บทที่ 287 คำปฏิญญาแห่งรัก
“ค่าชดเชยงั้นรึ ? “กู่เฉา ยู่ชิง กระแอมออกมาเย็นชาพร้อมกัน ดวงตาของพวกเขาจะเย็นชามากขึ้น มุมปากบีมออกเหยียดหยัน .
” สิ่งใดกันที่ตระกูลกู่ติดเจ้าอยู่ ? ” กู่เฉาไม่ได้มองฉื่อหยานเลย เขากลับจ้องไปที่ตี่ฉานแทน ” เจ้ามาจากหุบเหวสนามรบ ตระกูลกู่ไม่เคยพบเจ้ามาก่อน ข้าไม่รู้ว่า อะไรกันที่ตระกูลกู่ติดค้างอยู่ ? ”
” เราและตระกูลหยางเป็นพันธมิตรกัน ” ตี่ฉาน มองอย่างเรียบเฉยราวกับว่าไม่อยากเสียเวลาตอบกู่เฉา เขาชี้ไปที่ ฉื่อหยาน กล่าวว่า ” ให้เขาพูด ”
” เจ้านั่น ?” หน้ากู่เฉาประหลาดใจ ” เขาพูดแทนเจ้าได้งั้นรึ ? ”
” ใช่ เขามีสิทธิ์ . ”
กู่เฉาและยู่ชิง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตกใจ พวกเขามองฉื่อหยาน เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย
ฉื่อหยานมีระดับการบ่มเพาะที่ระดับปฐพี . ในสายตาของพวกเขา เขาเป็นเพียงหุ่นเชิดที่ถูกควบคุมโดย ตี่ฉาน และบุคคลอื่นที่ซ่อนอยู่ในความมืด และเขาก็ไม่สิทธิ์ใดๆ
ตั้งแต่เริ่ม กู่เฉา และยู่ชิงไม่ได้แสดงออกกับฉื่อหยานด้วยความเคาระเลย แม้ว่าฉื่อหยานจะแสดงออกอย่างห้าวหาญ พวกเขาก็คิดว่า ฉื่อหยานเพียงแค่ทำตามคำสั่งของ ตี่ฉาน พวกเขาไม่คิดเลยว่า ตี่ฉานจะยกฉื่อหยานให้พูดคุยแทน
อย่างไรก็ตาม จากที่ ตี่ฉานได้พูดออกมาเช่นนั้น กู่เฉาและยู่ชิงก็เข้าใจแล้วว่าตั้งแต่แรกพวกเขาตัดสินใจผิด โดยในครั้งนี้พวกเขาเริ่มที่จะมองตรงไปที่ฉื่อหยาน และถือว่าเขาเป็นคนที่มีคุณสมบัติพอจะคุยกับพวกเขา
” เอาล่ะ ” กู่เฉา ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์และพูด ” เจ้าบอกว่าพูดถึงค่าชดเชยกันก่อน แล้วอะไรหละที่เราติดเจ้าไว้ ? ”
” การร่วมมือกับขุมพลังอื่นเพื่อจัดการกับตระกูลหยาง ก่อความวุ่นวายในทะเลเคียร่า , กระทำอย่างตามอำเภอใจในดินแดนของตระกูลหยาง . นั่นคือความผิดของท่าน . ” ฉื่อหยาน ก็เผชิญหน้ากับกู่เฉา และยู่ชิง พวกเขาทั้งสองต่างก็มีชื่อเสียงไปทั่วทะเลไม่มีสิ้นสุด แต่เขากลับไม่หวาดกลัวแม้แต่ติดและเขายังพูดออกไปอย่างมั่นใจ ” ความโง่เง่าของพวกท่านเป็นเหตุทำให้เผ่าอสูรบุกเข้ามายังทะเลเคียร่า – การล่มสลายของทะเลเคียร่า และสิ่งเกิดขึ้นในปัจจุบันทั้งหมด ทุกอย่างเป็นเพราะความผิดของพวกท่าน . ”
” หึ ! ” กู่เฉาและยู่ชิงก็กระแอมออกมาอย่างเย็นชาพร้อมกัน ใบหน้าของพวกเขาดูไม่พอใจและกลายเป็นดุร้ายมากขึ้น แต่พวกเขาไม่ได้รีบร้อนที่พูดอะไรออกมา
ฉื่อหยานยิ้มเยาะออกมาสักพักก่อน , อย่างต่อเนื่อง , ” ดูเหมือนว่าถ้าข้าไม่พูดให้มากกว่านี้ พวกท่านคงไม่เข้าใจสินะ ”
” อะไร ? ” กู่เฉาแววต่ก็ประกายด้วยความโกรธ” เจ้าจะพูดอะไร ? ”
” ตระกูลกู่และดินแดนทะเลสาปเทวาศักดิ์สิทธิ์ของพวกท่านจะต้องมอบเกาะที่อยู่ใกล้ๆกับเกาะวายุเมฆามาให้พวกเราคนละห้าเกาะ พวกมันเคยเป็นของตระกูลหยางรวมแล้วสิบเกาะ ประกอบไปด้วย เกาะจันทราเหมัน เกาะวายุดารา . . . . . . . ”
ฉื่อหยานใช้เวลาของเขาพูดชื่อเกาะทั้งหมดออกมาซึ่งเขาได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว
ในขณะที่ได้ยินฉื่อหยานพูดเช่นนั้น กู่เฉา และยู่ชิงสีหน้าก็เริ่มไม่พอใจมากขึ้น แต่พวกเขาก็ยังยับยั้งความโกรธของพวกเขาพร้อมกับจ้องไปด้วยแววยาที่เย็นชาไปถึงกระดูก
” บัดซบ ! ตระกูลกู่ได้ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อที่จะได้เกาะทั้งห้าเหล่านั้นมา ทุกเกาะต่างก็มีบ่อน้ำแร่ หรือภูเขาสมุนไพร แต่เจ้าสารเลวนี้กลับมาขู่เอาจากตระกูลกู่ ”
ในบ้านไม้สี่ชั้น กู่หลินหลงพลันลุกขึ้นยืน นางไม่พอใจ นางไม่พอใจที่นางไม่สามารถออกไปข้างนอกและสู้ตกตายกับฉื่อหยานได้
ฮั่วเมิงคว้ามือข้างหนึ่งของนางไว้และดึงนางกลับมา ความไร้หนทางปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา .” คุณหนู ได้โปรดอย่าเป็นกังวล . มันไม่มีประโยชน์อะไรหากท่านออกไปตอนนี้ กลับกันท่านหัวหน้าตระกูลอาจจะไม่พอใจเราก็เป็นได้”
กู่หลินหลงร่างกายที่งดงามก็สั่นสะท้านสักพักแต่ก็ไม่ได้สะบัดมือของฮั่วเมิ่งออก นางตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ” ฉื่อหยาน เจ้าคนเลว เตอนนี้เรากำลังเผชิญกับการรุกรานของเผ่าอสูร เจ้ายังไม่สนใจเรื่องสำคัญเช่นนี้ เจ้าจะต้องได้รับผลตอบแทนไม่ช้าก็เร็ว ”
ฉื่อหยานก็ยิ้มอย่างเย็นชาและหลี่ตามองกู่หลินหลงจากระยะไกล เขายกแขนซ้ายของเขาและสะบัดมันในอากาศ
กู่หลินหลง ร่างกายก็สั่นสะท้านเล็กน้อย ดวงตาประกายแสงขึ้น ใบหน้าเล็กๆของของนางก็ตื่นตกใจทันทีแล้วกลายเป็นสีแดง
ในดินแดนรกร้าง ทุกครั้งที่นางทำตัวหมือนแม่เสือสาวแยกเขี้ยวเล็บ ฉื่อหยานทันทีก็ให้บทเรียนนาง ฉื่อหยานได้เคลื่อนไหวมือของเขาไปมาและตบลงที่ก้นของนาง หลังจากนั้นรอยมือของเขาก็จะปรากฏอยู่ที่ก้นของนางเสมอง
เมื่อเห็นฉื่อหยาน สะบัดมือของเขาอยู่ในอากาศ กู่หลินหลงก็นึกถึงชีวิตน่าอับอายของนางก่อนหน้านี้ นางรู้สึกทั้งอายและโกรธจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
ซูหยานซิงถอนหายใจออกมาเงียบๆและส่ายหัวของนางในขณะที่หันไปพูดกับฮวงหน่าน ” เกาะทั้งห้าเหล่านั้นเต็มไปด้วยทรัพยากรที่มีค่าเป็นอย่างมากของดินแดนทะเลสาปศักดิ์สิทธิ์เรา เขาขอมากเกินไปแล้ว . . . . . . . ”
ดวงตาของฮวงหน่านก็เต็มไปด้วยความโกรธ ” ไอ้เด็กบ้านี่กำลังฝันกลางวันอยู่รึไง จักพรรดินีศักดิ์สิทธิ์ไม่ยกเกาะทั้งห้าให้ตระกูลหยางแน่นอน ”
ซูหยานซิงพยักหัวของนางและกล่าวว่า ” ไม่แน่นอน ”
” ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ” มือของฉาวจื่อหลาน ก็ถูกวางไว้บนหน้าต่าง ร่างกายที่บอบบางของนางงอลงเล็กน้อย ก้นที่อวบกลมของนางเป็นโค้งเว้าหน้าหลงใหลเ็นอย่างมาก นางมองฉื่อหยานจากระยะไกล ด้วยลักษณะที่สบาย . พร้อมกับพูดด้วยเสียงแปลกๆ ” เขาไม่ได้เป็นคนที่คิดแต่จะยิงธนูออกไปอย่างเดียว ถ้าเขาพูดขอออกไปเช่นนี้แปลว่าเขาต้องมีแผนสำรอง จากที่ข้าเห็น เขาอาจจะได้สิ่งที่เขาต้องการก็ได้ . . . . . . . ”
” เป็นไปไม่ได้ ! ” กู่หลินหลงและซูหยานซิงก็ตะโกนพร้อมกัน
เหอซิงเหมินก็ยืนขึ้นมองฉาวจื่อหลาน อย่างคลุมเคลือ ” แม่นางฉาว ทำไมเจ้าถึงรู้ได้ว่า ฉื่อหยานจะได้ตามที่เขาคิดไว้ ?
” พวกเจ้าก็มาฟังมันด้วยตัวเองสิ ” ฉาวจื่อหลาน เผยรอยยิ้มใหญ่ เหมือนกับดอกไม่ที่เบ่งบาน ไม่มีอะไรที่สามารถเทียบได้กับความงามของนางในตอนนี้เลย
” เจ้าคิดว่าเจ้าอยู่ในฐานะที่จะขอเช่นนี้รึ ? ” กลิ่นอายดาบก็ถูกปลดปล่อยออกมาร่างกายกู่เฉา . แม้ว่าใบหน้าของเขายังคงสงบ แต่นิ้วมือของเขาทั้งสิบกลับเป็นประกายด้วยกลิ่นอายดาบที่เหมือนกับงู และพวกมันก็แยกเขี่ยวออกมาทำให้คนที่พบเห็นต้องรู้สึกหวาดกลัว
” แล้วต้องมีฐานะเช่นไร ? ” ฉื่อหยานขมวดคิ้วของเขาราวกับว่าเขากำลังใคร่ครวญ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า ” ถ้าท่านไม่สามารถตอบสนองคำร้องของข้าได้ เราก็คงต้องสู้กัน ในเวลานี้ท่านไม่สามารถจัดการกับเผ่าอสูรที่บุกมาได้ . ถ้ากองกำลังของเราร่วมมือด้วย ข้าเชื่อว่าชื่อดินแดนทะเลสาปเทวาศักดิ์สิทธิ์และตระกูลกู่จะต้องหวาดล้างทะเลเคียร่าได้แน่”
ทันทีที่ฉื่อหยานพูดจบ ก็พลันปรากฏกลิ่นจิตสังหารที่น่ากลัวไหลออกมาซึ่งมีนสามารถทำลายกระดูกและวิญญานได้
“นักรบระดับพระเจ้าสามคน ! ” ยู่ชิงก็ตกใจ นางไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของนางได้ จึงลุกขึ้นยืน นางมองไปยังจุดยอดสุดของภูเขา ซึ่งอยู่ไม่ไกลด้วยประกายแสงที่วูบวาบอยู่ในตาของนาง
ที่จุดสูงสุดของภูเขาที่ติดกับเสาน้ำแข็ง คาป้า หัวเราะเสียงดัง และเดินมาฝั่งยูโร่วและหยาเมิงและ บอกว่า ” ตอนแรก อีเทียนโหมว ขอให้ข้าเปิดเผยกลิ่นอายเพียงเล็กน้อยเพื่อกดดันพวกมันเท่านั้น แต่ผิดคาด นายท่านของเรากลับมีความคิดชั่วร้าย เขาบอกให้พวกเราปกปิดตัวเอง และกดดันพวกเขาทีละนิด นี่มันเป็นการข่มขู่ที่น่ากลัวเสียกว่าเปิดเผยตัวตนเสียอีก . ” สีหน้าของหยาเมิงก็กลายเป็นดุร้าย ” พวกมันสองคนมั่นใจตัวเองมากเกินไป ตั้งแต่ที่พวกมันปรากฏตัวขึ้น เราก็ได้จับจ้องมันไว้แล้ว ”
” ไม่ต้องรีบหรอก ” ยูโร่วยิ้มและพูดด้วยเสียงต่ำ ” ที่ทะเลไม่มีสิ้นสุด เราถือว่าเป็นคนเผ่าป่าเถือน ถ้าเรากลายเป็นศัตรูของนักรบมนุษย์ทั้งหมดในบริเวณนี้ พวกเราจะเจอปักับญหามากมายในภายหลัง ถึงนายท่านของเราจะยังเยาว์ แต่เขาก็ไม่ได้โง่ เขารู้วิธีที่จะใช้ประโยชน์สูงสุดจากเรา ”
คาป้า พยักหน้าและพูดอย่างจริงใจ ” เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริงๆ แม้ว่าเขาจะเป็นนักรบระดับปฐพี เขากลับไม่หวาดกลัวนักรบระดับพระเจ้าสองคนเลย และเขายังกล้าที่จะข่มขู่ฝ่ายตรงข้ามอีกเ่วย เขามีคุณสมบัติที่จะเป็นวีรบุรุษจริงๆ”
ขณะที่พวกเขาทั้งสามคน คาป้า หยาเมิง และ ยู่โหลวคุยกันอยู่ที่นั่น กู่เฉาและยู่ชิงกับเต็มไปด้วยความร้อนรนราวกับว่าพวกเขานั่งอยู่บนกองไฟ
” เจ้ายังมีนักรบระดับพระเจ้าอีกสามคนรึ ? ” กู่เฉา สูดหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย ” นักรบระดับพระเจ้าสามคน ขุมพลังส่วนน้อยมากที่รับมือกับขุมพลังเช่นนี้ได้ แต่ถ้านักรบมนุษย์ของทะเลไม่มีสิ้นสุดรวมกันก็ไม่ใช่ว่าจะชนะไม่ได้ ” กู่เฉาขบฟันของเขาแน่นด้วยสายตาเย็นยะเยือก แล้วกล่าวว่า ” อย่าได้กดดันเรามากเกินไปนัก !
” เป็นท่านคนเดียวต่างหากที่กำลังกดดันตัวเอง ” ฉื่อหยาน ไม่กลัวเลย เขาจ้องมองกู่เฉาอย่างเย็นชาและพูดว่า ” ถ้าท่านไม่ตกลง งั้นท่านก็เตรียมรับมือกับการร่วมมือของเรากับเผ่าอสูรเพื่อลบล้างท่านได้เลย . ”
” เจ้ากล้าร่วมมือกับเผ่าอสูรรึ ? กู่เฉาและยู่ชิงสีหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ”
” อะไรกัน ? ” ฉื่อหยานแกล้งทำเป็นตกใจ ” ดูเหมือนพวกท่านจะประหลาดใจนะ มันไม่ใช่สิ่งที่ท่านทำมาก่อนหลอกรึ ? ทำไมท่านถึงคิดว่าการร่วมมือกับเผ่าอสูรถึงผิดกันหละ ? เมื่อท่านและขุมพลังอื่นๆได้ร่วมมือกับเผ่าอสูรเพื่อจัดการกับตระกูลหยาง ตอนนั้นท่านไม่คิดว่ามันผิดรึ ?
กู่เฉาและยู่ชิงก็จุกจนพูดอะไรไม่ออก
” ข้าไม่อยากพูดมากนัก ” ฉื่อหยานกระแอมออกมา และกล่าวว่า ” พวกท่านแต่ละคนมอบเกาะให้เราห้าเกาะ แล้วเราก็สงบศึกกัน และกู่หลินหลง ซูหยานซิง ฮั่วเมิง ฮวงหน่านก็จะมีชีวิตรอดต่อ แต่ , ถ้าท่านไม่ส่งเกาะเหล่านั้นมา นอกจากพวกเขาจะตายแล้ว ท่านทั้งสองเองก็ต้องถูกฝังไปกับพวกเขาด้วย ! ”
หลังจากจบคำพูดของฉื่อหยาน เขายืนขึ้น เดินตรงไปที่ฉาวจื่อหลาน และคนอื่น ๆที่อยู่ในบ้าน โดยไม่แม้แต่ จะเหลือบมองกู่เฉาและยู่ชิง . เมื่อเขาหันกลับไป เขาก็พูดกับทั้งสองอย่างเย็นชา” ข้าจะให้เวลาพวกท่านคิดหนึ่งชั่วโมง ”
กู่เฉา และยู่ชิงใบหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก สายตาของพวกเขากลายเป็นสับสน . พวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความกังวล
เมื่อฉื่อหยานเดินผ่านม่านพลังวิญญาน อีเทียนโหมวก็สร้างไว้ อีเทียนโหมวก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้อย่างเงียบๆ เขาพยักหน้าให้ฉื่อหยาน เพื่อบอก ว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม
ฉื่อหยานยิ้มโดยไม่พูดอะไร จากนั้นเขาก็เดินช้าๆ เข้าไปยังกลุ่มของฉาวจื่อหลาน และคนอื่น ๆที่กำลังรออยู่ สายตาของเขากวาดมองกู่หลินหลงที่กำลังกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชัง แล้วเขาก็มองไปยังเหอซิงเหมินที่มีใบหน้าสับสน และบอกว่า ” ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น , วันนี้เจ้าก็ไปได้แล้ว ”
” เจ้าบ้า ! ” กู่หลินหลงตะโกนด้วยความโกรธว่า ” ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะฉวยโอกาสเช่นนี้”
” พวกเจ้าต้องรับผิดชอบในความผิดของพวกเจ้า ! . ” หน้าฉื่อหยานก็เริ่มจริงจังมากขึ้น ดวงตาคมกริบ” ถ้าไม่ใช่เพราะความโง่ของพวกเจ้า ตระกูลหยางจะยังอยู่ที่ทะเลเคียร่าและเผ่าอสูรก็จะไม่บุกเข้ามา เมื่อพวกเจ้าทำผิด พวกเจ้าก็ต้องชดใช้มัน ! .
” ฉื่อหยาน ข้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าพูด . ” ฉาวจื่อหลาน เผยยิ้มปลื้มให้เขาในทันที .” ตระกูลฉาวได้ทำพลาดไปแล้ว . อ่า ถ้าเจ้าต้องการข้อเรียกร้องเดียวกันจากตระกูลฉาว เราก็จะมอบเกาะของตระกูลฉาวห้าเกาะให้เจ้าเป็นค่าชดเชย ” .
ฉาวจื่อหลานยืนพิงหน้าต่าง ร่างกายของนางเป็นเส้นโค้งน่าหลงใหล สายตาของนางส่องประกายความฉลาดออกมาพร้อมกับความงดงาม
พานโจว และฮั่วเมิงก็กลืนน้ำลายลงไปเงียบๆ พวกเขาสงสัยว่าทำไมสาวสวยนี้ถึงได้พูดเช่นนี้
” เจ้าบอกให้ตระกูลฉาวทำได้งั้นรึ ?” ฉื่อหยาน ก็ประหลาดใจ
” แน่นอน ” ฉาวจื่อหลาน เผยรอยยิ้มกว้างๆ ริมฝีปากสีชมพูของนางขดลง และนางก็มองไปที่เขาด้วยราคะ” ข้ายังสามารถกำหนดอนาคตของตัวเองได้อีกด้วย ฉื่อหยาน , ถ้าเจ้าแต่งงานกับข้า ตระกูลฉาวจะยกเกาะสิบเกาะให้เจ้าเป็นสินสอด . เจ้าสนใจหรือไม่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าเจ้าสน ข้าก็พร้อมรับผิดชอบคำพูดของข้านะ ” .
เมื่อฉาวจื่อหลาน พูดประโยคนี้ออกมา นางไม่ได้รู้สึกอายเลย ราวกับนางกำลังพูดถึงบางสิ่งที่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร
ฉื่อหยานดวงตาและปากก็เปิดกว้าง
––––––––––––––––––––––––
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 22 แล้ว มีถึงตอนที่ 979 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
