดเจ้าก็สามารถส่งจิตสำนึกออกมาได้แล้ว ดีจริงๆ ไม่ต้องรีบร้อนไป เจ้าบ่มเพาะต่อเถอะ อีกไม่นานเจ้ากับข้าก็จะได้มีชะตาร่วมกันจริงๆแล้ว ” ฉื่อหยาน ยิ้มที่มุมปากของเขา และค่อย ๆลูบไล้แหวนสายโลหิตด้วยความรัก และส่งจิตสำนึกเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
” ข้า . . . ข้าจะพยายามสร้างมันให้เร็วที่สุด . . . . . . . ” เสียงของแกรเพลิงที่เหมือนเด็กหัดพูด และยังพูดไม่คล่องก็ส่งกลับมา แต่ฉื่อหยานก็ยังฟังเข้าใจ
” ดี ข้าจะรอวันนั้น ” ฉื่อหยานจิตสำนึกของเขาที่อยู่ภายในสังเกตไปรอบๆ , ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยไฟลุกโชนบรรยากาศที่อยู่ภายในเปลี่ยนแปลงไปมา เส้นสายเปลวเหมิงกำลังหลอมรวมเข้าไปในแกนเพลิงและเกิดเป็นสนามแม่เหล็กลึกลับขึ้น
แต่ละเส้นสายเปลวไฟ เป็นเหมือนกับ เส้นประสาทของสมองมนุษย์ เป็นจุดที่ความรู้สึกของแกนเพลิงส่งออกมา
หลังจากรับข้อความจากจิตสำนึกของฉื่อหยาน จิตสำนึกของแกนเพลิงก็กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและน่าอัศจรรย์
เส้นสายเปลวไฟที่ออกมาจากแกนเพลิงเต็มไปด้วยชีวิตชีวาเหมือนกับสัตว์อสุรที่มีชีวิตอยู่ภายในพื้นที่แห่งนนั้น พลังไฟที่เปล่งออกมาสามารถทำให้วิญญานของผู้คนสั่นสะท้านได้ ฉื่อหยานค่อยๆดึงจิตสำนึกกลับมาด้วยอารมณ์ที่ปลื้มปิติ
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถติดต่อกับเปลวเหมันเยือกแข็งได้ แต่การเปลี่ยนแปลงของแกนเพลิงนั้นทำให้เขามีความสุขมาก ด้วยการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของแกนเพลิง อีกไม่นานจิตสำนึกของมันคงจะสมบูณ์อย่างแท้จริงเหมือนกับเปลวเหมันเยือกแข็งแน่นอน
หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนนี้ แกนเพลิงก็จะกลายเป็นเปลวไฟนภาที่แท้จริง การดูดซับพลังจากพลังแสงอาทิตย์ ทำให้แกนเพลิงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน และนั่นก็ช่วยให้แกนเพลิงสร้างจิตสำนึกได้อย่างรวดเร็ว
ภายในห้องหินที่มืดมิด ฉื่อหยาน นั่งไขว้ขา หายใจสม่ำเสมอ เขาจมลึกลงไปในความคิดของเขา
หลังจากนั้น เขาก็ส่งจิตสำนึกของเขาเข้าไปในแหวนสายโลหิตอีกครั้ง และสังเกตไปยังดาบยักษ์ที่อยู่ในแหวนสายโลหิต
ดาบยักษ์นั้นเป็นเหมือนกับคริสตัลที่ส่องแสงสดใสออกมา มีดวงตาที่ชั่วร้ายอยู่ในใบดาบ ด้ามดาบของมันได้หายไปทั้งหมดตั้งแต่มันเข้ามาในแหวนสายโลหิต ไม่มีพลังอำนาจใดลอยออกมาจากมันเลย ก่อนหน้านี้พลังของมันสามารถทำลายล้างสิ่งอื่นได้อย่างงายได้ แต่ตอนนั้นมันกลับหายไปอย่างสิ้นเชิง
ดาบยักษ์ลอยอยู่ในแหวนสายโลหิต มันดูเหมือนกับดาบยักษ์ธรรมดา ฉื่อหยานใช้จิตสำนึกสังเกตสักพัก แต่ก็ยังไม่พบอะไรเป็นพิเศษ
จิตสำนึกของเขาไม่อาจจะสังเกตุเห็นหรือสัมพัสได้ทุกอย่าง เขาต้องการเอาดาบด้ามยักษ์ออกจากแหวนสายโลหิต และนำมาตรวจาอบอย่างใกล้ชิด แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
ถึงแม้ว่าเขาจะได้สวมแหวนวงนี้ตั้งแต่มายังโลกนี้ จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่อาจเข้าใจแหวนวงนี้ได้อย่างแท้จริงเลย เขาไม่สามารถควบคุมแหวนวงนี้ได้อย่างสมบูรณ์
เขาตระหนักว่า จนถึงตอนนี้ เขากับแหวนวงนี้เปรีนบเสหมือนคนที่พึ่งพาอาศัยกัน , แหวนนี่จะไม่ทำอะไรเลยถ้าเขาไม่เดือดร้อนจริงๆ [TL. ถ้าฉื่อหยานตายแหวนก็จะเสียประโยชน์บางอย่างไป]
เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
แสงส่องประกายมาจากอีกมุมของแหวนสายโลหิต แสงไม่ได้สว่างจ้าหรือฉูดฉาดมากนัก
ฉื่อหยานที่กำลังดึงจิตสำนึกเขาออกจากแหวนสายโลหิต ก็หยุดชะงักลงเมื่อเห็นแสงนั่น เขารู้สึกได้ว่าแสงที่ดูลางๆนั้นเขาสามารถทำลายมันได้
เขาก็ตกตะลึง ฉื่อหยานพึ่งนึกได้ หลังจากก้าวเข้าสู่ระดับปฐพี เขายังไม่ได้ทำลายม่านพลังที่ป้องกันแหวนสายโลหิตอีกชั้นเลย
ภายในแหวนสายโลหิต มีจิตวิญญานความทรงจำที่แปลกประหลาดอยู่เคล็ดวิชาบ้าคลั่ง และ ผนึกแห่งความเป็นความตายต่างก็มาจากแหวนสายโลหิต ทุกครั้งที่พลังในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นถึงระดับที่เฉพาะเจาะจง เขาก็จะได้รับเคล็ดวิชาพิเศษจากแหวนสายโลหิต ซึ่งนั่นทำให้เขาได้ประโยชน์เป็นอย่างมาก
คิดสักพัก ขณะเดียวกันเขาก็ถอนจิตสำนึกของเขากลับมา ในห้องหินฉื่อหยานกินเม็กยาฟื้นฟูอย่างเงียบๆ หลังจากกลืนลงไป ฉื่อหยานก็เริ่มฟื้นฟูพลังปราณลึกลับของเขา
หลังจากโคจรเป็นเวลานาน จนเขารู้สึกว่าพลังของเขากลายเป็นดั่งเดิมแล้วเขาก็ปล่อยมันออกมา
พลังปราณลึกลับทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก , มันไหลเข้าไปในแหวนสายโลหิตและกลายเป็นแสงส่องสว่างที่เต็มไปด้วยพลัง ด้วยความเร็วสูงสุดมันพุ่งตรงเข้าประทะม่านพลังที่อยู่ในแหวนสายโลหิต
” ครืนนนน. . . “
เสียงที่เป็นเฉพาะดังไปทั่วแหวนสายโลหิต , ม่านพลังที่ต้องใช้พลังมหาศาลเพื่อทำลายตอนนี่้ได้พังทลายลงเป็นชิ้นๆ
คลื่นแห่งความทรงจำเป็นเหมือนกับสายน้ำที่มีสัญลักษณ์และตัวหนังสือต่างๆทะลักกระจายออกมาจากหลังม่านพลัง และไหลเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของฉื่อหยาน และหายกลายเป็นความทรงจำที่สลักบนสมองของเขาแทบจะกลายเป็นไร้ร่องรอย
กลุ่มก้อนตัวหนังสือและสัญลักษณ์ที่เข้ามาในหัวของเขวกลายเป็นอาคมสวรรค์ ซึ่งมันคือ ห้าปีศาจที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกซึ่งมันเต็มไปด้วยพลังงานเชิงลบ
ห้วงจิตสำนึกก็กลายเป็นปั่นป่วน สัญลักษณ์เหล่านี้ค่อยๆ ลอยเข้าไปและเปลี่ยนแปลงไปอย่างผิดปกติ
ในเวลาเดียวกัน ร่างของฉื่อหยานก็สั่นสะท้าน พลังงานเชิงลบทะลักออกมาจากเส้สนชีพจรในร่างกายของเขา เริ่มจะควบคุมไม่ได้ มันแพร่กระจายออกไปรวมกันอยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขา
จิตสำนึกที่เป็นเหมือนกับของพระเจ้าไหลเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของเขาอย่างบ้าคลั่ง สัญลักษณ์แปลกๆจากแหวนสายโลหิตเริ่มดูดซับจิตสำนึกของพระเจ้าที่อยู่ในห้วงจิตสำนึก และสลักลงไปในห้วงจิตสำนึกของฉื่อหยาน
อย่างช้าๆ นสัญลักษณ์และตัวอักษรกลายเป็นร่างมนุษย์ห้าร่างโปร่งใสนั่นคือฉื่อหยานนั่นเอง . . . แต่ละร่างปรากฏอยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขาและดูดซับพลังที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกอย่างช้าๆ ร่างเล็กๆโปร่งใสนั้นเต็มไปด้วยพลังชีวิจของฉื่อหยาน เหมือนกับว่าพวกมันได้รับผนึกแห่งชีวิตไปร่างละผนึกเพื่อให้พวกมันมีชีวิต
ภายในห้องหินมืด ฉื่อหยานตาเป็นประกายเหมือนดวงดาวในท้องฟ้า เขาไม่สามารถควบคุมพลังเชิงลบที่กระจายออกมาได้ มันลอยเข้าไปในห้วงจิตสำนึกอย่างรวดเร็วและไหลเข้าไปในร่างเล็กๆโปร่งใสทั้งห้า
ความสิ้นหวัง ความกลัว ความกระหายเลือด ความโลภ และความแค้น มันกลายเป็นห้าอารมณ์ที่แตกต่างกันไป เมื่อพวกมันไหลเข้าไปในร่างทั้งห้าที่อยู่ในห้วงจิตสำนึก . 5 อารมณ์แบ่งออกเป็นเส้นสายทั้งห้า มันเป็นเหมือนเส้นใยยาวที่เชื่อมต่อไปยังร่างเล็กๆแต่ละร่าง
ฉื่อหยานนั่งอยู่เฉยๆ อดทนต่อสิ่งที่เกิดขึ้น
ความสิ้นหวัง ความกลัว ความกระหายเลือด ความโลภ ความแค้น ไหลอย่างต่อเนื่องเข้าไปยังร่างเล็กทั้งห้า รูปร่างของร่างเล็กเหล่านั้นค่อยๆเปลี่ยนไป
ผิวของร่างเล็กโปร่งใสที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังกลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไหล่ของมันก็เริ่มถูกปกคลุมด้วยเกล็ดเหมือนตัวนิ่ม ‘ มันกลายเป็นแขนสองข้างงอกออกมาจากใต้แขนเดิมทั้งสองข้างของร่าง
ร่างเล็กโปร่งใสที่เต็มไปด้วยความกลัวก็มีเขาแปลกประหลาดงอกขึ้นมา ดวงตาทั้งสองข้างของมันกลายเป็นสีเงินแปลกประหลาด . . . . . . .
ดวงตาของร่างเล็กโปร่งใสที่เต็มไปด้วยความกระหายเลือดใบหน้าก็ปกคลุมไปด้วยสีแดง ผ่านไปสักพัก ก็มีเขี้ยวงอกออกมาจากมุมปากของมันทั้งสองข้าง . . . . . . .
ร่างเล็กโปร่งใสที่เต็มไปด้วยความโลภข้างๆขาทั้งสองข้างของมัน มีหางออกมาจากด้านหลังส่วนเอวของมัน
ร่างเล็กโปร่งใสที่เต็มไปด้วยความแค้นดวงตาของมันกลานเป็นสีน้ำเงินเต็มไปด้วยความแค้น เต็มไปด้วยความเย็นชาและเย็นยะเยี่ยบ มีเส้นสายสีดำห่อหุ่มร่างของเขาไว้ เล็บของมันกลายเป็นเหมือนมีดที่แหลมคม
โดยไม่สามารถควบคุมได้ อารมณ์เชิงลบที่แตกต่างกันทะลักเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของเขา ไหลเข้าไปในร่างเล็กโปร่งใสทั้งห้า หลังจากนั้นร่างเล็กทั้งห้าก็เปลี่ยนไป มันดูโหดร้ายและดุร้ายยิ่งขึ้น พลังงานเชิงลบปกคลุมไปทั่วร่างของพวกมันซึ่งสามารถทำให้ผู้พบเห็นตกอยู่ในความหวาดกลัว
ฉื่อหยาน ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หรือมีสิ่งใดเกิดขึ้น เขาเพียงอดทนและปล่อยให้มันดำเนินต่อไปเท่านั้น
อย่างช้าๆ เขาก็ตระหนักได้ว่าร่างเล็กโปร่งใสทั้งห้าที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขาพลังชีวิตของเขาที่อยู่ในร่างของพวกมันกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่มันแตกต่างจากเขาเป็นอย่างมาก มันเกือบจะเหมือนกับภูติผีที่เขาสร้างขึ้นโดยการนำพลังงานเชิงลบมากลั่นหลอมรวมกัน
ฉื่อหยาน ก็ตกใจ
ปีศาจแห่งความสิ้นหวัง ปีศาจแห่งความกลัว ปีศาจแห่งความกระหายเลือด ปีศาจแห่งความโลภ และปีศาจแห่งความแค้น
ร่างเล็กทั้งห้าที่ปรากฏขึ้นดูดุร้ายเป็นอย่างมาก จากจิตสำนึกของเขามันปกคลุมไปทั่วห้วงจิตสำนึก , สัญลักษณ์และตัวอักษีโบราณปรากฏตัวอีกครั้ง และเข้าไปในร่างเล็กโปร่งใสทั้งห้า มันปรากฏออกมาและหายไปทันที มันเข้าไปยังร่างเล็กทั้งห้า
ปีศาจเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นจากพลังงานเชิงลบทีกลั่นหลอมรวมกัน
ร่างของฉื่อหยานก็สั่นสะท้าน กระแสแสงสว่างปรากฏขึ้นในหัวของเขา ทันใดนั้น ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับอาคมห้าปีศาจที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกก็เริ่มตอบสนองกับร่างเล็กทั้งห้า อีกครั้งมันก็ไหลเข้าไปในหัวของฉื่อหยานและกลายเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำของเขา
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 17 แล้ว มีถึงตอนที่ 764 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
